Από το λαμποργκίνι στις ψείρες
Λατρεμένες μου Νεράιδες,
Λαμποργκινι έχεται πιεί? Εγώ πρώτη φορά ήπια ένα βράδυ, πριν κάνα μήνα και ακόμα το μετανιώνω. Γιατί το λαμποργκίνι έφερε τις κάβλες, οι κάβλες φέρανε τον γκόμενο και ο γκόμενος έφερε τις μουνόψειρες.
Το θέμα είναι πως το ανακάλυψα πριν καμιά βδομάδα και αφού συνήλθα απο την φρίκη (ψιλοτρόμαξα) έψαξα στο ίντερνετ να δω τι πρέπει να κάνω, και διάβασα πως με ένα ξύρισμα φεύγουν. Τι να κάνω κι εγώ ξύρισα τα πάντα.. μέχρι και μασχάλες και στήθος και πόδια. Απο τότε δεν παρατήρησα τίποτα περίεργο (έχω πάθει λουμπάγκο με το καθρεφτάκι να ερευνώ την περιοχή), και ευτυχώς μετά τον σίχαμα που με κόλλησε (ευτυχώς δεν είχαμε προφυλακτικό κι έτσι δεν το προχωρήσαμε παραπέρα - ποιος ξέρει τι άλλο θα με κόλλαγε) δεν ξαναπήγα με άλλον, και γενικά θα απέχω για κάνα μήνα (ούτως ή άλλως εξεταστική έρχεται, κακό δεν θα μου κάνει). Αρκεί όμως? Μήπως να ζητήσω φαρμακευτική αγωγή? Α! Και κάτι ακόμα... Πώς σκατά λέγονται οι μουνόψειρες 'επιστημονιστί'?
Ευχαριστώ εκ των προταίρων!
Υ.Γ.: Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να βγάλετε αυτή τη στήλη σε βιβλίο? Εγώ πάντως θα αγόραζα δέκα αντίτυπα!!
Υ.Γ.2: ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑ! (εγώ κουβαλούσα κάτι απο πέρισυ βέβαια...)
Αλέξης
Ντίαρ Άλεξ,
Επιστημονιστί αι μουνόψειραι καλούνται «φθείρες εφηβαίου» (παρεμπιπτόντως η λέξη φθειρ στα αρχαία είναι αρσενικού γένους!), η δε πάθηση «φθειρίαση εφηβαίου». Η θεραπεία τους, εκτός από το ξύρισμα, που είναι αρκετά ριζική προσέγγιση, είναι χρήση ενός ειδικού φαρμάκου που σκοτώνει τα αντιπαθητικά ζωύφια, αλλά, δυστυχώς όχι και τα αυγά τους, που ακούνε στο πολύ basse classe όνομα «κόνιδες». Γι αυτό τον λόγο χρειάζεται επανάληψη του πλυσίματος μια εβδομάδα αργότερα, όταν θα έχουν εκκολαφτεί τα αυγά και θα έχουν γίνει ψείρες, οπότε και ευαίσθητες στο φάρμακο. Το οποίο φάρμακο το βρίσκεις σε κάθε φαρμακείο είτε ως σπρέι, είτε ως σαμπουάν. Δεν χρειάζεται να δώσεις ανατριχιαστικές εξηγήσεις στον/την φαρμακοποιό, αφού είναι ακριβώς το ίδιο φάρμακο που χρησιμοποιείται και για τις ψείρες των μαλλιών. Προσοχή όμως, κράτησε ακριβώς τους χρόνους δράσης του φαρμάκου γιατί είναι τοξικό και ερεθιστικό.'
Και όχι, αφού ξυρίστηκες, δεν χρειάζεται να κάνεις και την θεραπεία (εκτός αν ξυρίστηκες τσάτρα-πάτρα, οπότε εσύ ξέρεις). Από την άλλη ηρέμησε, δεν είναι και το μεγαλύτερο κακό που σε βρήκε. Θα περάσει και θα το ξεχάσεις.
