Η ομοφυλοφιλία στα στρατά

Αν υποψιαστώ

Είμαι φίνο φανταράκι κι έχω ένα κρυφό μεράκι, που κρατούσα μέχρι τώρα μυστικό...

του Νίκου Μελά

 

an-ypopsiastw-01Το επικρατούν στερεότυπο θέλει τους γκέι θηλυπρεπείς, μαλθακούς, υστερικούς, φοβιτσιάρηδες και εν πάση περιπτώσει να στερούνται (εκ γενετής) ή να έχασαν (στην πορεία) εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνιστούν τον «άντρακλα»: τον άγριο, τον σκληροτράχηλο και ατρόμητο, τον άντρα που γαμάει και δέρνει. Οι γκέι είναι είτε πεταλουδίτσες πλουμιστές είτε τσούλες περιωπής. Δέστε π.χ. το αξιοθρήνητο «Κλουβί με τις Τρελές» και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια φαίνεται απολύτως παράταιρο ένας γκέι να πηγαίνει στον στρατό ή ακόμη χειρότερα, στον πόλεμο. Στις πουριτανικές ΗΠΑ πριν από μερικά χρόνια επί Clinton είχε γίνει μεγάλη φασαρία για το αν οι γκέι δικαιούνται να καταταγούν ή αν πρέπει να αποκλείονται (ο στρατός των ΗΠΑ είναι μισθοφορικός και η στράτευση δεν είναι υποχρεωτική). Οι γκέι ήταν υπέρ γιατί το έβλεπαν σαν δικαίωμα, οι στρατοκράτες ανατρίχιαζαν με τη σκέψη ότι θα είχαν αδελφές στα τάγματά τους. Οι γελοιογράφοι έδιναν ρεσιτάλ ρατσισμού και ομοφοβίας. Τελικά επικράτησε το δόγμα «μη ρωτάς, μη μιλάς» και οι γκέι μπόρεσαν επιτέλους (;) να πάνε στον στρατό.

Αλλά και σε πολλές άλλες χώρες στρατός και ομοφυλοφιλία είναι όροι ασύμβατοι. Στην Τουρκία για παράδειγμα αρκεί κάποιος να παρουσιάσει ένα βίντεο στη στρατολογία που τον δείχνει να κάνει παθητικό σεξ με έναν άλλο άντρα και παίρνει αμέσως το απολυτήριο (ο ενεργητικός ρόλος δεν προσφέρει τέτοιο προνόμιο!).

an-ypopsiastw-02Όμως σε άλλες εποχές και/ή σε άλλες χώρες η ομοφυλοφιλία του στρατιώτη δεν ήταν (ή δεν είναι) εμπόδιο. Αντίθετα μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις ήταν ζηλευτό πλεονέκτημα.


Στην αρχαία Ελλάδα (αμάν πια αυτή η αρχαία Ελλάδα!) οι Σπαρτιάτες, που περνούσαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα και ήταν σκληροί πολεμιστές, θεωρούσαν την ομοφυλοφιλία απαραίτητο αξεσουάρ των ανδρών, μόνο που θα έπρεπε ο μεγαλύτερος να γαμάει και ο μικρότερος να τον παίρνει. Θεωρείτο ντροπή για έναν ενήλικα να μην έχει τεκνό και για έναν νεαρό να μην έχει εραστή.

Αν ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Ηφαιστίων, ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, ο Δάμων και ο Φιντίας ήταν μεμονωμένα παραδείγματα ομοφυλόφιλων (εραστών και) πολεμιστών, οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που δεν είχαν ακόμη δηλητηριαστεί από την χριστιανοεβραϊκή ηθική της Αγίας Γραφής, δεν είχαν κανένα πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία στο στράτευμα. Ο Αλκιβιάδης για παράδειγμα που ήταν τεκνό θανατηφόρο και είχε ερωτευτεί μαζί του όλη η Αθήνα, (και αυτός με τον Σωκράτη), είχε νικήσει στους Ολυμπιακούς του 416, είχε διακριθεί σε δύο μάχες και ανακηρύχτηκε στρατηγός στην εκστρατεία κατά της Σικελίας και στον πόλεμο κατά της Σπάρτης.

