Η γνώμη του 10%

του Λύο Καλοβυρνά

Όταν βάζεις στο μίξερ έρωτα, αγάπη, σεξ και χρόνο, πίνεται αυτό που βγαίνει; Κι αν πίνεται, κρατάει ή πας μια μέρα να το απολαύσεις και ανακαλύπτεις μούχλες και μύκητες να κάνουν πατητές;

Dance Me to the End of Love

Υπάρχουν σχέσεις χωρίς έρωτα, έρωτας χωρίς σχέση, σχέσεις χωρίς σεξ, σεξ χωρίς σχέση, σεξ χωρίς έρωτα, έρωτας χωρίς σεξ... Όλα αυτά τα μείγματα έχουν ένα κοινό στοιχείο: τον χρόνο. Όλα είναι βιώσιμα -ή αβίωτα- για ένα διάστημα, διαφορετικό για τον καθέναν. Όταν μάλιστα υπάρχει ετεροχρονισμός μεταξύ των δύο ανθρώπων, αρχίζουνε τα κλάματα.

Πρόσφατα μου ανακοινώθηκε ότι το μείγμα έρωτα-σεξ-σχέσης που κατανάλωνα καθημερινά και απολαυστικά τα τελευταία δύομισι χρόνια τέλειωσε και παρακαλούμε μαζέψτε τα πράγματά σας διότι το κατάστημα κλείνει διά παντός. Φίλοι, γνωστοί αλλά και άσχετοι μου πρόσφεραν εγκάρδια λόγια παρηγοριάς και συμπαράστασης, καθώς και κάμποσους καλοπροαίρετους αλλά άτοπους αφορισμούς: «Απόλαυσε την ελευθερία σου!» (μα δεν ήμουν φυλακισμένος)· «ο έρωτας περνάει» (εμένα δεν μου πέρασε)· «το σεξ μέσα στη σχέση αργά ή γρήγορα πεθαίνει» (εμένα ακόμη διανύει την εφηβεία του)... Άκουσα συμβουλές ότι είναι καλύτερο να δημιουργείς σχέση με κάποιον που εκτιμάς χωρίς απαραίτητα να είσαι ερωτευμένος μαζί του· ότι μόλις περνάει ο έρωτας καλύτερα να φεύγεις για καινούργιες αγκαλιές· ότι ξέχνα τις σχέσεις, διότι ούτως ή άλλως είναι περιοριστικές και καταδικασμένες...

Δεν ξέρω ποιο είναι το βέλτιστο μοντέλο· μάλλον δεν υπάρχει ένα μοντέλο για όλους. Αυτό που ξέρω είναι ότι πολλά από τα μοντέλα που εφαρμόζουμε δεν είναι δικά μας αλλά επιβεβλημένα απέξω· τα φοράμε κι ας μας στενεύουν, επειδή τα πιστεύουμε σαν αυθύπαρκτες, πανανθρώπινες αλήθειες που δεν χρειάζονται απόδειξη. Βλέπω ανθρώπους να απελπίζονται ήδη από τα 20 ότι δεν υπάρχει πια αλήθεια και ποιότητα στις σχέσεις, ότι χάθηκε η ειλικρίνεια, ότι ο καθένας κοιτάζει μόνο την πάρτη του. Και τα πιστεύουν ακράδαντα, παρά την ισχνότατη προσωπική τους εμπειρία, επειδή τέτοιες καραμέλες μας ταΐζουν συνεχώς. Αν πιστεύεις σώνει και καλά ότι δεν υπάρχει ειλικρίνεια και ποιότητα στις σχέσεις, και να τη βρεις αποκλείεται να την αναγνωρίσεις.

Έζησα δύομισι χρόνια απόλυτης ειλικρίνειας, βαθιάς εγγύτητας, παθιασμένου σεξ, αγάπης και νοιαξίματος μ' έναν άντρα, παρά την καθημερινή τριβή, χάρη στην καθημερινή τριβή. Όπως είχα ζήσει άλλα δώδεκα χρόνια, εξίσου μαγικά, μ' έναν άλλον άντρα. Κι είμαι βέβαιος ότι θα το ξαναζήσω. Όχι επειδή είμαι πιο τυχερός ή έξυπνος από άλλους. Ίσως επειδή απλά πιστεύω ότι είναι εφικτό. Ακόμα και τώρα, μετά τον οδυνηρό, απότομο και ανεπιθύμητο θάνατο μιας σχέσης που για μένα ακόμη ζούσε και βασίλευε, δεν αμφισβητώ ούτε την ειλικρίνεια του πρώην συντρόφου μου (στάθηκε άψογος μέχρι τέλους) ούτε τη βαθιά μας εγγύτητα (η οποία παραμένει, αν και ζαλισμένη από το σοκ) ούτε την αγάπη (η οποία περιμένει στη γωνία τη στιγμή που θα καταλαγιάσει ο πόνος και θα μπορεί να απλωθεί ελεύθερα μεταξύ μας σαν φιλία). Το μόνο που αμφισβητώ είναι το «πάντα», το πιο ύπουλο συστατικό του χυμού της ζωής· η έπαρση των ανθρώπων ότι δικαιούμαστε τα πάντα για πάντα. Δυόμισι τέλεια χρόνια... Ήθελα παραπάνω; Ναι. Θα προτιμούσα να μην τα είχα ζήσει για να μην πονάω τώρα; Ούτε στον χειρότερο εφιάλτη μου.

«Ο έρωτας είναι φιλοδοξία, η αγάπη σχέση. Ο έρωτας είναι κινητήρια δύναμη, η αγάπη είναι ο προορισμός προς τον οποίο κινείσαι. Αγάπη είναι αυτό που νιώθεις για τον πολυαγαπημένο σου σύζυγο, έρωτας είναι αυτό που νιώθεις για τον άντρα που μόλις μετακόμισε στην απέναντι πολυκατοικία».

Τζέιμς Ντέιβιντσον The Greeks and Greek Love.

«Οι σχέσεις δεν κάνουν τη ζωή καλύτερη· κάνουν τη ζωή βιώσιμη».

Άγνωστος, gayromeo.