Τα ροζ παιδιά του Αλλάχ
Ρεπορτάζ
Στον Μεσαίωνα των ισλαμικών κρατών, η ζωή των ομοφυλόφιλων είναι πολύ φτηνή.
του Γιώργου Καρδαρά
Στα περισσότερα ισλαμικά κράτη οι ομοφυλόφιλοι γίνονται θύματα ρατσιστικών επιθέσεων, διωγμού και μερικές φορές φονικών επιθέσεων. Τα καταπιεστικά καθεστώτα καλλιεργούν και συντηρούν το μίσος της κοινωνίας κατά των «θηλυπρεπών αντρών».
Τάγματα θανάτου
Οι γενειοφόροι άντρες τον απήγαγαν από το κέντρο της Βαγδάτης, τον έριξαν σε μια λακκούβα στο δάσος, τον έδεσαν χειροπόδαρα με αλυσίδες, τον κατούρησαν και τον χτύπησαν με ένα μεταλλικό ρόπαλο μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του. Η χειρότερη στιγμή για τον Χισάμ έφτασε όμως όταν την τέταρτη μέρα του είπαν όταν θα τηλεφωνήσουν στην οικογένειά του για να την ενημερώσουν ότι τον απήγαγαν επειδή είναι ομοφυλόφιλος. Θα ήταν αδύνατο να αντικρίσει ποτέ ξανά τους δικούς του, αφού η ντροπή θα ήταν ασύλληπτη. «Κάντε με ό,τι θέλετε, μόνο μη τους το πείτε!» τους εκλιπάρησε ο Χισάμ.
Οι απαγωγείς ζήτησαν 50.000 $ ως λύτρα από την οικογένεια, αστρονομικό ποσό για μια ιρακινή μεσοαστική οικογένεια μέσης τάξης. Οι γονείς του Χισάμ αναγκάστηκαν να δανειστούν χρήματα και να πουλήσουν την περιουσία τους. Λίγες μέρες μετά την παράδοση των χρημάτων οι απαγωγείς πέταξαν τον όμηρό τους από το αυτοκίνητο και τον προειδοποίησαν ότι αυτή ήταν η τελευταία του ευκαιρία· εάν τον ξανασυναντούσαν στο δρόμο θα τον σκότωναν.
Ο Χισάμ τώρα ζει και εργάζεται τώρα στο Λίβανο, εξαιτίας της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας στη Βαγδάτη όπως εξήγησε στην οικογένεια του. Παρέλειψε όμως να αναφέρει ότι το Ιράκ είναι μέρος ακατάλληλο για αυτόν να ζήσει, λόγω των «ταγμάτων του θανάτου» που κυνηγούν «θηλυπρεπείς άντρες».
Στις αρχές του 2009 άρχισε στη Βαγδάτη μια σειρά από φόνους με θύματα άντρες οι οποίοι ήταν ύποπτοι για ομοφυλοφιλικές πράξεις. Πρώτα τους βίαζαν, έπειτα τους έπνιγαν χώνοντας τα κομμένα γενετικά τους όργανα βαθιά στο λαιμό και στη συνέχεια τους κόλλαγαν τον πρωκτό με κόλλα. Πέταγαν τις σορούς στη χωματερή ή τις άφηναν σε διάφορους δρόμους της επαρχίας. Η εθνική επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων Human Rights Watch έχει καταγράψει εκατοντάδες παρόμοια περιστατικά και μιλά για μια «συστηματική εκστρατεία εξολόθρευσης».
Αφορμή για τους φόνους, τους βιασμούς και τις απαγωγές στάθηκε το βίντεο ενός πάρτι στη Βαγδάτη το καλοκαίρι του 2008, που δείχνει άντρες να χορεύουν μαζί. Το βίντεο παίχτηκε αμέτρητες φορές στο διαδίκτυο και μέσω του YouTube έφτασε και στα πιο απόμακρα μέρη του πλανήτη. Οι εκπρόσωποι της ισλαμικής εκκλησίας διαμαρτυρήθηκαν έντονα για το περιεχόμενο και συμβούλευαν τους πιστούς τους να προφυλάσσονται από την ανερχόμενη απειλή του «τρίτου φύλου», το οποίο έφεραν αμερικανοί στρατιώτες στη χώρα τους. Οι συμβουλές αυτές βρήκαν ιδιαίτερη απήχηση στους οπαδούς του φονταμενταλιστή αρχηγού των Σιιτών Muktada al-Sadr, οι οποίοι έκτοτε κάνουν περιπολίες στο κέντρο της Βαγδάτης, στο όνομα «της τάξης και της ηθικής», και ανιχνεύουν κάθε «μη αντρική» συμπεριφορά όπως μακριά μαλλιά, στενά μπλουζάκια και τζην ή ένα υπερβολικό σπάσιμο της λεκάνης στο βάδισμα - πολλές φορές μια καταδίκη θανάτου για τους εμπλεκόμενους.
