Καλησπέρα νεραιδούλες γλυκιές, είστε υπέροχες και τα σχόλιά σας άκρως εποικοδομητικά straight to the point και μας κάνετε καλύτερους αφού έχουμε μόνο εσάς και γι’αυτό σας ευχαριστώ που υπάρχετε.

Τις προάλλες ήμουν στη γνωστή σάουνα στο γκάζι (νιάου νιάου). Γιατί πήγα εκεί; Ούτε για να ρεμβάσω, ούτε για να ανταλλάξω απόψεις με άλλους για την εξωτερική πολιτική της Ουγκάντα αλλά για να φασωθώ. Κυνικό; Πάει καιρός που έψαχνα το καλό παιδί να είμαστε μαζί για πάντα.. Τι να κάνουμε. Δυστυχώς δείχνει να το ξεχνάει αυτό η συντριπτική πλειονότητα του ανδρικού φύλου, μιας και όλες αρκούνται στον άκριτο σνομπισμό, αγένεια, κοινώς ντιβάρες άτριχες 45 κιλών που το βρίσκουν σέξι (έλεος), που περιφέρονται με ύφος και τίποτε περισσότερο.  

Άπαξ και δεν εμπίπτεις στα πρότυπα που έχουν στον εκφυλισμένο εγκέφαλό τους απλώς χαίρεις της απαξίωσής τους. Ευτυχώς εγώ είμαι απ’ τους τυχερούς που όποτε πάω πάντα γίνεται φάση, αλλά από συζητήσεις με φίλους καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο ερωτισμός έχεις χαθεί. Η καύλα πάει περίπατο.

Οι Έλληνες gay τείνουν να ξεχνούν τον ρόλο τους: ο άνδρας είναι ΚΥΝΗΓΟΣ τέλος, είτε κυνηγάει κορίτσια είτε αγόρια. Αυτό το νέο υβρίδιο που απαντά στις σάουνες, στα club, στα καφέ και στο νέο gay lifestyle εν γένει τύπου αν είσαι gay αυτομάτως θα πρέπει να κάθεσαι σαν την βασίλισσα (ενεργητικιά ή παθητικιά) και να περιμένεις τον πρίγκιπα του παραμυθιού είναι ξεφτίλα.

Όπως προείπα, όποτε πάω σε σάουνα φασώνομαι, γιατί; Επειδή κάνω πάντα κίνηση πρώτος, μιλάω, χαμογελάω, ακολουθώ προκαλώ.. Μην μου πείτε τώρα πως κάποιος μπορεί να μην θέλει να κάνει τίποτα με κανέναν εκεί! Στην σάουνα ο κόσμος πάει για μαμήσι, λόγω ανάγκης, ή άντε για καμιά πίπα. Οι πιάτσες -cruising area- εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό. Και μιας και τα πάρκα είναι λίγο επίφοβα για τίποτα ρούνες. Μην κοροϊδευόμαστε οι σάουνες είναι μονόδρομος. 

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως στη συντριπτική πλειοψηφία μας αισθανόμαστε μόνοι, δεν σταυρώνουμε σεξ πόσο μάλλoν για σχέση, έρωτες και άλλα γλυκανάλατα. Κάτι φιλαράκια από Βερολίνο μου είπαν τις προάλλες «μα καλά, εσείς εδώ μόνο κοιτάτε, μιλάτε, αναβάλετε και τίποτα; Ακόμα και στο grindr και στο hornet, κουβέντα στην κουβέντα αλλά για real ούτε λόγος. Κρίμα γιατί εμφανισιακά είστε σεξυ λαός» Δεν ήξερα τι να απαντήσω.

Ρατσισμός. Τζους καλλιαρντό γκου γκου. Όλες λέμε για τον ρατσισμό που υφιστάμεθα και τι τραβάμε και άλλα drama queen stuff που αρεσκόμαστε ορισμένες να επαφιόμαστε σε αυτές τις καταστάσεις χωρίς να παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας αλλά κανείς δεν λέει για τον εσωτερικό ρατσισμό του συναφιού μας! Έλα τώρα, Αν είσαι πάνω από 40 (για να μην πω 35) είσαι κωλόγρια που δεν αξίζεις να έχεις ερωτική ζωή, αν είσαι 5 κιλά πάνω από το ύψος είσαι χοντρός και κατ’ επέκταση μη ερωτεύσιμος. 

