Η Γνώμη του 10%

Ecce Queer!

menelas3Χρόνια τώρα ο Μενέλας «συλλαμβάνει» φίλους και γνωστούς σε απλές τους στιγμές και τους αποτυπώνει σαγηνευτικά στις φωτογραφίες του. Απλές, ανεπιτήδευτες στάσεις, όχι πόζες. Και το αποτέλεσμα είναι σαγηνευτικό. Βλέποντας πρόσφατα ένα τέτοιο πορτρέτο (του αγοριού του) σκέφτηκα: «Άλλο ένα υπέροχο πορτρέτο του Μενέλα. Μήπως ήρθε η ώρα για ένα πορτρέτο του ίδιου του Μενέλα;»

Μενέλας: Είναι αλήθεια ότι θέλω τα πορτρέτα μου να μεταδώσουν μια στιγμή οικεία, μια στιγμή που εγώ τη ζω και τη νιώθω, αλλά και αυτοί που θα τα δουν να νιώσουν μια οικειότητα, σαν να είναι δική τους ανάμνηση. Είναι σαν να δημιουργώ ένα ανθολόγιο των αναμνήσεών μου, που θα μπορούσε όμως να είναι και δικό σου.

Δημήτρης: Στις απεικονίσεις σου οι άνθρωποι φαίνονται πολύ όμορφοι. Είναι απλές τους στιγμές, δεν τους στήνεις, δεν τους ζητάς συγκεκριμένες πόζες, συγκεκριμένα βλέμματα. Είναι εκεί, ίσως βαδίζουν, ίσως τρώνε, ίσως κάνουν κάτι άλλο, κι εσύ τους καταγράφεις σε ενσταντανέ όπου είναι πανέμορφοι. Είναι η απλότητα ομορφιά;

Μενέλας: Ναι, είναι. Βρίσκω μεγάλη ομορφιά στο μη στημένο, στο καθημερινό, και κάπως έτσι προσεγγίζω και τα πορτρέτα. Έχουμε βρεθεί με το άτομο για να τραβήξουμε φωτογραφίες και όταν έρθει η στιγμή καταλαβαίνω ότι αυτό που συμβαίνει είναι πολύ όμορφο: το φως, η εγγύτητα, η χαλάρωση που μπορεί να έχει έρθει σιγά-σιγά μεταξύ μας. Η στιγμή γίνεται όμορφη και τότε καταλαβαίνω ότι πρέπει να την απαθανατίσω.

Δημήτρης: Είσαι χρόνια στη φωτογραφία, κάνεις βίντεο, ταινίες. Πώς συνδέεται η αντίληψή σου για το απλό και το όμορφο, η αποθέωση της ομορφιάς μιας στιγμής, με την προσωπική σου αίσθηση περί τέχνης;

menelas6Μενέλας: Δεν έχω σπουδάσει φωτογραφία και τέχνη με τρόπο ακαδημαϊκό. Βλέποντας πολλές φωτογραφίες έγινα φωτογράφος. Και έργα τέχνης, βεβαίως. Μαθαίνεις τι είναι η καλή σύνθεση, πώς λειτουργεί, τι σου αρέσει και τι όχι. Επιλέγεις από αυτά που βλέπεις εκείνο που σε εκφράζει πιο πολύ. Εγώ βρήκα ότι με εκφράζει περισσότερο η απλότητα. Ίσως σε αυτό να έπαιξε ρόλο η αμάθειά μου ως προς την τεχνική της φωτογραφίας. Το στήσιμο, τα φώτα, το στούντιο δεν τα κατέχω, οπότε δεν εκφράζομαι έτσι. Προσπαθώ να κάνω τέχνη με τα μέσα που διαθέτω.

Δημήτρης: Γνωρίζοντάς σε, θα διαφωνήσω μαζί σου. Θεωρώ ότι υπάρχει κάτι που διαμορφώθηκε ως στάση μέσα σου πριν από την επιλογή της ακαδημαϊκής ενασχόλησης στο πεδίο αυτό, ότι επέλεξες υποσυνείδητα να μην εμπλακείς στον ακαδημαϊκό τρόπο γιατί δεν απέδιδε αυτό που πηγαία λαχταρούσες να εκφράσεις. Αυτό φαίνεται και στη δουλειά που καταθέτεις δημοσίως και που βρίσκω πολύ ουσιαστική, δηλαδή σε αυτά που κάνεις υπό την ομπρέλα «queer».

