Είμαι 25 χρονών και σπουδάζω στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα, κάνω το μεταπτυχιακό μου.

Ήμουν πάντα χαρακτήρας κλειστός, σε σημείο ψυχρότητας μερικές φορές. Μπορώ ταυτόχρονα να γίνω πολύ ευχάριστος και διασκεδαστικός. Αυτό όμως που θέλω πραγματικά να αναφέρω για μένα είναι το εξής. Είμαι ανοιχτά ομοφυλόφιλος (αν κι έχω εμπειρίες με το άλλο φύλο και μάλιστα η τελευταία ήταν πρόσφατη) και είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να κάνει αυτούς που τον πλαισιώνουν χαρούμενους.

Μπορεί να ερωτευτώ έναν άνθρωπο –και συμβαίνει κατεξοχήν τους τελευταίους μήνες- που δεν είναι του ίδιου σεξουαλικού προσανατολισμού με εμένα. Γνωρίζοντας αυτό, επειδή θέλω να είμαι έστω φίλος και γιατί τον εκτιμώ –μιλώ για συγκεκριμένο πρόσωπο τώρα- του γνωρίζω μια πανέμορφη κοπέλα και ξεκινάνε να έχουν κάτι. Το βλέπω να συμβαίνει μπροστά μου και ξέρω πως έχουν κοιμηθεί μαζί και φυσικά θα το επαναλάβουν. Με έχει εξουθενώσει τόσο το ότι «πέφτω» για ανθρώπους που είναι δεδομένα εκτός βεληνεκούς αλλά και το ότι φροντίζω για άλλους στερούμενος τη δική μου ευχαρίστηση. Με έχει εξουθενώσει επίσης να γνωρίζω ανθρώπους στο διαδίκτυο, όπως με απελπίζει το γεγονός ότι δεν μπορώ να γνωρίσω κάποιον που θα είχα μια πιθανότητα ακόμη και να φλερτάρω εάν δεν πάω σε κάποιο γκέι κλαμπ.

Επειδή όσοι πάνε εκεί ξέρουν ότι μόνο εκεί μπορούν να δραστηριοποιηθούν άνετα, με κάνουν να κουμπώνομαι όταν πηγαίνω σε ένα τέτοιο μέρος και με πιάνουν ντροπές πολλές. Γιατί νιώθω κάτι σαν «ανωτέρα βία», κάτι σαν να βρίσκομαι μέσα σε μια βιτρίνα όντας προς «πώληση». Θα ήθελα να μπορώ να έχω γύρω μου ανθρώπους που θα με έκαναν να αισθάνομαι ότι μπορώ να λειτουργήσω ως ομοφυλόφιλος κι αυτό να σήμαινε κάτι πέρα από το ότι μού αρέσουν οι άντρες απλά. Εύχομαι να μπορούσε αυτό να έβρισκε ικανοποίηση, όσον αφορά την εννοούμενη ανάγκη του, out in the open; naturally, un-biased, και με μη επιτηδευμένο τρόπο.

Είμαι πραγματικά απελπισμένος και δε θέλω να απευθυνθώ σε ειδικό, γιατί δε νομίζω πως χρειάζομαι βοήθεια ψυχολόγου -but that's just me maybe.

Ευχαριστώ!

K-dawg

 

Χρυσό μου γεια σου,

Με πετυχαίνεις σε ομολογουμένως δύσκολη στιγμή: Τηγανίζω καλαμαράκια, περιμένω την μανικιουρίστα και αμέσως μετά πρέπει να πάω σε μια επαγγελματική παρτούζα. Καταλαβαίνω την απορία σου, "γιατί καλαμαράκια;", εγώ που σας είχα συνηθίσει στο περσικό χαβιάρι και τον σκοτσέζικο σολωμό. Ε, να, σκέφτηκα ότι ζώντας μέσα σε τόση χλιδή και πολυτέλεια, δεν θα μπορούσα να έρθω κοντά στα εκατομμύρια θαυμαστών μου που δεν έχουν την δική μου σκανδαλώδη οικονομική άνεση. Έτσι είπα μια φορά τον μήνα να τρώω κάτι πιο λαϊκό (με την καλή έννοια, πάντοτε) και να δίνω και ένα έξτρα ρεπό στην μαγείρισσα (ναι, αναγκάστηκα να ξαναπροσλάβω, αφού απέλυσα την τελευταία, γιατί κόντεψα να πεθάνω από ασιτία, έτρωγα μόνον μαρούλια από τον κήπο).

Φυσικά μετά από την ταλαιπωρία του μαγειρέματος με αναλαμβάνει η εφημερεύουσα μανικιουρίστα από τα Επείγοντα, γιατί πώς θα εμφανιστώ στην παρτούζα με άβαφο νύχι; Δεν είναι του επιπέδου μου, εντελώς ντεκαβλέ, καταλαβαίνεις. Πράγμα το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το πρόβλημά σου, αλλά έπρεπε να το πω για να ξέρεις τι θυσίες κάνω, παρότι Νεράιδα και μάλιστα Καλή.

