Χαιρετώ τις αγαπητές νεράιδες και το 10%!

Αρχικώς επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για την καταπληκτικό περιοδικό σας, το οποίο με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου. Αλήθεια, υπάρχει ΑΕΙ νεραιδικής? Δεν μπορώ να πιστεψω πως είστε ερασιτέχνιδες ενώ γράφετε τόσο καλά! Τέλος πάντων, καλύτερα μην μακρηγορώ και γίνω κουραστικός, θα μπω κατευθείαν στο θέμα!

Έχει περάσει καιρός από τότε που ανακάλυψα πως είμαι gay, έψαξα, διάβασα σκέφτηκα και βρέθηκα εδώ, ένα βήμα πριν την πόρτα της ντουλάπας. Το πρόβλημα μου όμως δεν βρίσκετε έξω από την ντουλάπα, ξέρω ότι μπορώ να αντιμετωπίσω ότι κρύβεται εκεί έξω, το πρόβλημα βρίσκετε στην ίδια την πόρτα! Η καταραμένη έχει σφηνώσει και φοβάμαι με την σπάσω σπρώχνοντας!

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, καθώς μεγάλωνα πολλά γεγονότα στη ζωή μου, μου έκαναν να μισήσω την υποκρισία, να την πολεμώ! Αλλά τελικά λόγο της αδυναμίας μου έγινα και εγώ ένας υποκριτής. Δεν ήμουν έτοιμος να κατανοήσω την θέση μου. Έδειξα στον κόσμο πως είμαι straight, έκανα σχέση με κορίτσι, έπαιρνα μέρος σε «αντρίκειες συζητήσεις» με ρώτησαν μήπως είμαι gay, απάντησα όχι. Και τώρα αυτές οι πράξεις έρχονται μπροστά μου... Ντρέπομαι να πω πως όλα αυτά ήταν fake, σκέφτηκα στην αρχή να κάνω coming out ως bi, αλλά όχι το coming out θέλω να μεταφέρει σε μια ζωή που δεν θα χρειάζεται ποια να ξαναπώ ψέματα.

Όσον αφορά τους γονείς μου, οι οποίοι είναι και οι καλύτεροι γονείς του κόσμου και είμαι σίγουρος πως θα με αποδεχτούν, θεωρώ πως είναι άδικο να τους φερθώ τόσο άσχημα, ξέρω πως θα τους στεναχωρήσω ακόμα και ας δεν το δείξουν, με μεγάλωσαν πολύ καλά, και εγώ θα τους το ξεπληρώσω έτσι? Γιατί? Δεν θέλω να το τους το κάνω αυτό...

Όσον αφορά τους στενούς φίλους, έχω ακούσει που πολλοί λένε πως άμα κάποιος δεν σε δεχτεί όπως είσαι σημαίνει πως εξ'αρχής δεν ήταν φίλος, κατά την γνώμη μου αυτό εν μέρη είναι λάθος, διότι υπάρχουν άτομα στα οποία έχει αποτυπωθεί η ιδέα πως η ομοφυλοφιλία είναι ένα ασυγχώρητο έγκλημα και δεν βρίσκονται σε θέση να πράξουν με την καρδία. Όπως όμως ανάφερα και πριν το πρόβλημα δεν είναι το άμα θα με αποδεχτούν αλλά το πως θα ανοίξω την πόρτα, δεν δύναμαι ξαφνικά να πω

Τι μου προτείνετε να κάνω? Μήπως είναι νωρίς? (είμαι 17) Η ντροπή που νιώθω είναι η τιμωρία που πρέπει να δεχτώ για τα ψέματα που είπα? Ποίος είναι ο καλύτερος τρόπος για να κάνω coming out στη θέση μου? Τι πρέπει να προσέξω?

Σας ευχαριστώ ξανά! Πολλά φιλία!!

«Μάνα, λὲς νὰ εἶναι κληρονομικὴ ἡ πραγματικότης;» Κική Δημουλά -

Υ.Γ: Ελπίζω να μην σας φάνηκαν πολύ «κλαψουριζέ» τα γραφόμενα μου! Νιώθω μια χαρά μπερδεμένος είμαι μόνο!

