Αν δεν υπήρχαν οι μειοψηφίες, ο κόσμος θα είχε μείνει στις λάσπες

Συνέντευξη

στον Χρήστο Παρίδη

Από τον Σαίξπηρ στα Στρουμφάκια και από τις βιντεοκασέτες στο Ανοιχτό Θέατρο, ο Σπύρος Μπιμπίλας μιλά για το trash – της πατρίδας, της θρησκείας, της δημοκρατίας.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας μετράει περισσότερα από τριάντα χρόνια στο θέατρο σε ρόλους καρατερίστα. Έχει περάσει από το Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη στην μεγάλη του ακμή δίπλα σε σπουδαίους συναδέλφους του όπως την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τον Μηνά Χατζησάββα, κι από τον Τεχνοχώρο του Γιάννη Κακλέα, μέχρι τις πιο κακόγουστες βιντεοταινίες των ’80s και τον Μάρκο Σεφερλή. Έχει κάνει drag shows, έχει παίξει ουκ ολίγους γκέι ρόλους τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. Από την cult υπηρέτρια με ποδιά και μουστάκι της Καίτης Φίνου, μέχρι την Επίδαυρο.

Ο κόσμος τον αναγνωρίζει ως μια πολύχρωμη περσόνα που συχνά γίνεται περίγελος από τις σατυρικές τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ ο ίδιος, όντας μια σημαντική παρουσία στο θέατρο και στη συνδικαλιστική δράση των ηθοποιών, αρνείται να βάλει τον εαυτό του σε καλούπια σοβαροφάνειας. Οι ιδέες του στη συνέντευξη που μας παραχώρησε αμφιταλαντεύονται μεταξύ των πιο ακραία προοδευτικών μέχρι των πιο συντηρητικών θέσεων. Όπως άλλωστε και στις επιλογές του στη ζωή και στην καριέρα.


 

Γιατί πιστεύεις ότι σου έχουν κολλήσει την ταμπέλα του trash;

bibilas-01Ήταν μια εποχή που κάποιοι ψευτοκουλτουριάρηδες δημοσιογράφοι προσπάθησαν να περάσουν αυτήν την εικόνα για μένα προς τα έξω. Η αλήθεια είναι ότι όντως υπήρξε μια περίοδος στη ζωή μου, που χρονικά ταυτίζεται με την ίδια ακριβώς περίοδο που έπαιζα στο Ανοιχτό Θέατρο, που δεν άφηνα κλαμπ για κλαμπ κάθε βράδυ. Το είχα ρίξει έξω, έβγαινα ντυμένος τελείως παλαβά γιατί μ' αρέσει να ντύνομαι πολύχρωμα και δεν πιστεύω ότι οι άντρες πρέπει να φοράνε μόνο γκρι και μαύρα. Κυκλοφορούσα με χρώματα διάφορα και κάποιοι γκέι το πήραν και το έκαναν περίγελο. Με χαρακτήριζαν trash την στιγμή που τα περιοδικά στα οποία τα έγραφαν αυτά ήταν η πεμπτουσία του trash. Αυτό όμως γιατί να με πειράξει; Πριν φορέσω ένα παντελόνι με λουλούδια για να βγω έξω, λίγες ώρες πριν είχα παίξει Τσέχωφ ή Σαίξπηρ. Μ' αρέσει να συνδυάζω την ποιότητα με την ελευθεριότητα ως προς την εξωτερική μου εμφάνιση. Επειδή οι άνθρωποι της τέχνης ξέρουν ποιος είμαι και τι έχω κάνει, δεν με ενοχλεί καθόλου το τι λένε κάποιοι που το έχουν κάνει επάγγελμα να κακολογούν. Δεν είναι καθόλου έτσι.

Κοίτα να δεις, πέρα από το ντύσιμο, οι βιντεοκασέτες που έπαιξες, κάποια σήριαλ, πέρασε πράγματι μια τέτοια εικόνα…

Καθόλου! Όσον αφορά τις κασέτες, δεν θεωρώ ότι άφησα κάποιο στίγμα σ' αυτές. Έπαιζα μικρότερους ρόλους κι ούτε έχω παίξει πραγματικά σε πολλές. Αντιθέτως έχω παίξει σε περισσότερες καλές ταινίες, όπως στο «Μπορντέλο» του Κούνδουρου ή τις «Κρυστάλλινες νύχτες» της Μαρκετάκη. Βέβαια τις βιντεοκασέτες επιλέγουν κάποιοι να ανεβάσουν στο διαδίκτυο και όχι αποσπάσματα από ποιοτικό σινεμά ή την Επίδαυρο. Από την άλλη, χάρη στις κασέτες –έχοντας ξεκινήσει από το μηδέν– έβγαζα αρκετά λεφτά και ταξίδευα σ' όλο τον κόσμο.

