Είμαι 28 χρονών και σταδιακά κάνω coming out σε κοντινούς φίλους. Αυτό που με απασχολεί είναι το θέμα οικογένεια. Δεν μένω ακόμα μόνος μου. Από τη μια σκέφτομαι πως όσο δεν τους το λέω περιορίζομαι, διότι έχω κοινό κύκλο με τον αδερφό μου και αν κάνω comingout γενικώς θα το μάθουν αμέσως, με αποτέλεσμα να έχω ελάχιστες εμπειρίες της μιας βραδιάς μέχρι σήμερα και να μην έχω κάνει καμία σχέση.

Από την άλλη, σκέφτομαι ότι πρέπει απλά να κάνω τη ζωή μου, κι ας το μάθουν μόνοι τους. Μετά ξανασκέφτομαι ότι πρακτικά θα το μάθουν αμέσως, οπότε λέω μήπως θα είναι καλύτερα να τους πω εγώ και γυρνάω στην πρώτη σκέψη. Έτσι, το αναβάλω διαρκώς περιμένοντας να εχω κάποια σχέση, οπότε θα ήμουν πιο αποφασιστικός. Έλα που η σχέση δεν έρχεται.

Οικονομικά πλέον δεν έχω πρόβλημα και θα μπορούσα να μείνω μόνος μου. Είναι στα άμεσα σχέδια αλλά μπορεί το "άμεσα" να γίνει μήνες, χρόνος (χρόνια;). Τι λέτε; Πρέπει επιτέλους να τους το πω ή να προτιμήσω να το ξέρουν όλοι οι άλλοι και να το μάθουν από αλλού (πρωτίστως τον αδερφό μου); Θα με βοηθήσει ή θα προσθέσει προβλήματα και πρέπει να ρίξω το βάρος να ξεκαθαρίσω σε ΟΛΟ μου τον κύκλο ποιός είμαι; Δεν με απασχολεί αν θα στεναχωρηθούν, αλλά μόνο μην το μεταφέρουν σε εμένα και αν θα με βοηθήσει να είμαι πιο ελεύθερος ή όχι. Γνώμη;;;

Ευχαριστώ

Άρης
28 ετών

Αγαπητέ μπερδεμένε,

Δεν υπάρχει μια εύκολη απάντηση σε όλα. Το να το πεις στον αδερφό σου πρώτα, ίσως να ήταν μια καλή κίνηση, φτάνει να έχετε καλή σχέση μεταξύ σας.


Αν δεν τον έχει ακούσει να μιλάει αρνητικά για τους γκέι, πες το και δες πώς θα αντιδράσει. Συνήθως τα αδέρφια αντιδρούν από λίγο έως καθόλου και σίγουρα πολύ λιγότερο από τους γονείς που λόγω ηλικίας ζουν σε άλλο πλανήτη. Το να το ξέρει ο αδελφός σου, σού δίνει έναν σύμμαχο στο σπίτι. Αν δεν έχει πρόβλημα με το θέμα, μπορεί να είναι παρών όταν πάρεις τη μεγάλη απόφαση να το πεις στους γονείς σου, για να έχεις ένα στήριγμα και να μη σκάσει πάνω σου ο οχετός της μαλακίας και της υστερίας. Αν έχετε καλή σχέση, μπορείτε να  το συζητήσετε και να το οργανώσετε προκαταβολικά (τι θα πω εγώ, τι θα πεις εσύ κλπ). Αν όμως ο αδερφός σου δεν είναι συνεργάσιμος και δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς, θα πρέπει να σηκώσεις όλο το βάρος μόνος σου. 

Από την άλλη, δεν ξέρω τους γονείς σου. Δεν ξέρω τι πεποιθήσεις έχουν, πόσο παρορμητικοί είναι, πόσο χαλαροί, τι σχέση έχουν μαζί σου, κλπ. Αν για παράδειγμα ο ένας από τους δύο είναι πιο κοντά σου, μπορείς να του το πεις πρώτα (ενδεχομένως παρουσία του αδελφού σου) και να τον/την εμπλέξεις στην υπόθεση: «το λέω σε σένα που καταλαβαινόμαστε καλύτερα, βοήθησέ με να το πούμε και στον μπαμπά/ στην μαμά».