Που καταλήγω; Ότι το Ελληνικό gay lifestyle θέλει δουλειά για να γίνει σαν του εξωτερικού. Όταν μωρή μου ψάχνεις γκόμενο σαν να κάνεις casting για την νέα σου ταινία και απορρίπτεις χωρίς καν να μιλήσεις ή και να πηδηχτείς, πως θα βρεις τον πρίγκιπα; Στο club ή στο Καφέ που όλες χαχανίζουν στα πηγαδάκια τους και δεν γνωρίζονται με άλλους; Και μετά, βρώμικο στο χέρι και πληκτρολόγιο καθώς κλαιγόμαστε για τα καλά παιδιά. Μήπως τελικά κάτι κομπλεξικοί που γράφουν στα προφίλ τους «δεν είμαι στο gay κύκλωμα» είναι τελικά μπροστά;

Σαφώς και δεν αναφέρομαι στις παντρεμένες που θέλουν να κρυφοπαίρνονται και μετά να γυρνάνε σπίτι στη γυναικούλα και να φιλάνε τα παιδάκια τους. Πότε θα σταματήσουμε να ξερνάμε τα κόμπλεξ μας στον κόσμο;

Και εκεί βρίσκουν τρύπα και χώνονται οι escort… Είναι οι τυπάδες (συχνάζουν στις σάουνες κατι ανορεκτικά που κοντοστέκονται) που θα σου πουλήσουν το παραμύθι για το πόσο δυστυχείς ήταν στη μίζερη ζωή τους και πως αναγκάζονται να το κάνουν αυτό για να επιβιώσουν μιας και δεν έχουν άλλη επιλογή. Κλασσική καραμέλα. Κλασσικό παραμύθι υστερόβουλων τσολιών που αρέσκονται στο εύκολο μπερντέ και στο να κοροϊδεύουν τον κόσμο.

Μιας και προ κρίσης (2009) μια χαρά δούλευαν και ζητούσαν το 70άρι… Λυπάμαι αυτούς που δεν είναι άνω των 70 και τους τρώνε τα λεφτά αυτά τα τσόλια. Αλλά εμείς φταίμε. Όταν δεν βρίσκει να μαμηθεί κάποιος λόγω των κόμπλεξ μας που τα ξερνάμε στα μούτρα του τι θα κάνει; Δεν θα τον σπρώξουμε σε αυτούς; Άρα κάποιος πιο ντροπαλός από μένα τι να πάει να κάνει στα club?

Αυτές είναι οι σκέψεις μιας παρέας. Σας αγαπάμε. (Ναι στο τέλος έγινα λίγο κυνικός αφού όλη η Αθήνα είναι η ροζ παραμυθούπολη και εγώ φαντάζω μαύρος)

Πείτε καμιά κουβέντα μπας και έρθει πίσω η καύλα μιας και δεν είναι λίγα αυτά που διαβάζουμε για την μοναξιά του κύκλου μας αφού θέλει δουλειά για να γίνουμε πιο ελεύθεροι.

Χριστόφορος

 

 Χρυσό μου παιδί,

 Έχεις δίκιο, συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Τα λέω η πουτάνα από χρόνια ότι κάτι έχει στραβώσει σοβαρά στο Σύγχρονο Ελληνικό Ψωνιστήρι, το γράφω και το ξαναγράφω, αλλά τι να κάνω πια; Δεν ξέρω. Ίσως να είναι σημεία των νέων καιρών και εγώ πλέον να είμαι γριά και να μην τα καταλαβαίνω. Κουράγιο....

Φιλικά

Χριστοφοράκο,

Είσαι λίγο αρνητικούλης ή μου φαίνεται; Δεν έχεις ακριβώς άδικο, το ομολογώ. Όμως δεν είναι μόνο θέμα του γκέι χώρου αυτό που περιγράφεις. Στους στρέιτ να δεις τι μαλακία σύννεφο πέφτει – όλες πριμαντόνες, άντρες και γυναίκες. Γενικά, δεν το πολυέχουμε το φλερτ και τις γνωριμίες στο Ελλάντα, παρά τον μύθο για τους hot Greek lovers (αρχίδια καπαμά!)

Νομίζω ότι έχει να κάνει ότι γενικά ως λαός δεν εμπιστευόμαστε τους αγνώστους. Δεν χαμογελάμε σε ανθρώπους που δεν ξέρουμε, δεν τους χαιρετάμε και γενικά αντιμετωπίζουμε τους αγνώστους με μεγάλη καχυποψία, τύπου «τι φρούτο είναι αυτός τώρα και πώς θα μου τη φέρει;».

Δεν είμαστε λοιπόν μόνο γκέι, είμαστε πρωτίστως Έλληνες και αυτό σημαίνει ότι έτσι φερόμαστε και όταν ψωνιζόμαστε. Αυτά που περιγράφεις τα έχουμε ζήσει όλοι, όμως δεν είναι τόσο γενικευμένα όσο λες. Υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις, π.χ. εσύ, που δεν σε κόβω για γέννημα θρέμμα Ουψάλας.

Όσο για τα αυστηρά στερεότυπα εμφάνισης που αναφέρεις, δυστυχώς δεν ταλαιπωρούν μόνο τους γκέι άντρες αλλά και τις γυναίκες. Ευτυχώς, πάλι, δεν έχουν όλοι τέτοια κολλήματα – αυτό είναι αποδεδειγμένο.

Οπότε, κόψ’ την κλάψα, συνέχισε να βγαίνεις και να γαμιέσαι με χαρά, ενθουσιασμό και μπρίο και να σκορπίζεις το σπέρμ- εννοώ τη νοοτροπία σου σε όλους. Απ’ ό,τι λες, η μέθοδός σου λειτουργεί, οπότε όλα μια χαρά.