Αγαπητες μου νεραιδες,

ξαναζητω τη συμβουλη σας μετα απο 3-4 χρονάκια για μη γκομενικό θεμα αυτή τη φορά.Παει κανα τριμηνο που (επιτελους) εκδηλωθηκα στους γονείς μου και ενω στην αρχη δεν αντεδρασαν ασχημα, και πηρα τα πανω μου - στη συνεχεια πηραν την κατω βολτα. Η μανα μου το εχει ριξει στα ψυχοφαρμακα και ολη την ωρα επαναλαμβανει ποσο εχουν ερθει τα πανω κατω στη ζωη της. Ευτυχως δεν μενουμε καν στην ιδια πολη (Αθηνα - Θεσ/νικη) αυτο βεβαια δεν την εμποδίζει απ' το να μου κανει κατι ξαφνικες επισκεψεις ανησυχώντας για το αν ειμαι καλα, αν θα μπλεξω με ναρκωτικα, αν θα κολλησω AIDS κτλ κτλ. Δεν σταματαει να επαναλαμβανει ποσο μ'αγαπαει ωστοσο φροντιζει να μου γαμαει την ψυχολογια με το να μη το πω πουθενα, μη με δουν πουθενα, κι αν το μαθουν συγγενεις ή φιλοι (της) θα αυτοκτονησει.

Ο πατερας μου - πιο ισορροπημενος - δεν υστεριάζεται - απλα εχει χασει 10 κιλά και συμπεριφερεται λες και πεθανε το παιδι του. Δεν ξερω τι μπορω να κανω για να τους βοηθησω, η αληθεια είναι ότι αρχισα να κουραζομαι και εγω, και σκεφτομαι μηπως να αρχισω να ξεκοβω σιγα σιγα (ευτυχως είμαι οικονομικά ανεξάρτητος) - αλλά φοβαμαι μηπως έτσι χειροτερεψουν τα πραγματα.

Εχω προσπαθησει κατα καιρους να βαλω ορια τυπου "αν θες να ξαναμιλησουμε θα με δεχτεις οπως είμαι και δε θα μου τα πρηζεις" αλλα αρχιζουν τα κλάμματα και "αυτο ειναι το ευχαριστω για οσα εχω κανει για σενα ολα αυτα τα χρονια κτλ κτλ"..

Ανησυχω και για την υγεια τους αλλα αφου δε μπορουν να καταλαβουν τι να κανω και εγω; Κανενα βιβλιο της προκοπης στα Ελληνικά εχετε να προτείνετε; Πιο συγχρονο απ' το "παιδι μου ειναι γκει". Δεν θελουν να δουν και καναν ειδικο βλεπεις, ή μαλλον εχουν δει αυτους τους ειδικους που τους λένε "ήσουν πολύ δυναμική σαν μάνα και εσυ σαν πατερας εντελώς απών για το παιδί σου". Σας ευχαριστω παρα πολυ εκ των προτερων.

Μιχαλης

Αγαπητέ Μιχάλη,

Δυστυχώς οι ανώριμοι γονείς είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στις πλάτες ενός γκέι. Δεν μπορώ να φανταστώ το μέγεθος της αγάπης μιας μάνας που ζητάει από το παιδί της να ζει κρυμμένο, μήπως και στενοχωρηθεί η κυρα Κατίνα της γειτονιάς. Ή του πατέρα που επειδή το παιδί του έχει κατσαρά μαλλιά, έχει χάσει 10 κιλά γιατί αυτός το ονειρευόταν με ίσια!

Ίσως θα βοηθούσε να τους πεις ότι εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα με το ότι είσαι γκέι, ούτε οι φίλοι σου, αλλά το μόνο πρόβλημα που έχεις είναι αυτό που επιμένουν να σου δημιουργούν και να διαιωνίζουν οι γονείς σου, οι οποίοι υποτίθεται ότι σε αγαπάνε πάρα πολύ.

Όσο για την έννοια τους «μην πάθεις τίποτε» (σαν τι άραγε; μήπως σε γαμήσει κανένας με μεγάλο πούτσο και πονέσεις;) εξήγησέ τους ότι θα πάθεις πολύ σοβαρά πράγματα αν συνεχίσουν αυτόν τον πόλεμο της "παθητικής επιθετικότητας".

Να μην ανησυχείς καθόλου για την υγεία τους, δεν θα πάθουν απολύτως τίποτε εξ αιτίας σου. Απλά χρησιμοποιούν την υγεία τους για να σε εκβιάσουν και να σε χειριστούν ψυχολογικά. Κλασσικά εικονογραφημένα...

Αν πάθουν κάτι θα το πάθουν από τον αρρωστημένο τους εγωισμό και από την υπέρμετρη αχαριστία τους προς την ζωή που τους χάρισε ένα παιδί γερό και αυτοί θέλουν να του ψήσουν το ψάρι στα χείλια και να το κάνουν δυστυχισμένο.