Σου καταλογίζουν λες, την πολυμορφία της καριέρας σου;

Βγήκε ο Βαγγέλης Περρής και με ειρωνεύτηκε επειδή μεταγλωττίζω 27 χρόνια το Στρουμφάκι. Μα με το Στρουμφάκι έκανα τα όνειρα μου πραγματικότητα, έχτισα το σπίτι μου και έκανα το θέατρο που μου αρέσει.

Η φτερού δεν πολυυπάρχει αλλά είναι κατασκεύασμα της τηλεόρασης για να γελάει ο κόσμος.

Έχεις όντως μια θεατρική πορεία, κυρίως στο «Ανοιχτό» του Μιχαηλίδη, για την οποία μπορείς να νιώθεις υπερήφανος….

Στο θέατρο έχω παίξει τα πάντα. Από κωμωδία μέχρι δράμα κι από παιδί μέχρι ετοιμοθάνατο γέρο. Κασσάνδρα στον «Αγαμέμνονα» με το Ασκητικό και ρεβύ πίστας πριν το κάνει ο Ζαχαράτος. Στο Ανοιχτό Θέατρο, το οποίο ανεβάζει αποκλειστικά κλασικό ρεπερτόριο έμεινα έντεκα συνολικά χρόνια, και έχω πάρει διθυραμβικές κριτικές από τους σοβαρότερους κριτικούς θεάτρου. Είναι πολλοί οι σταθμοί στην καριέρα μου: Νεκροθάφτης στον «Άμλετ» με τον Χατζησάββα, Φεραπόντ στις «Τρεις αδελφές» και Τελιέγκιν στον «Θείο Βάνια», αλλά και πέντε χρόνια με τον Κακλέα και τα «Κόμικς», χάρη στα οποία αναγεννήθηκα καλλιτεχνικά. Σημαντικές μου συνεργασίες ήταν βέβαια και η «Πορνογραφία» του Χατζιδάκι και η «Όπερα της πεντάρας» με σκηνοθέτη τον Ντασέν.

Μίλησε μου για τη γνωριμία σου με τον Χατζιδάκι.

bibilas-02

Χρειαζόντουσαν ένα αγόρι να παίξει μια γκέισα, την κόρη της Σαπφώς Νοταρά που θα έπαιρνε τον αυτοκράτορα. Με φώναξε ο Γιάννης Διαμαντόπουλος για να με δει ο Μάνος και με το που μπήκα αναφώνησε «α, η γκέισα!». (γέλια) Πήρα τον ρόλο πριν πω καν «γεια». Με αγαπούσε πολύ ο Μάνος και η γνωριμία μου μαζί του μου άφησε ανεξίτηλα σημάδια. Η εφηβεία που τον διέκρινε είναι η ίδια που διακρίνει τώρα κι εμένα. Η παράσταση εκείνη άφησε εποχή κι ας κατέβηκε σχεδόν αμέσως. Κάναμε πρόβες οκτώ μήνες, αλλά ήταν ένα έργο πολύ μπροστά από την εποχή του. Τα τραγούδια του ακόμα ακούγονται και νιώθω μεγάλη ικανοποίηση που κυκλοφορούν CD με τη φωτογραφία μου δίπλα στη Νοταρά, τον Τζούμα, την Τζιραλίδου, τη Στεφάνου, την Κανελλοπούλου….

Έχεις παίξει και πολύ στην τηλεόραση.

Γύρω στα 150 σήριαλ. Από περάσματα μέχρι πρωταγωνιστής. Από τους «Ιερόσυλους», μια εξαιρετική σειρά της ΕΡΤ με τεράστια τηλεθέαση, μέχρι δίπλα στον Φιλιππίδη στο «Ο Πέτρος και τα κορίτσια του».

Είχες πρόβλημα να παίξεις γκέι ρόλους ;

Σ' ένα από τα πρώτα μου σήριαλ, Τα σκληρά καρύδια, έπαιξα ένα αυτιστικό παιδί που το βίαζαν όλοι στο αναμορφωτήριο. Καθαρά γκέι χαρακτήρα έπαιξα σ' ένα επεισόδιο του «Οι μεν και οι δεν». Με φώναξε ο Ρώμας για να κάνω μια παρωδία του Κωστέτσου, τον Βασίλειο Λωλέτσο. Μετά έκανα έναν γκέι χασάπη στο «Κωνσταντίνου και Ελένης». Μάλιστα το επαναλαμβάνουν τόσο συχνά που ο κόσμος νομίζει ότι είναι το μόνο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Πάντως με εκείνον τον ρόλο άρχισαν να με καλούν κάθε φορά που ήθελαν έναν τηλεοπτικό γκέι.

Δεν με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα κι όλοι οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα.

