Κουσούρι ή περηφάνια;

Κοινότητα

του Λύο Καλοβυρνά

Δυο 19χρονα αγόρια σηκώνονται να χορέψουν. Καθώς στροβιλίζονται στον ρυθμό του φοξτρότ, καταλαβαίνω πόσο φυσιολογικός – και όμορφος! – είναι ο έρωτας δυο ανθρώπων του ίδιου φύλου.

Αυτό συνέβη στο Βερολίνο, μια Κυριακή απόγευμα στο SO36, όπου στο πάρτυ με ballroom dancing, ενίοτε με ζωντανή ορχήστρα, μαζεύονται γύρω στα 200 άτομα για να χορέψουν και να διασκεδάσουν. Ένα ζευγάρι γυναίκες με goth στυλ χορεύει αργεντίνικο τάνγκο τόσο αρμονικά, σαν να έχουν φτιαχτεί η μία για την άλλη κι απλώς περίμεναν να γνωριστούν. Δεν υπάρχει άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη που θα τις δει και θα αποκαλέσει τον έρωτά τους ανώμαλο.

Ο έρωτας όμως δεν μπορεί να ζει μόνο μέσα σε τέσσερις τοίχους, κρυμμένος και προστατευμένος σαν να ’ναι κάτι βρώμικο ή ντροπιαστικό. Ενάντια, λοιπόν, σ’ αυτούς που θέλουν τους γκέι και τις λεσβίες δυστυχισμένους και προβληματικούς, κάποιοι διεκδικούν θέση στο φως της ημέρας για τον έρωτά τους. «Είμαι μια χαρά όπως είμαι κι αν σας αρέσει!»

Αυτό σημαίνει το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας. Δεν είμαστε περήφανοι που είμαστε γκέι. Το να είσαι ομοφυλόφιλος δεν είναι δα κάνα κατόρθωμα! Το να μην κρύβεσαι σαν εγκληματίας, όμως, επειδή κάποιοι σε θεωρούν ανώμαλο, αυτό είναι κατόρθωμα! Δεν νιώθουμε περήφανοι επειδή είμαστε γκέι. Νιώθουμε περήφανοι επειδή ζούμε με το κεφάλι ψηλά. Και όχι κρυμμένοι και κακομοιριασμένοι από τη ντροπή που μας φορτώνουν κάποιοι υπεράνω για το «κουσούρι» μας. Γιατί αν έχουμε ένα «κουσούρι» είναι η κλειστοφοβία.

Σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής υπερήφανος είναι «αυτός που έχει αυξημένο συναίσθημα αξιοπρέπειας». Το πώς ορίζεται η αξιοπρέπεια, βέβαια, είναι προσωπικό ζήτημα. Για ορισμένους το να κρύβουν πάση θυσία την ομοφυλοφιλία τους είναι ακριβώς θέμα αξιοπρέπειας.

Κάποτε όμως πρέπει να καταλάβουν ότι γκέι δεν είμαστε μόνο την ώρα που κάνουμε σεξ· ότι η σεξουαλικότητα επηρεάζει και άλλες πτυχές της ζωής μας: το να ερωτευτούμε έναν ομόφυλό μας και να ζήσουμε τον έρωτά μας φυσιολογικά· το να αγκαλιαστούμε σε μια παραλία όπως κάθε φυσιολογικό ζευγάρι· το να έχουμε ίδια δικαιώματα με κάθε φυσιολογικό πολίτη. Αν βέβαια πιστεύεις πως όταν είσαι γκέι δεν είσαι φυσιολογικός… περιττεύει κάθε συζήτηση.

Το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας 2007 έρχεται! Πιο δυνατό, πιο μεγάλο, πιο οργανωμένο! Το πάρτυ που οργανώθηκε με τη στήριξη όλων των σοβαρών γκέι μπαρ της πόλης μας σημείωσε αναπάντεχη επιτυχία. Χίλια άτομα ήρθαν στο κοινό πάρτυ για το Pride στις 23 Μαΐου.

Το Σάββατο 23 Ιουνίου η πλατεία Κλαυθμώνος θα ντυθεί στα χρώματα του ουράνιου τόξου καθώς γκέι, λεσβίες και στρέιτ που πιστεύουμε ότι δεν μας χωρίζει τίποτα θα γιορτάσουμε και θα διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας να υπάρχουμε. Τα 500 άτομα του 2005 έγιναν χίλια πέρυσι. Φέτος θα είμαστε περισσότεροι/ες.

Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που το μόνο που ζητούν στη ζωή τους είναι μια γρήγορη ξεπέτα πίσω απ’ τους θάμνους· αυτοί που εντάξει, να τα φτιάξουν με έναν άντρα αλλά με «εχεμύθεια» και «διακριτικότητα». Μην το μάθει ο ψιλικατζής! Αλλά πάντα θα υπάρχουν και αυτοί που απαιτούν όλο το πακέτο. Χωρίς εκπτώσεις. Επειδή ο άλλος ξέμεινε στον μεσαίωνα πρέπει εμείς να αισθανόμαστε ανώμαλοι; Εγκληματήσαμε για να κρυβόμαστε;

Πριν λίγα χρόνια τα περισσότερα γκέι μπαρ ούτε καν παραδέχονταν ότι είναι γκέι· ούτε καν επέτρεπαν τη διανομή φυλλαδίων για το HIV. Φέτος στηρίζουν όχι μόνο με λόγια αλλά έμπρακτα τη διοργάνωση του Pride. Γι’ αυτό ας πάψουμε να κλαιγόμαστε, τα πράγματα, πάνε όντως καλύτερα. Τα πάμε εμείς!

Περισσότερες πληροφορίες για το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας στη νέα ιστοσελίδα www.athenspride.eu. Ελάτε κι εσείς να βοηθήσετε στη διοργάνωση!