MusicIsGoingToSaveYourLife

---

Καλοκρυμμένο μου παιδί,

Όλοι και όλες έχουμε κάνει βλακείες στην ζωή μας, το έχουμε καταλάβει και έχουμε χτυπήσει το κεφάλι μας στον τοίχο. Μέχρις εκεί καλά. Όμως το να συνεχίζουμε στην λάθος κατεύθυνση συνειδητά και να συντηρούμε μια απαράδεκτη κατάσταση, είναι η μεγαλύτερη βλακεία από όλες.

Κατάλαβε ότι όσο πιο πολλά ψέματα λες, τόσο πιο πολύ βυθίζεσαι στο τέλμα που εσύ ο ίδιος κατασκεύασες. Αν δεν θες να πεις στον περίγυρό σου ότι είσαι γκέι, τουλάχιστον σταμάτα να το παίζεις καραστρέιτ - σουπεργαμίκουλας, γιατί αυτό σού δυσκολεύει την θέση. Δεν χρειάζεται να λες τίποτε. (Βέβαια, αν τα ψιλοκοσκινίσω, αναρωτιέμαι πως και γιατί σου απηύθυναν την ερώτηση «μήπως είσαι γκέι». Δεν είναι και η πιο συνηθισμένη ερώτηση του κόσμου. «Τι ωραίος ο καιρός, μήπως είσαι γκέι;»). Όπως καταλαβαίνεις το θέατρο που παίζεις είναι ο ορισμός της υποκρισίας την οποία κατά τα λοιπά λες ότι μισείς!

Αν οι φίλοι σου έχουν στο μυαλό τους σκατά και δεν δέχονται την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους, είναι δικό σου θέμα το αν θα συνεχίσεις να κάνεις παρέα μαζί τους. Φυσικά αν συνεχίσεις, πρέπει να συνεχίσεις και το θέατρο. Θα βάζεις κάθε μέρα τη μάσκα σου, όλα μια χαρά, καλά περάσαμε και σήμερα, άντε πάλι αύριο...

Τώρα στο θέμα των γονιών. Διαφωνώ κάθετα με τον τρόπο σκέψης σου. Δεν θεωρώ ότι το να τους πεις ότι είσαι γκέι τους φέρεσαι άσχημα. Δεν θεωρώ ότι με το να είσαι αυτό που νοιώθεις και να το υπερασπίζεσαι είναι κάποια μορφή αχαριστίας προς τους γονείς. Ούτε θεωρώ ότι επειδή οι γονείς σου «σε αγαπάνε» μπορούν να έχουν την απαίτηση να ζεις όπως θέλουν αυτοί, ενάντια στη φύση σου. Ενδέχεται και αυτοί, όπως πολλοί άλλοι γονείς να πιστεύουν ότι είναι καλύτερο για τα παιδιά τους να μην είναι γκέι, αλλά κατά πάσα πιθανότητα αγνοούν ότι το να είσαι γκέι δεν είναι ισοδύναμο με το να είσαι Ολυμπιακός ή ΆΕΚ. Δεν το διαλέγεις γυρίζοντας ένα κουμπί. Είσαι γκέι και δεν μπορείς να ξεγίνεις, γιατί έτσι γεννήθηκες, «έγινες» στα πρώτα χρόνια της ζωής του ή δεν ξέρω γω τι άλλο. Δεν αλλάζει με την θέλησή σου. Καταπιέζεται (με τεράστιο κόστος), αλλά δεν αλλάζει. Ούτε επίσης πιστεύω ότι «οι καλύτεροι γονείς του κόσμου» δεν θα δέχονταν το παιδί τους όπως είναι και όχι όπως αυτοί φαντάζονται ότι θα έπρεπε να είναι. Το να μην σε αποδεχτούν είναι σαν να σε απορρίπτουν γιατί έχεις μπλε μάτια ενώ αυτοί θα τα προτιμούσαν καφέ. Οπότε το «καλύτεροι γονείς του κόσμου» που λες, μάλλον δεν στέκει.

Γενικώς, απ' ότι βλέπω έχεις τρικυμία στο μυαλό σου και αυτός που πρώτος πρώτος δεν σε δέχεται όπως είσαι, είσαι εσύ ο ίδιος. Εσύ πρώτος και καλύτερος έχεις πρόβλημα με τη σεξουαλικότητά σου και ενδεχομένως το προβάλεις στην παρέα και στους γονείς σου. Μπορεί τα πράγματα να είναι πιο απλά με όλους τους άλλους απ' ότι τα φαντάζεσαι.