Απαγορεύεται η ομοφυλοφιλία
Σε παραπάνω από 30 ισλαμικά κράτη απαγορεύεται η ομοφυλοφιλία δια νόμου και τιμωρείται με μαστίγωμα και ισόβια κάθειρξη. Στην Μαυριτανία, το Μπανγκλαντές, την Υεμένη, τη Νιγηρία, το Σουδάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Σαουδική Αραβία και το Ιράν η ομοφυλοφιλία τιμωρείται με θάνατο.
Στην Κωνσταντινούπολη υπάρχει ελεύθερη ομοφυλοφιλική σκηνή, πραγματοποιείται ετήσιο gay parade και μέχρι και οι πιο θρήσκοι θαυμάζουν την τρανσέξουαλ τραγουδίστρια Bülent Ersoy ή τον γκέι τραγουδιστή Zeki Müren. Πέρα όμως από την πασαρέλα και τα φώτα της δημοσιότητας θεωρείται ντροπή και αρρώστια να είσαι «götveren», αδελφή.
Φαίνεται ότι ένα κύμα ομοφοβίας έχει κατακλύσει τον ισλαμικό κόσμο. Εκεί που κάποτε γεννήθηκε η ομοερωτική ποίηση, όπου δεν υπήρχαν σαφή όρια στους ρόλους των δύο φύλων και οι άντρες, όπως και στην αρχαία Ελλάδα, διασκέδαζαν και διατηρούσαν ερωτικές σχέσεις με έφηβους, τώρα φαίνεται να υπάρχει αναθεώρηση των ηθικών προτύπων. Ένας λόγος για το νεοσυντηρητικό κίνημα αποτελεί η πολιτικοποίηση του Ισλάμ. Η σεξουαλική ηθική δεν είναι πια προσωπική υπόθεση, αλλά προσδιορίζεται και καθορίζεται από το κράτος και χρησιμοποιείται σαν πολιτικό όπλο.
Χειρότερα στα κοσμικά κράτη
Ο Scott Long από τη Human Rights Watch είναι της άποψης ότι: «Τα κοσμικά καθεστώτα όπως υπάρχουν στην Αίγυπτο, στο Μαρόκο και στην Τουρκία είναι τα πιο καταπιεστικά. Δέχονται μεγάλες πιέσεις από τους Ισλαμιστές και προσπαθούν συνεχώς να φανούν ακόμα πιο ηθικοί από αυτούς. Η καταδίωξη των ομοφυλόφιλων δείχνει ότι το καθεστώς διατηρεί τον έλεγχο στην ιδιωτική ζωή των πολιτών και αυτό ερμηνεύεται ως δύναμη και κύρος. Για το λόγο αυτό υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένας καθοδηγούμενος «ηθικός πανικός» στα κράτη αυτά.
