Η γνώμη του 10%

του Λύο Καλοβυρνά

Υπάρχει ένας καταπληκτικός τρόπος για να θεραπεύσεις την ομοφυλοφιλία – ο μοναδικός για την ακρίβεια.

Υπάρχει ένας καταπληκτικός τρόπος για να θεραπεύσεις την ομοφυλοφιλία - ο μοναδικός για την ακρίβεια. Τέρμα το άγχος μην το μάθουν οι γείτονες, τέρμα η αγωνία μήπως σε αποκληρώσει ο μπαμπάς, τέρμα οι ενοχές μήπως πάθει σπαστική κολίτιδα η μαμά. Τέρμα οι ατέρμονες εσωτερικές αναζητήσεις μήπως είναι μια φάση (ούτε η Εποχή του Χαλκού δεν κράτησε τόσο πολύ), τέρμα τα αχ-βαχ για το πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή αν ήσουν στρέιτ. Όλα λύνονται, εύκολα κι απλά.

Ο μοναδικός τρόπος να μη νιώθεις γκέι είναι να... είσαι. Να το ζεις καθημερινά, τόσο αβίαστα και φυσιολογικά, ώστε να μην το σκέφτεσαι· όπως δεν σκέφτεσαι ότι αναπνέεις, ότι περπατάς. Προχτές ήμουν στην έκθεση φωτογραφίας ενός φίλου μου (γκέι). Οι φωτογραφίες δεν ήταν γκέι. Στο εστιατόριο (όχι γκέι) όπου γινόταν η μη γκέι έκθεση υπήρχαν πολλοί γκέι (φίλοι του γκέι φίλου μου) και πολλοί μη γκέι (φίλοι και συγγενείς του). Υπήρχαν και παιδάκια (που ίσως είναι ήδη γκέι). Υπήρχαν ζευγάρια γκέι και στρέιτ. Κανείς δεν έβγαλε ανακοίνωση: «Κυρίες και κύριοι, ο γκέι Τάδε, με τους γκέι φίλους του».

Μετά πήγαμε σε μια ταβέρνα (μη γκέι) να φάμε. Γκέι ξεγκέι, με τα δάχτυλα φάγαμε τα παϊδάκια. Τις ίδιες (γκέι) μαλακίες που λένε όλοι είπαμε, τα ίδια (μη γκέι) γέλια κάναμε. Το (γκέι) ζευγάρι κάποια στιγμή φιλήθηκε μπροστά στους (μη γκέι) πελάτες (αν και δεν παίρνω όρκο για όλους). Σε δυο βδομάδες παντρεύονται στο Λονδίνο. Με τα πεθερικά τους παρόντα. Οι υπόλοιποι κανονίσαμε να πάμε (μη γκέι) διακοπές στη (μη γκέι) Στεμνίτσα, για (μη γκέι) ράφτινγκ.

Αποχαιρετιστήκαμε απέξω χωρίς να μας περάσει απ' το μυαλό ότι είμαστε γκέι. Γιατί το ζούμε καθημερινά, ανεμπόδιστα, σαν να αναπνέουμε. Σαν να μην είμαστε γκέι. Γιατί η ομοφυλοφιλία είναι μόνο μια πλευρά της καθημερινότητάς μας. Αν εμείς το κάνουμε θέμα (και σχεδόν όλες/οι το κάνουμε, ειδικά στην αρχή), από εκεί που είναι μια μόνο πλευρά ξαφνικά παίρνει τεράστιες διαστάσεις.

Φυσικά κάποιες φορές μάς θυμίζουν άλλοι ότι είμαστε γκέι - αλλά αν εμείς είμαστε άνετοι μ' αυτό, ακριβώς αυτό περνάμε και στους άλλους.

Αν θέλουμε λοιπόν να θεραπεύσουμε την ομοφυλοφιλία μας το μόνο που χρειάζεται είναι να πάψουμε να τη θεωρούμε αρρώστια.