Λαμπρό παράδειγμα αποδοχής της ομοφυλοφιλίας στο στράτευμα είναι η αρχαία Θήβα, που προστατεύονταν από τον Ιερό Λόχο, έναν λόχο για τον οποίο «εξ εραστών και ερωμένων φασίν γενέσθαι». Οι άρχοντες της πόλης αξιοποίησαν τη στενή σχέση που μοιραία αναπτυσσόταν ανάμεσα στους εραστές-πολεμιστές και που τους έκανε να πολεμούν με αυτοθυσία για να σώσουν τον σύντροφό τους και κατ' επέκταση την ίδια την πόλη τους. Ο Ιερός Λόχος που αποτελείτο από 150 ζευγάρια και ήταν αήττητος επί 35 χρόνια, τελικά αφανίστηκε στη Μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. από το ιππικό του Φίλιππου του Β΄ (πατέρα του Μ. Αλέξανδρου και διαβόητου bisexual - τον οποίο, κατά μια εκδοχή μάλιστα, τον σκότωσε ένας προδομένος εραστής του).

an-ypopsiastw-03
Θνήσκων Γαλάτης.

Όμως δεν ήταν μόνον οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που ήταν τελείως διεφθαρμένοι και τώρα βράζουν στα καζάνια της Κόλασης. Μαζί τους βράζουν και οι αρχαίοι Γαλάτες, που όπως μας πληροφορούν οι σύγχρονοί τους συγγραφείς, εκτός από τρομεροί πολεμιστές ήταν και τρομεροί ομοφυλόφιλοι! Αντίθετα με την Αθήνα και τη Σπάρτη όπου έπρεπε να υπάρχει ηλικιακή διαφορά ανάμεσα στους εραστές, οι Γαλάτες το έκαναν όλοι με όλους. Ακόμη και ενήλικοι το έκαναν ασύστολα με συνομήλικούς τους είτε παθητικά είτε ενεργητικά, πράγμα που προκαλούσε έκπληξη στους Αθηναίους ιστορικούς! Όχι μόνο το έκαναν με απόλυτη ελευθερία, αλλά θεωρείτο προσβολή να ζητήσεις από κάποιον να σου «καθίσει» και αυτός να σου αρνηθεί! Αυτό θα πει «γαλατική ευγένεια». Κι εσείς που νομίζατε ότι ο Αστερίξ και ο Οβελίξ ήταν απλά «δύο καλοί φίλοι»...

Οι Ρωμαίοι στρατιωτικοί, καθώς έπρεπε να μετακινούνται σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας, να ζουν σε στρατόπεδα και να μάχονται, δεν μπορούσαν εκ των πραγμάτων να έχουν δική τους οικογένεια και μάλιστα μέχρι τον 2ο μ.Χ. αιώνα απαγορευόταν να παντρεύονται. Μόνο αφού τελείωναν τη θητεία τους έκαναν οικογένεια, είτε επιστρέφοντας στην πατρίδα τους είτε εγκατεστημένοι σε μια από τις πολλές αποικίες απομάχων της Αυτοκρατορίας. Στη διάρκεια της θητείας τους όμως μπορούσαν να έχουν μικρούς υπηρέτες/εραστές, όπως ο γνωστός από το Ευαγγέλιο «παις του εκατόνταρχου», τον οποίο μάλιστα θεράπευσε ο Ιησούς.

Παρότι οι επίσημες μεταφράσεις το ερμηνεύουν ως «δούλος», ο «παις» ήταν το τεκνό του εκατόνταρχου (για το «δούλος» υπήρχε ειδική λέξη: «δούλος», την οποία μάλιστα χρησιμοποιεί ο εκατόνταρχος μιλώντας για τους άλλους δούλους του). Ο Ιησούς όχι μόνο το ήξερε, αφού ήταν κοινή πρακτική, αλλά όπως φαίνεται δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτή τη σχέση.

Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα για τον Ιούλιο Καίσαρα, έναν από τους μεγαλύτερους στρατηγούς όλων των εποχών. Επικεφαλής των ρωμαϊκών λεγεώνων κατέκτησε την Ανατολική Μεσόγειο, τη Γαλλία και τη Βρετανία! Μόνο που ο Καίσαρας αντί να έχει δικό του τεκνό, είχε γίνει στα νιάτα του αυτός το τεκνό του βασιλιά της Γαλατίας, Νικομήδη! Οι συμπατριώτες του δεν του το συγχώρεσαν, γιατί είχαν πρόβλημα με την παθητική ομοφυλοφιλία των ρωμαίων πολιτών (τον παθητικό ρόλο τον είχαν μόνο οι σκλάβοι).

an-ypopsiastw-04
Zευγάρι σαμουράι.

Γύρω στον 3ο μ.Χ. αιώνα η πολεμόχαρη φυλή των Έρουλων επέδραμε από τις πεδιάδες της Ρωσίας στα Βαλκάνια και σάρωσε την Ελλάδα, καταλαμβάνοντας όλη σχεδόν τη χώρα και καταστρέφοντας την Αθήνα το 267. Οι Έρουλοι προκαλούσαν τον τρόμο στους Ρωμαίους (που τότε κατείχαν την Ελλάδα) αφού έτρεχαν τόσο γρήγορα όσο τα άλογα και αρπάζοντας τα γκέμια, σκότωναν τους αναβάτες! Το ότι η ομοφυλοφιλία ήταν ευρύτατα διαδεδομένη ανάμεσά τους, δεν φαίνεται να ελάττωνε το πολεμικό τους μένος.

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονταν και η πολεμόχαρη φυλή των Ταϊφάλι, γοτθικής καταγωγής που ζούσαν στη Σκυθία και ήταν «βουτηγμένοι σε τόσο βρωμερή και ανήθικη ζωή ώστε οι νεαροί έφηβοι συνουσιάζονταν με ενήλικες άντρες και σπαταλούσαν τη δύναμή τους στις ακολασίες». Όταν ένας νεαρός σκότωνε μόνος του ένα αγριογούρουνο ή μια αρκούδα θεωρείτο πλέον ενήλικος άντρας, περνούσε στο απέναντι στρατόπεδο και επαναλάμβανε τον ερωτικό κύκλο με νεώτερους άντρες.

Παρόμοια, στη μεσαιωνική Ιαπωνία, η θεσμοθετημένη ομοφυλοφιλία των Σαμουράι δεν στάθηκε εμπόδιο να είναι αυτοί οι πιο γενναίοι πολεμιστές που γνώρισε ποτέ η Ασία. Η κουλτούρα των σπαθιών, των μονομαχιών, τον αιματηρών μαχών συνδυαζόταν χωρίς κανένα πρόβλημα με την εξιδανίκευση και τον έρωτα των αγοριών. Ο έρωτας με άντρες θεωρείτο όχι μόνο αναπόσπαστο, αλλά το σημαντικότερο στοιχείο της κουλτούρας των σαμουράι. Κάθε πολεμιστής είχε έναν μικρότερο σύντροφο/μαθητευόμενο/υπηρέτη/ερωμένο με τον οποίο μοιραζόταν τη ζωή. Όταν ο «μικρός» έφτανε την ηλικία των 19-20 ετών ανεξαρτητοποιούνταν, θεωρείτο ενήλικος, άλλαζε ρόλο και εύρισκε τον δικό του σύντροφο! Οι μπούρδες που είδατε στον «Τελευταίο Σαμουράι» με τις οικογένειες και τα παιδάκια των σαμουράι είναι εφευρέσεις του Χόλιγουντ. Οι σαμουράι ήταν περιπλανώμενοι ή ζούσαν σε στρατόπεδα. Δεν είχαν οικογένειες.

an-ypopsiastw-05
Ναΐτης ιππότης.

Στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα οι Ναΐτες ιππότες θεωρούνταν όχι μόνον το πιο πλούσιο στρατιωτικό-μοναστικό τάγμα της Ευρώπης, αλλά και το πιο εμπειροπόλεμο. Επί δύο αιώνες κάνοντας συνεχώς πόλεμο προστάτευαν τους Αγίους Τόπους από τις επιθέσεις των Μουσουλμάνων. Αργότερα, μετά το 1291, μετακόμισαν στην Ευρώπη (Κύπρο, Ρόδο, Μάλτα, πολλές χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης). Αλήθεια ή ψέματα δεν ξέρουμε σίγουρα, αλλά το 1307 ο πάπας Κλήμης Ε΄ τους κατηγόρησε για αιρετικές πράξεις, ομοφυλοφιλία και ομαδικά όργια, τους καταδίωξε και τους κατάσχεσε όλη την περιουσία.

Όταν οι Ευρωπαίοι (προτεστάντες Ολλανδοί) έφτασαν στη Νότιο Αφρική το 17ο αιώνα και άρχισαν να εξαπλώνονται στο εσωτερικό, μοιραία συγκρούστηκαν με τους Ζουλού, μια φυλή με σκληροτράχηλους πολεμιστές ικανούς για τρομερές αγριότητες. Οι Ολλανδοί και αργότερα οι Άγγλοι μέσα στην τρομερή τους στενομυαλιά, θρησκευτική παράνοια και μισαλλοδοξία περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα τους Ζουλού. Όχι μόνο για την πολεμική τους μανία, αλλά και για το ότι όλοι οι πολεμιστές ήταν ομοφυλόφιλοι και μάλιστα κατά διαταγή του βασιλιά (που διατηρούσε χαρέμι από πολεμιστές)! Παρόμοια με τον Ιερό Λόχο των Θηβών, οι πολεμιστές Ζουλού είχαν σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους, ώστε να συνδέονται με τους στενότερους δυνατούς δεσμούς φιλίας και αφοσίωσης.

Παρόμοιοι δεσμοί αναπτύσσονταν και ανάμεσα στους τρομερούς πειρατές της Καραϊβικής και του Ινδικού, όπου οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους ήταν είτε μια ξεκάθαρη επιλογή, είτε μια λύση ανάγκης. Οι πειρατές όντας επικηρυγμένοι και κινδυνεύοντας να καταδικαστούν με απαγχονισμό αν συλλαμβάνονταν, δεν διανοούνταν να βγουν σε λιμάνια. Έτσι οι σχέσεις τους με γυναίκες, είτε πόρνες είτε μη, ήταν αδύνατες. Για τους περισσότερους όμως αυτό δεν ήταν πρόβλημα, αφού η πειρατεία είχε ιδιαίτερη απήχηση ανάμεσα στους (τότε κοινωνικά απόβλητους) ομοφυλόφιλους. Σε σημείο μάλιστα που για τα στερεότυπα εκείνης της εποχής, το να είναι κανείς πειρατής ήταν από μόνο του απόδειξη ομοφυλοφιλίας. (Όπως είναι σήμερα π.χ. το επάγγελμα του κομμωτή, του μακιγιέρ ή του διακοσμητή). Παρόμοια με τους Σαμουράι του Χόλιγουντ, οι παθιασμένοι έρωτες των πειρατών με ωραίες γυναίκες υπήρξαν μόνο στη φαντασία των σεναριογράφων. Όταν κούρσευαν ένα πλοίο, οι πειρατές έριχναν τις γυναίκες στη θάλασσα ως ανεπιθύμητο φορτίο.

an-ypopsiastw-06an-ypopsiastw-07

Αριστερά: Πολεμιστές Ζουλού. Δεξιά: Παπούα.

