Αγαπημένες!

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια θα σας εκθέσω το πρόβλημα μου στα γρήγορα. Είμαι ο Μάνος, φοιτητής από Αθήνα, εμφανίσιμος (τραβάω τα βλέμματα και γίνεται παιχνίδι συχνά στο δρόμο) και με μεγάλο χχχ Δόξα τον Αλλάχ... Συνειδητοποιημένος από την εφηβεία, γονείς, φίλοι κλπ το ξέρουν και χωρίς τα γνωστά ψυχοσωματικά κόμπλεξ (δεν μας τα έφαγαν οι ψυχολόγοι...).

Το θέμα μου είναι το εξής. Μετά από χρόνια σχέση και αρκετές σεξουαλικές εμπειρίες πριν από τη σχέση βρέθηκα και πάλι μόνος (ο γκόμενος μετανάστευσε οικογενειακώς στη Γερμανία... Πουτάνα κρίση). Το θέμα είναι πως μετά από ένα χρόνο που τον έκλαψα, κλπ κλπ ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και η φάση της επούλωσης... δλδ θέλω να γαμήσω ό,τι κινείται με ωραίο κώλο...

Πήγα λοιπόν στα πάρκα, στις σάουνες, στα μπουρδελό κλαμπ ενηλίκων στο Γκάζι, έκανα προφίλ στο ρόμεο κλπ (για τα μπαρ δε λέω γιατί πέρα από το παιχνίδι με τα βλέμματα σπάνια ο κόσμος μιλά ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας).

Το θέμα είναι πως αν και έκανα κάποιες φάσεις (ίσως φταίει και το γεγονός πως ήμουν σε μονογαμική σχέση τόσα χρόνια) με τόσα που σέρνονται εκεί έξω ( και δε μιλάω για HIV και ηπατιτιδες έχω εξεταστεί για το πρώτο και είχα κάνει τα εμβόλια για το δεύτερο/ αλλά για όλα τα άλλα όπως κονδυλώματα, γονόροιες και κυρίως σύφιλη που κολλά πανεύκολα...) φοβάμαι πολύ μην αρπάξω κάτι και τρέχω με αποτέλεσμα το σεξ με αγνώστους να είναι πολύ αποστειρωμένο (προφυλακτικό πάντα, όχι φιλιά, όχι πίπες που γουστάρω τρελά κλπ).

Αν και γνωρίζω καθημερινά σχεδόν καυλωτικά άτομα που θα ήθελα στο σεξ να κάνω και κάτι παραπάνω μαζί τους κολλάω πολύ γιατί και στατιστικά να το δεις κάποια στιγμή θα κάτσει η στραβή άμα δεν προσέχω... Τι να κάνω αγαπημένες;

Μάνος

 

Αγαπημένε,

Δυστυχώς άμα δεν σπάσεις τα αυγά, δεν τρως ομελέτα. Ή για να το πω διαφορετικά, αν φοβάσαι μήπως σε πατήσει αυτοκίνητο, θα περάσεις όλη τη ζωή σου κλεισμένος μέσα στο σπίτι. Αλλά και μέσα στο σπίτι να μείνεις, κινδυνεύεις από σεισμό, ληστές, πολλή τηλεόραση κλπ.

Τελικά στη ζωή για ό,τι κάνεις υπάρχει ένα ρίσκο και, ναι, στατιστικά πάντα υπάρχει περίπτωση κάτι να σου κάτσει. Μπαίνεις στο αεροπλάνο και μπορεί να πέσει, μπαίνεις σε ταξί και μπορεί να μυρίζουν οι μασχάλες του ταξιτζή, τρως πιτόγυρο και μπορεί να σε πιάσει κόψιμο, βράζεις αυγά και μπορεί να τσουρουφλιστείς και πάει λέγοντας.

Οπότε, ή παίρνεις τα ρίσκα σου και το παλεύεις όπως μπορείς, ή καταφεύγεις στην λύση της μαλακίας και ό,τι προκύψει. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.

 

 

Μάνο μου,

Και ποιος σου λέει ότι αν βρεις έναν αποστειρωμένο, του κουτιού άντρα χωρίς αρρώστιες και κάνετε μόνο οι δυο σας σεξ με «ήσυχο το κεφάλι σου» κάποια στιγμή στο μέλλον δεν θα κολλήσεις κάτι, αν αυτός ξενογαμήσει και του κάτσει μια στραβή; Πώς ξέρεις ότι μεθαύριο δεν θα πάθεις καρκίνο ή διαβήτη; Εμ δεν ξέρεις! Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φροντίζεις να ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΕΙΣ τον κίνδυνο. Μόνο αυτό. Πώς; Π.χ. για τον διαβήτη, δεν τρως τον αγλέορα κάθε μέρα. Για τα ΣΜΝ, βάζεις προφυλακτικό και κάνεις εξετάσεις κάθε χρόνο. Τόσο απλά. Όλα τα υπόλοιπα είναι αρρωστοφοβίες και ψυχολογικά σου.