Οι Δυο Νεράιδες

Η απελπισία με πνίγει

despairΓειά σας,

Ονομάζομαι Χρήστος, είμαι 21 ετών, είμαι φοιτητής στην Ελλάδα αλλά μακριά από την οικογένειά μου και θα ήθελα πραγματικά να ακούσω την συμβουλή σας.

Μέχρι τώρα ήμουν (επίτηδες) αρκετά απασχολημένος με διάφορα θέματα και κατάφερα επιτυχώς να κλείσω το θέμα την ομοφυλοφιλίας σε ένα κουτάκι και να το αφήσω στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Δεν ήμουνα ευτυχισμένος, αλλά ούτε και δυστυχισμένος. Έβαζα την μάσκα του χαρούμενου και ζούσα μία συνεχή χλιαρή κατάσταση.

Αυτή την περίοδο όμως, το συγκεκριμένο θέμα με έχει κτυπήσει πίσω τόσο δυνατά που έχω βυθιστεί στην κατάθλιψη και δεν έχω όρεξη ούτε να σηκωθώ από το κρεβάτι, και όταν το κάνω, αποφεύγω να βγω από το σπίτι γιατί φοβάμαι ότι οι γύρω μου θα καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Γράφω αυτό το γράμμα γιατί έχω φτάσει στα όριά μου. Από τη μία λυπάμαι τον εαυτό μου και είμαι σε μία συνεχή αναμονή περιμένοντας τον κανένα να με σώσει από το τίποτα, ενώ από την άλλη είμαι θυμωμένος με τον εαυτό μου που είναι τόσο αδύναμος να δείξει ποιος πραγματικά είναι.

Η συστολή μου όσο αναφορά το coming out, είναι λόγο της θρησκευόμενης οικογένειας (110% δεν θα το δεχτούν) και φίλων και γενικότερα δεν μπορώ να απαλλαχτώ από την σκέψη του τί θα πουν οι άλλοι. Δεν νομίζω ότι είμαι τόσο δυνατός για να το αντιμετωπίσω. Η ερώτηση μου είναι αν πιστεύεται ότι μπορώ να το ξεπεράσω αυτό μόνος μου, ή αν θα χρειαστώ τη βοήθεια κάποιου ειδικού

Ευχαριστώ για το χρόνο σας

Χρήστος

kali neraida 80x80

Είναι τραγικό πώς κοινωνία και οικογένεια μαζί ταλαιπωρούν τους γκέι και τους καταδικάζουν σε μοναξιά και δυστυχία. Για φαντάσου έναν στρέιτ που θα γούσταρε τρελά γυναίκες, να είναι υποχρεωμένος να το παίζει γκέι, να κρύβεται, να κρύβει την οικογένειά του από την μάνα και τον πατέρα του γιατί δεν τον δέχονται όπως είναι. Τρελό; Κι όμως για τους γκέι αυτό είναι φυσικό και αναμενόμενο.

Ή μήπως δεν είναι; Ή μήπως είναι αν οι ίδιοι οι γκέι πιστέψουν ότι σωστά και δικαίως, έτσι πρέπει να είναι; Για σκέψου το αυτό.

Η οικογένεια είναι συνήθως το μεγαλύτερο εμπόδιο σε μια ήρεμη και ευτυχισμένη γκέι ζωή, αλλά γιατί θα πρέπει ντε και καλά να τους το πεις (από την αρχή); Αν το coming out σου δημιουργήσει  περισσότερα προβλήματα απ' όσα θα σου λύσει, ας περιμένει. Ή ας γίνει επιλεκτικά. Δεν χρειάζεται να βάλεις ταμπέλα «είμαι γκέι» για να το μάθουν όλοι.

Δοκίμασε πρώτα να μιλήσεις σε φίλους που έχουν περισσότερες πιθανότητες να σε αποδεχτούν απ’ ό,τι οι γονείς σου. Αν δεν σε αποδεχτούν οι φίλοι σου, χέστηκες που θα τους χάσεις, δεν είναι φίλοι, δεν ήταν ποτέ.