Λοιπόν, από αυτά που μου γράφεις υποπτεύομαι ότι πολύ το ψάχνεις το θέμα και τα απλά τα κάνεις δύσκολα, έως εντελώς κουβάρι βρε παιδάκι μου, και τι να σου πω και εγώ από μια διαδικτυακή στήλη; Τι θέλεις και μπλέκεις με τα γκομενικά των άλλων; Από αλτρουισμό; Για να τους υποχρεώσεις; Για να βάλεις πάγο στον εαυτό σου; Από την άλλη πώς γίνεται μια ζωή να την πέφτεις σε λάθος άτομα; Δεν τους "κόβεις" προηγουμένως τι καπνό φουμάρουν;

Όσο για το ότι θέλεις να έχεις γύρω σου ανθρώπους που θα σε κάνουν να λειτουργήσεις ως ομοφυλόφιλος, πώς το εννοείς αυτό; Δεν σε πιάνω. Δεν έχεις φίλους που να ξέρουν ότι είσαι γκέι; Πώς λειτουργείς ανάμεσά τους;

Βλέπεις πόσες πολλές ερωτήσεις θα ήθελα να σου κάνω και δεν μπορώ γιατί συν τοις άλλοις με την κουβέντα τα έκαψα τα καλαμαράκια και πάλι με μαρούλι θα την βγάλω γαμώ τη φλυαρία μου.

Λοιπόν, για να μην πολυλογώ και στο τέλος πάρει φωτιά η κουζίνα, το θέμα σου μού φαίνεται αρκετά πολύπλοκο και δεν νομίζω ότι μπορεί να απαντηθεί από τη στήλη αυτή. Παρά την πεποίθησή σου περί του αντιθέτου, εγώ πιστεύω ότι πρέπει να το συζητήσεις με έναν ειδικό και μάλιστα αρκετές φορές για να καταλάβεις πρώτα -πρώτα εσύ τι εννοείς, τι σου φταίει, τι κάνεις λάθος, τι δεν μπορείς να υπολογίσεις ή να ελέγξεις καλά, και να δεις πώς θα το αντιμετωπίσεις.

Φιλικά,

 

 

Μπερδεμενάκι,

Γράφεις ότι κουμπώνεσαι όταν πηγαίνεις σε τέτοια μέρη (γκέι μπαρ) και σε πιάνουν ντροπές, επειδή νιώθεις «σαν να βρίσκομαι μέσα σε μια βιτρίνα όντας προς «πώληση». Χμ… Ενώ όλοι οι στρέιτ, σε όλα τα στρέιτ μπαρ πάνε εκεί ΜΟΝΟ για ν’ ακούσουν την καταπληκτική μουσική, να ασκηθούν στη βιονική ακοή προσπαθώντας ν’ ακούσουν τι λέει ο διπλανός τους σε απόσταση 1,2 χιλιοστών, να ξεφορτωθούν το έξτρα παραδάκι που τους ξεχειλώνει τις ραφές στις τσέπες και είναι όλοι τους υπεράνω και δεν νοιάζονται αν θα βρουν κάποια ψυχή ώστε να δουν επιτέλους λίγη χαρά στα σκέλια τους. Γι’ αυτό και πάνε σαν λέτσοι όλοι, άντρες γυναίκες, ε;

Όσο νάτσουράλυ και ανμπάιεσντ είναι στα στρέιτ μπαρ άλλο τόσο είναι και στα γκέι: είμαστε πάντα σε μια βιτρίνα, τουλάχιστον αν έχουμε έστω και μικρό ενδιαφέρον να κάνουμε παιχνίδι. Γι’ αυτό και πίνει ο κόσμος, για να φέρεται πιο χαλαρά στη βιτρίνα.

Σαφώς υπάρχουν και διαφορές με τους στρέιτ, με την έννοια ότι οι γκέι δεν μπορούμε να φλερτάρουμε πάντα και παντού – αν και θα εκπλαγείς πόσο πιο εφικτό είναι απ’ ό,τι φοβόμαστε.

Με μπερδεύεις όταν γράφεις «θα ήθελα να μπορώ να έχω γύρω μου ανθρώπους που θα με έκαναν να αισθάνομαι ότι μπορώ να λειτουργήσω ως ομοφυλόφιλος κι αυτό να σήμαινε κάτι πέρα από το ότι μού αρέσουν οι άντρες απλά». Δηλαδή, τι ανθρώπους έχεις γύρω σου; Άσχετους που δεν ξέρουν για σένα; Βλαμμένους που νομίζουν ότι γκέι είναι genre μουσικοχορευτικού σόου; Λες ότι είσαι ανοιχτά ομοφυλόφιλος. Πόσο ανοιχτά; Όσο ανοίγει ένα στρείδι όταν δεν κοιτάει κανείς; Και σε ποιους;

Ζεις στο εξωτερικό. Εκτός αν μιλάς για κάποιο γκούλαγκ στο Νοβοσιμπίρσκ, ακόμα και στο τελευταίο χωριό της μουλιασμένης Αγγλίας να ζεις και να είσαι η μόνη αδερφή του χωριού, υπάρχουν τρόποι να γνωρίσεις άλλους – τουλ. στην κοντινότερη πόλη. Κι όχι μόνο στα μπαρ: σε συλλόγους, εκδρομές, κοινοτικές δραστηριότητες, ομάδες, κουράστηκα να γράφω…

Κάποιο θεματάκι αυτοαποδοχής το έχεις μου φαίνεται. Για ψάξ’ το!