Ο HIV στον Όλυμπο
Επικαιρότητα
Το HIV σημαίνει αδυναμία, απομόνωση, παροπλισμό; Ή μήπως σημαίνει δύναμη, παρέα και... ορειβασία στον Όλυμπο;
συνέντευξη στον Πέρη Αποστολάκη
Ο Ραλφ Έρλιχ είναι 45 χρονών και είναι οροθετικός 14 χρόνια τώρα. Αντί να κάθεται σπίτι του απομονωμένος και να βλέπει τηλεόραση, τρέχει σε μαραθώνιους και ανεβαίνει στον Όλυμπο. Ο Ραλφ δεν δέχεται ότι το να έχεις HIV σημαίνει απαραίτητα ότι βγαίνεις εκτός παιχνιδιού. Έγινε εθνικός εκπρόσωπος του γερμανικού Εθνικού Συμβουλίου για το AIDS και στις 7 Ιουνίου 2009 ανέβηκε στον Όλυμπο μαζί με άλλους οροθετικούς για την Παγκόσμια Αποστολή Ευαισθητοποίησης για το AIDS. Το 10% μίλησε μαζί του.
Με ποιο σκεπτικό αποφασίσατε να αναρριχηθείτε στον Όλυμπο ως ομάδα οροθετικών; Ποιος ήταν ο στόχος σας;
Το ψηλότερο σημείο ενός τοπίου ανέκαθεν είχε ιδιαίτερο συμβολισμό για τους ανθρώπους. Ίσως συμβολίζει τη λαχτάρα για ένα μονοπάτι και υπόσχεται ένα στόχο με σημασία. Από την κορυφή, εξάλλου, έχεις καλή θέα και καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων. Από την κορυφή ενός λόφου ή ενός βουνού μπορείς να μεταδώσεις αποτελεσματικά ένα μήνυμα, μια φριχτή αλήθεια αλλά και να εκφράσεις την ελπίδα που ακόμα υπάρχει.
Η ανάβαση έγινε πραγματικότητα χάρη στον Γιόαχιμ Φραντς και την ομάδα του, που για πολλοστή φορά έφεραν σε πέρας τις δυσκολότερες προκλήσεις, μεταδίδοντας το ζήτημα του HIV και του AIDS στο παγκόσμιο κοινό. Από το 2001 που ξεκίνησε η «Αποστολή Ευαισθητοποίησης για το AIDS», προσπαθούμε να τραβήξουμε την προσοχή στο τρομερό πρόσωπο του AIDS σε διάφορα διάσημα μέρη ανά τον κόσμο.
Η ανάβαση στον Όλυμπο σήμαινε ότι έπρεπε να επαναπροσδιορίσω τα όριά μου και τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι το ότι έχω HIV.
Γιατί έχουν σημασία τέτοιες πρωτοβουλίες;
Στον αγώνα μας κατά του HIV/AIDS πρέπει να βρίσκουμε νέους δρόμους. Οι άνθρωποι που έχουν HIV είναι αόρατοι, γι' αυτό ήταν σημαντικό να συμμετάσχουν και οροθετικοί την ομάδα ανάβασης στον Όλυμπο. Μόνο αν ασχοληθούμε ενεργά και εμείς οι οροθετικοί μπορούμε να δείξουμε ότι είμαστε κομμάτι της κοινωνίας και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Το να ζεις με τον HIV ή το AIDS έχει αλλάξει χάρη στις νέες θεραπείες. Θέλαμε να το δείξουμε αυτό μέσα από τη συγκεκριμένη δράση!
Τι σας ενέπνευσε να ανεβείτε στον Όλυμπο;
Η ομάδα του μαραθώνιου Β42 διάλεξε τον Όλυμπο επειδή η ιδέα ότι θα ανεβαίναμε στους θεούς είχε ιδιαίτερο συμβολισμό. Όταν μάθαμε ότι η οροθετική κοινότητα στην Ελλάδα είναι πολύ αδύναμη, θελήσαμε να δείξουμε αλληλεγγύη. Στη Γερμανία η κοινότητα των οροθετικών είναι πολύ δυνατή και ίσως να μπορέσουμε να συνεχίσουμε μέσα από παρόμοιες δράσεις να δημιουργήσουμε επαφές με ομάδες ελλήνων οροθετικών. Με μεγάλη χαρά θα ξεκινούσαμε τέτοιες ανταλλαγές.
