Γκέι και λεσβίες, με την ευλογία του Κυρίου

Ρεπορτάζ

Τι γυρεύει ένα γκέι ζευγάρι να φιλιέται μέσα σε μια εκκλησία; Πάρα πολλά.

του Λύο Καλοβυρνά

 

Δεν είναι επιστημονική φαντασία. Στις 31 Ιουλίου 2009 στον Καθεδρικό Ναό της Κοπεγχάγης, οκτώ ιερείς ευλόγησαν γύρω στα 60 ομόφυλα ζευγάρια απ' όλο τον κόσμο.

Μαζική ευλογία; Δεν ακούγεται σαν βαρεμένη τελετή μιας τρελής σέχτας; Ποιος ο λόγος να γίνει κάτι τέτοιο; Ήταν μια πρωτοβουλία που πήραν οι οκτώ δανοί ιερείς γνωρίζοντας ότι πολλοί από τους γκέι άντρες και γυναίκες που είχαν έρθει απ' όλο τον κόσμο στην Κοπεγχάγη για τους γκέι αθλητικούς αγώνες στη χώρα τους αντιμετώπιζαν βία επειδή ήταν γκέι, συχνά και από την ίδια την εκκλησία. «Νιώθουν αποκλεισμένοι και αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή τους. Εδώ θέλουμε να τους δώσουμε την ευλογία του Θεού - κάτι αδιανόητο στις δικές τους χώρες», λέει η ιερέας Πία Ραα Γέκομπσεν και συνεχίζει:

«Στόχος μας είναι ευλογήσουμε την αγάπη που νιώθει το ζευγάρι - ανεξάρτητα από το αν είναι άντρες ή γυναίκες ή ετερόφυλοι. Όλοι και όλες είναι ευπρόσδεκτοι».

{flvremote width="600" height="387" img="/images/stories/issues/27/vor_frue_kirke-01.jpg"}http://extra.kristeligt-dagblad.dk/uploads/Outgames02.flv{/flvremote}

Βίντεο από το άρθρο Hundredevis af homoseksuelle søgte velsignelse i kirken

Ήταν πράγματι. Εκατοντάδες άτομα προσήλθαν στην εκκλησία το απόγευμα της Πέμπτης. Θέμα της θείας λειτουργίας ήταν η αγάπη. Από τον οποιονδήποτε προς τον οποιονδήποτε. Η ευλογία του Θεού, τόνισαν οι ιερείς, δεν αφορά μόνο τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά και όσα ετερόφυλα ζευγάρια το επιθυμούν αλλά ακόμα και εργένηδες! Περίπου πενήντα ζευγάρια, και μερικοί σινγκλ, σηκώθηκαν και πλησίασαν τους τέσσερις ιερείς που θα ευλογούσαν την αγάπη τους σε μία από τις τέσσερις γλώσσες. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που δάκρυσαν - ήταν μια βαθιά συγκινητική στιγμή.

Η ευλογία έγινε στα δανέζικα, τα αγγλικά, τα γερμανικά και τη νοηματική γλώσσα (αγγλική και διεθνής). Ο καθεδρικός ναός της Παρθένου είχε στολιστεί με τη σημαία του ουράνιου τόξου. Η φωτογράφηση είχε απαγορευτεί εντός του ναού, αλλά κάποια ζευγάρια έβγαλαν μηχανές για να απαθανατίσουν αποκλειστικά τη δική τους ευλογία.

Ένα από αυτά τα ζευγάρια ήμουν κι εγώ με τον σύντροφό μου. Οι φίλοι μου εξεπλάγησαν: «Μ' αφού είσαι άθεος!» Δύο ήταν οι λόγοι που το έκανα: όταν αυτός που από τη στιγμή που γεννήθηκες σου έχει επιτεθεί, σε έχει καταδιώξει και έχει «ενθαρρύνει» τη βία εναντίον σου, ξαφνικά σου τείνει ένα χέρι συμφιλίωσης για μένα έχει σημασία.

Η εκκλησία, ο μεγαλύτερος διώκτης των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα και πηγή των περισσότερων δεινών μας, ανέκαθεν ήταν ένας χώρος εχθρικός. Προσοχή: η εκκλησία, όχι η θρησκεία. Το κάλεσμα σε μια εκκλησία όπου με θέλουν ακριβώς όπως είμαι, χωρίς καμία έκπτωση, ως άντρας που ερωτεύεται και κάνει σεξ με άλλους άντρες, ήταν μια εμπειρία με νόημα. Φυσικά το κάλεσμα αυτό δεν ήταν ένα υποκριτικό πυροτέχνημα τύπου «σας πάω», αλλά μια βαθιά ανθρωπιστική στάση ζωής.

Ο δεύτερος λόγος που πρότεινα στον σύντροφό μου να πάμε να ευλογήσουν τη σχέση μας είναι πιο σύνθετος. Ο άνθρωπος ανέκαθεν είχε ανάγκη από τελετουργίες. Από τις πιο απλές -π.χ. γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας, την αποφοίτησή- μέχρι τις πιο επίσημες: γάμοι (επισημοποίηση μιας σχέσης), βαφτίσια (ονοματοθεσία, ένταξη στο σύνολο), μνημόσυνα και άλλες πολλές, ανάλογα πάντα με τον εκάστοτε πολιτισμό.

Οι τελετουργίες έχουν μεγάλη συμβολική σημασία, καθώς συνήθως σηματοδοτούν μια διάβαση, ένα πέρασμα από μια προηγούμενη κατάσταση σε μια καινούργια. Εξ ου και στην ανθρωπολογία ονομάζονται διαβατήριες τελετές (rites of passage). Τέτοιες έχουμε και σήμερα, επίσημες και ανεπίσημες. Λόγου χάρη, το να βγάλεις δίπλωμα οδήγησης ή να πάρεις το πρώτο σου αυτοκίνητο είναι μια ανεπίσημη διαβατήρια τελετή που, συμβολικά, σε βάζει στον κόσμο των ενηλίκων.

Μια τελετή λειτουργεί ως σύμβολο που δίνει κύρος σε μια κατάσταση, τη διαλαλεί, την επισημοποιεί, και έτσι οι άνθρωποι που συμμετέχουν γίνονται «άλλοι» από αυτοί που ήταν πριν.

Η ευλογία της σχέσης μου με τον σύντροφό μου, ακόμη και από ένα θεσμό στον οποίο δεν πιστεύω, δεν ήρε τη βαρύτητα της τελετής. Δεν χρειαζόταν να πιστεύω εγώ στον θεό για να έχει κύρος η τελετή, η πράξη. Πολλοί άθεοι κάνουν και θρησκευτικούς γάμους και βαφτίσια και πηγαίνουν σε θρησκευτικές τελετές, επειδή η πίστη συχνά είναι άσχετο θέμα με αυτό που γίνεται πραγματικά σε αυτές τις τελετές.

Εμένα μου αρκούσε που είχα δίπλα μου έναν άνθρωπο που τον αγαπώ και με αγαπά και μια ιερέα που ευλόγησε αυτή την αγάπη απλά, λιτά και με απέραντη καλοσύνη.