του Δημήτρη Αγγελίδη

Μυθιστορήματα με ήρωες ομοφυλόφιλους, ομοερωτικά ποιήματα, μελέτες και συγγράματα με θέμα την ομοφυλοφιλία. Λίγο πολύ, τα ΛΟΑΤ βιβλία επηρέασαν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη σεξουαλικότητά μας και μιλάμε για την ομοφυλοφιλία μας. Κάποια μας παρέσυραν, μας βύθισαν σε κατάσταση αναγνωστικής έκστασης, μας έδειξαν ποιοι είμαστε. Είναι τα αγαπημένα μας, σημαντικοί σύντροφοι στη ζωή μας, στους οποίους επανερχόμαστε ζητώντας παρηγοριά ή έμπνευση.

Στη Γνώμη του 10% για τον Αύγουστο, πέντε συντάκτες και συντάκτριες του περιοδικού απαντούν στο ερώτημα «Ποια τρία ΛΟΑΤ βιβλία μου άλλαξαν τη ζωή».

Γράψτε μας κι εσείς στο φόρουμ ποια είναι τα δικά σας ΛΟΑΤ βιβλία, αυτά που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο άλλαξαν τη δική σας ζωή. Ίσως το βιβλίο που άλλαξε τη δική σας ζωή αλλάξει και τη ζωή άλλων.

Μιας και μιλάμε για βιβλία, στο διαδίκτυο υπάρχει η εξαιρετική ανθολογία - μπλογκ Γκέι Βιβλιογραφία στα Ελληνικά. Και φυσικά το μοναδικό ΛΟΑΤ βιβλιοπωλείο της Ελλάδας, ο Πολύχρωμος Πλανήτης, με μια εξαιρετικά πλούσια συλλογή ΛΟΑΤ βιβλίων, περιοδικών και όχι μόνο.

[Η Γνώμη του 10% θα γεμίσει τις μπαταρίες της για το υπόλοιπο του Αυγούστου και θα επανέλθει δριμύτερη το Σεπτέμβριο]

 

---

 

Λύο Καλοβυρνάς

Τα βιβλία που μου άλλαξαν τη ζωή δεν ήταν γκέι αλλά φεμινιστικά, Οι γυναίκες και το άγχος της αλλαγής της Κάρολ Μπέκερ, το Manmade Language της Dale Spender και πολλά άλλα. Τρία γκέι βιβλία που ξεχωρίζω είναι:

Pyrrhus του Mark Merlis: Μια εξαίσια ιστορία του γκέι γιου του Οδυσσέα που είναι go-go boy και δεν θέλει να πάει να πολεμήσει στην Τροία σ' έναν αδιέξοδο και ηλίθιο πόλεμο. Είναι ένα βιβλίο που διαδραματίζεται στην αρχαία εποχή με τωρινές πολιτισμικές συνθήκες –ΜΜΕ, ναρκωτικά, μπαρ– πετυχαίνοντας ένα απαράμιλλο πάντρεμα.

Τιμολέων Βιέτα γύρνα πίσω του Νταν Ρόουντς: Μια συγκινητική ιστορία ενός σκύλου και του γκέι αφεντικού του. Δεν το θεωρώ εξαιρετικό βιβλίο αλλά παρ' όλα αυτά με στοίχειωσε.

Naked του David Sedaris και ειδικά τα γκέι διηγήματα αυτής της συλλογής: Με το ιδιάζον μειλίχιο χιούμορ του ο Σεντάρις εξομολογείται ιστορίες από τη γκέι ζωή του καταφέρνοντας ταυτόχρονα να σε κάνει να κατουριέσαι στα γέλια και να κλαις για την αντιμετώπιση που εισέπραξε λόγω ομοφοβίας.

 

Νίκος Μελάς

Τα ερωτικά ποιήματα του Καβάφη: Παρότι μεγάλωσα σε ένα υπερσυντηρητικό σπίτι, ο Καβάφης βρισκόταν στη βιβλιοθήκη μας. Φυσικά διαβαζόταν με την υποσημείωση ότι "ήταν άρρωστος", αν και για κάποιον λόγο η αρρώστια του δεν προσδιοριζόταν. Διαβάζοντάς τον κατάλαβα ότι πάσχαμε από την ίδια "ασθένεια" και αυτό με έκανε πολύ περήφανο! Προτιμούσα πάντως να μην εκφέρω την γνώμη μου για την ποίησή του γιατί είχα καταλάβει από πολύ νωρίς ότι οι "ασθενείς" αυτού του είδους είναι οι μόνοι που δεν αντιμετωπίζονται με συμπόνοια, αλλά με πολύ μίσος.

