Αγαπητές νεράιδες Βαρέθηκα

Βαρέθηκα να εισπράττω σχεδόν καθημερινά αυτή την ομοφοβική προκατάληψη! Η οικογένεια μου και το περιβάλλον μου γενικά, πέρα από δυό τρεις φίλους μου που ξέρουν γιά μένα, πετάν την μία μπαρούφα μετά την άλλη και όσο και αν ξέρω πως είναι μπαρούφες δε μπορώ να μην επηρεάζομαι! Πρώτα η μάνα μου έρχεται και μου λέει να μην κανω facebook γιατί δε ξέρω τι 8α μου τύχει όπως ο γιός της συναδέλφου απ'τη δουλειά που έπιασε φιλίες με έναν στο facebook, τον έφερε σπιτι, αποδείχτηκε «αδερφή» και αρχιζαν Και σχολίαζαν αρνητικά οι γείτονες. Μέτα ο πατέρας μου, παθολόγος που ασχολείται με το AIDS ερχεται συχνά με κάποια ιστορία γιά τον κατεστραμένο γκέι που φτιάχνει οικογένεια, απατάει τη γυναίκα του με αγοράκια, τρώει τα λεφτά στους γκόμενους, κολλάει AIDS και μόλις το μαθαίνει κλαίει σα γυναικούλα.

Μετά οι κουμπάροι. Και οι όποιοι κουμπάροι που ξέρουν τα πάντα γιά τις ζωές των διασήμων που «πασχουν» από ομοφυλοφιλία λες και είναι αρρώστεια, το ίδιο άσχημη με την χρήση ναρκωτικών και καθοριστικός παράγωντας στην απώλεια περιουσίας. Οσο σκέφτομαι ότι ο πατέρας μου μας αποκαλεί «ψιλοροδελίτσες» ενώ ταυτόχρονα λέει ότι έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη τέτοιων ασθενών για να του μιλήσουν ειλικρινά, εξοργίζομαι. Και δε μπορώ να πω και τίποτα γιατί ξέρω ότι έχει αγωνιστεί για πολλούς ασθενεις με AIDS και είναι από τους πλέον ευαίσθητους γιατρούς που του στοιχίζει η απώλεια ζωής ασθενή γκέι ή στρέιτ. Απλά κάθομαι και ακούω αντιδρώντας ελαφρά στα πλαίσια του φιλελευθερισμού (είναι βλεπετε και το άγχος μην εκτεθώ) και το χειρότερο είναι οτι γαλουχείται και η αδερφή μου έτσι, που είναι ίσως το μόνο άτομο που θα μου στοιχήσει αν δε με αποδεχτεί.

Είναι τόσο ηλίθιοι ορισμένοι άνθρωποι που θεωρούν την ομοφυλοφιλία βέβαιο εισητήριο μιάς δυστυχισμένης ζωής που θα τελειώσει στη ψάθα με HIV. Οι φίλοι μου λένε ότι πρέπει να αρχίζω να συνηθίζω αυτήν την αμορφωσιά(που εισπράττω ακόμα Και απο φαινομενικά μορφωμένους αν8ρώπους) αλλά δεν μπορώ. Με πνήγει το δίκιο μου.

Γιατί δε μπορούν να καταλάβουν το κέρατο μου? Τους είναι τόσο δυσκολο? Πρέπει δηλαδη να τρήψουμε την διαφορετικότητα μας στη μούρη τους για να το συνηθίσουν (κάτι που μπορεί να έχει και αντίθετες επιπτώσεις στους πολύ ηλίθιους)? Θέλω να δω τη φάτσα τους όταν ο γιός του γιατρού, ο φοιτητής αρχιτεκτονικής με τα proficiency και τους καλούς τρόπους αποδειχτεί «πουστράκι» όπως χαρακτηριστικά θα αναφέρουν, είμαι σίγουρος!

Χρηστος

 

---

 

Αγαπητέ Χρήστο,

Λυπάμαι που θα συμφωνήσω μαζί σου και ας με πούνε ρατσίστρια, αλλά και η δική μου διαπίστωση είναι ότι το 99% του πληθυσμού έχει το μυαλό ως διακοσμητικό αξεσουάρ. Και ναι, υπάρχει απύθμενη βλακεία. Και ναι, το πτυχίο μιας ανώτατης σχολής ΔΕΝ είναι εγγύηση μόρφωσης, ανοιχτομυαλιάς, έλλειψης προκαταλήψεων, χρήσης του μυαλού. Μια τεράστια μάζα ανθρώπων (πτυχιούχων και μη) απλώς αντιγράφει και επαναλαμβάνει συμπεριφορές που έχει μάθει από τον περίγυρο, χωρίς να τις περνάει από κανενός είδους κόσκινο.

