Αυτομαστίγωμα
Αγαπητές μου νεράιδες, γειά σας.
Το όνομα μου είναι Πέτρος και είμαι 28 χρονών και εδώ και ένα μήνα ζω πραγματικά καταστάσεις τις οποίες δεν έχω ξαναβιώσει. Είμαι ένα bi άτομο και έχω σεξουαλικές εμπειρίες τόσο με άντρες όσο και με γυναίκες. Με άντρα δεν είχα ποτέ κάτι σταθερό (εννοώ σχέση καθώς οι σεξουαλικές μου εμπειρίες με άντρες είναι με 2 συγκεκριμένα άτομα τόσα χρόνια). Είμαι αρκετά παχουλός (1.72 και 90 kg) και είμαι ένα άτομο αρκετά ηττοπαθές και χωρίς αυτοπεποίθεση.
Εδώ και ένα χρόνο έχω ερωτευτεί τον κολλητό μου με τον οποίο κάνουμε 3 χρόνια παρέα. Και όταν σας λέω οτι τον έχω ερωτευτεί εννοώ πως δεν τον βλέπω μόνο ως μια σαρκική επιθυμία αλλά ως ένα άτομο που για πάρτη του είμαι διατεθειμένος να κάνω το οτιδήποτε για να είμαστε μαζί. Ως άτομο το ακριβώς αντίθετο απο εμένα στην εμφάνιση. Με γκόμενες να «σφάζονται» για πάρτη του, να του την πέφτουν gay άτομα όταν βγαίνουμε και τέτοια παρόμοια. Φυσικά καμία αναφορά στην παρέα για οτιδήποτε έχει να κάνει με gay κτλ. . . Το παίζω και εγώ str8 και γενικότερα είμαστε»αντροπαρέα».
Πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου η υποψία οτι είναι gay απο κάποια υπονοούμενα που έπιανα αλλά φυσικά λόγω του χαρακτήρα μου το κράτησα για μένα γιατί ήξερα εκ των προτέρων οτι η απάντηση θα ήταν σίγουρα αρνητική. Τον Αύγουστο πάμε όλοι μαζί διακοπές και ένα βράδυ μεθάμε στο σπίτι. Οι υπόλοιποι 2 βγήκαν off και μείναμε εγώ και αυτός να πίνουμε. Ζαλισμένος γυρίζει και μου λέει:
«Πέτρο. . . πες το αυτό που αισθάνεσαι. . . Το ξέρουμε και οι 2»
Εγώ φυσικά ζαλισμένος του τα ξέρασα όλα. . . Το πως αισθάνομαι, το τι θέλω για εμάς τους 2 κτλ κτλ
Μου εκμυστηρεύεται οτι είναι gay αλλά δεν μπορεί να με δεί κάτι παραπάνω απο φίλο. Κλάψαμε μαζί και οι 2 εκείνο το βράδυ. Εγώ επειδή έφαγα μια απόρριψη άλλο πράμα και εκείνος επειδή με είδε τόσο ράκος μετά απο μια εξομολόγηση ψυχής. Συμφωνήσαμε -όπως και κάνουμε- να αφήσουμε εκείνη την βραδιά πίσω και να μην ξανααναφέρουμε το θέμα.
Αλλά απο το επόμενο πρωί άρχισε το μαρτύριο μου το οποίο δεν περίμενα ποτέ πως θα ζούσα... Έχει κλείσει το στομάχι μου -έχω χάσει 7 κιλά σε ένα μήνα- η σκέψη μου είναι συνεχώς σε εκείνον, βρισκόμαστε και μέσα μου υποφέρω και δεν ξέρω πως να το καταπολεμήσω όλο αυτό. Θέλω να κινηθώ με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορέσω να τον κερδίσω αλλά δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Έχω αρχίσει και μισώ τον εαυτό μου που είμαι χάλια εμφανισιακά, δεν έχω διάθεση για τίποτα, έχει χαθεί η οποιαδήποτε σεξουαλική όρεξη για το οτιδήποτε και γενικότερα είμαι απο τον υπολογιστή στο κρεβάτι και το ανάποδο και φυσικά κλαίω σαν γυναίκα όλη μέρα.
Αυτό το πράγμα ειλικρινά δεν το περίμενα ποτέ να το πάθω και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.
Ξέρω πως ίσως δεν με πιστέψετε, ίσως νομίζετε οτι υπερβάλλω... Το μόνο που έχω να σας πω είναι πως θα περιμένω με αγωνία την απάντηση σας και σας ευχαριστώ πολύ για το όποιο ενδιαφέρον.
