Η ανάγκη μας για ισότητα, αυτοδιάθεση και ορατότητα είναι επιτακτική και διαρκής. Πολλοί από εμάς νιώθουμε τόσο έντονα αυτή την ανάγκη, που δεν αντέχουμε την καθημερινότητα. Αυτό είναι απόλυτα κατανοητό σε μια κοινωνία όπου άνθρωποι υποφέρουν, καταπιέζονται και δολοφονούνται μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικοί.

Η διεκδίκηση για ίση μεταχείριση ένας απαιτητικός δρόμος. Αν την παραλληλίσουμε με ένα αγώνισμα, θα καταλάβουμε αμέσως ότι χρειάζονται πολλά εφόδια για τη νίκη. Ένα από αυτά είναι η γνώση: Ποιοι είμαστε και ποιους έχουμε απέναντί μας; Ποια είναι τα δυνατά μας σημεία, ποια είναι τα δικά τους δυνατά σημεία και, επιπλέον, ποιοι είναι οι όροι του παιχνιδιού; Μια προσεχτική ανάλυση όλων αυτών των στοιχείων μας βοηθάει να αποκτήσουμε πλεονέκτημα, μιας και γνωρίζουμε τον χαρακτήρα των παικτών – συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας. 

Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι η προετοιμασία. Αφού έχουμε ζυγίσει τον αντίπαλο, πρέπει να προπονηθούμε κατάλληλα για να τον αντιμετωπίσουμε. Θα εξασκήσουμε τις δυνάμεις μας όσο πιο συχνά γίνεται. Θα μελετήσουμε, θα πάρουμε πληροφορίες για το πώς μπορούμε να αναπτύξουμε αντοχή και ισχυρή κράση και θα εφαρμόσουμε όλα αυτά στην πράξη. Έτσι η νίκη μπορεί να πραγματωθεί πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Έπειτα έρχεται η ψυχραιμία. Ο αντίπαλος διακρίνει αμέσως την αστάθεια. Αν πανικοβαλλόμαστε απέναντι του, θα χάσουμε πολύ γρήγορα. Αν κάνουμε σπασμωδικές κινήσεις χωρίς να έχουμε βάλει γερά θεμέλια, θα γκρεμιστούμε. Αναγκαία είναι η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο. Θα συναντήσουμε πολλά εμπόδια στο αγώνισμα και είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε τους λόγους για τους οποίους αποφασίσαμε να αγωνιστούμε. Έχοντας πίστη σε αυτό που κάνουμε αποφεύγουμε τις Σειρήνες που θέλουν να μας αποπροσανατολίσουν και, κρατώντας στην μνήμη μας τον προορισμό, η θέση μας παραμένει ακλόνητη. 

Πολύτιμο εφόδιο είναι και το ομαδικό πνεύμα. Βρίσκοντας συνοδοιπόρους και δημιουργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης, δεν είμαστε ποτέ μονάδα. Βρισκόμαστε εντός ενός συνόλου που κατανοεί και στηρίζει τις προσπάθειες μας. Κάνουμε βήματα μαζί και γινόμαστε μια γροθιά απέναντι σε όποιους θέλουν να μας αποδυναμώσουν.

Εξίσου πολύτιμο με τα υπόλοιπα εργαλεία είναι η αποδοχή του ενδεχόμενου της ήττας. Όσο κι αν έχουμε προετοιμαστεί, πάντα υπάρχει η πιθανότητα να μην τα καταφέρουμε – και αυτό είναι εντάξει. Έχοντας κατά νου ότι σε ένα αγώνισμα πάντα θα υπάρχουν αδύναμες στιγμές και ίσως να μην μπορέσουμε να αγγίξουμε το τελικό αποτέλεσμα, αποκτάμε ρεαλιστική ματιά και ενσυναίσθηση προς τον εαυτό μας και τους συναγωνιστές μας. Μια αποτυχία δεν σημαίνει πως απωλέσαμε όσα έχουμε πετύχει ως τώρα, μιας και έχουμε φυλάξει τις γνώσεις μας. Βλέπουμε ότι η παρουσία μας έγινε αισθητή και συνεχίζουμε – όχι από το σημείο που ήμασταν αλλά από ένα νέο σημείο πιο ισχυρό και πιο ασφαλές από το προηγούμενο.

Πρέπει να παλέψουμε για όσα μας καίνε. Πρέπει να αγωνιστούμε για να έχουμε καλύτερη ζωή. Έχοντας υπόψη τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι, όπως και σε ένα αγώνισμα, έτσι και στο μονοπάτι για τη διεκδίκηση της ισότητας είναι σημαντικό να έχουμε εφόδια. Αυτά είναι που θα ενισχύσουν τις πιθανότητες να κερδίσουμε και αυτά είναι που διακρίνονται μέσα στη ζούγκλα της πάλης. Για να αποκτηθούν όμως όλα τα εργαλεία χρειάζεται χρόνος.

Συνεπώς, το σήμερα δεν είναι απαραίτητα μια μοναδική και στιγμιαία πραγματικότητα. Όλοι οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες πριν από εμάς κέρδισαν αγώνες στο δικό τους στάδιο της ιστορίας και ταυτόχρονα εξασφάλισαν πράγματα για εμάς που εκείνοι δεν πρόφτασαν να ζήσουν. Με τις πράξεις τους μας υπενθυμίζουν πως ανάγκες οι για άμεσες λύσεις είναι ουσιαστικά όλες οι ανάγκες του χθες αλλά και του σήμερα. Επιτυχίες πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται, μα δεν έρθουν όλες στο δικό μας τώρα. Θα έρθουν όμως στο τώρα των ανθρώπων του αύριο – και αυτό είναι άλλη μια τεράστια νίκη.