Πόσο σεξισμό άντεξες σήμερα;
Ο σεξισμός είναι σαν ένα ασταμάτητο, καθημερινό ψιλόβροχο: Μια σταγόνα από μόνη της δεν είναι σοβαρή, αλλά με το να εκτίθεσαι συνεχώς σε άπειρες ψιλές σταγόνες καταλήγεις μουσκίδι.
- Δημιουργήθηκε στις
Ο σεξισμός είναι σαν ένα ασταμάτητο, καθημερινό ψιλόβροχο: Μια σταγόνα από μόνη της δεν είναι σοβαρή, αλλά με το να εκτίθεσαι συνεχώς σε άπειρες ψιλές σταγόνες καταλήγεις μουσκίδι.
Μια από τις χειρότερες απειλές όταν είμαστε γκέι είναι πως όταν γεράσουμε θα καταλήξουμε απόβλητοι από την κοινωνία, περιφρονητέοι, χωρίς φίλους ή οικογένεια, όλο μοναξιά και αρρώστιες – θα πάμε σαν το σκυλί στ' αμπέλι, σφαγμένοι ή παρατημένοι.
Για πολύ κόσμο, το Πράιντ δεν είναι μέρα περηφάνιας, αλλά μέρα ντροπής. Και θυμού.
Ένας γκέι cis αρρενωπός άνεργος εργάτης από το Πέραμα τι προνόμια έχει σε σύγκριση με ένα non-binary agender πλούσιο πολυσυντροφικό άτομο από την Εκάλη; Ποιος δικαιούται να μιλάει για τον σωστό αγώνα;
Πολλοί από εμάς είναι δύσκολο να φανταστούμε το σεξ χωρίς πήδημα. Το 10% εξηγεί πως αυξάνουμε την ηδονή και μειώνουμε τον κίνδυνο. Γιατί ο κώλος σου θα σου χρειαστεί και στο μέλλον.
Πολλοί από εμάς είναι δύσκολο να φανταστούμε το σεξ χωρίς πήδημα. Γι’ αυτό και στο 10% ανοίγουμε το θέμα «κώλος» για να μάθουμε όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για τον κώλο μας, την ηδονή του και τη φροντίδα του.
Ό,τι και να κάνεις, όπως και να φερθείς, όπως και να ντυθείς, κάποιος πάντα θα σου βάλει χέρι – μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Πότε μια σεξουαλική πράξη είναι βιασμός; Ένα κόμικ μας βοηθά να καταλάβουμε καλύτερα την παρεξηγημένη έννοια της συναίνεσης.
Πόσοι είναι οι παθητικοί άντρες; Πόσοι οι ενεργητικοί; Σε πόσους αρέσουν τα «παιχνίδια»; Η έρευνα του 10% αποκαλύπτει τους ρόλους μας και τις απόψεις που έχουμε οι γκέι και οι αμφί άντρες για αυτούς.
Τα νέα παιδιά φοβούνται να αποδεχτούν αυτό που είναι, φοβούνται τους άλλους, την κοινωνία. Οχι. Θα πρέπει να πάρουν θέση ως προς αυτό που είναι. Να κατανοήσουν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αρρώστια.
Με πολλούς και αντιφατικούς τρόπους, το σώμα μας γίνεται όχημα έμμεσου και άμεσου αγωνισμού, από την παρουσία μας και μόνο σε διαδικασίες της λοατκι συλλογικότητας.
Υπάρχουν και τέτοιοι πατεράδες στην Ελλάδα.
Ο Γιάννης Μπουρδάκης και ο Θέμης Γκυρτής παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του ’16 στην Αθήνα. Μοιράζονται με το 10% την εμπειρία του συμφώνου και το πώς το πήραν οι οικογένειές τους.
Η κρίση δεν επηρεάζει όλους το ίδιο. Υπάρχουν ταξικές και έμφυλες διαφορές, αλλά και διαφορές λόγω ταυτότητας φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Μια ομάδα ασχολείται ακριβώς με αυτές.
Συμμετέχουμε στο πράιντ όχι μόνο για εμάς, αλλά και όλους/ες αυτές/ούς που δεν μπορούν να το κάνουν. Έχουμε κάνει τόσα βήματα ελευθερίας, που η κριτική στο πράιντ είναι μια πολυτέλεια που χαίρομαι που μπορούμε και την έχουμε.
Φέρεσαι ομοφοβικά; Αν ναι, το πιθανότερο είναι να είσαι δυσλειτουργικό άτομο, με κακή ψυχική υγεία.
Το πρόβλημα του κόσμου είναι πως είναι πολύ ανδρικός και πρέπει να γίνει πιο γυναικείος. Η λύση; Οι άνδρες να φιλάνε άνδρες. Όπου βλέπετε άνδρα, ρίξτε του ένα γλωσσόφιλο.
Στον δύσκολο αγώνα για να πάψει το αρσενικό να είναι ο κανόνας και το θηλυκό η εξαίρεση, ένα παπάκι πασχίζει να σώσει την κατάσταση.
Ο γάμος κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη, είτε τον λαχταράμε είτε τον απευχόμαστε.
Πώς είναι να μεγαλώνεις και να ζεις σαν queer άτομο ειδικά στην περιφέρεια; Πώς σε επηρεάζει ένα φεστιβάλ για τη σεξουαλικότητα και την ορατότητα; Ένα μίνι ντοκιμαντέρ.
Το ότι είμαστε λεσβίες, τρανς, γκέι, κουήαρ δεν αφορά το κρεβάτι μας, αλλά όλη μας τη ζωή και την καθημερινότητά μας. Και δυστυχώς για κάποιες/ους από μας αυτό σημαίνει ότι η καθημερινότητά μας είναι αβίωτη – με τη θεμελιώδη έννοια του βιοπορισμού.