Πρώτο βήμα λοιπόν είναι να βρεις ανθρώπους που σε αποδέχονται ως γκέι. Αν αρχίσεις να ισορροπείς κοινωνικά, τα πράγματα θα γίνουν αυτομάτως πολύ πιο εύκολα, θα αλλάξουν οι διαστάσεις που τους δίνεις. Βεβαίως μπορείς να απευθυνθείς σε ειδικό, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει εσύ να πάρεις κάποια στιγμή τα πράγματα στα χέρια σου. Ο ειδικός θα σε βοηθήσει να καταλάβεις μερικά πράγματα, να δουλέψεις μέσα σου μερικά άλλα, αλλά δεν μπορεί να σου λύσει αυτός τα προβλήματα.

Σταμάτα τις μαύρες σκέψεις που δεν οδηγούν πουθενά, σταμάτα να σέρνεσαι και να συζητάς το αν έχεις ή δεν έχεις κατάθλιψη και κάνε κάτι για την ζωή σου.

Φιλικά,

signature kali neraida

 

kaliteri neraida 80x80

Χρηστάκη μου,

Εμ βέβαια θα πάθεις κατάθλιψη και πολλά χειρότερα, όταν αναγκάζεσαι να αρνείσαι τη φύση σου, τον εαυτό σου, όλα όσα είναι σημαντικά και αληθινά μέσα σου. Όσοι το κάνουμε τελικά τρελαινόμαστε!

Οπότε ναι, χρειάζεσαι βοήθεια, αφού δυσκολεύεσαι τόσο πολύ. Γιατί σε περιμένει μια υπέροχη ζωή, γεμάτη αληθινούς φίλους, όμορφες συντροφικές σχέσεις, αγάπη και αποδοχή – αρκεί να τα θελήσεις και να τα διεκδικήσεις κι εσύ. Πώς; Εννοείται όχι με το να κρύβεσαι.

Αν εξαρτάσαι οικονομικά από την οικογένειά σου ακόμη, μην τους πεις ΤΙΠΟΤΑ! Ουσιαστικά ήταν και θα είναι ξένοι άνθρωποι για σένα. Όμως αφού είσαι Ελλάδα, δικτυώσου εδώ μέσα στην γκέι κοινότητα, για να κάνεις φίλους, παρέες, ερωτικές γνωριμίες κτλ. Αυτό που σου προτείνω δεν είναι πολυτέλεια, είναι φάρμακο – και μάλιστα ένα απολύτως αναγκαίο φάρμακο για να μην τρελαθείς.

Ευτυχώς, στην Αθήνα τουλάχιστον και σε μικρότερο βαθμό και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, γίνονται συνέχεια εκδηλώσεις και ομάδες για τη ΛΟΑΤ κοινότητα. Μπορείς να πας στο Όχι παίζουμε, τις βραδιές παιχνιδιών του 10%, στους Rainbow Dancers του 10% και της Αθηνάς Ολκείας (μαθήματα χορών), στα μαθήματα γιόγκα του 10%, στις φοβερές εκδηλώσεις του AMOQA που γίνονται κάθε τόσο, και όλα τ’ άλλα που οργανώνονται κάθε τόσο.

Πάρε επίσης τηλέφωνο στη γραμμή υποστήριξης για λεσβίες, γκέι, αμφί και τρανς άτομα και θα σε βοηθήσουν κι εκεί. Είναι τζάμπα! Το νούμερο είναι 115285.

Όσον αφορά το να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια, σου απαντήσαμε προσωπικά στο μέιλ σου με πληροφορίες για επαγγελματίες που είναι εγγυημένα ευαισθητοποιημένοι.

Μπορεί να σε ενδιαφέρουν και τα παρακάτω άρθρα σχετικά με την ομοφυλοφιλία και την ψυχοθεραπεία:

Τα τραύματα της ομοφυλοφιλίας (και πώς να τα ξεπεράσετε)
Πέντε Ψι μιλάνε για την ομοφυλοφιλία

Καλή δύναμη και γράψε μας ξανά για ό,τι χρειάζεσαι!

signature kalyteri neraida

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 122 guests και κανένα μέλος