Αγαπητές Νεράιδες,

Είμαι 20 και μόλις πριν ένα μήνα χώρισα μ' ένα παιδί. Περνούσαμε πολύ καλά, αλλά αυτός με χώρισε επειδή και καλά δεν ένιωθε διαθέσιμος και έλεγε ότι το θέμα είναι δικό του και ότι εγώ ήμουν ολόσωστος απέναντί του.

Όλα καλά, δεν μπορώ να πω ότι δεν με πλήγωσε η συμπεριφορά του αφού είχε εξαφανιστεί για ένα διάστημα και μετά μου ανακοίνωσε ότι δεν γουστάρει άλλο. Το θέμα είναι ότι βρεθήκαμε τυχαία μετά από μια βδομάδα στο ίδιο μαγαζί. Δεν με χαιρέτησε -ενώ με κοίταξε δύο φορές!- αλλά τον χαιρέτησα εγώ. Ωστόσο, τον είδα να μιλάει με ένα παιδί που γνώρισε στο μαγαζί και από τότε είμαι να με κλαίνε οι ρέγγες!

Δεν ξέρω γιατί με στεναχώρησε τόσο πολύ, ίσως ότι είδα με τα μάτια μου αυτός να προχωράει και εγώ να μένω στάσιμος, ίσως να με πλήγωσε ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι με κορόιδευε και έπαιζε μαζί μου όσο καιρό ήμασταν μαζί και το γεγονός πως δεν είναι διαθέσιμος και θέλει να μείνει μόνος διαψεύστηκε μπροστά στα μάτια μου, δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με πήρε από κάτω και για εγωιστικούς ίσως λόγους...αν είχα βρει και εγώ κάποιον σε εκείνο το πάρτυ θα ήμουν κομπλέ πιστεύω αλλά δεν γίνεται να τα έχουμε όλα.

Το γεγονός ότι μπαίνω στο προφίλ του είναι σημάδι ότι δε το έχω ξεπεράσει και δεν θέλω να με "χτυπήσει" πίσω...τι να κάνω λοιπόν? πως θα το ξεπεράσω ή ακόμα καλύτερα να φτάσω στο σημείο να πω ότι τζάμπα ασχολιόμουν μαζί του? πως θα γίνω "δυνατός" σαν κι εσάς?

ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

ΥΓ : δεν ξέρω αν αυτές οι εξομολογήσεις δημοσιεύονται αλλά θα ήθελα να παραμείνει προσωπικό το συγκεκριμένο μήνυμα

 

Ώστε δηλαδή όποιος χωρίζει από εσένα (ή γενικώς χωρίζει), να μην μιλάει με κανέναν άλλο; Στον αιώνα τον άπαντα; Ή το ότι μιλάει με κάποιον σημαίνει ντε και καλά ότι πηδιούνται. Ή το ότι κάποιος τελειώνει έναν δεσμό και πηγαίνει παρακάτω σημαίνει ότι μέχρι τότε κορόιδευε τον (μέχρι τότε) φίλο του; Ιδίως όταν περνούσαν "πολύ καλά" (όπως λες). Φίλε μου, τα έχεις πάρει πολύ στραβά και ταλαιπωρείσαι χωρίς λόγο.

Αφού χωρίσατε, καλώς ή κακώς, οι δρόμοι σας είναι πια διαφορετικοί. Ο καθένας σας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με όποιον θέλει. Δεν μπορεί να σκέφτεται ότι αν κάνει κάτι θα πληγώσει τον πρώην του, ούτε ο πρώην μπορεί να έχει τέτοια απαίτηση. Και όπως ο πρώην (δηλ. εσύ) μπορείς να φλερτάρεις και να ψάχνεσαι, έτσι πρέπει να μπορεί και ο άλλος. Σε αυτό το επίπεδο ελπίζω να συμφωνούμε.

Σε συναισθηματικό επίπεδο όμως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, κυρίως όταν η σχέση δεν έχει φθαρεί και όταν ο ένας παίρνει την απόφαση του χωρισμού, ενώ ο άλλος εξακολουθεί να είναι συναισθηματικά δεμένος. Εκεί καταλαβαίνω ότι η απόρριψη από ένα αγαπημένο πρόσωπο πονάει πολύ. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να σκεφτείς λογικά και πρακτικά. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και απόφυγε συναντήσεις και επαφές. Αντί να κλαις τη μοίρα σου, βγες έξω με φίλους, γνώρισε κόσμο, κάνε πράγματα, απασχολήσου. Αν σπάσει ο διάβολος το πόδι του και συναντηθείτε, προσπάθησε να κρατήσεις την επαφή στο ελάχιστο.

Αν μελλοντικά τον ξεπεράσεις και δεν σου στοιχίζει η κάθε νέα προσέγγιση, ίσως να μπορείτε να τα πείτε σαν φιλαράκια και να βγείτε και ένα βράδυ μαζί έξω (με ή χωρίς τους νέους σας γκόμενους). Αλλά όσο σε ταράζει και σε πονάει αυτή η ιστορία, προσπάθησε να τον αποφύγεις. Τέλος μάθε να αποδέχεσαι τις αποφάσεις ή ακόμη και την αδιαφορία των άλλων.

Ακριβώς όπως θα ήθελες και αυτοί να σέβονται τις δικές σου και να μην σε βασανίζουν επιβάλλοντας την παρουσία τους στην ζωή σου. Όλες μας φάγαμε χυλόπιτες, ζεστές, κρύες, απανωτές, ξινές, πικρές. Σε κανέναν δεν αρέσουν. Ούτε καν σε αυτούς που τους τις δίνουμε ΕΜΕΙΣ. Σκέψου το αυτό το τελευταίο.

Φιλικά

 

Κολλημένε μου,

Ο τύπος είναι ανεκδιήγητος. Προτείνω να πάρεις αυτό που έχουν οι χασάπηδες και χτυπάνε τις μπριζόλες και να του κάνεις το ίδιο στα δαχτυλάκια του ποδιού και/ή στ’ αρχίδια του. Για να μάθεις να θέλει να συνεχίσει τη ζωή του σαν φυσιολογικός άνθρωπος ενώ εσύ κάθεσαι και ΠΟΝΑΣ και ΚΛΑΙΣ σαν ελαφάκι πατημένο από νταλίκα σε επαρχιακό δρόμο.

Ντάξει, όπως λες κι ο ίδιος, ο εγωισμός σου έφαγε χοντρό τρακάρισμα. Αν κι εσύ είχες φασωθεί με κάποιον στο μαγαζί, στ’ αρχίδια σου θα τον έγραφες τον πρώην και τα τσιλιμπουρδίσματά σου.

Οπότε ο εγωισμός σου είναι το θέμα. Αναγνώρισε ότι έχεις εγωισμό όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι, αλλά σταμάτα να τον νταντεύεις και να γίνεσαι υποχείριό του. ΟΚ, πονάει να μην είμαστε πρώτοι και καλύτεροι σε όλα, αλλά αυτό δεν γίνεται για κανέναν μας. Κάποιες φορές είμαστε στα πάνω, κάποιες φορές στα κάτω.

Ξεκόλλα και συνέχισε τη ζωή σου. Είσαι μόλις 20 χρονών. Αν αρχίσεις από τώρα να κλαψομουνιάζεις, θα ξοδέψεις όλη σου τη μίρλα και μετά στα 40 θα αναγκαστείς να είσαι ευτυχισμένος.