Με παντρεμένο
Καλή Νεράιδα γεια (Καλύτερη, είσαι στρίγγλα!)
Είμαι ορκισμένος fan σου και σου γράφω γιατί είμαι μπερδεμένος. Εδώ και μερικές εβδομάδες γνώρισα σε ένα «σινεμά» (ξέρεις εσύ τώρα) έναν άντρα που μου άρεσε. Επiπλέον ήταν πολύ ευγενικός και καλός μαζί μου, πήγαμε σπίτι μου και το κάναμε σαν λυσσασμένοι και από τότε...γίναμε αυτοκόλλητοι. Ή σχεδόν, γιατί ο τύπος είναι παντρεμενος. Μιλάμε 3-4 φορές τη μέρα στο τηλέφωνο, είναι πολύ ανοικτός και ελεύθερος, μου μιλάει για όλα, για τη ζωή του, τις σχέσεις του, τη δουλειά του. Περνάω πολύ καλά μαζί, αν και δεν βγαίνουμε και πολύ συχνά γιατί έχει περίεργα ωράρια. Βρισκόμαστε κυρίως Σαββατοκύριακα και μάλλον ένα από τα επόμενα θα πάμε μαζί εκδρομή. Δηλαδή αυτός θα πάει για δουλειά και θα με πάρει μαζί του, γιατί μόνον έτσι δεν θα κινήσει υποψίες. Τον βλέπω να με ερωτεύεται, και εμένα μου αρέσει, αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό. Ο τύπος είναι παντρεμένος και όλα αυτά γίνονται πίσω από τη πλάτη της γυναίκας του. Για να σου πω την αλήθεια, ντρέπομαι λιγάκι όταν το σκέφτομαι γιατί είναι λιγάκι ανήθικο, έτσι δεν είναι; Τι με συμβουλεύεις να κάνω;
Νίκος
Αγαπητέ Νίκο,
Σε ευχαριστώ που είσαι φαν μου και που βρίζεις την «Καλύτερη» Νεράιδα, γιατί εγώ όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να το κάνω ανοιχτά. Είμαστε στο ίδιο γραφείο και θα το πει στον διευθυντή. Πρέπει να είμαι πολύ διακριτική. Φαντάσου ότι και το βουντού που της κάνω, από το σπίτι μου το κάνω! Τέλος πάντων, ας μην ασχολούμαστε άλλο με αυτήν την ανισόρροπη. Στο θέμα μας: Η ηθική, εμένα θα ήταν το τελευταίο που θα με απασχολούσε. Αν ήταν να απασχολήσει κάποιον, αυτός ας ήταν ο παντρεμένος, όχι εγώ. Δεν θα γίνω εγώ φύλακας της ηθικής των άλλων. Αρκετά έχω για να γεμίζω τη μέρα μου.
Για μένα το σοβαρότερο πρόβλημα με τον παντρεμένο είναι αυτό ακριβώς: ότι είναι παντρεμένος. Έχει γυναίκα, παιδιά, σκυλιά (τα τελευταία πάνε πακέτο, να μη σου πω είναι ταυτόσημα), πεθερά, κουνιάδες, μπατζανάκηδες, θειάδες και ξαδέρφια, ένα συρφετό. Έχει την δουλειά του, τους (στρέιτ εννοείται) φίλους, τα (στρέιτ εννοείται) φιλικά ζευγάρια, κοινωνικές υποχρεώσεις, βαφτίσια, γαμήσια, μπομπονιέρες και γαμοπίλαφα και στο τέλος, κάπου στην τελευταία γωνία του υπογείου, πίσω από κάτι μπαούλα, έχει και εσένα. Εσύ δεν είσαι ούτε για παρέα, ούτε για κοινωνικά, ούτε για οικογενειακά. Δεν κολλάς πουθενά. Σε δεδομένη στιγμή είσαι και ενοχλητικός (πάρε τηλέφωνο το μεσημέρι όταν τρώνε και θα τα πούμε). Εσύ Νικολάκη είσαι ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ! Όταν ξεμπλέξει με όλα τα άλλα, όταν έχει χρόνο, όταν έχει όρεξη και καύλες, τότε θυμάται και εσένα και σου τηλεφωνεί στη ζούλα. Με τα χίλια ζόρια και τις χίλιες προφυλάξεις βρίσκει δέκα λεπτάκια και έρχεται να το κάνετε. Και μετά, ραντεβού σε άλλες 15 μέρες.
Για συλλογίσου: αυτό το πράγμα αξίζεις; Δεν σου αξίζει κάτι καλύτερο; Ένας άντρας που να σε θέλει και να μην ντρέπεται να το πει; Ένας άντρας που να μπορείς να του τηλεφωνήσεις όταν το νοιώθεις ανάγκη; Που να μπορείς να κοιμηθείς αγκαλιά μαζί του; Που να σε παρουσιάζει στους φίλους του;
Δες που έχεις κατατάξει τον εαυτό σου, σκέψου μήπως είσαι μαζοχιστής και πάρε τις αποφάσεις σου. Και άσε τις παπαριές της ηθικής στην πάντα.
Για πάντα δική σου,
η Καλή Νεράιδα
Αγαπητέ Νίκο,
Πρώτον σ' ευχαριστώ για το κομπλιμέντο. Το μόνο μα το μόνο καλό που μπορεί να έχει αυτή η ιστορία που περιγράφεις με έναν παντρεμένο είναι το τραγούδι The Other Woman της Nina Simone. Να το βάζεις, να κλαις (προσεχτικά γιατί θα πασαλειφτείς με τη μάσκαρα) και να αναστενάζεις μέχρι να ψυθοπλακωθούν μέχρι και τα ακάρεα του καναπέως σου.
Η Καλύτερη Νεράιδα
