Γεια σας πολυαγαπημενες μου Νεραϊδες!

αν και οι δικες μας δουλειες μοιαζουν ειναι σχεδον ιδιες ειπα να απευθυνθω σε εσας για να με συμβουλευσετε για το προβλημα μου.

Εχω μια ομοφυλη σχεση εδω και εναν χρονο και πραγματικα ειναι πολυ ενδιαφερουσα, αντιστοιχως και το σεξ. Ηταν ενα απο τα ιδανικοτερα κρεβατια μην σας πω και καναπες!

Καπου εδω ξεκινα το προβλημα μου το οποιο εχει ως εξης: Εγω μενω Νεα Υόρκη ενω ο φιλος μου Καλαματα! Η κατασταση αυτη με εχει κανει να ακουω ασματα του στυλ: Της καρδιας μου τοκογλυφε, γλυφε το κορμι μου γλυφε! Επισης σε δυο μηνες ο φιλος μου θα μετακομισει για 5 χρονια στην Οσακα της Ιαπωνιας!!!

Τι να κανω??? Δεν εχετε ιδεα για τι σεξ μιλαμε!!

Σας φιλω και περιμενω απεγνωσμενα την απαντηση σας

Αλεξανδρος

 

---

 

Φίλε μου γεια,

Το Νέα Υόρκη-Καλαμάτα, το καταλαβαίνω. Το Καλαμάτα-Οζάκα με κουφαίνει λίγο, αλλά έτσι είναι η ζωή, γεμάτη εκπλήξεις. Λοιπόν, στο θέμα μας και στο καυτό σου ερώτημα: τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα. Η εμπειρία έχει δείξει (και εκ των υστέρων η κοινή λογική έχει επιβεβαιώσει) ότι οι διηπειρωτικοί δεσμοί δεν έχουν μέλλον. Εδώ δεν έχουν παρόν, τι λέμε τώρα; Αν θέλεις μια λακωνική απάντηση, η υπόθεσή σου είναι καταδικασμένη. Δεν μιλάμε να έχεις εγκατεστημένο δεσμό και να φύγει ο άλλος για 2-3 μήνες. Εκεί κάνεις υπομονή με τη βεβαιότητα (;) ότι θα ξαναγυρίσει σύντομα. Αλλά δεσμός εξ αποστάσεως δεν χτίζεται, ούτε συντηρείται με ταξίδια, γράμματα, e-mail και Skype. Θα θυμίζει άρρωστο σε κώμα που κρατιέται στη ζωή με μηχανήματα. Αν λοιπόν σκέφτεσαι δεσμό με τριαντάφυλλα και πεταλούδες, ξέχνα το. Ακούγεται σκληρό, ανέραστο, στριμμένο, καθόλου ρομαντικό, αλλά έτσι είναι δυστυχώς.

Αυτά δεν σου τα λέει καμία αγαμήτου και ασχέτου, αλλά μια Καλή Νεράιδα που είχε φλογερούς δεσμούς και πάρε-δώσε με Βραζιλία (2), Βιετνάμ (1), Αίγυπτο (1), Ισπανία (2). Όλοι είχαν κοινή πορεία και κοινή κατάληξη. Αυτό που κάποια στιγμή ξεκίνησε με μεγάλο ενθουσιασμό, κατέληξε ανεπαρκές, δύσκολο, προβληματικό, ακριβό, ελάχιστα αποδοτικό, frustrating (πως το λέτε στο Ελλάντα αυτό; ).

Μόνο (το τονίζω) αν μπορείς να αποδεσμευτείς συναισθηματικά, να μην περιμένεις τίποτε, να μην τον σκέφτεσαι κάθε μέρα και μόνο (το ξανατονίζω) αν μπορείς να τον δεις σαν έναν φίλο που κάνετε και καλό σεξ μία στο τόσο, μόνο (το ξανατονίζω) αν δεν έχεις καμία συναισθηματική απαίτηση ή απαίτηση για αποκλειστικότητες κλπ, και αν το αντέχει η τσέπη σας, τότε ίσως (πρόσεξε το «ίσως») να μπορείτε να βρισκόσαστε μία δύο φορές το χρόνο ή να κάνετε μαζί διακοπές και να ξεσκίζεστε. Και όσο κρατήσει.

Αλλά επειδή είναι εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο να αποδεσμευτείς συναισθηματικά από έναν άνθρωπο με τον οποίο περνάς τόσο καλά μαζί, φοβάμαι ότι τελικά μετά από ένα τραβολόγημα και μια ταλαιπωρία μηνών ή ετών, ότι θα καταλήξεις στην πρώτη παράγραφο. Θα δεις ότι δεν υπάρχει μέλλον και θα τελειώσει η ιστορία.

Το ξέρω ότι σε προσγείωσα με τα μούτρα, αλλά ζήτησες τη γνώμη μιας έμπειρης. Τώρα βέβαια ξέρω πως ό,τι σου είπα θα το γράψεις στ' αρχίδια σου και καλά θα κάνεις. Ζήσε τον έρωτά σου, μάζεψε τις εμπειρίες σου, ψήσου σαν το αρνί στη σούβλα και στο τέλος πάρε τις αποφάσεις σου.

Φιλούμπες

Η Καλή Νεράιδα

ΥΓ. Τι εννοείς «οι δουλειές μας είναι ίδιες»; Είσαι και εσύ νεράιδα; Πώς δεν σε έχω πετύχει σε κανένα συνέδριο; Θα πας του χρόνου στο Βερολίνο; Αν ναι, να βρεθούμε!

 

---

 

Αγαπητέ Αλέξανδρε,

Το πρόβλημά σου δεν είναι η Νέα Υόρκη ή η Οζάκα. Το πρόβλημά σου είναι η Καλαμάτα! Τι διάολο κάνεις ακόμα εκεί; Μάζεψε τα μπογαλάκια σου κι ένα βαζάκι ελιές Καλαμών γιατί είναι φωτιά και λάβρα στην Οζάκα και τράβα στον φλογερό εραστή σου.

Αν λιώνει κι αυτός για σένα, θα καταχαρεί, θα χαίρεστε κι οι δύο μέχρι να τσούξει και μετά, αν δείτε ότι καλός ο καναπές-κρεβάτι αλλά όχι και να σε σβερκωθούμε καλαματιανέ, θα φύγεις κύριος κύριος και χωρίς απωθημένα. Άσε που όταν γυρίσεις, θα έχεις να λες ιστορίες για την Ιαπωνία και θα ρουμπώνεις όλες τις φιλενάδες σου, που ούτε έξω από την ιαπωνική πρεσβεία δεν έχουν περάσει.

Η Καλύτερη Νεράιδα

ΥΓ. Μόλις παρατήρησα ότι στην Καλαμάτα μένει ο φλογερός εραστής σου, όχι εσύ, αλλά επειδή βαριέμαι να το ξαναγράφω, δώσ' του τη συμβουλή μου κι όξω απ' την πόρτα.