Viva la diva: Νίνα Σιμόν
Η ζωή της Nina Simone υπήρξε πολυτάραχη και η βελούδινη χροιά της ταυτίστηκε με τον αγώνα των μαύρων της Αμερικής για δικαιοσύνη και ισότητα. Μέχρι σήμερα, παραμένει σύμβολο κατά του ρατσισμού και της σκλαβιάς, ενώ οι δίσκοι της μπήκαν σε εκατομμύρια σπίτια παγκοσμίως.
Απο την Μελίτα Σκαμπώ
Γεννήθηκε το 1933 στη Βόρεια Καρολίνα των Η.Π.Α.. Μαζί με τα επτά αδέλφια της άντεξε κακουχίες και πείνα, ενώ οι γονείς της είχαν ήδη αναγνωρίσει το μοναδικό ταλέντο της στη μουσική από την ηλικία των τριών . Αγαπούσε το πιάνο και την κλασική μουσική και ήταν παιδί θαύμα που μάγευε τους πάντες με τις δεξιότητές της. Όταν ήταν μόλις δώδεκα ετών, έδωσε το πρώτο της ρεσιτάλ κλασικής μουσικής σε μια βιβλιοθήκη και τότε ήταν που επέδειξε το αδάμαστο πνεύμα της. Μιάς και ήταν απαγορευμένο για τους μαύρους να βρίσκονται κοντά με λευκούς, η Σιμόν αρνήθηκε να παίξει αν οι γονείς της δεν κάθονταν στην πρώτη σειρά. Η φωτιά της ψυχής της είχε ήδη αρχίσει να καίει δυναμικά.
Το 1958 έκανε την πρώτη μεγάλη της επιτυχία με το τραγούδι I Loves You Porgy που κατέκτησε τη 18η θέση στο Billboard Top 100. Από τότε ξεκίνησε μια λαμπερή καριέρα και το κοινό θαύμαζε τον μοναδικό τρόπο που πάντρευε τα gospel ακούσματα με τις αρμονίες του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Ήταν, άλλωστε, ο αγαπημένος της συνθέτης. Παρ'όλο που δεν συμπαθούσε την ποπ μουσική, εξακολουθούσε να παίζει για να στηρίζει οικονομικά τις κλασικές σπουδές της. Από το 1963, ξεκίνησε να δίνει ομιλίες σε συγκεντρώσεις υπέρ του κινήματος των ατομικών δικαιωμάτων. Μαθαίνοντας από τα βήματα του Malcom X, ξεσήκωνε τα πλήθη με τον πύρινο λόγο της και τις ακτιβιστικές της συναυλίες. Το κοινό την λάτρευε και, όσο το κίνημα μεγάλωνε, η Σιμόν γινόταν σύμβολο του ασυμβίβαστου πνεύματος. Η φωνή της έδινε φωνή στους μαύρους της Αμερικής και ιδίως στις γυναίκες για τις οποίες υπήρξε έμπνευση. Τα επόμενα χρόνια την βρήκαν με ακόμα μεγαλύτερες καλλιτεχνικές επιτυχίες και σαρωτική αποδοχή. Το 1968, αμέσως μετά την δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έδωσε μια ανεπανάληπτη συναυλία που αφιέρωσε στην μνήμη του.
Γεννήθηκε το 1933 στη Βόρεια Καρολίνα των Η.Π.Α.. Μαζί με τα επτά αδέλφια της άντεξε κακουχίες και πείνα, ενώ οι γονείς της είχαν ήδη αναγνωρίσει το μοναδικό ταλέντο της στη μουσική από την ηλικία των τριών . Αγαπούσε το πιάνο και την κλασική μουσική και ήταν παιδί θαύμα που μάγευε τους πάντες με τις δεξιότητές της. Όταν ήταν μόλις δώδεκα ετών, έδωσε το πρώτο της ρεσιτάλ κλασικής μουσικής σε μια βιβλιοθήκη και τότε ήταν που επέδειξε το αδάμαστο πνεύμα της. Μιάς και ήταν απαγορευμένο για τους μαύρους να βρίσκονται κοντά με λευκούς, η Σιμόν αρνήθηκε να παίξει αν οι γονείς της δεν κάθονταν στην πρώτη σειρά. Η φωτιά της ψυχής της είχε ήδη αρχίσει να καίει δυναμικά.
