Νεραϊδούλες μου καλές τι κάνετε;

Λοιπόν που λέτε είμαι η Γεωργία και είμαι από επαρχία. Συνηδιτοποίησα ότι είμαι λεσβία πριν από 2 χρόνια περίπου. Το δέχθηκα μια χαρά και γενικά το θεωρώ γαματο να είσαι διαφορετικός σου ανοίγει το μυαλό και μπορείς να καταλάβεις καλύτερα τον άλλο. Γενικά το ξέρουν πολλά άτομα αλλά όχι η αδερφή μου και οι γονείς μου. Συνεχώς ψάχνω για κάποιο άλλο lgbt άτομο αλλά μου φαίνεται ότι όλοι εδώ πέρα κοιμούνται. Θέλω και εγώ να ερωτευτώ τα ζήσω ζηλεύω όταν βλέπω τους συμμαθητές μου ζευγάρια. Τι να κάνω;

Προσπαθώ να είμαι ανοιχτή και να κάνω παρέα με πολλά παιδιά. Φέτος έκανα και εξαίρεση από τα θρησκευτικά αλλά μερικά παιδιά από το σχολείο μου μου φωνάζουν συνέχεια κρέμαλα και άλλες μαλακίες. Αυτό με αγχώνει παρά πολύ μαζί και με αλλά ότι δηλαδή θα μείνω για πάντα εδώ κολλημένη χωρίς να ζω ουσιαστικά. Ότι δεν θα μπορέσω πότε να το πω στους γονείς μου καθαρά και ξαστερα ότι δεν γουστάρω άντρες.

Επιπλέον δεχόμαι πίεση από τους γονείς αλλά και από τον εαυτό μου για να είμαι καλή μαθήτρια. Και το αποκορύφωμα είναι ότι πριν από δύο μέρες πηγα στο γιατρό γιατί είχα ταχυπαλμία από το άγχος. δεν είναι απαίσιο; πως μπορώ να πολεμήσω το άγχος; Θα ήθελα να σας πω ότι πραγματικά είστε και γαμω τα παιδιά γιατί τα λέτε όλα με το όνομα τους χωρίς ταμπού. Πιστεύω ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος και θα γίνει άμα το πιστέψουμε. Οι γκέι οι λεσβίες και οι τρανς από τα άρθρα του περιοδικού σας που εχω διαβάσει πιστεύω ότι είναι τελιοι. Ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε φιλάκια

Γεωργία

Αγαπητή Γεωργία,

Θα σε προσγειώσω λιγάκι ανώμαλα, αλλά οι γκέι οι λεσβίες και οι τρανς δεν είναι τέλειοι. Είναι σαν όλους τους ανθρώπους: όμορφοι, άσχημοι, έξυπνοι, χαζοί, κοντοί, ψηλοί κλπ κλπ. Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο να είσαι lgbt. Ούτε από μόνο του σε κάνει πιο έξυπνο ούτε πιο ανοιχτόμυαλο ούτε πιο ανεκτικό ούτε τίποτα. Ίσως ως lbgt να έχεις περισσότερα ερεθίσματα για να σκεφτείς και να βάλεις στη (δική σου) σειρά πράγματα που για τους άλλους είτε είναι αυτονόητα, είτε δεν θα τους απασχολήσουν μέχρι το τέλος της ζωής τους. Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι μπορείς να αναρωτηθείς, μπορείς να σκεφτείς, μπορείς να πεις τα πράγματα με το όνομά τους. Σε διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν πολλοί lgbt θεόχαζοι, τελείως απροβλημάτιστοι που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τι θα φορέσουν, σε ποιο μπαρ θα χορέψουν και τι είπε η κακιά φίλη του αδερφού της φίλης του ξαδέρφου τους.

Για να μην πονοκεφαλιάσουμε όμως από την βαθιά φιλοσοφία έρχομαι στο θέμα σου. Στατιστικά αν το δεις, ναι είναι σαφώς δυσκολότερο για έναν/μια γκέι να βρει συντροφιά, ιδίως αν κάνει την σύγκριση με τους στρέιτ. Είναι το 90%, είμαστε το 10%. Και ναι, στα χρόνια του σχολείου και κυρίως στα 2 τελευταία, δεν ζούμε ουσιαστικά, γιατί οι στόχοι είναι τόσο ψηλοί και το περιβάλλον τόσο πιεστικό που δεν μένει ούτε χρόνος ούτε ενέργεια για κάτι παραπέρα. Όμως δεν είναι όλη η ζωή έτσι. Αν πας να σπουδάσεις κάπου, θα δεις ότι θα έχεις περισσότερη ελευθερία, λιγότερο κοινωνικό έλεγχο και μεγαλύτερη γκάμα ανθρώπων για να διαλέξεις τις παρέες σου.

