O πρώτος καβαλάρης
Φίλτατες Νεράιδες
Μετά από ένα όπως και να το πεις μεγάλο διάστημα αγνότητας (είμαι currently 19 φεύγα) έχασα σα παιδί και εγώ τη ριμάδα τη παρθενιά μου. Είναι οι προδιαγραφές με τις οποίες συντελέστηκε η «πράξη» για τις οποίες αισθάνθηκα την ανάγκη να σας μιλήσω.
Γενικά το τελευταίο διάστημα είχε πειστεί ότι δε επρόκειτο να κάνω ποτέ σεξ μιάς και δεν είχα τα κότσια και τα αρχίδια να βγω έξω στο ψάξιμο ακόμα, και λόγω ηλίθιων δικών μου ανασφαλειών. Μίλαγα όμως εδώ και έναν χρόνο με έναν τύπο που γνώρισα διαδικτυακά και με τον οποίο είχα συναντηθεί μιά φορά πριν κάνα χρόνο. Εκείνος, μετά από πολύ διακριτική επιμονή πρέπει να παραδεχτώ μου πρότεινε να πάω από το σπίτι του προκειμένου να μου φύγει το άχτι (Ναι λες και δεν είχα καταλάβει ότι απ'την αρχή μου παραμυθιάζονταν ως το καλύτερο ξεπαρθένεμα). Ε εγώ πήγα μες στην απελπισία μου και μετά από μιά μεγάλη κουβέντα στο σαλόνι απλά με πήγε στο κρεβάτι. Γενικά το θέμα είναι ότι ποτέ δε με ξετρέλανε ο τυπάς. Να πω τη μαύρη αλήθεια δε μου άρεσε καθόλου. Δεν τον έβρισκα ποτέ γοητευτικό, ίσα ίσα μάλλον ασχημούλη. Αλλά... περί ορέξεως!
Στην αρχή όλα καλά. Φτιαχτήκαμε ωραία και καλά, με έβαλε να του πάρω πίπα (με προφυλακτικό) και μου έλεγε ότι φιλάω και πιπώνω σα να ξέρω τι κάνω. Περάσαμε μετά στο γαμήσι. Με πήρε από κάθε στάση, δεν έχω παράπονο και στην αρχή όλα καλά. Μέχρι που ξαφνικά η καύλα μου εξαφανίστηκε! Κάτι που άρχισε να με γαμάει πιό δυνατά, κάτι ο πόνος, κάτι η βρώμα του λάτεξ στο στόμα μου (δε ξαναπαίρνω πίπα με προφυλακτικά) κάτι το άγχος της πρώτης και μάλλον το κυριότερο, κάτι το ότι δε μου άρεσε ο τυπάς, απλά ξεκάυλωσα.
Εκείνος δεν άντεξε και τελείωσε, όπως και εγώ, αλλά μετά από ώρα και μόνος μου, με οργασμό πολύ πιο μέτριο από τις καλύτερες μοναχικές μου επιδόσεις. Έφυγα στενοχωρημένος. Μετά που τα σκεφτόμουν έβρισκα χίλια δυό λάθη. Έχωνε τη γλωσσάρα του στο στόμα μου με τον πιό άγαρμπο τρόπο, έγλειφε άτσαλα, στην πίπα δεν ένιωσα τίποτα λόγω του προφυλακτικού που μου φόρεσε, με πόναγε αρκετά αν και συνέχεια με εγκωμίαζε για το πέος μου. Αλλά ποιός τον χέζει αυτόν.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν απόλαυσα το πρωκτικό σεξ. Ώρες ατέλειωτων φαντασιώσεων μου φαίνονται χαμένες τώρα. Περίμενα κάτι συγκλονιστικό όχι γιατί έπρεπε αλλά γιατί ανέκαθεν με φανταζόμουν παθητικό. Να με γαμάει ο άλλος σκεφτόμουν, όχι να γαμάω εγώ. Τελευταία έχω και πολλές ενεργητικές σκέψεις αλλά και πάλι. Τώρα ένιωθα σχεδόν αποκλειστικά δυσφορία (πλην ελάχιστων απολαυστικών αλλά και σπανιότατων κινήσεων) και το γελοίο είναι ότι μου έλεγε συνέχεια ότι είμαι φαρδύς, προικισμένος και φτιαγμένος για πούτσους διπλάσιους του δικού του.
Μα πως γίνεται? Γίνεται να είμαι προικισμένος χωρίς να το απολαμβάνω και ενώ το ήθελα τόσο πολύ? Αυτό μάλλον κατάρα είναι. Δεν αισθάνομαι ότι χαράμισα την πρώτη μου φορά με κάποιον που δε μου αρέσει, τουλάχιστον όχι ακόμα. Σκέφτηκα τα πάντα, από το ότι φταίει ο πόνος και το άγχος μέχρι ακραίες περιπτώσεις εσωτερικευμένης ομοφοβίας. Το γεγονός είναι ένα: Ήταν τέτοιο το σεξ που δε μπόρεσε να με κρατήσει καυλωμένο και το ότι ξεπαρθενεύτηκα δεν με παρηγορεί ιδιαίτερα. Όσο μου έτριβε τον κώλο με καύλωνε αφάνταστα, τον παρακάλαγα να μου τον χώσει και όσο μου έβαζε δάχτυλο ένιωα τέλεια, ενώ μόνος μου πονάω και με αυτό. Το ήθελά ρε παιδί μου!
