First we take ντουλάπα, then we take Berlin

Ποιος e-ίσαι;

 

Οι μπλογκάδες επανέρχονται δριμύτεροι μετά στο 10%. Από αυτό το τεύχος ξεκινά η στήλη Ποιος e-ίσαι; με συνεντεύξεις των μπλόγκερ της γκέι και λεσβιακής κοινότητας.

του Φοίβου Πέτρου

 

Greek Closet Stories: ένα μπλογκ που παρουσιάζει τη ζωή του δημιουργού του Revqueer, όπως τη βλέπει ο ίδιος μέσα από την κλειδαρότρυπα της ντουλάπας του.

Ο Revqueer ή Revolutionary Queer είναι ο τύπος του γκέι που προσπαθεί συνέχεια να κάνει «επανάσταση» για να ξεφύγει από τη μιζέρια της ετεροφυλόφιλης πραγματικότητας, αλλά κάθε φορά αποτυγχάνει παταγωδώς. Σκοπός του, όπως γράφει κι ο ίδιος, να τον βοηθήσει κάποιος να κάνει την επανάστασή του.

Ο κατά κόσμον Δημήτρης Κ. μιλάει στο 10% για την πώρωση του με το blogging και τη ζωή που ονειρεύεται. Μέσα από τα κείμενά του περιγράφει το πολυπόθητο coming-out, αλλά και τα προβλήματα και τις ανησυχίες που έχει ένας εικοσιπεντάχρονος φοιτητής Νομικής που μένει μόνιμα στην Αθήνα με τους γονείς του.

 

Δημήτρης ή Revqueer; Ποιος από τους δύο είναι πιο αληθινός;

altΣαφώς ο Δημήτρης είναι ο αληθινός. Είναι φυσικό όμως ο Revqueer να έχει πολλά στοιχεία από μένα. Είμαστε και οι δύο εσωστρεφείς, ονειροπόλοι, ντροπαλοί, γκαφατζήδες και λέμε πολλές φορές το λάθος πράγμα την πλέον λάθος στιγμή. Κάποτε είχα προσέξει ένα παιδί στα Metropolis. Επειδή είχα πάθει πλάκα μαζί του, αποφάσισα πως θα του μιλήσω, έστω για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να το κάνω. Τελικά τον πλησίασα και άρχισα να του μιλάω για έναν άσημο σκηνοθέτη, λέγοντας συνεχώς αδιάφορα βιογραφικά του στοιχεία, χωρίς τελικά να φτάνω στο ψητό. Μάλιστα έκανα και δεύτερη απόπειρα, αλλά και πάλι λέγοντας ασυναρτησίες. Μάλλον ήταν το πιο «ακαδημαϊκό» πέσιμο που του έχουν κάνει.

Κατά τ' άλλα έχουμε τεράστιες διαφορές. Έχουν υπάρξει στιγμές που ο Revqueer καταφέρνει να πει κάποιες αλήθειες, τη στιγμή που εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Αν και δεν ταυτίζομαι με την «περσόνα» που έπλασα, μέσα από τις ιστορίες βρίσκω διέξοδο από καταστάσεις που με καταπιέζουν. Πάντως σίγουρα είμαστε και οι δύο in the closet!

Έχεις φανταστεί τη ζωή σου έξω από τη ντουλάπα; Τι θα άλλαζε;

Θα απλοποιούσε σε μεγάλο βαθμό τη ζωή μου αφού δε θα υπήρχε λόγος να κρύβομαι και να έχω συνεχώς το άγχος πως θα με ανακαλύψουν, αλλά βέβαια είναι κάτι που συνοδεύεται και από άλλες μεγάλες προκλήσεις: Είναι μια διαδικασία που απαιτεί τεράστια υπομονή και ψυχική δύναμη. Πρέπει να είσαι εξοπλισμένος με τα κατάλληλα επιχειρήματα για να πείσεις τους γύρω σου πως είσαι ευτυχισμένος όπως είσαι και φυσικά να απαιτήσεις αυτά που δικαιωματικά σου ανήκουν.

Πώς αισθάνεσαι που καθημερινά η ζωή σου γίνεται ανάγνωσμα από εκατοντάδες άτομα; Τι σε ωθεί στο blogging και τι κερδίζεις τελικά;

Το blogging έχει γίνει χόμπι μου. Και είναι πολύ εθιστικό. Δεν εννοώ μόνο να γράφω, αλλά και να επισκέπτομαι τα αγαπημένα μου blogs, για να δω τι καινούριο έχουν, τι συζητείται, τι απασχολεί τον καθένα. Πέρα από αυτό, το blogging σου προσφέρει και μια αίσθηση αποδοχής. Είναι όμορφο να βλέπεις κόσμο που ταυτίζεται μαζί σου, καταλαβαίνει αυτά που βιώνεις και βέβαια δίνει τροφή στη ματαιοδοξία του καθενός. Κολακεύεσαι όταν βλέπεις σχόλια και συζητήσεις πάνω σε κάτι που έχεις γράψει.