Πράγμα που μας γυρίζει ξανά στο ενοχλητικό θέμα του σχολείου. Ναι, πρέπει να είσαι καλή μαθήτρια, τώρα είναι η μοναδική σου ευκαιρία και αυτό χρειάζεται προσπάθεια. Διότι όπως θα ξέρεις και excuse my French, “με πορδές αυγά δεν βάφονται”. Δεν γίνεται να ξύνεσαι όλο τον χρόνο, να παίζεις “κρεμάλα” στα Αρχαία και σταυρόλεξο στη Φυσική, να γκομενίζεις non stop (λέμε τώρα) και από την άλλη να έρθεις πρώτη στις Πανελλήνιες. Θέλει συγκέντρωση, πρόγραμμα και καθημερινό διάβασμα, αλλά με λογική και με όρια. Δεν υπάρχει λόγος να χτυπιέσαι για να γίνεις σημαιοφόρος, ούτε να “σκίσεις” στους βαθμούς όλη τη τάξη! Αν βάλεις τα πράγματα σε μια ρεαλιστική βάση πιστεύω ότι θα μπορέσεις να μετριάσεις και το άγχος.

Φιλιά,

 

 

Γεωργία μου γεια!

Κι εσύ φαίνεσαι γαμώ τα άτομα, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι μεγαλώνεις στο Φαρ Ουέστ της ελληνικής επαρχίας. Σου βγάζω το καπέλο και λέω να κάνω το μεϊλάκι σου πατρόν για κέντημα, αλλά είμαι ανεπρόκοπη και σιγά μην ξεκολλήσω απ’ τη σαιζ λονγκ μου.

Στα θεματάκια σου τώρα:

1. σχέση / σεξ
2. γονείς
3. σχολείο
4. άγχος

Όσον αφορά το πρώτο, ναι, είναι ζόρικα τα πράγματα για τους περισσότερους γκέι στο σχολείο, όπου κι αν είσαι, ακόμα και σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Είναι ζόρικα κυρίως επειδή αναγκάζεσαι να συναναστρέφεσαι άτομα που δεν γουστάρεις, απλά και μόνο επειδή είστε στο ίδιο σχολείο. Με το που θα τελειώσεις, σου ανοίγονται πάμπολλοι δρόμοι και τρόποι να γνωρίσεις άλλα άτομα, του γούστου σου, γκέι ή στρέιτ, ανθρώπους που θα σου ταιριάζουν! Οπότε λίγη υπομονή ακόμα μ’ αυτό. Το ξέρω, «υπομονή» είναι η τελευταία λέξη που θες ν’ ακούσεις, αλλά τι θες, να σου πω ψέματα ότι μεθαύριο θα γνωρίσεις τη θεογκόμενα στην παραδιπλανή τάξη;

Όσον αφορά τους γονείς, λάου λάου. Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για να κάνεις coming out και αρκετοί για να μην κάνεις. Διάβασε για όλα αυτά στη στήλη Φτου & βγαίνω του 10%, ειδικά στα πρώτα τεύχη, που έχει κάμποση θεωρία για τα υπέρ και τα κατά. Κάθε περίπτωση είναι εξειδικευμένη και δεν ισχύουν γενικές συμβουλές. Πάντως, ο γενικός μπούσουλας είναι: αν πάει μάλλον στραβά, έχεις back-up plan ή θα βρεθείς στο δρόμο; Αν δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, βουρ, κάν’ το. Θα έχεις κάνα τρίπρακτο δράμα, αλλά θα τους περάσει. Σε όλους περνάει, αργά ή γρήγορα.

Όπως και να το πάρουν, θυμήσου:

1. Η πρώτη αντίδραση δεν είναι απαραίτητη η τελική. Πιθανότατα, θα χρειαστούν χρόνο να το χωνέψουν.
2. Οι περισσότεροι γονείς το ξεπερνάνε. Αν δεν το ξεπεράσουν, πάει να πει ότι είναι κακοί γονείς και πάλι καλά που το κατάλαβες τώρα, πριν σου κάνουν ζημιά.
3. Και άσχημα να το πάρουν, φταίνε αυτοί και τα μυαλά που κουβαλάνε. Όχι εσύ!
4. Θα φτιάξεις μια τέλεια ζωή, με ή χωρίς την έγκριση των γονιών σου.

Όσον αφορά το σχολείο, κάνε αυτά που σου λέει η σπασίκλω η Καλή Νεράιδα. Δίκιο έχει, η πουτάνα!

Όσον αφορά το άγχος, αν αφορά το γκεϊλίκι, ελπίζω μ’ αυτά που σου γράψαμε να ξεαγχώθηκες λιγάκι. Αν αφορά τις πανελλήνιες ή αν γενικά δεν ξεαγχώθηκες, ξαναγράψε μας. Πάντως να ξέρεις ότι σε περιμένει μια τέλεια ζωή – λίγο πιο κάτω στο δρόμο. Τώρα όμως έχει ανηφόρα.

Φιλάκια,