Ένα επίκαιρο παράδειγμα αποτελεί το Ιράν. Οι ομοφυλόφιλοι καταδιώκονται μετά από την επανάσταση των ισλαμιστών, ενώ από τότε που έγινε πρόεδρος ο Mahmut Ahmadinejad, ο οποίος δεν παραλείπει να τονίσει σε κάθε ευκαιρία ότι στο κράτος του δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι, οι γκέι άντρες καταδιώκονται ακόμη πιο πολύ. Αρκεί ακόμα και η υποψία μιας «μη φυσιολογικής» πράξης για να υποβληθεί κάποιος σε μαστίγωμα στην κεντρική πλατεία, ενώ εάν η πράξη επαναληφθεί το τίμημα είναι η ίδια η ζωή του. Επίσημα έχουν εκτελεστεί μέχρι σήμερα 148 ομοφυλόφιλοι άντρες στις κεντρικές πλατείες της χώρας, αν και ο πραγματικός αριθμός αναμένεται να ξεπερνά κατά πολύ τα επίσημα στοιχεία. Μια τραγική περίπτωση που έφτασε μέχρι τα δυτικά ΜΜΕ και σόκαρε τον κόσμο, ήταν η περίπτωση του 21χρονου Makwan Moludsade, ο οποίος κρεμάστηκε τον Δεκέμβρη του 2007. Το επίσημο κατηγορητήριο ανέφερε μεταξύ άλλων τρεις συνουσίες με ανήλικους άντρες, διάφορους βιασμούς, κλοπές, εκβιασμούς, απάτες κτλ. Για την απλοποίηση και επιτάχυνση της διαδικασίας μιας καταδίκης προστίθενται στο κατηγορητήριο ολόκληρες σελίδες του ποινικού κώδικα, εννοείται όλως τυχαίως, και εμφανίζονται ξαφνικά μάρτυρες και θύματα.
Για αυτό τον λόγο χιλιάδες ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες έχουν εγκαταλείψει το Ιράν και έχουν βρει καταφύγιο στην γειτονική Τουρκία. Ο Αλί, ένας 32χρόνος γιατρός, ήταν σίγουρος για την απόφασή του. Ομολογεί ότι εάν παρέμενε στον τόπο του, θα τον είχαν σκοτώσει. Ήταν πολύ προσεκτικός και προσπαθούσε να μη δώσει ποτέ δικαιώματα σε κανέναν. Έβγαινε σπάνια από το σπίτι, πήγαινε σε ελάχιστα πάρτι, σε ελάχιστα σπίτια για καφέ, χρησιμοποιούσε πάντα διαφορετικά chat rooms και ονόματα για να επικοινωνεί στο διαδίκτυο, ώσπου μια μέρα τους «τσάκωσε» ο πατέρας του φίλου του να φιλιούνται στο δωμάτιό του. Μετά από δυο μέρες ο Αλί χάνει την δουλειά του στο νοσοκομείο, την επόμενη τον χτυπάει ένα αυτοκίνητο και το ίδιο βράδυ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα και μια αντρική φωνή του λέει «θέλουμε να σε δούμε κρεμασμένο»! Αυτό που δεν ήξερε ο γιατρός ήταν ότι ο πατέρας του φίλου του ήταν μέλος του επαναστατικού ισλαμικού κινήματος. Την επόμενη μέρα ο Αλί άδειασε τους τραπεζικούς λογαριασμούς του, πήγε στον σταθμό, πήρε ένα εισιτήριο για την Τουρκία και υπέβαλε αίτηση για άσυλο στη γειτονική χώρα. Ζει τώρα στο χωριό Kayseri στην ενδοχώρα της Τουρκίας μαζί με άλλους 35 γκέι πρόσφυγες από το Ιράν.
Ο Arsham Parsi, 29 ετών, εγκατέλειψε επίσης πριν τέσσερα χρόνια το Ιράν. Ο νεαρός άντρας με το μουστάκι και τα γυαλιά είναι στη λίστα με τους καταζητούμενους άντρες της χώρας επειδή είχε οργανώσει το 2001 το πρώτο γκέι διαδικτυακό χώρο στο Ιράν. Τα μέλη επικοινωνούσαν μόνο μέσω μέιλ, κανείς δεν ήξερε τα πραγματικά ονόματά τους και ελάχιστοι ήξεραν ότι ο Arsham ήταν ο ιδρυτής του συγκεκριμένου ηλεκτρονικού κοινωνικού πόρταλ. Δυστυχώς όμως μαθεύτηκε και κατάφερε να ξεφύγει την τελευταία στιγμή από τα χέρια της αστυνομίας με μια βίζα χάρη στην οποία κατάφερε να φτάσει στον Καναδά, όπου ίδρυσε την οργάνωση «Iranian Queer Organization» που αριθμεί μέχρι στιγμής πάνω από 6000 μέλη στο Ιράν. Ανάμεσά τους υπάρχουν πολλές τρανσέξουαλ, ή άτομα που νομίζουν ότι είναι τρανσέξουαλ...