Πώς ήταν η εμπειρία για εσένα και τους άλλους ορειβάτες;
Ξεκινήσαμε το σαββατοκύριακο του Αγίου Πνεύματος. Η ομάδα μας αποτελούταν από πρώην μέλη της ομάδας Β42 και εργαζόμενους της εταιρείας Abbott. Μετά από μια απότομη ανάβαση πολλών ωρών και παγωμένου αέρα, όταν φτάσαμε στην κορυφή νιώσαμε περήφανοι και απίστευτα χαρούμενοι. Στήσαμε τη σημαία της Παγκόσμιας Αποστολής Ευαισθητοποίησης για το AIDS στο Σκολιό, μια από τις ψηλότερες βουνοκορφές της Ελλάδας. Σε ύψος σχεδόν 3.000 μέτρων αγωνιστήκαμε όλοι μαζί κατά του HIV/AIDS αλλά και στο όνομα των περίπου 19.000 ανθρώπων με HIV στην Ελλάδα που ακόμη δεν το ξέρουν ότι είναι οροθετικοί. Δείξαμε ότι το ομαδικό πνεύμα και η δύναμη της θέλησης συχνά οδηγούν στη νίκη. Επίσης δείξαμε ότι οι οροθετικοί μπορεί να είναι πολύ δυνατοί.
Η χαρά μας που τα καταφέραμε δεν περιγράφεται. Ειδικά επειδή την προηγούμενη ημέρα της ανάβασης καθώς πηγαίναμε στην κύρια κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα, από τη βάση μας στα 1.200 μέτρα ξέσπασε καταιγίδα. Δυστυχώς η δυνατή βροχή μας ανάγκασε να γυρίσουμε πίσω γύρω στο ένα τρίτο της διαδρομής. Ωστόσο αποφασίσαμε όλοι μας: αύριο θα ξαναδοκιμάσουμε!
Λίγο πριν τις εφτά το πρωί του Σαββάτου ξεκινήσαμε δεύτερη φορά για την κορυφή. Ο καιρός φαινόταν καλός. Καταγάλανος ουρανός αλλά παγωμένος αέρας. Οι ελπίδες μας να φτάσουμε στον Μύτικα εκείνη την ημέρα γρήγορα έσβησαν. Το παγωμένο μονοπάτι έκανε την ανάβασή μας στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου υπερβολικά επικίνδυνη.
Δεν αφήσαμε αυτή την αναποδιά να μας αποθαρρύνει και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την επόμενη ψηλότερη κορυφή, το Σκόλιο. Μόλις φτάσαμε ξεχάσαμε όλες τις απογοητεύσεις και την κούραση!Το να ζεις με τον HIV ή το AIDS έχει αλλάξει χάρη στις νέες θεραπείες. Θέλαμε να το δείξουμε αυτό μέσα από τη συγκεκριμένη δράση!
Για μένα προσωπικά η ανάβαση στον Όλυμπο σήμαινε ότι έπρεπε να επαναπροσδιορίσω τα όριά μου και τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι το ότι έχω HIV. Ήταν σημαντικό να δώσω ένα μήνυμα στην κορυφή και να δείξω ότι ο αγώνας εναντίον των διακρίσεων πρέπει να συνεχίσει. Η ορειβασία έδειξε επίσης την αξία της συλλογικής προσπάθειας. Μόνος του κανείς δεν θα τα κατάφερνε.
Κατά τη γνώμη σου ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οροθετικοί σήμερα;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των οροθετικών σήμερα εξακολουθεί να είναι οι διακρίσεις που υφίστανται σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Το γεγονός ότι το HIV θεωρείται αποκλειστικά πρόβλημα των γκέι είναι πρόβλημα. Η πρόσβαση στα φάρμακα σε όλο τον κόσμο πρέπει να γίνει εφικτή. Σημαντικό θεωρώ εγώ να υπάρξει σωστή ενημέρωση για τον HIV στους μαθητές στα σχολεία.
Είσαι οροθετικός από το 1995 και ενεργό μέλος οργανώσεων για το AIDS. Έχει αλλάξει το πρόσωπο του HIV σε αυτό το διάστημα;
Το να ζεις έχοντας HIV έχει αλλάξει πάρα πολύ χάρη στα νέα φάρμακα. Επίσης έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής. Πριν από δεκαπέντε χρόνια πολλοί οροθετικοί αναγκάζονταν να σταματήσουν τη δουλειά τους, να παραιτηθούν ή να βγουν στη σύνταξη. Σήμερα σχεδόν όλοι εργάζονται και πάλι. Όταν βγήκα στη σύνταξη, αποφάσισα να εργαστώ ως εθελοντής στην Ομάδα Βοήθειας για το AIDS Βερολίνου, ως οροθετικός εκπρόσωπος. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να εκφράζω τις διεκδικήσεις μας. Στη Γερμανία γίνονται περικοπές στους πόρους για το HIV. Διακρίσεις εναντίον των οροθετικών γίνονται και στη Γερμανία, είναι μέρος της καθημερινότητας.
Γιατί ο HIV χρειάζεται μια δημόσια φωνή;
Μόνο αν εκφράσουμε τις διεκδικήσεις μας και τα δικαιώματά μας κατά πρόσωπο θα ακουστούμε.