Μενέλας: Εκθέσεις φωτογραφίας κάνω από το 1995. Η πρώτη, στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ψυχικού, δεν είχε σχέση με queer. Πάντα, όμως, η δουλειά μου είχε μια journalistic διάθεση, του ημερολογίου, των αναμνήσεων, π.χ. από ταξίδια μου. Όταν πήγα στη Γλασκώβη να σπουδάσω, διάφορα άτομα από τις lgbt ομάδες ασχοληθήκαμε με τη φωτογραφία και την ποίηση και προσπαθήσαμε να τις συνδυάσουμε, κάνοντας εκθέσεις στο Πανεπιστήμιο και σε θέατρα. Ενταχθήκαμε και στο Φεστιβάλ GlasGay κι έτσι μπήκα πιο δυναμικά στον χώρο της queer τέχνης. Όταν γύρισα στην Ελλάδα, είχα ήδη διαμορφώσει μια ενήλικη ταυτότητα στο εξωτερικό, αφού είχα φύγει στα 19 και γύρισα στα 36. Το 2009, λοιπόν, τα ακτιβιστικά ζητήματα εδώ ήταν πίσω σε σχέση με τη δική μου ζωή στη Σκωτία, μια από τις πιο προχωρημένες χώρες της Ευρώπης στα lgbt θέματα. Θέλησα, έτσι, να δουλέψω στα δικαιώματα αλλά μέσω της τέχνης, γιατί πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να φέρει αλλαγή. Πιστεύω στον ακτιβισμό μέσω νομοθεσίας, εκδηλώσεων κλπ., αλλά θεωρώ ότι πολύ σημαντική είναι και η συμβολή της τέχνης.

Δημήτρης: Θυμάσαι που κάποτε σου είχα πει πως όταν σε πρωτογνώρισα νόμιζα ότι είσαι επιφανειακός άνθρωπος και ότι σύντομα συνειδητοποίησα ότι έχεις το μοναδικό ταλέντο να είσαι ταυτόχρονα τόσο ουσιαστικός στην επιφάνεια όσο και εν τω βάθει;

Μενέλας: Μια ψυχαναλυτική εξήγηση γι’αυτό είναι μια κόντρα που είχα με τον πατέρα μου στο επίπεδο της σοβαρότητας. Εγώ μπορώ να εκφραστώ με έναν επιφανειακό τρόπο, ακόμα και για σοβαρά πράγματα και σημαντικά για μένα. Είχα πάντα θέμα με την επισημότητα, ως κόντρα με τον πατέρα μου, που έχει μια πλευρά πολύ επίσημη. Ήθελα κάτι πιο light, πιο ποπ, που να έχει και ουσία και σπουδαιότητα. Πάντως, δεν προσάπτω στον πατέρα μου ότι είναι σοβαροφανής. Τον ενδιαφέρει η ουσία. Την ώρα, όμως, που μου ασκούσε εξουσία, ήθελε να είμαι σοβαρός, να μη γελάω, να μην αναζητώ ψυχολογική διέξοδο στο χιούμορ. Έτσι και η κοινωνία ασκεί εξουσία πάνω μας λέγοντας μην είσαι ο εαυτός σου, να είσαι πιο σοβαρός, να ντύνεσαι πιο σοβαρά. Αυτή είναι και η επανάστασή μου σε αυτό: να βρω στο επιφανειακό μια ουσία που θα με εκφράζει.

Δημήτρης:  Θαυμάζω σε σένα μια ανεξάντλητη αφοσίωση στο να καταθέτεις έργο, χωρίς, όμως, να σε ενδιαφέρει να προβληθείς.

Μενέλας:  Ένα από τα πιο μεγάλα μου project είναι η έκθεση, και πλέον φεστιβάλ, CivilDisobedience – Πολιτική Ανυπακοή, που ξεκίνησε το 2011. Είναι μια ομαδική έκθεση εικόνας, φωτογραφίας και βίντεο, με μια θεματική που αλλάζει κάθε χρόνο. Πέρσι, το θέμα ήταν Ποίηση και Πορνογραφία, φέτος ήταν Νέον (ως τεχνολογία) vs Φύση. Ψάχνω θεματικές που είναι ευρείες, ώστε κάθε καλλιτέχνης να τις ερμηνεύσει όπως θέλει. Βρίσκω καλλιτέχνες από τον κύκλο μου, από το ίντερνετ, από Ελλάδα ή εξωτερικό, καταξιωμένους, ή και φίλους που ξεκινάνε και ξέρω ότι έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν.