Η καταδίωξη των γκέι είχε σαν αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των εγχειρήσεων αλλαγής φύλου - αυτή τη στιγμή στο Ιράν γίνονται περισσότερες εγχειρήσεις από ό,τι σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο, με εξαίρεση την Ταϊλάνδη. Ο ίδιος ο Αγιατολάχ Χομεϊνί τις νομιμοποίησε το 1983, επειδή ήταν της άποψης ότι η τρανσεξουαλικότητα είναι αρρώστια και με μια επέμβαση οι ασθενείς θα γίνονταν πάλι υγιείς. Από τότε έχουν πραγματοποιηθεί χιλιάδες επεμβάσεις που καλύπτονται οικονομικά από το Δημόσιο σχεδόν εξ ολοκλήρου.
Ο Arsham Parsi αποκαλύπτει ότι πολλές φορές συγγενείς και γιατροί αναγκάζουν τους γκέι να υποβληθούν σε μια διαδικασία αλλαγής φύλου, για να διορθώσουν τον «λανθασμένο» σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Με αυτό τον τρόπο ένας γνωστός υψηλόβαθμος εκπρόσωπος της ισλαμικής θρησκείας πλήρωσε την αλλαγή φύλου του γραμματέα του, τον οποίον παντρεύτηκε στην συνέχεια και κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει για ανήθικο τρόπο ζωής.
Το άκρως πουριτανικό Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας είναι το μοναδικό αραβικό κράτος όπου κυριαρχεί η σαρία η οποία προβλέπει για τους ομοφυλόφιλους μαστίγωμα και εκτέλεση. Παρόλ' αυτά οι γκέι απολαμβάνουν εδώ περισσότερες ελευθερίες από ό,τι στο Ιράν.
Παράνομοι πολίτες
Ο Afdhere Jama ταξίδευε επτά χρόνια στον ισλαμικό κόσμο για την έρευνα του βιβλίου του «Illegal Citizens» και εξηγεί ότι το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας παρέχει στους γκέι στην καθημερινή ζωή τους αρκετή ελευθερία. Οι εφημερίδες γράφουν για λεσβιακό σεξ στις τουαλέτες των σχολείων και κάποια εμπορικά κέντρα και εστιατόρια στη Jeddah και στο Riad αποτελούν «κρυφά» σημεία συνάντησης. Υπάρχουν πολλοί Άραβες που συντηρούν σχέσεις με νέα αγόρια επειδή οι ίδιοι είναι ανύπαντροι ή η γυναίκα τους είναι έγκυος. Το σεξ μεταξύ αντρών είναι πολλές φορές ο μοναδικός τρόπος να έχει κάποιος σεξουαλική επαφή, γιατί οι εξωσυζυγικές σχέσεις με γυναίκες είναι πρακτικά αδύνατες. Με τα πρότυπα της δυτικής κουλτούρας ένας τέτοιος άντρας χαρακτηρίζεται ομοφυλόφιλος, αλλά εδώ τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα γιατί δεν υπάρχει «γκέι συνείδηση» ή γκέι κίνημα στην κουλτούρα τους.
Ο Daayiee Abdullah είναι 55 χρονών, ιμάμης και γκέι. Ζει στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ και μαζί με άλλον έναν συνάδελφό του είναι οι μοναδικοί εκπρόσωποι της ισλαμικής θρησκείας που παραδέχονται τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους δημόσια. Κάνει λειτουργία στις κηδείες των ομοφυλοφίλων, κυρίως εκείνων που έχουν πεθάνει από AIDS, επειδή δεν τους δέχονται οι υπόλοιποι ιμάμηδες. Δεν διστάζει να παντρέψει και ζευγάρια του ίδιου φύλου και στο διαδικτυακό τόπο του «Muslim Gay Men» συμβουλεύει άτομα και δίνει βοήθεια. Λαμβάνει πολλές φορές απειλές για τη ζωή του και όταν τον ρωτήσουν αν φοβάται, απαντάει με ένα πελώριο χαμόγελο: «Πώς μπορούν δύο άντρες που αγαπιούνται να αναταράξουν τα θεμέλια του Θεού;»