Ναι, υπάρχουν βιβλία για το θέμα, η Καλύτερη θα σου τα πει (εγώ δεν διαβάζω βιβλία, μόνο γράφω!), αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να πάψεις να ασχολείσαι με την ανωριμότητα των γονιών σου. Και σιγά μην καθίσουν να διαβάσουν βιβλία. Αυτοί τα ξέρουν όλα καλύτερα.

Άσε τους να το παλέψουν όσο μπορούν, να χάσουν κανένα κιλό παραπάνω, καλό κάνει, να περάσει λίγος καιρός να χωνέψουν «το μεγάλο κακό που τους βρήκε», και να βρουν τον δρόμο τους. Στο μεταξύ εσύ προσπάθησε να μείνεις όσο πιο σταθερός γίνεται και μην δέχεσαι κανέναν συμβιβασμό στο θέμα. Τα μαλλιά σου είναι κατσαρά, είναι πάρα πολύ ωραία όπως είναι, σου αρέσουν, μου αρέσουν, αρέσουν σε όλους τους γύρω σου. Όσοι έχουν αντίρρηση στο θέμα, πρόβλημά τους, γιατί όχι μόνον τα μαλλιά σου δεν θα αλλάξουν, αλλά τα μαλλιά σου δεν είναι θέμα συζητήσεως. Τόσο απλά.

Φιλιά,

 

Μιχαλάκο μου,

Κάποια στιγμή ως παιδάκια πρέπει να καταλάβουμε βαθιά μέσα μας ότι οι γονείς μας εκτός από γονείς μας είναι και άνθρωποι. Και ως άνθρωποι μπορεί να μη μας ταιριάζουν. Μπορεί μάλιστα να τους αγαπάμε, αλλά να μην τους αντέχουμε ή ακόμα και να τους απεχθανόμαστε – για τις απόψεις τους, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή τη συμπεριφορά τους.

Δεν είναι όλοι οι γονείς καλοί γονείς. Κάποιοι, μάλιστα, είναι άθλιοι, καταστροφικοί και κακοί άνθρωποι. Ω ναι, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, δυστυχώς.

Οι δικοί σου γονείς δεν ξέρω αν ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, αλλά η συμπεριφορά τους αυτή τη στιγμή είναι ένας άκρατος εγωισμός, μια απύθμενη εγωκεντρικότητα, μια κακομαθημένη αυτοκρατορική στάση. Νοιάζονται μόνο για τον εαυτούλη τους, τη δημόσια εικόνα τους και δεν δίνουν δεκάρα για το παιδί τους και τη δική τους ψυχική υγεία.

Τα ψυχοφάρμακα και τα χαμένα κιλά είναι ένας συναισθηματικός εκβιασμός του χειρίστου είδους! Μην υποκύψεις.

Πάνω απ’ όλα, το πιο σημαντικό είναι να καταλάβεις και ν’ αποδεχτείς ότι εσύ δεν τους κάνεις τίποτα απολύτως. Φταις για ό,τι παθαίνουν όσο φταις και για το τσουνάμι στην Ιαπωνία ή το ότι δεν μου κάθισε προχτές εκείνο το αγόρι που ζαχάρωνα (κατάρα!)

Μόνοι τους τα παθαίνουν. Εκείνοι φταίνε, οι απόψεις τους και ο εγωισμός τους. Εσύ είσαι απλώς ο εαυτός σου. Δεν έχεις τίποτα για να ντραπείς. Η ομοφυλοφιλία είναι απολύτως φυσιολογική. Αν δεν μπορούν να το καταλάβουν και να σε δεχτούν, τότε πρόβλημά τους.

Κι εσύ; Εσύ πρέπει επίσης ν’ αποδεχτείς ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να σε δεχτούν. Επειδή είσαι παιδί τους δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι είναι καλοί γονείς ή ότι έχουν υποχρέωση να δεχτούν τα πάντα για σένα. Ούτε εσύ είσαι υποχρεωμένος να τους δέχεσαι. Ίσως ναι, ήρθε η ώρα να ξεκόψετε. Θέσε τους απαραβίαστους όρους σου: «Κομμένες οι επισκέψεις, κομμένες οι γκρίνιες. Αν θέλετε να με ξαναδείτε, αλλάξτε τροπάρι.» Εννιά φορές στις δέκα πετυχαίνει.

Επίσης οι συναισθηματικοί εκβιασμοί είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης. Κάνε τους τα ίδια: «Έτσι που μου φέρεστε, θα πέσω ν’ αυτοκτονήσω. Αυτό θέλετε; Να σκοτώσετε το παιδί σας; Ή να καταλήξω στα ναρκωτικά. Γιατί εκεί με οδηγείτε. Τι γονείς είστε εσείς; Πού είναι η αγάπη σας; Αν είναι να μου φέρονται έτσι οι γονείς μου, δεν αξίζει να ζω. Με σκοτώνετε! Το καταλαβαίνετε; Σκοτώνετε το σπλάχνο σας!» και άλλα τέτοια μαρθαβουρτσικά…

Θάρρος και πυγμή!