Menelas2Δημήτρης: Τέχνη είναι αυτό που διεγείρει συγκεκριμένους νευρώνες και δεν παίζει ρόλο αν οι δικοί σου διεγείρονται με Μπετόβεν, ενώ οι δικοί μου με Καρβέλα. Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος μπορεί να εκφραστεί κάπως και μία άλλη μπορεί να ταυτιστεί με το προϊόν της έκφρασης του πρώτου, τότε μιλάμε για τέχνη. Έχω παρατηρήσει, λοιπόν, τα έργα που επιλέγεις για το Φεστιβάλ και ειλικρινά πιστεύω ότι δημιουργείς στην Αθήνα τη σκηνή της queer τέχνης, ή έκφρασης, τουλάχιστον στα εικαστικά. Το συνειδητοποιείς αυτό ή σου είναι αδιάφορο;

Μενέλας:  Αδιάφορο δεν είναι, αλλά ούτε ο στόχος μου ήταν. Εμένα με οδηγεί η ανάγκη της έκφρασης, να πω πράγματα, εγώ και άλλοι μαζί. Δεν είναι, όμως, η μόνη καλλιτεχνική έκφραση queer εικαστικής τέχνης. Υπάρχει και η ομάδα «Φυτίνη», αλλά δεν εκφράζονται μόνο μέσα από το queer. Δυστυχώς, δεν έχω προλάβει ακόμα να τους δω και δεν ξέρω αν κάνουν εκθέσεις σε ετήσια βάση.

Δημήτρης: Μέσα στην απλότητα με την οποία προσεγγίζεις την έκφραση ως δυνατότητα, δίνεις αφενός βήμα σε καλλιτέχνιδες, αφετέρου έδαφος ώστε να δημιουργηθεί αυτή η queer σκηνή κατάθεσης εικαστικών δημιουργιών. Ενέταξες, όμως, στο Civil Disobedience και την εκδήλωση με την queer ποιητική βραδιά.

Μενέλας:  Ξεκίνησε πέρσι, λόγω της θεματικής. Αγαπώ την ποίηση, έγραφα και ποίηση στα αγγλικά όταν ήμουν στη Σκωτία. Ήμουν και μέλος σχετικής lgbt ομάδας. Έχοντας γνωρίσει και πολλές drag queens, μου γεννήθηκε η επιθυμία να τις δω να εκφράζονται σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ξέρουμε, το show και το lip-synching, δηλαδή στην απαγγελία ποίησης. Κάλεσα 8 καλλιτέχνιδες που τους άρεσε που θα δοκιμάζονταν σε κάτι διαφορετικό. Ρώτησα την μετέπειτα καλή μου φίλη Χαρά Κολαΐτη, κατά κόσμον Άννα Γούλα, αν θέλει να συμμετάσχει.

Δημήτρης: Η Άννα Γούλα έχει όλα τα χαρακτηριστικά της drag περσόνας εκτός, ίσως, από το διεμφυλικό στοιχείο.

Μενέλας:  Ακριβώς! Και πριν την εποχή του queer, αυτό το κοινό ήταν που την αγκάλιασε. Είναι ένα ίνδαλμα για την queer κοινότητα. Μιλά για τα ζητήματα που αφορούν την κοινότητα αυτή, σεξουαλικότητα, φεμινισμό, με έναν αστείο τρόπο, διακωμωδώντας. Όντως, αυτό που κάνει εφάπτεται της drag σκηνής.

Δημήτρης: Ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις το πορνό είναι επίσης καλλιτεχνικός, με την έννοια ότι δίνει τη δυνατότητα δημιουργικής έκφρασης σε ένα πεδίο που αφορά κόσμο και εμπνέει κόσμο. Έχεις κάνει και ταινία που έχει ταξιδέψει σε διεθνή φεστιβάλ.