Έπρεπε να δοκιμάσω για να δω ότι αυτό που ονειρευόμουν τόσο καιρό δε με κάνει τουλάχιστον να τελειώσω? Μπορεί να είναι θέμα χρόνου για να συνηθίζει ο κώλος το μέγεθος αλλά δε μπορώ να γαμιέμαι με τον καθένα τρεις φορές και δε ξέρω αν θέλω να το ξανακάνω με αυτόν. Κάτι «ερωτόλογα» του τύπου «Είμαι ο πρώτος καβαλάρης σου, τώρα θα με θυμάσαι για πάντα»μου φαίρνουν αναγούλα τώρα που τα σκέφτομαι.
Και αυτό το Latex... Σύγγνώμη για το τεράστιο μέγεθος του mail, αλλά είμαι overwhelmed! Καθε συμβουλή σας ευπρόσδεκτη. Αν μη τι άλλω, τον έχετε πάρει σίγουρα εκατονταπλάσιες φορές απο μένα.
Thnx εκ των προτέρων
Ο πρόσφατα ξεπαρθενεμένος Χρήστος
Χρήστε, άχρηστε,
Ας ήσουν ερωτευμένος με τον τύπο και θα λάτρευες την «γλωσσάρα» του που θα σου έχωνε στο στόμα, και θα τον έπαιζες με τα «ερωτόλογα» που σου έλεγε. Τώρα έχεις ξενερώσει και όλα αυτά σου φαίνονται εμετικά. Αυτό είναι το μάθημα πρώτον του έρωτα: ακριβώς τα ίδια πράγματα που σε τρελαίνουν σε έναν άνθρωπο όταν τον έχεις ερωτευτεί, μπορεί να είναι τα ίδια που σε αηδιάζουν όταν τελειώσει ο έρωτας. Ο έξυπνος γίνεται εξυπνάκιας, ο ωραίος ωραιοπαθής, ο ερωτιάρης σεξομανής, ο ψωλαράς επώδυνος, ο ομιλητικός φλύαρος και πάει λέγοντας. Έχε το σε μια άκρη του νου όταν πιάσεις τον εαυτό σου στα φουλ του έρωτα να θεωρείς κάποιον τον καταπληκτικότερο άντρα όλων των εποχών.
Το δεύτερο είναι το παραμύθιασμα της πρώτης φοράς. Όπως το έκανες, με έναν τύπο που δεν γούσταρες, τι περίμενες; Να σου βγει ονειρικό; Θα ήταν το θαύμα των θαυμάτων. Είναι σαν να μου λες: «ήθελα να φάω το καλύτερο φαγητό της ζωής μου. Μπήκα σε ένα τυχαίο εστιατόριο, ψιλοάθλιο, έφαγα ένα παλιόφαγο και τώρα θέλω να ξεράσω. Τι απογοήτευση, δεν θα ξαναφάω ποτέ τίποτε και από πουθενά».
Ηρέμησε και συνέχισε το ψάξιμο. Είμαι σίγουρη ότι θα βρεις αυτό που ζητάς.
Φιλικά,
Η Καλή Νεράιδα
Χρηστάκο μου,
Το σεξ δεν είναι κάτι που υπάρχει κατατεθειμένο στο Κέντρο Μέτρων και Σταθμών. - το ίδιο για όλους, με όλους. Είναι διαφορετικό με τον καθένα που το κάνεις. Ο ένας εραστής σου μπορεί να σε εμπνεύσει για το άλφα, ένας άλλος για το βήτα. Ανεξάρτητα από ρόλους ή προτιμήσεις ή ζώδια.
Επίσης οι φαντασιώσεις είναι ακριβώς αυτό: φαντασία! Από πού ξέρεις ότι είσαι παθητικός; Στη θεωρία; Κι εγώ στη θεωρία μαγειρεύω τέλεια, αλλά το Κέντρο Δηλητηριάσων διαφωνεί.
Το σεξ που κάνουμε (και οι εραστές που γινόμαστε) εξαρτάται από τους εραστές που έχουμε. Μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοιο σεξ θα μάθεις. Κυριολεκτικά. Αν πέσεις σε κακούς εραστές, ειδικά τώρα στην αρχή, θα νομίζεις ότι έτσι γίνεται Το Σεξ. Γι' αυτό, αφέσου, πειραματίσου, κάνε το με διάφορους, μέχρι να βρεις τι σε καυλώνει (σε αυτή την περίοδο της ζωής σου, με τον συγκεκριμένο άντρα).
ΔΕΝ χρειάζεται να διαλέξεις ρόλο στο σεξ. Μπορεί να σου αρέσει και να σε γαμάνε και να γαμάς. Κι επειδή σου έτυχε ένας εραστής που δεν σε ενέπνεε, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Η πρώτη φορά είναι overrated! Σιγά το χαράμι (εκτός αν είσαι χωριατοπούλα του 19ου αιώνα).
Η Καλύτερη Νεράιδα
ΥΓ. «Είσαι φτιαγμένος για μεγάλους πούτσους»! Γουάου, σούπερ ατάκα! Βέβαια αν το κατάλαβες, σε είπε φαρδοκάπουλη, που γενικά δεν θεωρείται κομπλιμέντο. Σοβαρά τώρα: κανείς δεν είναι ανατομικά φτιαγμένος για μεγάλους, μικρούς ή μεσαίους πούτσους. Μην παίρνεις την κάθε παπαριά που σου λέει ο πρώτος τυχάρπαστος σαν επιστημονική αλήθεια!
