Οι Δυο Νεράιδες

Είμαι οη Κάπα. Μου αρέσει που έχω βυζιά και κόλπο, αλλά το θηλυκό μου όνομα νιώθω πως με προδίδει. Όχι πως θα ήθελα να είμαι άντρας. Mου πέφτει βαρύ μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκα με κλειτορίδα να πρέπει να ντύνομαι μόνο με «γυναικεία» ρούχα, να βάφομαι, να «περιποιούμαι τον εαυτό μου».

Ερωτεύτηκα μια χωριατοπούλα που βγαίνει από το σπίτι της μόνο για εκκλησιασμό και κτηνοτροφικά. Δυσκολεύομαι να καταλάβω αν απλώς γεροντοκοριάζει, ή είναι καταπιεσμένη les--γιατί και τέτοια να ήταν, δε θα το ξέρει ούτε η ίδια.

Aγαπώ κάποιον που εργάζεται στην εκκλησία και το θέμα είναι ότι φοβάμαι μήπως αναγκαστεί να παντρευτεί στο τέλος.

Πού να πάω να σπουδάσω, Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, ώστε να ζήσω πιο ελεύθερα ως γκέι φοιτητής; Μου ειναι απιστευτα σημαντικο να παω σε ενα μερος ανοικτο οπου θα μπορω να εκδηλωθώ χωρις φοβο.

Παντρεμένος με παιδιά, παραδεχόταν ότι γουστάρει να γ**ει  κώλο και έχει γ**σει πολλούς φίλους του! Εγώ καταλάβαινα ότι μου την πέφτει αφού πέταγε κάτι υπονοούμενα για τα προσόντα του, αλλά έκανα τον άσχετο και αναφερόμουν στις γκόμενες μου.

Είμαι 22 χρονών ομοφυλόφιλος και πριν από μερικούς μήνες έκανα για πρώτη φορά σεξ με άντρα, αλλά φοβάμαι ότι οπωσδήποτε θα κολλήσω κάτι  ακόμη και με προφυλακτικό. Φοβάμαι να κάνω σεξ και νιώθω χάλια.

Ήρθε δίπλα μου και βρήκε ευκαιρία να βάλει το μάγουλό του πάνω μου. Πλησίαζε το στόμα του κοντά στο δικό μου σε κάθε ευκαιρία αλλά εγώ γυρνούσα αλλού το κεφάλι μου μετά μου την ξανάπεσε αλλά δεν ανταποκριθηκα και κείνος τσαντιστηκε.

Αν είσαι γκέι αυτομάτως θα πρέπει να κάθεσαι σαν την βασίλισσα (ενεργητικιά ή παθητικιά) και να περιμένεις τον πρίγκιπα του παραμυθιού είναι ξεφτίλα.