menelas5Μενέλας: Ας δούμε πρώτα το θέμα του αρτ πορνό. Πάντα μου άρεσε το πορνό. Πιστεύω ότι αφορά πάρα πολύ κόσμο. Ως καταναλωτής πορνό, σε στιγμές που δεν είμαι αφοσιωμένος στη σεξουαλική εκτόνωση, με ενδιαφέρει αυτό που συμβαίνει πριν από την τσόντα: Όταν δυο χαρακτήρες που πρέπει να χτίσουν μια σκηνή θα πρέπει να συνομιλήσουν, το πόσο καλό ή κακό είναι αυτό ως ηθοποιΐα, το πώς το στήνει ο σκηνοθέτης. Έχω εκτιμήσει παλαιότερες δουλειές που έχτιζαν κινηματογραφικά, πραγματικά σαν ταινία, μία τσόντα. Με υπόθεση, με χαρακτήρες, με κάποια κίνητρα που έχουν οι ήρωες. Είχα την τύχη να είμαι στην  προβολή της πρώτης αρτ πορνοταινίας στην Ελλάδα, του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, και μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με τη δυνατότητα. Άνοιξε μπροστά μου ένας κόσμος: ότι μπορούμε μέσω του πορνό να εκφράσουμε κάτι παραπάνω, να διευρύνουμε την έννοιά του.

Δημήτρης: Που είναι ξανά το δικό σου μέσο έκφρασης: σε κάτι που φαίνεται τόσο πεζό, μαζικό, μπορείς να βρίσκεις ένα στοιχείο και πάνω σε αυτό να δομείς μια ολόκληρη ματιά ωραίου. Δημιουργείς το ωραίο με το να εστιάζεις σε ένα στοιχείο που για τις πολλές είναι πια απαρατήρητο.

Μενέλας: Ήθελα να δοκιμαστώ κι εγώ σε αυτόν τον χώρο. Πριν από τρία χρόνια έκανα μια ταινία σοφτ-πορνό, χωρίς αληθινό σεξ μέσα. Ήταν το Raspberry Reich GR, που αναφερόταν σε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες του Bruce LaBruce. Είχε κι αυτή πολύ καλή ανταπόκριση στο εξωτερικό. Πέρσι το καλοκαίρι, ήταν η στιγμή να γυρίσω το  Symposium: An Athenian Romance, που ξεκίνησε για να γίνει κομμάτι μιας άλλης ταινίας, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Έκανα, λοιπόν, repackaging, με την κεντρική σκηνή σεξ να αποκτά μια δική της οντότητα, με αρχή, μέση και τέλος, και έχοντας στο μυαλό μου το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Είχα προνοήσει να ζητήσω από τους ηθοποιούς μου να μιλήσουν για το Συμπόσιο, σαν να το εισηγείται ο ένας χαρακτήρας στον άλλον, για να μείνει η πολύ όμορφη κουβέντα που προέκυψε.

Δημήτρης: Με ενδιαφέρει ο τρόπος που προσεγγίζεις το δημιούργημα, όχι τη θεματική. Ποια δική σου αίσθηση αποτυπώνει η ταινία, τι κατάφερες να βάλεις σε αυτήν ως προς την τεχνική;

Μενέλας: Είναι πάλι σαν να κάνω μια κατάθεση απλότητας. Θα δεις μια σκηνή σεξ σε μια παραλία που θα μπορούσε να είναι και δική σου ανάμνηση. Είσαι σαν μια απλή, καθημερινή ιστορία, μια ιστορία ελληνικού καλοκαιριού. Ο πρωταγωνιστής μου τη θεωρεί ντοκιμαντέρ, σαν την αποτύπωση της ερωτικής του περιπέτειας εκείνης της εβδομάδας.

Δημήτρης: Έχω έντονα την αίσθηση ότι παρακολουθείς τα πράγματα. Ενώ τα δημιουργείς, διατηρείς τον ρόλο του θεατή, κι έτσι τους επιτρέπεις να ρέουν. Σκέψου και το άλλο μεγάλο project που κάνεις, που το θεωρώ σπουδαίο, τα queer theatre awards. Ο κόσμος πιστεύει ότι είναι δημιούργημα του συνεργάτη σου, του Μανώλη Βαμβούνη, ενώ δεν είναι! Εσένα σε ενδιαφέρει να ειπωθεί κάτι και δεν ασχολείσαι με το να ξέρει ο κόσμος ότι εσύ το λες.