Βέβαια ο Καβάφης που είχε ζήσει 100 χρόνια πριν δεν μπορούσε να γίνει πρότυπό μου, αλλά ήταν πολύ παρήγορο να βλέπω ότι παρά τη ρετσινιά της ομοφυλοφιλίας του, που στην εποχή του θα πρέπει να ήταν τεράστιο βάρος, είχε καταφέρει να κερδίσει την αποδοχή όλων ως ο μεγαλύτερος σύγχρονος Έλληνας ποιητής. Κατάλαβα ότι δεν θα έπρεπε υποχρεωτικά να περάσω τη ζωή μου μέσα σ' ένα λαγούμι, αλλά θα μπορούσα με κάποιον τρόπο (που έπρεπε να τον ανακαλύψω) να ζήσω αποδεκτός από τους γύρω μου.

Κανένα από τα υπόλοιπα ΛΟΑΤ βιβλία που διάβασα αργότερα δεν με επηρέασε τόσο. Μάλιστα θα έλεγα ότι όλα σχεδόν με κατέθλιβαν, γιατί όντας γραμμένα στις αρχές του αιώνα από βορειοευρωπαίους συγγραφείς άλλη ψυχοσύνθεσης και άλλης κοινωνικής προέλευσης, περιέγραφαν συμπλεγματικές καταστάσεις, καταπιεσμένα συναισθήματα, μια ομοφυλοφιλία που μου φαινόταν σαν πάλη με τον εαυτό, παρά σαν μια ολοκλήρωση ερωτικών και τρυφερών συναισθημάτων.

 

Χρήστος Παρίδης

Tα ρέστα του Κώστα Ταχτσή: Ήμουν έφηβος όταν το Τρίτο στεφάνι είχε γίνει μπεστ σέλερ και είχε πάρει διαστάσεις μόδας. Όφειλες να το έχεις διαβάσει. Αλλά για μένα, Τα ρέστα ήταν το βιβλίο που μου μίλησε πραγματικά στην καρδιά. Δε μεγάλωσα στην Αθήνα αλλά την επισκεπτόμουν συχνά και από πολύ νωρίς και την όργωνα απ' άκρη σ' άκρη της. Τα ρέστα μου αποκάλυψαν την ερωτική γεωγραφία και τις συμπεριφορές της μεγάλης πόλης, επιβεβαιώνοντας το ένστικτο μου για πολλά «ύποπτα» περάσματα. Νομίζω ότι τα κείμενα αυτά μου άνοιξαν έναν νέο «γενναίο» κόσμο.

Amado Mio του Πιερ Πάολο Παζολίνι: Το υπέροχο πρωτόλειο αυτό διήγημα του θρυλικού σκηνοθέτη, διανοούμενου και ποιητή έχει μια τρυφερότητα μοναδική. Το διάβασα μόλις είχα τελειώσει το λύκειο νομίζω, και οι εικόνες του, σα βγαλμένες από νεορεαλιστική ταινία, μου θύμισαν έντονα την αθωότητα παλαιότερων εποχών. Όταν τα καλοκαίρια στην Ελλάδα ήταν ακόμα επίγειος παράδεισος. Ένας παράδεισος υπόγειου πρωτόγονου ερωτισμού. Ο Παζολίνι στο Amado Mio, με αφορμή ένα θερινό σινεμά και το διάσημο τραγούδι της Ρίτα Χέιγουορθ από το «Τζίλντα» περιγράφει έναν νεανικό του ένοχο έρωτα. Όπως ήταν τότε όλοι οι έρωτες...

Ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου: Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, τα ποιήματα του Χριστιανόπουλου τα πρωτοδιάβασα στη Νέα Υόρκη τα χρόνια των σπουδών μου. Ήξερα το όνομα του, αλλά σε επαφή με βιβλίο του ήρθα εντελώς τυχαία στο σπίτι μιας ελληνίδας φίλης ποιήτριας. Καταρχήν σοκαρίστηκα, μου φάνηκαν «συντηρητικά» αλλά συγχρόνως μου αποκάλυψαν μια μικροαστική Θεσσαλονίκη έντονου ερωτισμού. Μεγάλωσα πολύ κοντά στην Εγνατία και το Βαρδάρη, πεδία δράσης του Χριστιανόπουλου της δεκαετίας του '60, και μέσα από τα ποιήματα αυτά μου 'ρθαν μνήμες παιδικές, ξαναθυμήθηκα τη γενέθλια πόλη. Η μικρή «ασήμαντη» γενέτειρα πήρε διαστάσεις μύθου! Και αυτό, έστω και υποσυνείδητα, έκρινε ακόμα και την επιστροφή μου σ' αυτήν.

 

Freedom Island

Λένα Διγιδίκη

4:48 Ψύχωση τηςΣάρα Κέιν: "I had a night in which everything was revealed to me. How can I speak again? the broken hermaphrodite who trusted hermself alone finds the room in reality teeming and begs never to wake from the nightmare." Δεν ξέρω αν, και πόσο, μπορεί να σε βοηθήσει ένας συγγραφέας στην κατάκτηση του «εαυτού», αλλά αν μπορεί, τότε για μένα σίγουρα η Kane έχει παίξει αυτόν ακριβώς τον ρόλο στη ζωή μου. Ίσως γιατί πάντα έψαχνα μια λέξη, όπως το hermself.

