Η Γνώμη του 10%

Στα 40 μου ανακάλυψα ότι είμαι γκέι

Η γνώμη του 10%

της Χριστίνας Π.

αναδημοσίευση από το ΒΗΜΑgazino, 2 Μαϊου, στη στήλη Εμπειρία


Ένα γλυκά χειμωνιάτικο πρωινό, πριν λίγους μήνες, μπήκα τυχαία σε μία στοά κι έπεσα πάνω της. Την ερωτεύθηκα κεραυνοβόλα. Δεν είχα ποτέ μου αισθανθεί έτσι για μια γυναίκα.


 

vimagazinoΈνα γλυκά χειμωνιάτικο πρωινό, πριν λίγους μήνες, μπήκα τυχαία σε μία στοά κι έπεσα πάνω της. Την ερωτεύθηκα κεραυνοβόλα. Δεν είχα ποτέ μου αισθανθεί έτσι για μια γυναίκα.

Πάντα πίστευα, στη θεωρία, ότι δεν ερωτευόμαστε φύλο αλλά άνθρωπο, όμως στην πράξη δε μου είχε συμβεί ποτέ. Ή μάλλον, όπως συνειδητοποίησα στην πορεία, δεν το είχα αφήσει ποτέ να μου συμβεί. Ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται το δικό του χρόνο για όλα. Κυρίως για να ανακαλύψει τον πραγματικό του εαυτό και να σταματήσει να αντιστέκεται στις επιθυμίες του. Για να βρει την δική του ευτυχία.

Τις επόμενες μέρες την ξανασυνάντησα. Μέσα μου, εκείνο το διάστημα, ήρθαν τα πάνω κάτω. Προσπαθούσα να καταλάβω τι σήμαινε αυτή η υπέροχη αναταραχή. Είμαι άνθρωπος που του αρέσει να αναζητά εξηγήσεις και τα ερωτήματα με κατέκλυζαν. Μου πέρασε από το μυαλό το γνωστό κλισέ, μήπως εδώ με οδήγησε η «απογοήτευση» από τους άνδρες. Γρήγορα το απέκλεισα. Το συναίσθημά μου ήταν αληθινό.

Μετά από λίγες μέρες, όλο αυτό άρχισε να μου φαίνεται φυσιολογικό. Είχα την αίσθηση ότι έτσι έπρεπε να είναι τα πράγματα. Ούτε στιγμή δεν ένιωσα φόβο ή άρνηση για ότι μού συνέβαινε.

Κάθε άλλο μάλιστα. Αφέθηκα στα συναισθήματά μου χωρίς αντίσταση. Τα καλωσόρισα. Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι μου είχαν τραβήξει την κουρτίνα μπροστά από τα μάτια μου και έβλεπα πια ξεκάθαρα. Όχι μόνο το παρόν, αλλά κυρίως το παρελθόν μου.

«Έφαγα μια φλασιά», θυμήθηκα στιγμές και εικόνες από τα παλιά και συνέθεσα τα κομμάτια του παζλ.

Ταξίδεψα στην παιδική μου ηλικία κι εντόπισα το ξεκίνημα όσων αισθανόμουν σήμερα. Βρήκα εξηγήσεις για συμπεριφορές μου και σημεία του χαρακτήρα μου που με έκαναν να αναρωτιέμαι όλη μου την ζωή. Απελευθερώθηκα.

Πάντα αγαπούσα τους άντρες κι απολάμβανα τις σχέσεις μου μαζί τους, όμως τώρα αισθάνθηκα πως έφυγε από πάνω μου ένα βάρος τόνων, το οποίο δεν ήξερα καν ότι κουβαλούσα. Τα πράγματα πλέον έβγαζαν νόημα. Μετά από τρεις εβδομάδες, μάζεψα όλο μου το θάρρος και της ζήτησα να βγούμε. Η άρνησή της ήταν γλυκιά κι ευγενική, όπως ακριβώς θα'θελα να φερθώ κι εγώ σε αντίστοιχη περίπτωση, κι αυτόματα απέτρεψε κάθε ίχνος απογοήτευσης για την «απόρριψη». Γρήγορα την άφησα πίσω μου.

Είχα καταλάβει άλλωστε πως αυτό που μου συνέβαινε δεν είχε να κάνει με το συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά με την ίδια μου την ύπαρξη. Ήταν κάτι πολύ πάνω και πέρα από αυτήν. Αυτή απλά μου άνοιξε την πόρτα για να αντικρύσω τον εαυτό μου. Δεν ήταν η τύχη που με έφερε μπροστά της εκείνο το πρωινό, αλλά η δική μου πορεία 40 χρόνων.

Η χαρά μου ήταν και παραμένει μεγάλη. Το ίδιο κι ο ενθουσιασμός μου. Είναι τόσο όμορφη η ζωή κι έχει τόσους τρόπους να μας εκπλήσσει και να μας συναρπάζει.

Μόνο δύο εβδομάδες κράτησα κρυφό αυτό που μου συνέβαινε. Ήταν όμως τόσο σημαντικό για μένα που ήθελα να το μοιραστώ με τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη πώς θα το πάρουν αλλά με το που άρχισα να αφηγούμαι την καινούργια μου πραγματικότητα, οι φίλοι μου με συγκίνησαν. Η χαρά τους και η θερμή τους αποδοχή μου υπενθύμισαν, για μία ακόμα φορά στην ζωή μου, την ευλογία του να έχεις αληθινούς φίλους δίπλα σου. Ανθρώπους που σου προσφέρουν την αγάπη τους δίχως όρους. Η στάση τους έχει κι αυτή σημαντικό μερίδιο στην ευτυχία μου.

Στους γονείς μου δεν το έχω πει ακόμα, ούτε στ΄αδέλφια μου. Δε με απασχολεί ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή. Θέλω να περάσει ένα διάστημα πριν το κάνω. Να έχουν κατασταλάξει κάποια πράγματα μέσα μου.

Σκέφτομαι πως υπάρχει κόσμος που όταν ανακαλύπτει τον εαυτό του δεν τολμά να τον αποδεχθεί. Και προτιμά να ζει ένα ψέμμα που βολεύει τους ίδιους και τους γύρω τους. Λυπάμαι γι'αυτό που χάνουν, αλλά καταλαβαίνω το δισταγμό τους. Άλλωστε, ούτε εγώ βρήκα το θάρρος να το βροντοφωνάξω σε όλους, όπως ήθελα στην αρχή. Θα έρθει όμως κι αυτή η στιγμή, είμαι σίγουρη. Βρίσκομαι μπροστά σε μία καινούργια αρχή και ανυπομονώ για τη συνέχεια, για το άγνωστο, για ό,τι φέρει η ζωή.

 

  • Δημιουργήθηκε στις

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 91 guests και κανένα μέλος