Μη σε εκπλήσσει λοιπόν η ομοφοβία του πατέρα σου, ή των φίλων του (αφού είναι φίλοι, τα ίδια μυαλά θα έχουν). Η αιτιολογία της μπορεί να κυμαίνεται από κρυφά ομοφυλόφιλα συναισθήματα (του) μέχρι φόβος «μην του βγεις πούστης» (οπότε προληπτικά σου κάνει μαθήματα), μέχρι απλή βλακεία και αδυναμία να δει κάτι τόσο πολύ απλό όσο το ότι η ομοφυλοφιλία είναι σαν τα καφέ μαλλιά ή τα μπλε μάτια. Δεν τα διαλέγεις εσύ, σου έρχονται καπέλο.

Και ναι, γονείς, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι ΔΕΝ μπορούν να καταλάβουν γιατί είναι βλάκες. Είναι τόσο πολύ απλό. Είτε έχουν καταλάβει ότι είσαι γκέι και σου την λένε εμμέσως αλλά σαφώς είτε δεν έχουν καταλάβει τίποτε και απλώς βρίζουν γιατί είναι κουτσομπόλες της κακιάς ώρας, ο κοινός παρονομαστής της βλακείας είναι κοινός. «Μην περιμένεις ορθογραφία από της μυλωνούς τον κώλο» λέει ο λαός, και το ίδιο ισχύει και εδώ.

Το τι να κάνεις εσύ είναι δύσκολο να σου το πω, γιατί δεν ξέρω ούτε τον χαρακτήρα σου ούτε το συνολικό σκηνικό. Μπορείς από το να οπλιστείς με υπομονή και να κάνεις ξερό κουράγιο, μέχρι να τους κόψεις τον βήχα με μια ερώτηση τύπου «εσύ το ζόρι ακριβώς τραβάς αν ο Χ είναι πούστης; Γιατί σε καίει τόσο;». Βέβαια δεν μπορώ να σε συμβουλέψω εγώ αν θα τους τρίψεις στα μούτρα το ότι είσαι γκέι. Αυτά μόνο εσύ μπορείς να τα αποφασίσεις. Απλά σου επαναλαμβάνω να μην εκπλήσσεσαι με την βλακεία των ανθρώπων γενικότερα.

Κουράγιο,

Η Καλή Νεράιδα

 

---

 

Οργίλε Χρήστο γεια σου!

Κινδυνεύεις! Δεν αστειεύομαι! Αν όντως περιστοιχίζεσαι από τόσα πολλά αρνητικά άτομα, που δεν σκαμπάζουν από ομοφυλοφιλία και χύνουνε δηλητήριο μέσα σου με τη μέθοδο της σταγόνας, κινδυνεύεις! Χοντρά μάλιστα. Κινδυνεύεις ν' αρχίσεις να βλέπεις τα πράγματα με τα δικά τους μάτια. Ναι, ναι, ξέρω, εσύ τα βλέπεις αλλιώς, είσαι ψαγμένος, αλλά σ' το εγγυώμαι, Χρήστο μου, όλοι μας επηρεαζόμαστε από τον συνεχή πόλεμο νεύρων. Λέγε λέγε το κοπέλι... Μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις... Αν κοιμηθείς με στραβό... Ορίστε, τόσες παροιμίες αποδεικνύουν my point!

Γράψτους! Σήκω φύγε, κλείνε τ' αυτιά σου όταν λένε τέτοια, και κυρίως, πάνω απ' όλα, κάνε εντατική παρέα με ανθρώπους ανοιχτόμυαλους, θετικούς, καλούς! Που χέστηκαν αν είσαι γκέι, σπαστικός τους νοιάζει να μην είσαι. Μην τους ακούς τους γονείς σου και τους κουμπάρους και δεν ξέρω ποιον άλλο γιατί με μαθηματική ακρίβεια θ' αρχίσεις να υπονομεύεις τον εαυτό σου.

Και που 'σαι, υπάρχουν τέτοιοι κολλημένοι παντού. Πάντα υπήρχαν. Αλλά το καλό νέο είναι ότι είναι λιγότερο από ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας!!! Ζούμε στην πιο ανοιχτόμυαλη εποχή όλης της Ιστορίας (στη Δύση τουλάχιστον). Τη μόνη εποχή που δεν κινδυνεύουμε με θάνατο επειδή διαφέρουμε – στην πίστη μας, στις απόψεις μας, στη σεξουαλικότητά μας. Γι' αυτό πάψε να βλέπεις μόνο το πρόβλημα και δες και τη λύση.

Η Καλύτερη Νεράιδα