Αρθρο του Βασίλη Κατσαράκη

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχείται από τη θρησκεία. Έρευνες δείχνουν πως το 85% του παγκόσμιου πληθυσμού πιστεύει σε κάποιου είδους ανώτερη δύναμη. Ειδικότερα στην Ελλάδα, η πίστη φαίνεται να είναι η μόνη επιλογή. Η Ιουδαιοχριστιανική ιδεολογία παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένη με την «παράδοση», ενώ από το 19^ο αιώνα και εντεύθεν καθιερώνεται και επισήμως ως συνέχεια του κλασικού ελληνικού πολιτισμού, του οποίου στην ουσία υπήρξε μέγιστος πολέμιος.

Οι ίδιοι βέβαια οι ρασοφόροι ζηλωτές θα υποστηρίξουν ότι καταφέρονται αποκλειστικά και μόνον ενάντια στα βδελύγματα των «ειδωλολατρών», κυρίως δε αυτό της παιδεραστίας (βδέλυγμα στο οποίο ουκ ολίγοι ιερείς υποκύπτουν συχνά πυκνά), ξεχνώντας ασφαλώς ότι την εποχή που ήταν απόλυτα ηθικό για έναν άνδρα να διεκδικήσει ερωτικά έναν έφηβο, κορίτσια της ίδιας ηλικίας παντρεύονταν και γεννούσαν παιδιά. Το πρόβλημα των παπάδων και των λοιπών σκοταδιστών δεν είναι κατά συνέπεια η άμεμπτη ηθική, την οποία φυσικά διεκδικούν κατ’ αποκλειστικότητα, αλλά η υποκρισία και η εξόφθαλμη ομοφοβία τους.

Μια ομοφοβία που δυστυχώς υιοθετεί αυτόματα ως προεπιλογή και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, με το υπουργείο Θρησκευμάτων (και Παιδείας παρεμπιπτόντως) να εναρμονίζεται πλήρως με τις μισανθρωπικές, ενοχικές εμμονές της Εκκλησίας. Πρόσφατο παράδειγμα, το βραβευμένο με το Παγκόσμιο Αριστείο Καινοτομίας ελληνικό πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής «Φρίξος» το οποίο «παγώνει» και μένει… μετεξεταστέο. Διότι τα παιδιά μπορεί να είναι έρμαια των ανυπέρβλητων παθογενειών ενός αναχρονιστικού εκπαιδευτικού συστήματος, πάντα ωστόσο θα υπάρχει χώρος και για τις ιδεοληψίες της εκάστοτε κυβέρνησης.

Το «μάθημα» των θρησκευτικών, με τις πολυάριθμες αντιεπιστημονικές και μισαλλόδοξες κοινοτυπίες του είναι «πανταχού παρόν» στις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης, ενώ η Εξέλιξη, ή η Φιλοσοφία παραμένουν ουσιαστικά στο περιθώριο. Γιατί μπορεί ακόμα να διαφωνούμε ως προς το βαθμό που τα γονίδια μάς καθορίζουν, αλλά αν είσαι Έλληνας, έχεις αναμφισβήτητα γεννηθεί και Ορθόδοξος. Γιατί όπως οι νόμοι υπάρχουν για να καταπατώνται, έτσι υπάρχουν το Σχολείο και η Εκκλησία για να μας καταπιέζουν και να μας υπενθυμίζουν τα ολέθρια αποτελέσματα της κριτικής σκέψης.

Οι δεσπόζουσες μονοθεϊστικές θρησκείες καταδικάζουν σχεδόν στο σύνολό του το ευρύ φάσμα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, με προεξέχουσα φυσικά την ομοφυλοφιλία, την οποία και αποστρέφονται ως «αφύσικη». Σε αντίθεση προφανώς προς τις μυριάδες απαγορεύσεις του Κορανίου και της Αγίας Γραφής που τις συναντάμε εν αφθονία στο φυσικό κόσμο.

Η αγάπη, η φιλία, η ερωτική διάθεση, αντίθετα με τις θρησκείες, τις ποδοσφαιρικές ομάδες, ή τα πολιτικά κόμματα, είναι καταστάσεις φυσικές. Όπως λοιπόν έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε αν θα είμαστε προοδευτικοί ή μη, Ολυμπιακοί ή Δυναμό Μόσχας, ας δώσουν το υπουργείο και οι εκπαιδευτικοί το δικαίωμα στα παιδιά μας να ανακαλύψουν μόνα τους, δημοκρατικά και κυρίως βιωματικά το αν θα πιστεύουν και σε τι.

Και την επόμενη φορά που θα αναζητήσουμε τα γενεσιουργά αίτια του διαρκώς αυξανόμενου σεξιστικού, ομοφοβικού και τρανσφοβικού βιασμού της αξιοπρέπειας (bullying), ας στρέψουμε το βλέμμα στη σχολική ύλη των παιδιών μας και τα κηρύγματα μίσους των απανταχού θρησκόληπτων και ας αναρωτηθούμε αν η πτωχευμένη χώρα μας ανήκει τελικά στο κλαμπ των ανεπτυγμένων και κοσμικών κρατών ή όχι. Τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να πούμε ότι βλέπουμε το πρόβλημα κατάματα.