Κι αν ο έρωτας κρατούσε για πάντα;

Βιβλίο

Θέλω ο δικός μας έρωτάς να κρατήσει για πάντα! Κι αν η ευχή μας βγει αληθινή; Είναι σίγουρα για καλό;

του Παναγιώτη Ευαγγελίδη

Love forever Ωχ!, Λύο Καλοβυρνάς, εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί

Το καινούργιο μυθιστόρημα του Λύο Καλοβυρνά έχει για θέμα του τον έρωτα. Το πέσιμο μέσα του, τη διάρκειά του, τον μετασχηματισμό του σε αγάπη, το τέλος του, την εγκατάλειψη, τον πόνο της έλλειψής του. Αυτό το τελευταίο είναι που οδηγεί την Έλενα, την ηρωίδα του βιβλίου, να αφιερώσει πολλά χρόνια σπουδών και μελέτης για την ανακάλυψη του ελιξιρίου του έρωτα, σε επιστημονική μορφή εδώ, δηλαδή σαν μια ορμόνη, την φερομόνη, που όταν δοθεί στους κατάλληλους δέκτες θα τους κάνει να ερωτευτούν το άτομο από το οποίο έχει παρασκευαστεί η ορμόνη και ο έρωτάς τους να παραμείνει για πάντα αναλλοίωτος και ανέγγιχτος από οποιοδήποτε νόμο φθοράς.

Η Έλενα είναι ένα κορίτσι που αναγκάστηκε να προσπεράσει την παιδική ηλικία και τις χαρές της και ωρίμασε πρόωρα κάτω από την μπαγκέτα ενός ρασιοναλιστή πατέρα που έθεσε ως στόχο του να την προετοιμάσει για όλα τα κακά της ζωής ώστε πάντα να έχει μία έτοιμη λύση για κάθε πιθανό κίνδυνο. Της έδωσε εργαλεία για όλα, εκτός βέβαια ενάντια στον πανδαμάτορα έρωτα, που έρχεται χωρίς να έχει αναγγελθεί, σε ανύποπτο χρόνο και χωρίς κανείς να ξέρει ακριβώς πώς να διαπραγματευτεί τα σιρόπια και τα φαρμάκια του. Ως συνεπής κόρη ενός τέτοιου πατέρα η Έλενα θα πασχίσει να βρει την απάντηση και σε αυτό το ερώτημα, να δώσει δηλαδή στην ανθρωπότητα τον τρόπο που θα αποκλείει κάθε ερωτικό πόνο χωρισμού ή φθοράς μιας και ο έρωτας με μiα ενισχυμένη δόση φερομόνης θα μπορεί να κρατάει για πάντα.

Τις περιπέτειες αυτής της ανακάλυψης και των δοκιμών της πάνω στους γύρω της αλλά κυρίως στον εαυτό της θα παρακολουθήσουμε μέσα από τα μάτια της και από εκείνα ενός ανώτερού της στο ινστιτούτο ερευνών στην Κοπεγχάγη όπου εργάζεται, του Όε, καθώς και του συζύγου του, Φρέδερικ, δύο αντρών που μετράνε ήδη μαζί είκοσι χρόνια γάμου. Και που θα γίνουν ζευγάρι πειραματόζωο στις κλινικές δοκιμές της Έλενας μιας και ο Όε φοβάται ότι η ρουτίνα μπορεί να καταστρέψει τη σχέση τους και θέλει να αναβιώσει για πάντα την περίοδο των πρώτων τους ερώτων.

Όμως όπως πάντα τα πράγματα δεν έρχονται όπως ακριβώς τα σχεδιάζει κανείς. Έτσι από τα ζευγάρια της έρευνας του αιώνιου έρωτα άλλα ερωτεύονται ξανά, άλλα δεν έχουν καμία αντίδραση στην χημεία του έρωτα και άλλα καταλήγουν να ζουν μια κόλαση που οδηγεί σε νευρασθένειες, κατάθλιψη και απόπειρες αυτοκτονίας.

Σκαμπανεβάσματα και ανατροπές. κυρίως αντιλήψεων με τις οποίες καταλαβαίνουμε τα πράγματα και προχωρούμε στην ζωή, μέχρι να βρεθούμε αντιμέτωποι με αναπάντητα ερωτήματα και κυρίως με αυτό που έχουμε ονομάσει μοίρα.

Παράλληλα με την περιπέτεια αυτής της αναζήτησης, η οποία αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας που όμως παίζει εδώ με την ιδέα του πιθανού και δυνατού του εγχειρήματος της ηρωίδας, το μυθιστόρημα καταπιάνεται να βρει λέξεις ή συχνά ομολογεί την αδυναμία της γλώσσας να περιγράψει τις αισθήσεις και τα συναισθήματα μέσα στα οποία βυθίζεται και ζει ο ερωτευμένος άνθρωπος. Είναι ένας ιδιότυπος ύμνος στον έρωτα, ο οποίος ταυτόχρονα, μέσα από την ιδέα-καταλύτη της θαυματουργής ανακάλυψης της συγκεκριμένης φερομόνης, αποκαλύπτει τα όρια και τις αδυναμίες, τα κατά συνθήκη ψεύδη και τις υπερβολές αυτού στο οποίο, εννοώντας συνήθως ο καθένας μας κάτι άλλο, δίνουμε αυτό το όνομα.

Σε ένα αμάλγαμα γραφής, από ανάλαφρα χιουμοριστική και ειρωνική μέχρι αναλυτική και επιστημονική, ίσως μερικές φορές υπερβολικά επεξηγηματική, το «ελαφρύ» και το «σοβαρό» εναλλάσσονται καταργώντας τα διαχωριστικά τους όρια, και αναδεικνύοντας αυτό που είναι για τον συγγραφέα η δική του βίωση της πραγματικότητας.

Μην παίρνεις τη ζωή τόσο στα σοβαρά, λέει ένας χαρακτήρας σε μια ηρωίδα που θέλει να σκοτωθεί από έρωτα σε ένα αφήγημα του Γκυ ντε Μωπασάν. Το μυθιστόρημα του Λύο Καλοβυρνά θέλει να αναδείξει, μέσα σε ένα κόσμο όπου ο άνθρωπος είναι πιασμένος σε αναπόδραστες παγίδες, την αξία του χιούμορ, της απόστασης και της ελαφρότητας, όπλα που επιτέλους μπορούμε να ελέγξουμε εμείς, μέτρο της ελευθερίας μας, μιας από τις λίγες που έχουμε και οι οποίες μπορούνε να μας πάνε στον παράδεισο.

Υπάρχει αιώνιος έρωτας; Και πώς είναι άραγε αυτή του η αιωνιότητα; Και ποια είναι η γραφή του; Η ευτυχία δεν είναι αναγκαστικά χαρούμενη.