Aγαπητες μου νεράιδες,

Ειμαι 27 χρονων και πριν απο 6 μηνες απολύθηκα και εφαγα την φρικη της ζωης μου. Παρατησα το σπιτι μου και ξαναγυρισα στους γονεις μου, φρικιαστικη εμπειρια, και πέρασα 6 μηνες απο εταιρεια σε εταιρεια να μοιραζω βιογραφικα και να δινω την μια συνεντευξη πισω απο την αλλη. Τελικα βρηκα μια δουλεια που δουλευω ανασφαλιστη για 800 ευρω απο εκει που επαιρνα 1500το μηνα. Η φαση αυτη της ζωης μου ηταν πολυ δυσκολη και μαζι με το γεγονος οτι επεστρεψα στο πατρικο μου τα νευρα μου ειχαν γινει ζαρτιερες.

Εχω μια σχεση εδω και 3 χρονια. εκεινη ειναι δημοσιος υπαλληλος και η κριση κτλ δεν την ειχαν αγγιξει. Σε ολο αυτο το διαστημα με στηριξε πολυ. Απο το να αγορασει εφημεριδες και να κυκλωνει αγγελιες μεχρι να μου παρεχει ψυχολογικη βοηθεια.

Επειδη το πατρικο μου εινια πολυ μακρια απο το σπιτι της, πρεπει να παρω 3 λεωφορεια για να παω, της ζητησα να μεινουμε μαζι και το αρνηθηκε λεγωντας μου πως δεν θα αντεχε να κανει τον ψυχοθεραπευτη 24 ωρες. Εκει στεναχωρεθηκα. Μου ειπε οτι την κουρασε όλη αυτη η ιστορια με την μελαγχολια μου, οτι εχει βαρεθει να με βλεπει να κλαιω γιατι με εχουν στην δουλεια σαν βοηθο του αλβανου, ειπε οτι σε περιοδους δυσκολες δεν εχω δυναμη μεσα μου και προσπαθω να πιαστω απο αλλους να με σωσουν, πως παρολο που βρηκα δουλεια εξακολουθω να ειμαι μεσα στην φρικη και να μιλαω ΜΟΝΟ για τα δικα μου προβληματα και οτι υπηρχαν μερες που δεν την ρωτουσα καν "τι κανεις" παρα μονο γκρινιαζα και εκλαιγα για τα κακα που μου συμβαινουν. Και εχει δικιο σε αυτα. Στη θεση της θα με ειχα αποκεφαλισει.

Ερχεται η επετειος μας και παμε ενα ταξιδακι που μου το κανε δωρο, και αντι να ειμαστε καλα γινομαστε χαλια γιατι παλι εγω ημουνα μεσα στη φρικη, με την δουλεια, τα λεφτα, τους γονεις μου που μου συμπεριφερονται σαν τριχρονο και μου λενε αντε ποτε θα παντρευτεις, ενω θελω να τους πω κλειστε βαλιτσες και παμε Τηλο. Και ξερετε κατι, πλεον δεν μαλωνουμε, κλεινει το στομα της, παιρνει τον υπολογιστη της και δεν μου μιλαει, δεν βγαζει κουβεντα. Για 2 ωρες, για 2 μερες.

Την αγαπαω παρα πολυ και ξερω οτι πρεπει να χαλαρωσω και οτι με το αγχωνομαι δεν λυνεται καποιο προβλημα, αλλα ειμια τοσο στρεσαρισμενη και στεναχωρεμενη που δεν μπορω ν ααπολαυσω ουτε ενα καφε. Η σταση μου αυτη δεν εχει να κανει μονο μαζι της, εχω γινει ετσι με ολους. Αλλα δεν με νοιαζει τοσο για τους φιλους μου-καθως και οι 2 φιλες μου απολυθηκαν και ειναι στην ιδια φρικη- οσο για εκεινη.

Το να βρω μια αλλη δουλεια με καλυτερες συνθηκες κτλ ειναι σιγουρα μια λυση, αλλα ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ρε παιδια. Κατουρημενες ποδιες εχω φιλησει και τιποτα... Πως πιστευετε οτι μπορω να ξεπερασω την κατασταση και να ξαναρχισω να χαιρομαι με μικρα απλα καθημερινα πραγματα? Υπαρχει ελπιδα?

Ευχαριστω προκαταβολικα

Ντέπη

---

Ταραγμένη φιλενάδα,

Μπορείς σε παρακαλώ να χαλαρώσεις, γιατί με τσίτωσες άγρια; Ένα γράμμα σου διάβασα και άρχισα να τρέμω. Φαντάζομαι τι τραβάει η φίλη σου.