 

 

Οι διορθώσεις του Τζόναθαν Φράνζεν : Ξεκινάω να διαβάζω το συγκεκριμένο βιβλίο, στο οπισθόφυλλο του οποίου δεν αναφέρεται τίποτα για ομοερωτική σχέση δύο γυναικών, και μέσα στις σελίδες του βιβλίου έρχεται η έκπληξη από δύο ηρωίδες. Η μία θεωρεί τον εαυτό της ετερόφυλο και στην πορεία του βιβλίου παντρεύεται και η άλλη, που, επίσης, θεωρεί τον εαυτό της ετερόφυλο, είναι παντρεμένη με δύο παιδιά. Αυτές οι δύο γυναίκες ξεκινάνε ένα φλερτ που καταλήγει σε κρυφή ομοφυλοφιλική ερωτική σχέση. Τυχαίνει να διαβάζω το βιβλίο λίγους μήνες μετά την πρώτη μου ομοφυλοφιλική ερωτική σχέση και συνειδητοποιώ πως αν δεν είχα παραδεχτεί και δεν είχα τολμήσει να εκφράσω τόσο ιδιωτικά όσο και δημόσια την ομοφυλοφιλία μου, με μαθηματική ακρίβεια θα ήμουν μετά από χρόνια μία από τις δύο ηρωίδες του βιβλίου.

 

 

 

ΛυσσασμένηΓάτατου ΤέννεσσηΟυίλλιαμς: Αυτό που με έχει επηρεάσει περισσότερο από το συγκεκριμένο θεατρικό κείμενο είναι η σκηνή όπου ο ήρωας, ο Μπρικ, κάνει coming out στον πατέρα του. Η ένταση της σκηνής, οι λέξεις που χρησιμοποιούνται και από τους δύο, η «ειλικρινής συζήτηση», όπως λέει χαρακτηριστικά ο Μπρικ, είναι από τα στοιχεία που με είχαν επηρεάσει αρκετά χρόνια πριν και με είχαν κάνει να πρωτοσκεφτώ πώς θα ήταν, αν ήμουν εγώ στη θέση του Μπρικ και στη θέση του πατέρα του, οι γονείς μου.

Χριστιάνα Συμεωνίδου

Συμπόσιον του Πλάτωνα: 1998, σε μια αίθουσα φροντιστηρίου ακούω για πρώτη φορά τον λόγο του Αριστοφάνη περί Έρωτος, τον μύθο για το πώς δημιουργήθηκαν τα φύλα, τον όρο αρσενικοθήλυκο. Για πρώτη φορά συνειδητά σκέφτομαι πως αυτό που αισθάνομαι, η έλξη για άτομα του ίδιου φύλου έχει βαθιά ιστορία πίσω του. Το συμπόσιο του Πλάτωνα ήταν μαζί μου όλο εκείνο το καλοκαίρι μετά τις πανελλήνιες.

Skriker της Caryl Churchill: Το Skriker το συνάντησα πρώτα σαν παράσταση και μετά σαν κείμενο. Skriker είναι το όνομα ενός ξωτικού που έρχεται κοντά στους ανθρώπους, συγκεκριμένα σε δύο κοπέλες προσπαθώντας να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι καταστρέφουν τη φύση, το σπίτι του. Για πρώτη φορά συνάντηση στο Skriker έναν χαρακτήρα αμφιφυλόφιλο, και έναν χαρακτήρα που εκπροσωπώντας τη φύση μου έλεγε πως η φύση είναι κατ' ουσίαν ερμαφρόδιτη, δεν αποκλείει και δεν διαχωρίζει τα πλάσματά της σε κατηγορίες, straight, gay, bi κλπ.

Loulou του Frank Wedekind: Ένας θεατρικός χαρακτήρας βασισμένος σε μύθους και θρύλους σχετιζόμενους με την γυναικεία σεξουαλικότητα, με τη φύση και το ένστικτο. Η πρώτη φορά που ήρθα αντιμέτωπη με έναν χαρακτήρα τόσο ερωτικό, χωρίς όρια και αναστολές. Ε, ναι ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Η Λούλου συμβόλιζε και συμβολίζει για μένα το ένστικτο της επιβίωσης, την ερωτική έλξη no matter what , την πίστη στον εαυτό την πίστη στο ερωτικό ένστικτο. Φυσικά κρύβει μέσα της και πολλά σκοτεινά μυθικά στοιχεία. Γι' αυτό για μένα θα είναι η αιώνια Femme fatale χαραγμένη στο δέρμα μου για πάντα.