«Της πατρίδας σου η σημαία έχει χρώμα ροζουλί» μας λες. Πόσο gay-friendly είναι η Ελλάδα;

Η Ελλάδα δεν είναι Βόρεια Ευρώπη αλλά ούτε και Ιράν. Νομίζω πως η άγνοια και η ελλιπής ενημέρωση ευθύνονται για την κατάσταση αυτή, αν και βλέπω πολλά παιδιά της γενιάς μου που έχουν αρκετά πιο προοδευτικές απόψεις. Το γεγονός πως αυτή τη στιγμή γίνονται συζητήσεις για δικαιώματα των ΛΟΑΤ, όπως ο γάμος, δεν είναι σημάδι προόδου; Προσωπικά δεν έχω αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα τις λίγες φορές που αποκάλυψα τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό. Μάλιστα, πολλοί παρεξηγήθηκαν που άργησα τόσο να τους το εμπιστευθώ.

altΠότε εκδηλώθηκε μέσα σου το γκέι-μικρόβιο;

Ποτέ δεν είχα αμφιβολίες ότι είμαι γκέι. Σε αντίθεση με άλλους που ακούω πως το «ανακάλυψαν» στα τριάντα ή στα σαράντα πέντε τους. Από μικρό παιδί ένιωθα πως είχα κάτι το διαφορετικό. Πρέπει να ήμουν έντεκα χρονών την πρώτη φορά που ήρθα σ' επαφή με τον όρο «ομοφυλοφιλία», μέσα από ένα θρησκευτικό βιβλίο που είχαμε στο σπίτι, το οποίο την καταδίκαζε. Ήταν όμως μεγάλη ανακούφιση για μένα να γνωρίζω πως δεν ήμουν μόνος στον κόσμο. Γύρω στα είκοσι αποφάσισα πως δεν έχει πλέον κανένα νόημα να μην το αποδέχομαι και δύο χρόνια αργότερα κατάφερα να το πω σε κάποιο δικό μου πρόσωπο.

Γκέι σημαίνει σεξ, όμορφα ρούχα, κουτσομπολιό και Madonna;

Είμαστε τόσο ανομοιογενής ομάδα που είναι βλακώδες να προσπαθεί κανείς να μας αποδώσει συγκεκριμένα γούστα ή χαρακτηριστικά. Συναντάς τελείως διαφορετικούς ανθρώπους, με τελείως διαφορετικά ενδιαφέροντα, συμπεριφορές και τρόπο ζωής. Εγώ πάντως Madonna ακούω. Ο Revqueer αντιθέτως προσπαθεί να μοιάσει σε αυτό το πρότυπο, επειδή του έχουν περάσει αυτήν την εικόνα, όπως και σε πολλούς άλλους, και νομίζει πως έτσι θα γίνει αποδεκτός από την γκέι κοινότητα. Και φυσικά αποτυγχάνει!

Σε είδαμε στο Athens Pride 2008. Μήπως τελικά δεν είσαι τόσο in the closet; Ένα από τα κύρια θέματα του Pride φέτος ήταν ο γάμος. Θα παντρευόσουν;

Πήγα και πάλι στην ντουλάπα έμεινα! Είχα αρκετό άγχος μη συναντήσω κάποιον γνωστό ή μη με τραβήξει κάποια κάμερα, αλλά συμμετέχοντας ανακάλυψα πως τέτοιο «φόβοι» είναι μάλλον ανούσιοι. Όσο για τον γάμο, δεν είναι κάτι που σκέφτομαι ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή. Θέλω όμως όταν έρθει η ώρα, να έχω το δικαίωμα να αποφασίσω αν παντρευτώ ή όχι Απλά εύχομαι όποτε έρθει εκείνη η στιγμή, να μη με νοιάζει τόσο τι θα πουν οι άλλοι, να προχωρώ χωρίς δισταγμούς.

Το Greek Closet Stories ανακοίνωσε τον Ιούλιο ότι μετά από ένα χρόνο στην μπλογκόσφαιρα κλείνει και από Σεπτέμβριο θα μετασχηματιστεί σε κάτι άλλο. Οι 85 συνολικά ιστορίες του θα παραμείνουν προσβάσιμες στο κοινό.

 

Ένα αντιπροσωπευτικό κείμενο του Revqueer

Δεύρο έξω...

alt

Τι προκαλεί περισσότερο τρόμο σε ένα νεαρό γκέι από το outing στους γονείς; Πόσα βράδια έχουμε περάσει άυπνοι αναλογιζόμενοι τις πιθανές συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος; Γιατί το να είσαι in the closet μοιάζει πολύ με το να είσαι φυγόδικος εγκληματίας. Όσο καλά και να κρύβεσαι ξέρεις πως είναι εξαιρετικά πιθανό κάποια στιγμή να σε πιάσουν. Είναι ίσως και η απολυτότητα του outing. Μόλις βγεις εκεί έξω είναι σχεδόν αδύνατο να ξαναμπείς. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα μπορούσαμε να κάνουμε μερικές πρόβες πριν, να δούμε πώς θα πάει, και μετά θα παίρναμε την απόφαση για το αν αξίζει να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Ή μήπως μπορούμε;

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 82 guests και κανένα μέλος