Είναι ανώμαλο να τρως κοτόπουλο! Είναι αφύσικο και αηδιαστικό.

---

του Λύο Καλοβυρνά

Είναι ανώμαλο να τρως κοτόπουλο! Είναι αφύσικο και αηδιαστικό. Αν τρως κοτόπουλο σε κοροϊδεύουν, σε απομονώνουν, δεν έχεις τα ίδια δικαιώματα με όσους τρώνε χοιρινό.

Μαθαίνεις από μικρή ηλικία ότι είναι κακό να τρως κοτόπουλο κι έτσι το τρως στα κρυφά, πίσω από κλειστές πόρτες ή σε ασφαλείς χώρους, όπου κυκλοφορούν μόνο άλλοι που τους αρέσει το κοτόπουλο. Ντρέπεσαι να πεις στους δικούς σου ότι προτιμάς το κοτόπουλο.

Υπάρχουν, βέβαια, και μερικοί που το παίζουν προχώ και δεν τους πειράζει που τρως κοτόπουλο, αρκεί να μην προκαλείς. Ας το τρως σπίτι σου! Πρέπει να το τρως μπροστά σε μικρά παιδιά; Το ότι αυτοί τρώνε χοιρινό μπροστά σε μικρά παιδιά δεν το σκέφτονται καθόλου.

Κάποτε, αυτοί που τρώνε κοτόπουλο βαρέθηκαν να θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας και συνασπίστηκαν, ζητώντας ίσα δικαιώματα. Έτσι, η κοτοπουλοφαγία δεν απαγορεύεται πια, αλλά αρκετοί εξακολουθούν να τη βλέπουν με μισό μάτι. Πιστεύουν ότι δικαιούμαστε να τρώμε κοτόπουλο αλλά μόνο κρυφά, στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας, διότι δεν τους νοιάζει τι κάνουμε στο τραπέζι μας. Το ότι αυτοί συνεχώς μας δείχνουν τι κάνουν στο τραπέζι τους δεν το σκέφτονται καθόλου. Έτσι πάει: η πλειοψηφία πάντα θεωρεί ότι τα δικά της γούστα είναι φυσιολογικά.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι πολλοί που τους αρέσει το κοτόπουλο, εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να το τρώνε στα κρυφά, επειδή ντρέπονται. Δεν έχουν πειστεί ότι είναι φυσιολογικό να τρως κοτόπουλο. Φοβούνται μην το μάθουν οι δικοί τους και πάθουν τίποτα. Έχουν πειστεί ότι αν τρως κοτόπουλο ποτέ δε θα καταφέρεις να ζήσεις ευτυχισμένα και ολοκληρωμένα.

Αν κι εσύ είχες μεγαλώσει με μηνύματα από παντού ότι το να τρως κοτόπουλο είναι κακό, θα είχε νόημα μια γιορτή που βγαίνεις στο δρόμο και φωνάζεις ότι είσαι περήφανος που τρως κοτόπουλο.Θα είχε νόημα να δείξεις στον υπόλοιπο κόσμο ότι κι εμείς που τρώμε κοτόπουλο δικαιούμαστε να το τρώμε πάντα και παντού, όπως εκείνοι τρώνε αυτά που τους αρέσουν.

Αντικατάστησε το κοτόπουλο με τον ομόφυλο έρωτα κι έχεις όλη την ιστορία της ομοφυλοφιλίας.

Η παρέλαση γκέι περηφάνιας που φέτος γίνεται στην πλ. Κλαυθμώνος το Σάββατο 4 Ιουνίου, έχει μεγάλη συμβολική αλλά και ουσιαστική σημασία. Είμαστε περήφανοι όχι επειδή είμαστε γκέι αλλά επειδή είμαστε καλά με τον εαυτό μας που είμαστε γκέι. Βάλαμε τέλος στη ντροπή.

«Κι εγώ είμαι εντάξει με την ομοφυλοφιλία μου, αλλά γιατί να βγω να το φωνάξω;» «Γιατί το κάνουμε εμείς θέμα; Αφού είμαστε σαν όλους τους άλλους» λένε κάποιοι. Το να είσαι γκέι μόνο στο σπίτι σου και σε επιλεγμένους χώρους κρύβει ντροπή, ό,τι και να διατείνεσαι. Κι όσοι θεωρούν ότι μ' αυτό τον τρόπο «γκετοποιούμαστε» ή ότι τονίζουμε εμείς τη διαφορετικότητά μας, δεν έχουν ούτε στοιχειώδεις γνώσεις για τους μηχανισμούς της καταπίεσης. Δεν είμαστε «σαν όλους τους άλλους», όταν έχουμε λιγότερα δικαιώματα.