Όλοι μας έχουμε περάσει περιόδους που ήμασταν μέσα στα σκατά και στην απόλυτη φρίκη. Δεν είσαι η μόνη που της έτυχε κάτι στραβό. Και όχι, δεν εννοώ ότι μου κόλλησε το στιφάδο και τι θα σερβίρω απόψε στη δεξίωση του πύργου. Εννοώ πραγματικά προβλήματα οικονομικά, υγείας, οικογενειακά, φορολογικά, δικαστήρια και δεν συμμαζεύεται. Καταλαβαίνω το πρόβλημά σου, αλλά ξέρεις πόσο χάλια είναι η κατάσταση αυτή την περίοδο. Όντας μέσα στη μέση του προβλήματος θεωρείς ότι έχει πέσει ο ουρανός και σ' έχει πλακώσει. Προσπάθησε να απομακρυνθείς από το πρόβλημα και να δεις τα πράγματα λίγο πιο ήρεμα. Τίποτε δεν κρατάει για πάντα, κάνε υπομονή, δες πώς θα αντέξεις μέχρι να περάσει αυτή η μπόρα και συνέχισε να ψάχνεις. Στο τέλος όλα θα γίνουν καλύτερα, φτάνει να αγωνίζεσαι.

Επειδή έχω ένα εγγενές πρόβλημα με τη κλαψομουνίαση και τα κρεμασμένα μούτρα, προτείνω σε όποιον έχει τέτοια διάθεση λόγω αντικειμενικώς δευτερευόντων προβλημάτων να περάσει μια βολτούλα από τον Άγιο Σάββα ή το Μεταξά, την πτέρυγα καρκινοπαθών και ανιάτων. Να περάσει κανένα μισάωρο με περιστατικά υπό ακτινοβολία για όγκους στον εγκέφαλο, στις ωοθήκες, στα οστά, να κάνει λίγη παρέα σε κάποιον που παίρνει χημειοθεραπεία για λευχαιμία ή για πολλαπλές μεταστάσεις, και μετά να έρθει να μου ξανακλαφτεί γιατί δεν του φτάνουν τα λεφτά. Και αν δεν πειστεί, υπάρχει και αντίστοιχη πτέρυγα στο Παίδων με παιδάκια 5 και 6 ετών. Εκεί θα καταλάβει ποια είναι τα πραγματικά και ανυπέρβλητα προβλήματα.

Λοιπόν φιλενάδα, αντί να μυξοκλαίς και να βάζεις τη σχέση σου σε άμεσο κίνδυνο διάλυσης (το έχεις σκεφτεί αυτό το "κερασάκι"; ) θα πρέπει να ευχαριστείς το Θεό που σου έδωσε έναν άνθρωπο που σε αγαπάει (διαφορετικά θα την είχε κάνει από καιρό), σε ακούει και σε στηρίζει.

Αμέσως μόλις διαβάσεις αυτό το γράμμα πήγαινε και δώσε της ένα ΜΕΓΑΛΟ φιλί, αγκάλιασέ την για κανένα μισάωρο και πες της πόσο την αγαπάς και πόσο πολύτιμη είναι για σένα. Και σταμάτα τη γκρίνια. Διαφορετικά θα σου δώσω μια διαδικτυακή σφαλιάρα και δεν θα ξέρεις από που σου ήρθε.

Η τσαντισμένη Καλή Νεράιδα

---

Μιζ Ντέπη,

Τα λεφτά δεν είναι το παν. Υπάρχουν και τα κορίτσια με λευκά φορέματα, τα πακέτα τυλιγμένα με καφέ χαρτί και τα μουστάκια γατακίων. Είναι μερικά από τα αγαπημένα μου πράγματα!

Δυστυχώς, για όλα τα υπόλοιπα χρειάζονται τα ρημάδια, οπότε καλά κάνεις και φρικάρεις. Το να φρικάρεις σε κάνει πολύ σέξι και θελκτική παρέα. Άσε που με μια γερή φρίκη σκέφτεσαι πιο καθαρά κι έτσι καταστρώνεις καλύτερα τρόπους να λύσεις το πρόβλημα.

Εννοείται ότι δεν υπάρχει ένα κουμπάκι που θα το πατήσεις για να πάψεις να είσαι φρικαρισμένη. Ή μάλλον υπάρχει: είναι το ίδιο που πατάς για να εμφανιστεί η Αντζελίνα Τζολί στην πόρτα σου ήδη κεραυνοβολημένη μαζί σου.

Πάτα το κουμπάκι και ξεφρίκαρε. Αν δεν το βρίσκεις (πουτάνα Αντζελίνα, φέρ' το πίσω!) δοκίμασε απλά να παρηγοριέσαι με τα ηλιοβασιλέματα και την αγκαλιά της συντρόφου σου. Βγαίνε από το σπίτι όσο περισσότερο μπορείς (για να ξεφύγεις από την Κατάθλιψη Που Λέγεται Γονείς) και εκμεταλλεύσου όλα τα φρη πράγματα που γίνονται στην Αθήνα. Όταν στο μέλλον θα έχεις πάλι φράγκα, θα αναπολείς αυτή την περίοδο με ψεύτικη νοσταλγία και θα πουλάς μόστρα σε άλλα σαλταρισμένα κοριτσάκια που «εσύ στα νιάτα σου πάλεψες, κοιμήθηκες σε καμαρούλα μια σταλιά δύο mp3» αλλά στο τέλος διέπρεψες!

Η Καλύτερη Νεράιδα