Πέτρος
Λαβωμένε Πέτρε,
Νομίζω ότι το θέμα το έχεις φουσκώσει πολύ πάνω από τις πραγματικές του διαστάσεις. Γιατί κλαις και οδύρεσαι; Όχι φυσικά γιατί έχασες τον γκόμενο, αφού έτσι και αλλιώς δεν τον είχες. Ίσως κλαις γιατί έχασες την ελπίδα, αλλά, το σημαντικότερο, κλαις για την απόρριψη. Την απάντηση για την ένταση του προβλήματος την δίνεις εσύ ο ίδιος: «είμαι ένα άτομο αρκετά ηττοπαθές και χωρίς αυτοπεποίθηση».
Έχασες μια μάχη, πόνεσες και γκρεμίστηκε ο κόσμος όλος. Το ότι πολλοί άνθρωποι θα σε απορρίψουν ερωτικά είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ. Όπως δεδομένο είναι ότι και εσύ θα απορρίψεις άλλους τόσους (αν δεν το έχεις ήδη κάνει). Αυτό ισχύει για όλους και όλες μας. Δεν είναι τίποτε περίεργο, δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο σε εμάς, δεν είναι το τέλος του κόσμου.
Σταμάτα να κλαψουρίζεις, κατάπιε το και πήγαινε παρακάτω. Έτσι είναι η ζωή και πρέπει να σκληρύνεις και να την αντιμετωπίζεις όπως σου έρχεται και όχι όπως την φαντάζεσαι με ροζ συννεφάκια και χρυσόσκονη.
Καλός, χρυσός ο παρολίγον γκόμενός σου, αλλά δεν είναι ο τελευταίος άντρας επί της γης. Θα γνωρίσεις τόσους ακόμη που δεν αξίζει να κλαις και να χτυπιέσαι για τον συγκεκριμένο. Μετά από ένα εξάμηνο ούτε που θα τη θυμάσαι αυτή την ιστορία. Εκτός αν σου αρέσει να βασανίζεσαι, να λυπάσαι τον εαυτό σου, να σε λυπούνται οι άλλοι, οπότε πρέπει να απευθυνθείς σε ψυχολόγο, όχι σε Νεράιδα.
Δεδομένου ότι βασανίζεσαι κάθε φορά που τον βλέπεις, η λύση είναι να κόψετε παρέες άμεσα. Όσο σκληρό και να σου φαίνεται, είναι ο γρηγορότερος τρόπος για να ηρεμήσεις. Το να διαιωνίζεις το πρόβλημα δεν είναι έξυπνη αντιμετώπιση. Γύρνα σελίδα, κάνε μια καινούργια αρχή, ασχολήσου περισσότερο με τους παλιούς σου φίλους, γνώρισε κόσμο. Ξεκόλλα!!!
Παρεμπιπτόντως και επειδή εσύ το ανέφερες πλαγίως, αν θεωρείς ότι η εξωτερική σου εμφάνιση δεν σε ικανοποιεί, κάνε κάτι γι αυτό. Και μην ξεχνάς την εσωτερική εμφάνιση, γιατί καλοί οι κοιλιακοί, αλλά τελικά το περιεχόμενο είναι σημαντικότερο από το περιτύλιγμα (να πω και μια σοφία, μπας και ανεβάσω το επίπεδο από τις κλάψες και τις μύξες).
Σε χαιρετώ,
Η σοφή Καλή Νεράιδα
Πετρούλη,
Μωρέ τι κλαις; Εδώ βρήκες την καλύτερη δίαιτα του κόσμου -7 κιλά σ' ένα μήνα!- και χωρίς να στερείσαι τίποτα αφού δεν έχεις όρεξη. Kι εσύ παραπονιέσαι κι από πάνω; Μόνο η ηρωίνη έχει καλύτερα αποτελέσματα για χάσιμο βάρους, αλλά σου κάνει μια οδοντοστοιχία χάλι μαύρο - σαν την ερωτική ζωή σου ένα πράμα.
Αντί να βλέπεις που έχασες ένα γκόμενο (που δεν τον είχες και ποτέ, μόνο στο Χόλιγουντ της φαντασίας σου) επικεντρώσου στο ότι βρήκες ένα φίλο - και μάλιστα γκέι και άνθρωπο ποιοτικό, απ' ό,τι φαίνεται. Δεν θα σου κάτσουν όλοι όσοι ερωτευτείς - έλεος! Ένας μήνας πένθους και κλάματος φτάνουν με το παραπάνω. Μετά αρχίζεις να γίνεσαι εκνευριστικός.
Προχώρα!
ΥΓ. «Κλαις σαν γυναίκα»; Όχι, αγοράκι μου, κλαις σαν άντρας που έχει ηλίθια γνώμη για τις γυναίκες. Άσε λίγο το πουλί σου και τους έρωτές σου στην άκρη και ξεστραβώσου σε θέματα ισότητας!