Σε μερικές φυλές της κεντρικής Παπούα-Νέας Γουινέας, απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη των αγοριών θεωρείται ακόμη το σπέρμα, το οποίο θεωρείται ότι μεταφέρει την ανδρεία του δότη, στον παραλήπτη. Παρά τις άοκνες προσπάθειες των «φωτισμένων» χριστιανών ιεραποστόλων να ξεριζώσουν ακόμη μια κουλτούρα ιθαγενών, για να γίνει ένα παιδί άντρας και ατρόμητος κυνηγός κεφαλών, πρέπει να δεχτεί μέσα του σπέρμα από έναν άντρα μεγαλύτερό του. Οι τεχνικές ποικίλουν ανάλογα με τη φυλή: αλλού προτιμούν τις πίπες, αλλού τις επαλείψεις, αλλού την πρωκτική συνουσία. Όσο περισσότερο σπέρμα πάρει κανείς, τόσο καλύτερα, τόσο πιο δυνατός και πιο ατρόμητος πολεμιστής γίνεται!

an-ypopsiastw-08
Άρης Βελουχιώτης

Τέλος για να επιστρέψουμε στα καθ' ημάς, ο διαβόητος Άρης Βελουχιώτης, ο αρχηγός του ΕΛΑΣ, γνωστός για τις τρομερές σφαγές αθώων και τα σαδιστικά βασανιστήρια που επέβαλλε, ήταν, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες και προς μεγάλη αμηχανία του θλιβερού και ομοφοβικού ΚΚΕ, ομοφυλόφιλος! Η ομοφυλοφιλία του προβλήθηκε ως μειονέκτημα και χρησιμοποιήθηκε από τους εχθρούς του ως ακόμη ένα επιχείρημα εναντίον του («στυγνός δολοφόνος, δειλός, σαδιστής και ομοφυλόφιλος»). Πάντως οι μαρτυρίες συμφωνούν στο ότι η άγρια καρδιά του μαλάκωνε όταν βρισκόταν στην αγκαλιά του νεαρού και πολύ όμορφου ιπποκόμου-εραστή του (του Καπετάν Λέοντα). Οι κακές γλώσσες λένε ακόμη ότι εκτός από τον «επίσημο», είχε και μια προσωπική σωματοφυλακή από 35 μαυροσκούφηδες με τους οποίους διατηρούσε σεξουαλικές σχέσεις. Τελικά η περίφημη ρήση του προς τους άλλους αντάρτες: «την ψωλή την έχουμε μόνο για να κατουράμε» (γιατί υπήρχαν και αντάρτισσες στο βουνό), δεν ίσχυε απόλυτα, ή τουλάχιστον δεν αφορούσε τον ίδιο.

Σήμερα, από τους σύγχρονους στρατούς, Αγγλία, Γαλλία, Καναδάς, Γερμανία, Ισραήλ, Αυστραλία, Ελβετία και Ελλάδα (!) δεν έχουν πρόβλημα με τη σεξουαλικότητα των φαντάρων τους.

Συμπέρασμα: Τελικά αποδεικνύεται ότι η χρήση του κώλου ουδεμία σχέση έχει με τον ανδρισμό. Το πόσο αρσενικός ή θηλυκός, πολλά βαρύς ή ελαφρύς γλυκός νοιώθει κάποιος δεν έχει να κάνει με τις σεξουαλικές του πρακτικές. Η συμπεριφορά είναι ένα πολύπλοκο θέμα που έχει να κάνει με κοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες. Η αξιολόγησή της από την άλλη, η κρατούσα ηθική και τα κοινωνικά στερεότυπα, ποικίλουν εντυπωσιακά ανάλογα με την κοινωνία, τις συνθήκες και την εποχή.

Ιδιαίτερα τα στερεότυπα είναι προαποφασισμένες αντιλήψεις που εκφράζουν τους φόβους, τις εμμονές και τον ρατσισμό της εκάστοτε κοινωνίας. Εξυπηρετούν στη γρήγορη ταξινόμηση ενός αγνώστου και ελαττώνουν το άγχος που προκαλεί αυτός (αναλογιστείτε τις ερωτήσεις «τι ζώδιο είσαι; τι δουλειά κάνεις; από ποια χώρα είσαι;»). Ως τέτοια έχουν συνήθως πολύ λίγη σχέση με την πραγματικότητα.

