Γειά σας όμορφες νεραϊδες. Πως τα περάσατε το καλοκαίρι? Αποκτήσατε το πολυπόθητο βραζιλιάνικο μαύρισμα έτσι?

Λοιπόν στο θέμα που σας γράφω τώρα. Βασανίζομαι νεραιδές μου από κάποια αναπάντητα ερωτήματα. Δε μένω Αθήνα αλλά σε μια μεγάλη(ευτυχώς)επαρχιακή πόλη που έχει το γκέι πληθυσμό της δεν έχουμε παράπονο. Αναγκαστικά λοιπόν τις περισσότερες γνωριμίες τις κάνω μέσω ίντερνετ(με ότι συνεπάγεται αυτό). Θέλω να τονίσω ότι δεν είμαι το άτομο που ψάχνει μόνο τη σχέση ή το σεξ αποκλειστικά. Κάτι ενδιάμεσο. Θα μου πείτε αυτό ψάχνουν οι περισσότεροι. Ελα μου ντε όμως που εγώ βλέπω το αντίθετο.

Το παραπονό μου είναι ότι τα σημερινά αγόρια δεν φλερτάρουν καθόλου. Πόσο μου χει λείψει να κανονίσω ραντεβού για καφέ με κάποιον, να γνωριστούμε, να μιλήσουμε, να κάνουμε πλάκα και να το πάμε λίγο πιο χαλάρα το όλο θέμα. Να πάμε για ποτό, να στέλνουμε μηνύματα, να πέφτουν ματιές και πειράγματα. Συνήθως μέσα στις πρώτες δύο ώρες έχουν ξεκαθαριστεί τα πάντα και προτείνεται φάσωμα σε αμάξι ή σπίτι. Και όχι μόνο αυτό. Πρέπει μέσα στις δύο πρώτες ώρες(το λιγότερο)να ξεκαθαρίσουμε αν γουστάρουμε ή όχι. Λίγο πολύ φαίνεται αν γουστάρει κάποιος να συνεχίσει ή όχι, δεν χρειάζεται να το δηλώσει. Μου κάνει σαν υποχέωση. Μόλις γνωριστήκαμε, τώρα σε μαθαίνω, με μαθαίνεις, χαλάρωσε. Και μένα μ αρέσει πολύ το σέξ αλλά το σέξ με κάποιον που σε καβλώνει και εγκεφαλικά γιατί βρίσκεται δύσκολα??. Αυτό είναι λίγο δύσκολο να στο προσφέρει το ιντερνετ. Μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά λέμε τα απαραίτητα «stats» και χάνεται όλη η ωραία ατμόσφαιρα του να γνωρίζεις ένα καινούργιο πρόσωπο. Αυτό υποσυνείδητα σε περιορίζει και σε πιέζει το να μπαίνεις σε ένα κάλούπι για κάτι τόσο αυθόρμητο και χαλαρό όπως θα έπρεπε να'ταν. Πάντως καταλαβαίνω και τη κατάσταση στην οποία βρίσκονται αρκετοί γκέι. Μη με δούν, μη με καταλάβουν, μην το υποψιαστούν, μη μου φαίνεται. Τόσες πιέσεις επιστρέφουν μπούμερανγκ στη ψυχολογία των περισσοτέρων και μετά αυτό φαίνεται στον τρόπο επικοινωνίας τους. Και εγω «κρύβομαι» δε λέω. Το ξέρουν μόνο οι φίλοι μου και κάποια λίγα άτομα. Αλλα απ την άλλη προσπαθώ να είμαι και να λειτουργώ σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Και βγαίνω για καφέ, ποτά, σινεμά με γκεί άτομα, μιλαώ για γκέι θέματα, γκομενικά και τα λοιπά με τους γκέι φίλους μου όταν βρίσκομαι σε δημόσιους χώρους κανονικά, όχι να κραυγάζω βέβαια και γενικότερα χαίρομαι τα άτομα που περνούν καλά και δε ντρέπονται που είναι γκέι.

Αυτά νεράιδες μου έιχα να πώ. Συγνώμη αν σας κούρασα. .

Πολλά φιλιάααααααααα. . .

Κωνσταντίνος

 

---

 

Φίλε μου,

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτά που λες, τα έχω πει τόσες φορές που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. Αλλά είτε μας αρέσει, είτε όχι προς τα εκεί πάνε τα πράγματα. Το ψωνιστήρι, το φλερτ, η χαλαρή γνωριμία είναι μάλλον παρελθόν. Δεν ξέρω αν είμαστε οι τελευταίοι των Μοϊκανών, οι τελευταίοι δεινόσαυροι, ή απλώς γκρινιάρες γεροντοκόρες. Εγώ είμαι και 250 χρονών, οπότε δικαιούμαι να γκρινιάζω...

Κουράγιο,

Η Καλή Νεράιδα

 

---

 

Κωνσταντινάκο,

Ανάθεμα τη γαμωνοσταλγία για τις αγνές, ρομαντικές και φοβερές παλιές εποχές, που ο κόσμος φλέρταρε, ήταν ειλικρινής, δεν υπήρχε αποξένωση και αλλοτρίωση και δεν βρωμούσαν οι μασχάλες έβερ! Ξεκόλλα! Ποτέ δεν ήταν έτσι. Στην Ελλάδα ούτε παλιά φλέρταρε κανείς - τουλάχιστον όχι περισσότερο από τώρα.

Πώς να φλερτάρεις αν ντρέπεσαι γι' αυτό που είσαι; Κι ενδόμυχα εννιάμιση στους δέκα γκέι ντρεπόμαστε σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Έτσι μας μάθανε. Ακόμα κι όσοι είμαστε τόσο άουτ που τουρτουρίζουμε.

Λες κι όλοι οι στρέιτ είναι μες στο φλερτ. Διάβασε στήλες γραμμάτων στρέιτ να δεις ευτυχία, φλερτ, επικοινωνία και ειλικρίνεια. Άμα πια με τη μουρμούρα για τους κακούς γκέι που μόνο να γαμιούνται θέλουν.

Κι αν θες να ξέρεις, έναν άνθρωπο τον γνωρίζεις καλύτερα στο κρεβάτι, που πέφτουν οι μάσκες και οι «καλές συμπεριφορές» καλύτερα από το αν βγείτε για δυο ποτά κι ένα καφέ.

Η Καλύτερη Νεράιδα