Όταν ήμουν στο δημοτικό πριν τη Πέμπτη σίγουρα έγινε μια παρεξήγηση με ένα συμμαθητή μου. Γενικά έτρωγα bullying όχι από αυτόν μια χαρά παιδί ήταν. Τελος πάντων ανταλλάξαμε παραμύθια στη τάξη και αυτός έλεγε ότι δεν έχω επιστρέψει το δικό του. Εγώ πίστευα ότι το είχα επιστρέψει και έλεγε ψέματα.
Μετά από αυτό θυμάμαι να περπατάμε προς το σπίτι και να τον λέω αδερφή είσαι αδερφή είσαι αδερφή και να λέει όχι δεν είμαι και να κλαίει.
Είμαι 32 τον είδα πάλι από το δημοτικό από κοινός γνωστούς στα 23 μου μίλαγε περίεργα και λέω μα ο ταδε καλό παιδί είχα ξεχάσει το είχα κανει. Εν τω μεταξύ ενώ περπάταγα κάπως τον τάπωσα και πλησίαζε μια κοπέλα και λέει τι εγινε και είπε ε της μίλησα απότομα και μου απαντάει. Άρα είναι ενοχικός και καλό παιδί
Είδα το ινστα του έχει μελαγχολικό βλέμμα. Έχουν περάσει χρόνια ούτε έχω επαφές με κοινές παρέες η κάτι άλλο αλλά αν του κατέστρεψαν τη ζωή είναι θλιμμένος εξαιτίας μου δε θα βρει ποτέ ανακούφιση.
Μου αξίζει η ευτυχία;
Κράξτε ελεύθερα

Ευχαρίστως να σε κράξουμε και οι δύο Νεράιδες μαζί, αλλά εγώ τουλάχιστον  δεν βγάζω άκρη γιατί το γράμμα σου είναι εντελώς μπερδεμένο. Δεν καταλαβαίνω τι σε απασχολεί ακριβώς. Το αν είναι θλιμμένος για τους δικούς του λόγους ο πρώην συμμαθητής σου; Το αν διάλεξε λάθος φωτογραφία για το Instagram; Το αν σου αξίζει η ευτυχία, ασχέτως του συμμαθητή σου; Το αν σου αξίζει η ευτυχία επειδή εξαιτίας σου είναι θλιμμένος ο πριν από 350 χρόνια συμμαθητής σου; Ζαλίστηκα. 
Να σου πω, δεν έχεις κάτι άλλο πιο χειροπιαστό ή πιο κοντινό σου να ασχοληθείς; 
Ηρέμησε και κοίτα μπροστά.
Φιλικά

 

Αλίμονο αν θα βασίζουμε όλη μας την αξία και το δικαίωμα στην ευτυχία στο πώς φερόμασταν όταν ήμασταν στο δημοτικό και το γυμνάσιο. Τότε δεν ξέραμε τίποτα για τη ζωή, αναπαράγαμε μαλακίες που ακούγαμε χωρίς να μπορούμε να ασκήσουμε κριτική σκέψη.

Εδώ καλά καλά, οι περισσότεροι γκέι άντρες κράζαμε άλλους γκέι στο σχολείο ή, τουλάχιστον, παραμέναμε απαθείς παρατηρητές όταν οι άλλοι έκραζαν ένα πιο θηλυπρεπές αγόρι. Άσχημο; Ναι, φυσικά, αλλά αυτό έγινε τότε, με τα τότε σκατά που είχαμε στο κεφάλι μας.

Το ζήτημα είναι πώς μπορούμε να επανορθώσουμε στο τώρα. Αν αυτό δεν είναι εφικτό προς το άτομο που αδικήσαμε στο παρελθόν, τότε ας κάνουμε κάτι που να καταπολεμάει αυτή την αδικία γενικότερα.

Ξέρεις, μπορείς απλά να ζητήσεις συγγνώμη από τον πρώην συμμαθητή σου με ειλικρινή μεταμέλεια. Μην απαιτήσεις όμως να τη δεχτεί, είναι δικαίωμά του τι θα κάνει.