menelas4Μενέλας: Μου αρέσει να γίνονται πράγματα, που λέει και η Βάνα Μπάρμπα. Μπλέχτηκα στον ακτιβισμό στην lgbt ομάδα του Πανεπιστημίου. Δεν μου άρεσε ο τρόπος που με προσέγγισαν, οπότε περίμενα την επόμενη χρονιά να λάβω μέρος στην ψηφοφορία για να εκλεγώ και να μπορέσω να αλλάξω αυτό που δεν μου άρεσε. Ως μέλος, πλέον, της lgbt ομάδας, ανακάλυψα ότι δεν μας έδινε λεφτά η ένωση φοιτητών, γιατί δεν υπήρχε lgbt αντιπρόσωπος σε αυτήν. Αμέσως, λοιπόν, έθεσα υποψηφιότητα για να μπω και να το αλλάξω αυτό. Γενικά, προσπαθούσα να κάνω αυτά που έβλεπα να λείπουν. Ο μόνος τρόπος για να γίνουν πράγματα, είναι να τα κάνεις εσύ. Αυτή είναι μια εσωτερική μου ανάγκη και έτσι ξεκίνησα και τα βραβεία. Ήθελα να δώσω μια αίσθηση επιβράβευσης, αρχικά γκέι[1], μετά queer, στην Αθήνα, στις παραστάσεις που υποστηρίζαμε μέσα από το gitv, να τους δώσουμε ένα βήμα για να ακουστούν.

Δημήτρης: Ήθελες να δώσεις μια διάσταση ομό, αργότερα queer, σε αυτά που ήδη συνέβαιναν στα αθηναϊκά θέατρα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αρκεί να υπήρχε έστω μια αναφορά στην queer θεματική. Δίνατε, λοιπόν, μαζί με τον Μανώλη, ένα buzz σε κάποια παράσταση. Κατά την άποψή μου, συγκροτήσατε πρακτικά την έννοια της queer θεατρικότητας. Κατά καιρούς, μάλιστα, έχουν βραβευθεί εξαιρετικές δουλειές, απίστευτες ερμηνείες που, λόγω της mainstream αντίληψης, οι ίδιες συντελεστές, αν συμμετείχαν σε άλλες κατηγορίες βραβείων, θα τα είχαν σαρώσει.

Μενέλας: Ακριβώς. Τα βραβεία αυτά έχουν ένα κομμάτι καθαρά ακτιβιστικό και ένα κομμάτι αναγνώρισης έργου. Μιλώντας με τις συντελέστριες καταλάβαμε πως όταν προσπαθούν να κάνουν κάτι queer βρίσκουν πολύ μεγάλη αντίσταση, ακόμα και σήμερα! Στα δελτία τύπου, που διαβάζει κυρίως ο Μανώλης, δεν παρουσιάζεται ως κεντρικό το θέμα queer στις παραστάσεις γιατί οι παραγωγοί πιστεύουν ότι αυτό θα αποτρέψει τον κόσμο.

Δημήτρης: Με αυτά τα βραβεία, βοηθάτε να εξαχθεί η queer θεματική από έναν γραφικό, μαζικής κουλτούρας πλέον, λόγο, έτσι όπως αρθρώνεται από τα media, και να αναπαρασταθεί ως συνιστώσα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Δεν ζητάτε να υπάρχουν δημιουργήματα που θα μιλούν για το queer για να βραβεύσετε μετά τα καλύτερα, δεν υποβοηθάτε το queer ως mainstream. Εξάλλου, δεν υπάρχει χρηματικό έπαθλο, μόνο η αναγνώριση, άρα αποκλείεται τα βραβεία να αποτελούν την έμπνευση ώστε να επιλέξει κάποια σκηνοθέτης να ανεβάσει ένα έργο, επομένως είστε μακριά από την εμπορικότητα του being queer, έτσι όπως χρησιμοποιείται.

Μενέλας: Ωστόσο, πολλοί έχουν παραδεχθεί ότι μετά το βραβείο οι παραστάσεις πήραν μια ανάσα ζωής για να συνεχιστούν.

Δημήτρης: Ακριβώς αυτό λέω: ότι δίνετε μια άλλη διάσταση, την queer διάσταση, σε ένα δημιούργημα που δεν είχε στόχο να την αναδείξει. Πάντως, έχω βαρεθεί τον ακτιβισμό που είναι επίφαση, ώστε να προβληθούν κάποιες και θεωρώ πολύ ουσιαστική τη δουλειά που κάνουν άνθρωποι, δεν την ονομάζουν ακτιβισμό, αλλά είναι! Και στα δικά σου έργα το βλέπω αυτό και πολύ συνειδητά σου λέω ότι διαμορφώνεις αυτό που κάποτε θα αναφέρεται ως σκηνή queer έκφρασης. Θα ήθελα, λοιπόν, και ένα πολιτικό σχόλιο δικό σου. Πόσο βλέπεις να εξυπηρετείται το queer και όχι τα άτομα που το πρεσβεύουν;

