Αγαπητη μου νεραιδα

ευχομαι να εχεις χρονο και να μου απαντησεις εγκαιρως γιατι ειμαι πολλυ ανχωμενη. Παλια μου αρεσε ενα αγορι 16 χρονων και τα ειχαμε φτιαξει αλλα για καποια χαζομαρουλα χωρισαμε. Τωρα ομως μου ξαναρεσει δεν ξερω τι να κανω για να τον πλησιασω. Πολλα παιδια μου λενε οτι του αρεσω αλλα, δεν ξερω αν ειναι αληθεια. Το προβλημα ειναι οτι ενα παιδι απο το σχολειο το εχει μαθει και θελει να το πει σε αυτον και τους φιλους του. Μπορεις να μου δωσεις καποιες λυσεις για το προβλημα μου. please. . . . .

---

Αγαπητή μετανοιωμένη,

Όπως καταλαβαίνεις το βασικό σου πρόβλημα είναι να μάθει ο λεγάμενος ότι τον (ξανα) θέλεις. Δεν υπάρχουν πολλές λύσεις γι αυτό. Ή του το λες εσύ (άμεσα ή έμμεσα) ή του το λέει κάποιος άλλος.

Γενικά είμαι της άποψης να μην αφήνω σε άλλους να χειρίζονται τις υποθέσεις μου, οπότε κλίνω υπέρ της πρώτης λύσης. Η οποία δεν είναι κανένα «βουνό», αφού σε τελευταία ανάλυση τα είχατε παλιότερα και δεν σου είναι κανένας άγνωστος.

Όσο για να τον πλησιάσεις, δεν καταλαβαίνω τι σε δυσκολεύει. Δεν ξέρεις που βρίσκεται; που συχνάζει; με ποιους/-ες κάνει παρέα; Βρες έναν τρόπο να βρεθείτε στην ίδια παρέα. Και αν δεν είσαι των ριζικών λύσεων («καλημέρα, τι κάνεις, σε γουστάρω τρελλά»), δες τις αντιδράσεις του, προσπάθησε να ξαναβρεθείτε μια δυο φορές ακόμη και θα βρεις τον τρόπο και την ευκαιρία να του δείξεις τι αισθάνεσαι. Παρομοίως και αυτός θα έχει την ευκαιρία να αντιδράσει και να δείξει αν πραγματικά ενδιαφέρεται. Άσε τους ενδιάμεσους και τις κουτσομπολίστικες ενημερώσεις και πάρε τα πράγματα στα χέρια σου. Καλού κακού πάντως, ας είσαι προετοιμασμένη και για χυλόπιτα, γιατί παίζει και αυτό το σενάριο.

Γκουντ λακ,

Η τυχερή Καλή Νεράιδα

---

Αγαπητή 16χρονη,

Αυτόν ρίξ' τον από τις σκάλες, βάλε μπουρλότο στο σχολείο για να κάψεις συθέμελα τους κουτσομπόληδες συμμαθητές σου και μετακόμισε στην Αλάσκα, όπου θα ζεις κυνηγώντας παρέα με τη Σάρα Πέιλιν ταράνδους και άντρες (ή άντρες και ταράνδους, ανάλογα με το πόσο πεινάς).

Υπάρχει κι εναλλακτική λύση: να πας να του πεις «γεια, τι κάνεις, χαθήκαμε», αλλά αυτό δεν έχει τόση πλάκα όσο το πρώτο, ε;

Η Καλύτερη Νεράιδα