Αν δεν έχεις καλές σχέσεις μαζί τους ή έχουν κάλο στον εγκέφαλο με εκκλησίες, αμαρτίες και λοιπές ηλιθιότητες, αν δεν τους λες έτσι και αλλιώς πράγματα για την ζωή σου, δεν έχετε καμία ουσιαστική επαφή, τότε, δεν ξέρω τι νόημα έχει να τους πεις ότι είσαι γκέι. Σίγουρα στο τέλος θα νιώθεις πιο ελεύθερος, αλλά βραχυπρόθεσμα μάλλον θα σου δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ' όσα θα σου λύσει. Αν δεν είσαι έτοιμος ή διατεθειμένος να αντιμετωπίσεις φωνές, κλάματα, υστερίες, κατάρες και θεατρικές παραστάσεις, μην το λες, ή τουλάχιστον μην  τους το λες τώρα. Σκέψου τα και πράξε. Αν σκεφτείς κάτι διαφορετικό, ξαναγράψε μου. 

Φιλικά,

 

Αγαπητέ Άρη μου,
Συγχαρητήρια, καταρχάς, για το θάρρος σου και την όμορφη και ελεύθερη ζωή που οργανώνεις για τον εαυτό σου. Δεν είναι δεδομένο για κανέναν μας, οπότε μπράβο σου!


Κανείς δεν μπορεί να σου πει με βεβαιότητα τι είναι καλύτερο να κάνεις. Το μόνο απολύτως σίγουρο είναι ότι το να μην κρύβεσαι είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ψυχική σου υγεία. Οπότε ναι, ένα κάμινγκ άουτ θα σε βοηθήσει μακροπρόθεσμα αρκεί να ισχύουν κάποιες προϋποθέσεις:

• Αν οι γονείς σου αντιδράσουν άσχημα, να θυμάσαι ότι συχνά αυτή είναι η αρχική αντίδραση και μετά με τον καιρό μαλακώνει. Εσύ πρέπει να είσαι σταθερός και αμετακίνητος, αλλά και με κατανόηση απέναντί τους, γιατί στην ουσία χάνουν τον γιο τους (όπως πίστευαν ότι ήσουν και περίμεναν να ζήσεις τη ζωή τους). Χρειάζονται χρόνο να πενθήσουν αυτή την «απώλεια».
  
  
• Αν οι γονείς σου αντιδράσουν πολύ άσχημα, να έχεις τη δυνατότητα να φύγεις από το σπίτι και να αποφύγεις την ψυχολογική βία που θα σου ασκήσουν.
  
  
• Αν οι γονείς σου αντιδράσουν πολύ άσχημα, να ξέρεις ότι δεν φταις εσύ καθόλου γι’ αυτό. Η δική τους νοοτροπία φταίει και το πετάνε πάνω σου. Νομίζω ότι αυτό το έχεις λυμένο, ευτυχώς, και μπράβο σου. Η στεναχώρια τους ή ο θυμός τους δεν σε αφορά! Πολλές φορές οι γονείς προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τα παιδιά τους, αλλά αυτό δείχνει πόσο κακοί γονείς είναι (άσχετα αν λένε ότι το κάνουν για το καλό του παιδιού τους, τον εαυτούλη τους σκέφτονται).
  
  
• Το κάμινγκ άουτ στους γονείς σου να το κάνεις σε μια χρονική στιγμή που είναι κατάλληλη για σένα, δηλαδή να έχεις ήδη κάποιους ανθρώπους γύρω σου να σε στηρίζουν, φίλους, γκόμενο (όπως πολύ σωστά σκέφτεσαι). Τελείως κατάλληλη στιγμή σπάνια υπάρχει, υπάρχουν όμως πολύ ακατάλληλες στιγμές.

Η γνώμη μου είναι να τους το πεις, όχι να τους αφήσεις να το μάθουν από μόνοι τους. Είναι μια σημαντική σχέση και μια σημαντική πληροφορία. Είναι θέμα σεβασμού της σχέσης και θα βοηθήσει να χτίσετε μια καλύτερη σχέση στο μέλλον. Εκτός εάν έχεις τόσο κακές σχέσεις με τους γονείς σου, που ειλικρινά χέστηκες τι σκέφτονται και τι αισθάνονται, οπότε μια χαρά θα κάνεις να τους γράψεις κανονικά και να μην τους πεις τίποτα.

Για ό,τι χρειαστείς, ξαναγράψε μας!