Τώρα θα μου πεις, κοτζάμ Καλή Νεράιδα να έχει πέσει τόσο χαμηλά και να συζητάει για ψείρες και κόνιδες;! Ναι, είναι λίγο mauvais gout, το παραδέχομαι και πολύ κατώτερο του μεγαλείου μου, αλλά δες το από την ανάποδη: τι ποταμός γνώσεων, τι σοφία κρύβεται κάτω από τα δύο δάχτυλα μεϊκ απ! Λίγο να ξύσεις την επιφάνεια θα βρεις ατόφιο χρυσάφι. Σιγά μην μπορεί η Καλύτερη να αρθρώσει κουβέντα επί του θέματος. Απλούστατα έλειπε από τη Σχολή όλο εκείνο το εξάμηνο γιατί παρτουζωνόταν με μια ομάδα του πόλο (ναι, εκείνη την γνωστή των Νοτίων Προαστίων, μην με πιέζετε να πω περισσότερα). Είχε γίνει μεγάλο σούσουρο, θυμάμαι.
Για να ανεβάσουμε όμως λιγάκι το επίπεδο από αυτό του Ciao και του Hello!, στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω και μιαν αξιοσημείωτη κοινωνική παρέμβαση, την οποία από χρόνια έχω σκεφτεί, αλλά δεν μου είχε δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία να την ανακοινώσω στην διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Βρίσκω τον όρο «μουνόψειρες» εντελώς ρατσιστικό. Δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του μουνιού να τις διαθέτει. Διότι όπως συνέβη και στην θλιβερή, πρέπει να ομολογήσω, περίπτωσή σου αγαπητέ Άλεξ, τα ζωύφια αυτά συναντώνται και γύρω από ψωλές και αρχίδια. Θα πρότεινα λοιπόν, ανάλογα με την περίπτωση, να ονομάζονται και πουτσόψειρες ή επιστημονιστί «πεόφθειρες», γιατί όχι δε και «ψωλόφθειρες», δεδομένου ότι η λέξη ψωλή είναι αρχαιοτάτη! (βλ. Λυσιστράτη: ἡ δὲ φέροιτ᾽ αὖ πάλιν ἐς τὴν γῆν, κᾆτ᾽ ἐξαίφνης περὶ τὴν ψωλὴν περιβαίη = και δώσ' τους μια να πέσουνε στη γη, και να καρφωθούν με δύναμη στην ψωλή απάνω!).
Τώρα πλέον, μετά από την πολύπλευρη και αξιέπαινη συνεισφορά μου στην επιστήμη, μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη,
Σε αφήνω με επιστημονικούς χαιρετισμούς,
Η Καλή Νεράιδα
Αλεξάκο μου,
Τις παρεξήγησες τις μουνόψειρες. Έτσι πετάς εσύ τα κατοικίδιά σου στον δρόμο; Έπρεπε αφού τις σκοτώσεις να τις βαλσαμώσεις και να τις κρεμάσεις σαν τρόπαια στον τοίχο, με επίχρυσες πλακέτες από κάτω: «Ενθάδε κείται Μουνόψειρα Τάκη, 30 Δεκεμβρίου 2009».
Για ένα πράγμα να είσαι σίγουρος: οι μουνόψειρες θα κάνουν πολλές επαναλήψεις στη ζωή σου, σαν τις ταινίες του Τζεφιρέλι το Πάσχα ένα πράμα. Μην το κάνεις θέμα. Θα ψεκάζεσαι ή θα ξυρίζεσαι (αν σ' αρέσει να γίνεσαι σαν βραστό κοτόπουλο) και μετά ούτε ψείρα ούτε ζημιά.
Η Καλύτερη Νεράιδα
ΥΓ Ε ναι λοιπόν, έλειπα απ' το μάθημα για τις μουνόψειρες! Είχα πάει εκπαιδευτική εκδρομή να τις γνωρίσω από κοντά στον βιότοπό τους.
