Νεράιδες καλησπέρα,

Είμαι @ κάπα και είμαι 17 χρονών. Και μόνο από αυτήν την πρόταση ξεκινάνε τα προβλήματα. Πρώτον: χρησιμοποιώ το @ γιατί δεν έχω ιδέα πιο φύλο μου ταιριάζει. Όταν γεννήθηκα ο γιατρός φώναξε «είναι κορίτσι» και έκανε την μανούλα μου τρισευτυχισμένη. Όμως είμαι κορίτσι; Ώρες-ώρες νιώθω πως οι κοινωνικές νόρμες που βαραίνουν τον όρο γυναίκα είναι πολλές για να τις αντέξω αν και μου αρέσει που έχω βυζιά και κόλπο.

Όταν συστήνομαι δεν ξέρω τι να πω, το θηλυκό μου όνομα νιώθω πως με προδίδει. Όχι πως θα ήθελα να είμαι άντρας. Απλά για εμένα όλο αυτό που μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκα με κλειτορίδα πρέπει να ντύνομαι μόνο με «γυναικεία» ρούχα, να βάφομαι να «περιποιούμαι τον εαυτό μου» να ανέχομαι κάθε μαλακά που με φλερτάρει, να χαμογελάω σε όλους κλπ μου πέφτει βαρύ.

Επίσης δεν αντέχω τις ατάκες της μητέρας μου και όλων των συγγενών: μην βρίζεις σαν νταλικέρης, φέρσου πιο θηλυκά, γιατί το μαλλί σου είναι μωβ και ξυρισμένο, γιατί φοράς τα φουτερ του αδερφού σου ; πάλι από το αντρικό τμήμα ψώνισες πουκάμισα; Μα γίνεται από την μία να βάφεσαι και από την άλλη να ντύνεσαι σαν τον κυρ-παντελή; Σορτσάκι ότι-έχει-απομείνει και αντρικές αρβύλες;;; (εγκεφαλικό η γιαγιά όταν με είδε με αρβύλες μωβ μαλλί και αντρικό πουκάμισα) Κόλαση σας λέω...

Το δεύτερο μου πρόβλημα είναι ο σεξουαλικότητα μου. Όπως με λένε στο σχολείο μου, είμαι μια «παρτόλα». Ναι το παραδέχομαι, μου αρέσει το σεξ. Το πολύ σεξ, το καλό σεξ το σεξ με χειροπέδες και μαστίγια. Το σεξ και με άντρες και με γυναίκες.

Αυτό, σε συνδυασμό με το προηγούμενο δημιουργεί ένα χάσμα με τους συνομηλίκους μου. Τα άτομα στην ηλικία μου που με καταλαβαίνουν είναι ελάχιστα.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κάνω παρέα με άτομα πολύ μεγαλύτερά μου και το χάσμα με τους συνομηλίκους μου να μεγαλώνει...

Καμία φορά σκέφτομαι πως είμαι υπερβολική, και πως δεν υπάρχει στ’ αλήθεια κάποιο πρόβλημα, αλλά μετά ξανασκέφτομαι την κατάσταση και απελπίζομαι.

Ελπίζω η νεραϊδόσκονη σας να με βοηθήσει.

ΥΓ: ελπίζω να μην σας κούρασα με το τόσο μεγάλο κείμενο

Φιλικά, @ κάπα

Αγαπητή μπερδεμένη,

Που εμένα δεν μου φαίνεσαι και τόσο μπερδεμένη, αλλά τέλος πάντων, για να το λες...

Το πως αισθανόμαστε μέσα μας μπορεί πολλές φορές να μας τρομάζει, ιδίως όταν ξεφεύγει από τις νόρμες. Δεν είναι όμως αυτό λόγος να κάνουμε μαύρες σκέψεις για τη ζωή και το μέλλον μας. Είσαι μόλις 17 χρονών, δεν χρειάζεται να τα λύσεις όλα από τώρα. Δοκίμασε ό,τι σου αρέσει, δες, άκου, νιώσε και αργά ή γρήγορα, κάποια στιγμή, χωρίς καμία πίεση, θα ξέρεις πιο σίγουρα ότι νοιώθεις «έτσι» ή «αλλιως».

Βέβαια, επειδή αυτά τα πράγματα συχνά δεν είναι άσπρο και μαύρο ούτε από την αρχή, ούτε και στην πορεία, μπορείς να αλλάξεις γνώμη όσο συχνά θέλεις. Μπορεί να αισθάνεσαι διάφορα πράγματα για διάφορους ανθρώπους σε διάφορες στιγμές της ζωής σου.

Δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Ούτε στην μαμά, ούτε στην γιαγιά. Ούτε στην Αστυνομία, ούτε καν στον ταμπελοποιό που περιμένει να σου φτιάξει το ταμπελάκι που θα κρεμάσεις στον λαιμό.

Χαλάρωσε, απόλαυσε ό,τι μπορείς και τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν όσο ωριμάζεις. Αν κάποια στιγμή είσαι πια σίγουρη, συζητάμε τα παρακάτω. Με το μαλακό.

Φιλικά

 

Αγαπητέή Κάπα

Χάρηκα που διάβασα το ημέιλ σου γιατί μου δείχνει άνθρωπο που παρά τις δυσκολίες που περνάει, έχει μια εσωτερική δύναμη και αγάπη για τον εαυτό τουης. Μπράβο!

Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο για κανένα μας όταν ξεφεύγουμε από τα κοινωνικά στερεότυπα και τις οδηγίες ζωής που μας μαθαίνουν από τότε που γεννιόμαστε. Αλλά δεν είναι κι αδύνατο!

Το να ξεχωρίζουμε και να μην είμαστε υπάκουοι σε αυτές τις οδηγίες έχει αρνητικές συνέπειες – βία, αποξένωση, μοναξιά. Έχει όμως και πολλά πλεονεκτήματα: μπορούμε να σχεδιάσουμε εμείς τη ζωή μας, χωρίς άλλους να μας λένε τι να κάνουμε· να βρούμε τους ανθρώπους που πραγματικά μας ταιριάζουν και μας αγαπούν όπως είμαστε.

Στα 17 σου είναι δύσκολο ακόμα, γιατί είσαι περιορισμένοη από το σχολείο και την οικογένεια σ’ ένα στενό περιβάλλον, αλλά μεγαλώνοντας θα μπορείς να ξανοιχτείς και να βρεις τους ανθρώπους που σου ταιριάζουν. Οι συνομήλικοί σου μπορεί πραγματικά να μη σου ταιριάζουν – so what? Αυτοί χάνουν! Δεν είσαι υπερβολικόή! Είσαι ο εαυτός σου!

Καλά κάνεις και κάνεις όσο σεξ γουστάρεις με όποια/ον θέλεις. Μην ακούς τις μαλακίες που σου λένε, μόνο παίρνε προφυλάξεις μην κολλήσεις τίποτα.

Όσον αφορά το φύλο σου, μπορείς να είσαι ό,τι θέλεις: αγόρι, κορίτσι, και τα δύο μαζί. Θα χρειαστείς όμως μια ταμπέλα, γιατί οι ταμπέλες είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε οι άνθρωποι για να συνεννοούμαστε. Αν δεν βάζεις ταμπέλα (που είναι δικαίωμά σου) να είσαι απλώς έτοιμοη να έρχεσαι αντιμέτωποη με τις αντιδράσεις των άλλων: έκπληξη, μπέρδεμα, ενίοτε επιθετικότητα (λόγω φόβου και σύγχυσης), ηλίθιες ερωτήσεις.

Κράτα γερά. Σε περιμένει μια υπέροχη ζωή!