Δεν σου προτείνω να κάνεις coming out αυτή τη στιγμή όπως έχουν τα πράγματα. Αν δεν αισθάνεσαι έτοιμος ή αν πιστεύεις ότι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, δεν υπάρχει λόγος να πεις τίποτε σε κανέναν. Μπορείς να περιμένεις μέχρι όποτε θέλεις. Ή μπορείς να το πεις επιλεκτικά σε όσους εσύ θεωρείς σωστό ή απαραίτητο. Μπορείς να αφήσεις για πάντα τους γονείς σου στην πλάνη τους, αν σου φαίνεται καλύτερο γι αυτούς.

Θα σου πρότεινα πάντως να μη δυσκολεύεις την κατάστασή σου με το «θεάτρο» (βλ. ψέματα) και με απορριπτικές παρέες. Δεν μπορεί γύρω σου όλοι να βρίζουν τους γκέι και εσύ να περνάς τέλεια. Δεν γίνεται!

Για τα καλά και τα κακά του coming out διάβασε ένα παλιότερο άρθρο του 10%.

Σκέψου τα και αποφάσισε.

Η Καλή Νεράιδα

 

---

 

Φιλαράκι,

Η μουσική μπορεί να σώσει τη ζωή σου, αλλά αν δεν βάλεις κι εσύ το χεράκι σου, τι σκατά να πρωτοπρολάβουν τα τραγούδια;

Αν πιστεύεις ότι θα κάνεις κακό στους γονείς σου λέγοντάς τους ότι είσαι γκέι, πας 100% κατά διαόλου. Το εννοώ απολύτως. Αν δεν αλλάξεις αυτή την ιδέα, ότι δηλαδή το να είσαι γκέι είναι κάτι κακό και λέγοντάς το προκαλείς κακό, είναι 100% σίγουρο ότι μεγαλώνοντας θα κάνεις τη ζωή σου σκατά. Είναι σαν να λες ότι έκλεψες ή σκότωσες και τώρα με τι μούτρα θα το πεις στους δικούς σου, που σε μεγάλωσαν με τόση αγάπη; Πώς μπόρεσες να τους το κάνεις αυτό; Καταλαβαίνεις πόσο προβληματική είναι η συλλογιστική αυτή;

Όπως εσύ τους ανέχεσαι και τους σέβεσαι επειδή είναι οι γονείς που σου έτυχαν, τον ίδιο ακριβώς σεβασμό και ανοχή οφείλουν να δείξουν και οι ίδιοι.

Είσαι γεμάτος ως το ταβάνι με ενοχές που είσαι γκέι και αυτό είναι που σε μπερδεύει. Το να ερωτεύεσαι άντρες είναι πανέμορφο, έχεις μια τεράστια κοινότητα άλλων γκέι σε ολόκληρη την υφήλιο, σε λιγάκι θα μπορείς να παντρεύεσαι και τον άντρα της ζωής σου και να κάνεις και παιδιά (αν γουστάρεις) και γι' αυτό μην πάρεις τη ζωή σου στραβά από τόσο νωρίς. Ειλικρινά ξεκόλλα από τις ενοχές. Πες το σε όλους και ξεμπέρδευε. Όχι απολογητικά, λες και ομολογείς κάποιο φριχτό έγκλημα. Ούτε καν με δήλωση: παιδιά είμαι γκέι, ελπίζω να μην έχετε πρόβλημα. Όχι. Πάνω στην κουβέντα, απλώς πες: «μάλλον σας λέω κάτι που ήδη ξέρετε, αλλά είμαι γκέι. Κι ο λόγος που δεν σας το είπα πριν, ήταν επειδή είχα σκατά στο κεφάλι μου». Όσοι είναι να μείνουν θα μείνουν. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι θα περάσουν από τη ζωή σου; Ουουου! Γι' αυτό κάνε χώρο για ανθρώπους που σ' αγαπάνε ακριβώς όπως είσαι.

Η Καλύτερη Νεράιδα