Γιατί σε μια υγιή, καλή συντροφική σχέση πρέπει να θεωρούμε τον σύντροφό μας δεδομένο, όπως κι εκείνος εμάς.

Ο θυμωμένος ακτιβισμός είναι εντυπωσιακός σαν πυροτέχνημα – κι εξίσου άχρηστος. Το ότι είμαστε θύματα βίας δεν κάνει τον θυμό μας εποικοδομητικό.

Το να επιμένω ότι «είμαστε όλοι άνθρωποι και δεν ισχύουν οι ταμπέλες γκέι/στρέιτ, Έλληνες/ξένοι κτλ» είναι ένα ψέμα που όχι μόνο αίρει τις διακρίσεις, αλλά τις χειροτερεύει!

Στις 15 Μαρτίου εκδικάζεται μια σημαντική υπόθεση ρητορικής μίσους από υψηλόβαθμο υπάλληλο της Εκκλησίας για δύο πλημμελήματα. Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σου.

Για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος και δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους δικάζεται ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος

Μια από τις χειρότερες απειλές όταν είμαστε γκέι είναι πως όταν γεράσουμε θα καταλήξουμε απόβλητοι από την κοινωνία, περιφρονητέοι, χωρίς φίλους ή οικογένεια, όλο μοναξιά και αρρώστιες – θα πάμε σαν το σκυλί στ' αμπέλι, σφαγμένοι ή παρατημένοι.

Ένας γκέι cis αρρενωπός άνεργος εργάτης από το Πέραμα τι προνόμια έχει σε σύγκριση με ένα non-binary agender πλούσιο πολυσυντροφικό άτομο από την Εκάλη; Ποιος δικαιούται να μιλάει για τον σωστό αγώνα;

Πολλοί από εμάς είναι δύσκολο να φανταστούμε το σεξ χωρίς πήδημα. Γι’ αυτό και στο 10% ανοίγουμε το θέμα «κώλος» για να μάθουμε όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για τον κώλο μας, την ηδονή του και τη φροντίδα του.

Πότε μια σεξουαλική πράξη είναι βιασμός; Ένα κόμικ μας βοηθά να καταλάβουμε καλύτερα την παρεξηγημένη έννοια της συναίνεσης.

Τα νέα παιδιά φοβούνται να αποδεχτούν αυτό που είναι, φοβούνται τους άλλους, την κοινωνία. Οχι. Θα πρέπει να πάρουν θέση ως προς αυτό που είναι. Να κατανοήσουν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αρρώστια.

Τα γκέι φιλιά μας δεν είναι ποτέ μια απλή επιλογή της στιγμής. Κάθε φιλί που δίνουμε είναι ένα βουνό που σκαρφαλώνουμε, μια κορφή που κατακτάμε, στην προσπάθειά μας να πάψουμε να ζούμε έρωτες εσωτερικού χώρου.

Πώς τα χρώματα κατασκευάζουν το φύλο μας.

Το να είμαστε γκέι είναι για όλους μας πρώτα απ’ όλα μια διαδικασία απώλειας. Και συχνά εγκλωβιζόμαστε σε μια αίσθηση χαμένου χρόνου, χαμένων ευκαιριών και ανύπαρκτου μέλλοντος.

«Για να είμαστε ο εαυτός μας, πρέπει να κάνουμε πολιτική ανυπακοή». Ένας διάλογος του Δημήτρη Βασιλειάδη με τον queer σκηνοθέτη και φωτογράφο Μενέλα.

Ο σεξισμός είναι σαν ένα ασταμάτητο, καθημερινό ψιλόβροχο: Μια σταγόνα από μόνη της δεν είναι σοβαρή, αλλά με το να εκτίθεσαι συνεχώς σε άπειρες ψιλές σταγόνες καταλήγεις μουσκίδι.

Για πολύ κόσμο, το Πράιντ δεν είναι μέρα περηφάνιας, αλλά μέρα ντροπής. Και θυμού.

Πολλοί από εμάς είναι δύσκολο να φανταστούμε το σεξ χωρίς πήδημα. Το 10% εξηγεί πως αυξάνουμε την ηδονή και μειώνουμε τον κίνδυνο. Γιατί ο κώλος σου θα σου χρειαστεί και στο μέλλον.

Ό,τι και να κάνεις, όπως και να φερθείς, όπως και να ντυθείς, κάποιος πάντα θα σου βάλει χέρι – μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Πόσοι είναι οι παθητικοί άντρες; Πόσοι οι ενεργητικοί; Σε πόσους αρέσουν τα «παιχνίδια»; Η έρευνα του 10% αποκαλύπτει τους ρόλους μας και τις απόψεις που έχουμε οι γκέι και οι αμφί άντρες για αυτούς.

Με πολλούς και αντιφατικούς τρόπους, το σώμα μας γίνεται όχημα έμμεσου και άμεσου αγωνισμού, από την παρουσία μας και μόνο σε διαδικασίες της λοατκι συλλογικότητας.