Δηλαδή μια σύγχρονη «φτερού»;

Μια σύγχρονη εκδοχή της που δεν πολύ-υπάρχει, αλλά είναι κατασκεύασμα της τηλεόρασης για να γελάει ο κόσμος.

Γιατί το έκανες αυτό; Δεν σε έθιγε;

Στην αρχή με τον Ρώμα μου άρεσε κι αργότερα στο «Μη μασάς το παραμύθι» της Μαβίλη έπαιξα έναν πιο θετικό γκέι χαρακτήρα. Το έκανα λοιπόν 5-6 φορές και την όγδοη είπα: «Δεν θα γίνω ο Φίφης του 2000»! Πάντως τους απέδωσα όλους θετικά, βγήκαν συμπαθητικοί κι όχι καρικατούρες.

Δεν είναι όμως πολύ άσχημο να αναπαράγονται στερεότυπα σε ένα μαζικό μέσο όπως η τηλεόραση;

bibilas-03

Μα ξεχνάς ότι στα μεσημεριανά προγράμματα κυριαρχεί αυτός ακριβώς ο τύπος των γκέι; Εξάλλου στα σημερινά σήριαλ υπάρχουν πια γκέι που ερωτεύονται μεταξύ τους, ενώ έξω στην κοινωνία υπάρχει ακόμα ο θηλυπρεπής γκέι. Σε μαγαζιά στο Γκάζι βλέπεις πολλές «τρελές», δηλαδή είναι κάτι που υπάρχει. Και δεν διαφωνώ καθόλου να υπάρχουν και αυτού του τύπου οι γκέι. Δίνουν μια νότα ευδιαθεσίας. Πρέπει να είμαστε όλοι το ίδιο; Αφού ο άλλος έτσι θέλει να εκφραστεί!

Ναι, φυσικά, αλλά το πλατύ κοινό μόνο τον «σοβαρό» και αρρενωπό γκέι αποδέχεται ίσως…

Σ' αυτό βοήθησε και η τηλεόραση. Και καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό σπίτι που να μην έχει έναν γκέι, είτε αγόρι είτε κορίτσι –αυτό αισθάνομαι από την επαφή μου με την καθημερινότητα– στις περισσότερες δε περιπτώσεις το ξέρει όλη η οικογένεια και πορεύονται μ' αυτό, η κοινωνία δεν μπορεί πια να κρύβεται. Είναι μια φυσική κατάσταση και σιγά σιγά το αποδέχονται. Ξέρω γονείς σήμερα που δεν τους πειράζει καθόλου που τα παιδιά τους είναι γκέι, και χαίρομαι πολύ γιατί 30 χρόνια πριν ένας φίλος μου, από τα πρώτα θύματα του AIDS στην Ελλάδα, πέθανε μόνος επειδή τον είχαν διώξει από το σπίτι του. Από τότε έχουν γίνει μεγάλα βήματα. Πρέπει όλοι οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι να εκφράζουν την ερωτική τους συμπεριφορά χωρίς ταμπού.

Δεν θα βοηθούσε αν μιλούσαν ανοιχτά κάποιοι διάσημοι;

Όταν κυκλοφόρησαν φωτογραφίες μου από το πάρτι ενός φίλου σ' ένα μαγαζί που το έκλεισε η αστυνομία όταν μαθεύτηκε ότι γινόταν διακίνηση ναρκωτικών –κάτι που μπορεί να γίνει οπουδήποτε, μες στα δικηγορικά γραφεία, στα ιατρεία, στην εκκλησία– βγήκα και μίλησα υπέρ των γκέι και υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης. Βρέθηκαν άνθρωποι στο δρόμο που με έκραξαν. Τελικά, καλύτερα ως ηθοποιός να υπηρετείς ιδέες και να μη δηλώνεις την ερωτική σου συμπεριφορά. Νοιάζει το κοινό τι κάνεις στο κρεβάτι; Εγώ δεν επέτρεψα στον Λιάγκα όταν απαίτησε να πω τελεσίδικα και δημοσίως αν είμαι γκέι ή όχι, το τι είμαι. Το θεώρησα απαράδεκτο, γιατί όπως εγώ δεν ξέρω αν ο Λιάγκας φοράει ζαρτιέρες το βράδυ, δεν έχει κανένα δικαίωμα κι αυτός να ξέρει τι κάνω εγώ.

Είσαι εναντίον του outing δηλαδή;

Δεν μ' αρέσει που κάποιοι το κάνουν παντιέρα. Όπως με ενοχλεί πως κάποιοι ενώ ξέρουμε οι πάντες ότι είναι γκέι, μιλάνε συνεχώς για γυναίκες.

Έχεις πέσει θύμα ρατσισμού στο θέατρο;

bibilas-04

Όχι, ίσως γιατί είμαι πολύ αγαπητός ανάμεσα στους συναδέλφους μου. Ποτέ δεν τους ένοιαζε τι είμαι.