Το 1958 έκανε την πρώτη μεγάλη της επιτυχία με το τραγούδι I Loves You Porgy που κατέκτησε τη 18η θέση στο Billboard Top 100. Από τότε ξεκίνησε μια λαμπερή καριέρα και το κοινό θαύμαζε τον μοναδικό τρόπο που πάντρευε τα gospel ακούσματα με τις αρμονίες του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Ήταν, άλλωστε, ο αγαπημένος της συνθέτης. Παρ'όλο που δεν συμπαθούσε την ποπ μουσική, εξακολουθούσε να παίζει για να στηρίζει οικονομικά τις κλασικές σπουδές της. Από το 1963, ξεκίνησε να δίνει ομιλίες σε συγκεντρώσεις υπέρ του κινήματος των ατομικών δικαιωμάτων. Μαθαίνοντας από τα βήματα του Malcom X, ξεσήκωνε τα πλήθη με τον πύρινο λόγο της και τις ακτιβιστικές της συναυλίες. Το κοινό την λάτρευε και, όσο το κίνημα μεγάλωνε, η Σιμόν γινόταν σύμβολο του ασυμβίβαστου πνεύματος. Η φωνή της έδινε φωνή στους μαύρους της Αμερικής και ιδίως στις γυναίκες για τις οποίες υπήρξε έμπνευση. Τα επόμενα χρόνια την βρήκαν με ακόμα μεγαλύτερες καλλιτεχνικές επιτυχίες και σαρωτική αποδοχή. Το 1968, αμέσως μετά την δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έδωσε μια ανεπανάληπτη συναυλία που αφιέρωσε στην μνήμη του.
Το 1970 εγκατέλειψε μια για πάντα τις Η.Π.Α μιας και δεν ήταν ευχαριστημένη με την αντιμετώπιση που λάμβανε από τους δισκογραφικούς παραγωγούς. Αυτή της η κίνηση έδωσε την ευκαιρία στους πολιτικούς της εχθρούς να ξεκινήσουν προπαγάνδα εναντίον της κατηγορώντας τη για ξέπλυμα χρήματος, όμως η Σιμόν δεν είχε πει την τελευταία της κουβέντα. Το 1980 επανακυκλοφορεί η παλιά της επιτυχία My Baby Just Cares For Me και η Ευρώπη γνωρίζει την ντίβα μέσα από μιαν άλλη πλευρά της ιστορίας. Το τραγούδι I Put A Spell On You από τον ομώνυμο της δίσκο μερικά χρόνια πριν, ξανασυστήνει την Σιμόν στη νέα γενιά και οι δίσκοι της γίνονται ανάρπαστοι. Παρ'όλο που δεν επωφελήθηκε οικονομικά από τις επανεκδόσεις των δίσκων της, η Σιμόν αρπάζει την ευκαιρία και ξεκινά σειρά συναυλιών στην Ευρώπη. Οι ζωντανές της εμφανίσεις περιέχουν την φλόγα του ακτιβισμού που ποτέ δεν άφησε πίσω και η μουσική της εκπλήσσει κοινό και κριτικούς που την αποθεώνουν διαρκώς.
Από το 1980 και μετά η υγεία της την πρόδωσε και διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή. Αυτό δεν την σταμάτησε μιάς και συνέχισε τις συναυλίες της, ενώ οι τηλεοπτικές της συνεντεύξεις σπάνε ρεκόρ τηλεθέασης παγκοσμίως. Έχοντας στην πλάτη της αμέτρητα βραβεία μα κυρίως την αγάπη των καταπιεσμένων ατόμων όλου του πλανήτη, η Σιμόν έφυγε από την ζωή το 2003. Ήταν 70 ετών.
Το έργο της είναι σημείο αναφοράς όχι μόνο για τους μουσικούς του σήμερα, αλλά και για τους ακτιβιστές για τους οποίους αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και έμπνευση για ένα καλύτερο αύριο. Το έργο της είναι μια σπάνια κληρονομιά που έχει μείνει ανεξίτηλο στην ιστορία. Με την μοναδική χροιά και το φωτεινό της πνεύμα μας διδάσκει πως η μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι συνεχής και επίμονη αλλά στο τέλος κερδίζεται.
Σε ευχαριστούμε, Νίνα Σιμόν!
- Δημιουργήθηκε στις