Κραυγαλέο παράδειγμα σύγκρουσης σημερινών στερεοτύπων με την πραγματικότητα είναι οι macho νταλικέρηδες, ένστολοι, μπετατζήδες, λαχαναγορίτες και λοιποί «άντρακλες υπεράνω υποψίας» που στην πορεία της γνωριμίας αποδεικνύονται παθητικοί ομοφυλόφιλοι (αλλά επιμένουν ότι δεν είναι «γκέι»).

Τελικά όσα μας παραμυθιάζουν η τηλεόραση, το σινεμά και κυρίως η macho κουλτούρα για την υποχρεωτική θηλυπρέπεια και μαλθακότητα των γκέι, τις τσιρίδες και τα λικνίσματα, είναι απλώς ρατσιστικές και ανεγκέφαλες βλακείες.


Βιβλιογραφία

ΗΠΑ

Don't ask, don't tell

Σπάρτη

Πλούταρχος: Βίοι Παράλληλοι, Λυκούργος 17-18; 25

Αλκιβιάδης

Πλούταρχος: Βίοι Παράλληλοι, Αλικβιάδης

Cornelius Nepos: De Viris Illustribus, Alcibiades

Ιερός Λόχος

Πλούταρχος: Βίοι Παράλληλοι, Πελοπίδας, κεφ. 18.2

Φίλιππος

Διόδωρος Σικελιώτης: Βιβλιοθήκη 16.94.1

Ρωμαίος εκατόνταρχος

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον 7:1-10, Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον 8:5-13

Phang, Sara Elise: The Marriage of Roman Soldiers, (13 B.C. - A.D. 235), Law and Family in the Imperial Army, Columbia Studies in Classical Tradition, vol. 24, N.Y. 2001

Ιούλιος Καίσαρ

Suetonius Julius 49

Dio Cassius Historia Romana 43.20

Γαλάτες

Αριστοτέλης: Πολιτικά 2.6.6

Στράβων: Γεωγραφία 4.4.6

Κλαύδιος Πτολεμαίος: Τετράβιβλος 2.3.62

Ευσεβιος Καισαρείας: Ευαγγελική Προπαρασκευή 6.10

Διόδωρος Σικελιώτης: Βιβλιοθήκη 5.32.7

Έρουλοι

Προκόπιος Καισαρείας: Γοτθικός πόλεμος 2.14, Περσικός πόλεμος 2.25

Spencer, Collins: Histoire de l'Homosexualité, Le Pré aux Clercs (éd.), 1998, p.107

Ταϊφάλι

Ammianus Marcelinus: Res gestae a fine Corneli Taciti, lib. XXXI, 9, 4

Σαμουράι

Saikaku, Ihara: The Great Mirror of Male Love, Stanford University Press, Stanford CA., 1990, p. 1-46

Watanabe, Tsuneo; Jun'ichi Iwata: The love of the Samurai: a thousand years of Japanese homosexuality, Gay Men's Press, Boston, MA, 1989 p.109

Leupp, Gary P.: Male Colors; the Construction of Homosexuality in Tokugawa Japan, University of California Press, Berkeley 1995, p. 53

Ναΐτες

Malcolm Barber, The Trial of the Templars, 2nd edition, Cambridge University Press, New York 2006

Ζουλού

Murray, Stephen; Roscoe, Will: Boy wives and female husbands. Studies in African homosexualities, Palgrave, N.Y. 1998, p.177

Πειρατές

Burg, B.R.: Sodomy and the Pirate Tradition, New York University Press, N.Y. 1983, p 107-138

Defoe, Daniel: General history of the pyrates, (original publ. London, 1724), reprint Dover ed., London 1999

Παπούα- Νέα Γουινέα

Gilbert Herdt (editor): Ritualized Homosexuality in Melanesia, University of California Press, 1993, p. 167-318

Βελουχιώτης

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 53 guests και κανένα μέλος