Αληθεύουν όλα αυτά για τις πιέσεις που δέχονται νέα παιδιά να συνευρεθούν σεξουαλικά με παράγοντες για να πάρουν ρόλους;

Έχω ακούσει φριχτά πράγματα για πολύ διάσημους συναδέλφους. Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που δεν μου έχει συμβεί. Πολλοί λένε ότι δεν έχω σεξ απήλ και γι' αυτό δεν μου συνέβη. Μακάρι να μου συνέβαινε, να έβλεπα πως θα αντιδρούσα! (γέλια)

Ποια είναι η γνώμη σου για το gay pride;

Είναι καλό να διεκδικούν οι γκέι, και είμαι υπέρ του gay pride. Το μόνο με το οποίο διαφωνώ είναι ο γάμος γιατί πολύ απλά δεν συμφωνώ με οποιαδήποτε μορφή γάμου. Ο άνθρωπος είναι πολυγαμικό ον και μέσα από την πορεία μου κατάλαβα ότι καμία σχέση δεν μπορεί να κρατήσει αιωνίως. Προσωπικά έχω αποβάλει το σεξ από τη ζωή μου και θεωρώ ότι τώρα η ζωή μου είναι πολύ πιο ευτυχισμένη, πιο γεμάτη και πιο ουσιαστική. Απαλλάχτηκα! Ίσως γιατί ήμουν για χρόνια πολύ γεμάτος με πολύ μεγάλες και μακρόχρονες σχέσεις. Πίστευα στις σχέσεις και τις αποζητούσα. Κάποτε νόμιζα ότι κρατούν για πάντα. Αλλά οι άνθρωποι δεν μένουν ποτέ αιωνίως μαζί. Πάντα έρχεται κάτι και τα ανατρέπει. Γι' αυτό και δεν πιστεύω σε νομικές συμφωνίες.

Αν δεν υπήρχαν οι μειοψηφίες ο κόσμος θα είχε μείνει στις λάσπες. Οι μειοψηφίες προχωρούν και με τον δρόμο που ανοίγουν κάνουν τις πλειοψηφίες λίγο καλύτερες.

Είναι η Ελλάδα δημοκρατική χώρα;

Όχι βέβαια! Και όχι μόνο ως προς τους γκέι αλλά ως προς όλες τις μειονότητες. Κάθε άνθρωπος που είναι μειονότητα αντιμετωπίζει προβλήματα. Οι ξένοι, οι ναρκομανείς, όλοι. Χρειάζεται αναδιάρθρωση του κράτους και των μυαλών των ανθρώπων. Είμαι υπέρ όλων των μειονοτήτων. Δεν με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα κι όλοι οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας, μ' αυτήν την ωραία ιστορία που έχουμε, αλλά αισθάνομαι πολίτης της γης. Όλοι οι άνθρωποι πεινάνε γιατί τους εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο. Πατρίδα μας είναι όλη η γη, δεν θέλω να υπάρχουν πατρίδες. Μακάρι να μην υπήρχαν, να ήμασταν όλοι ίδιοι.

Και μακάρι να μην είχαμε θρησκείες. Δεν πιστεύω καθόλου στην έννοια της θρησκείας. Έχει κάνει τόσο κακό η θρησκεία στους ανθρώπους, που τους έχει δέσει σ' έναν κόμπο και δεν μπορούν να ξεδεθούν. Είδα στις αραβικές χώρες τις γυναίκες ντυμένες στα μαύρα σαν τον Χάρο, αλλά το ίδιο άσχημα μ' έκαναν να αισθανθώ οι γυμνές γυναίκες στις βιτρίνες στο Άμστερνταμ, σαν κρεμασμένες σε κρεοπωλείο. Από τη μια ο σκοταδισμός της Ανατολής κι από την άλλη η «πρόοδος» της Δύσης. Και γιατί δεν κρεμάν και άντρες από τα τσιγκέλια; Αυτό είναι ισότητα; Στο Άμστερνταμ ένιωσα ντροπή για τον άνθρωπο.

Αισιοδοξείς για την κοινωνία του αύριο;

Πρέπει να αναθεωρήσουμε. Γι' αυτό γίνονται όλες αυτές οι συζητήσεις από τις μειοψηφίες, γιατί πάντα αυτές προχωρούσαν τον κόσμο μπροστά. Αν δεν υπήρχαν οι μειοψηφίες, ο κόσμος θα είχε μείνει στις λάσπες. Οι μειοψηφίες προχωρούν και με τον δρόμο που ανοίγουν κάνουν τις πλειοψηφίες λίγο καλύτερες. Λίγο καλύτερες…

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 83 guests και κανένα μέλος