Μενέλας: Ας αναρωτηθούμε τι είναι το queer και η σκηνή queer και τι ο ακτιβισμός μέσα σε αυτό. Έχουμε την ίδια ηλικία, οπότε ξέρεις ότι δεν ξεκινήσαμε ως queer. Η ταυτότητά μας ήταν γκέι, σε μια ομπρέλα lgbt. Μάλιστα, εγώ ήμουν στο Πανεπιστήμιο τα χρόνια που μπήκε το t στο lgb, εμείς το βάλαμε. Το queer είναι ο τρόπος που εκφράζεται κάτι που ήδη υπήρχε, απλώς διαμορφώνονται πλέον άλλες ταυτότητες. Παραδέχομαι ότι εγώ ο ίδιος δεν ξέρω πόσο άνετα αισθάνομαι στην ταυτότητα queer, αφού εγώ δημιούργησα την ταυτότητά μου ως γκέι. Παρ’ όλα αυτά, η τέχνη μέσω της οποίας εκφράζομαι είναι περισσότερο queer. Η σκηνή αυτή έχει όλες τις εκφάνσεις της, από δημόσιες προβοκατόρικες δηλώσεις, μέχρι ομάδες επιτραπέζιων παιχνιδιών. Υπάρχει χώρος για τα πάντα. Έχω τις προσωπικές μου προτιμήσεις, άρα θα με δεις να συμμετέχω σε πράγματα που για μένα είναι πιο ουσιαστικά. Όμως, όλα έχουν την αξία τους, όλα βοηθάνε. Στον ακτιβισμό πρέπει να γίνονται παράλληλες δράσεις σε διαφορετικά επίπεδα. Όσο αξία έχει μια ομάδα karaoke, έχει και το Πράιντ. Όσο πρέπει να διεκδικήσουμε νομοθεσία, άλλο τόσο πρέπει να διεκδικήσουμε κοινωνικότητα. Είμαστε σε μια περίεργη θέση ως queer άτομα, που το να ερωτευόμαστε άτομα του ίδιου ή παρόμοιου, όπως είναι η νέα συζήτηση, φύλου, γίνεται από μόνο του μια πολιτική πράξη. Ένα απλό φιλί, μια εντελώς καθημερινή έκφραση, γίνεται πολιτική πράξη. Και αυτό είναι ένα από τα μηνύματα του φεστιβάλ: για να είμαστε ο εαυτός μας, πρέπει να κάνουμε πολιτική ανυπακοή. Έτσι, λοιπόν, ό,τι έχουμε το θάρρος να κάνουμε σε μια εχθρική κοινωνία, είναι μια πράξη ακτιβισμού. Το να πιάσεις το χέρι του συντρόφου σου στο δρόμο είναι μια πράξη ακτιβισμού, άσχετα αν η πρόθεσή σου είναι η τρυφερότητα ή όχι.

Δημήτρης: Πού είναι ο έρωτας μέσα σε όλο αυτό;

Μενέλας: Είναι ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών. Τα κύτταρα δημιουργούν έναν ιστό και αυτός ο ιστός είναι ο έρωτας. Αν δεν υπάρχει αγάπη γι’ αυτό που κάνεις, δεν μπορείς να το κάνεις.

Λόγω της φυσικής μας ομοιότητας, κατά καιρούς μας έχουν ρωτήσει αν είμαστε δίδυμοι! Ένα διαφορετικό σετ γονιών και 11 μέρες διαφοράς μας χωρίζουν από αυτό. Αλλιώς, δεν θα μπορούσα να φανταστώ κανέναν καλύτερο δίδυμο αδελφό από τον Μενέλα.

Υ.Γ. Τα «σοβαρά» πορτραίτα του Μενέλα φωτογράφισε ο Χρυσόστομος Γαλαθρής.



[1][1] Ο Μενέλας χρησιμοποιεί τη λέξη «γκέι» με την αγγλοσαξωνική σημασία, δηλαδή ως «ομοερωτικό», συμπεριλαμβάνοντας και γυναίκες και άντρες.

  • Δημιουργήθηκε στις

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 129 guests και κανένα μέλος