Το οικοδόμημα του προσωπικού μας πολιτισμού μπορεί να έχει μόνο έναν όροφο, μπορεί όμως και να είναι ουρανοξύστης. Το οικοδόμημα μπορεί να περιπλέκεται με άλλα οικοδομήματα ή να στέκεται μόνο και μετέωρο στην άκρη ενός γκρεμού. Τον πολιτισμό μέσα μας τον φτιάχνουν πολλά χέρια μα την γενική επιστασία την έχει ο καθένας μας από ένα σημείο και έπειτα προσωπικά.

Στην όμορφη πατρίδα μας, πολλοί άρρενες χτίζουν κατοικίες ενός ορόφου. Αρκούνται σε έναν μόνο όροφο πολιτισμού που τους επιβάλει το αγελαίο ένστικτο. Αυτό που τους κάνει να νιώθουν ασφαλείς όταν όλοι μαζί γρυλίζουν σε έναν κοινό εχθρό. Αυτό το ένστικτο που βαφτίζει κάθε «ξένο» επικίνδυνο και εχθρικό. Το «ξένο» και το εχθρικό που παραμονεύει να τους αρπάξει τον μετέωρο ανδρισμό τους, το ζεϊμπέκικο τους, τον μουσακά της μαμάς τους, τη σημαία τους, τις ολοδικές τους γυναίκες, την ησυχία τους, τη νωχελική πολιτιστική τους παρουσία στον κόσμο, την τσουτσούνα τους την ώρα που κατουράνε.

Οτιδήποτε ξένο απειλεί να εισέλθει στον επτασφράγιστο, ιερό πρωκτό τους. Δείτε τους πώς διασκεδάζουν και τι τρώνε, βασικά κριτήρια για να διαπιστώσεις την ανεκτικότητα και την ευελιξία ενός μυαλού. Κολλημένοι στα πρότυπα και τους μύθους που προσεχτικά έχτισε κάποτε μια φοβική, φτωχή κοινωνία. Ερωτικά υποχόνδριοι πιστεύουν πως η ζωή είναι μια πατροπαράδοτη ιεροτελεστία που άμα της αλλάξεις ελάχιστα το τελετουργικό θα μπουν οι φαλλοί στην Πόλη.

Κάποιες στερημένες μανάδες τους έχουν δέσει τον ανδρισμό σαν ποδιά στην μέση τους την ώρα που έφτιαχναν κεφτέδες. Μπαμπάδες, που σκίρτησαν ερωτικά κάποτε σε ομαδικούς εφηβικούς αυνανισμούς, ξορκίζουν το κακό που τους βρήκε με καλοδουλεμένους ομαδικούς λιθοβολισμούς. Με ένα «πουστάρες» νομίζουν ότι πέταξαν στο ρείθρο ό,τι τους μπερδεύει. Το βράδυ θα κλαφτούν γιατί κάποια γυναικά δεν τους καταλαβαίνει. Το βράδυ θα φοβούνται μην γλιστρήσουν πάνω στο ίδιο τους το σπέρμα.

Χαίρομαι τους πολυώροφους ανθρώπους. Πολυώροφος άνθρωπος δεν είναι αυτός που δοκιμάζει τα πάντα απλώς −θα ήταν απλό− αλλά αυτός που μπορεί να χαίρεται βλέποντας τις αγάπες των άλλων ανθρώπων.

Η εικονογράφηση είναι της Χριστίνας Αντουανέττας Νεοφώτιστου, από το βιβλίο του Λύο Καλοβυρνά Πλαθολόγιο - Η απουστειρωμένη έκδοση.