Είμαστε και οι δύο από επαρχιακή πόλη στη Β. Ελλάδα (μεταξύ μας εγώ χέστηκα γι' αυτό, νομίζω και αυτός, αλλά πρέπει να το γράψω γιατί πουλάει), εγώ βέβαια μένω στη Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζω ενώ αυτός έχει τελειώσει.

Είναι 25 (γαμάει το νουμεράκι), καστανός, ψηλός, με τα πιο ωραία μάτια που χω δει ποτέ, έχει χιούμορ, πολύ γλυκός (τρελό ατού αυτό, η καλύτερη φαντάζομαι θα ξέρει) και πάνω απ' όλα, είναι όπως τον ονειρευόμουν μια ζωή από τότε που ήξερα ότι είμαι γκέι. Σχετικά άουτ, το ξέρουν σχεδόν όλοι πλην οικογένειας, ακριβώς όπως και με μένα (δεν μπορώ να το πω και μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, όχι λόγοι ομοφοβίας αλλά σημαντικότεροι δυστυχώς).

Και αφού ρε μαλάκα είναι όλα μέλι γάλα στη ζωή σου γιατί μας πρήζεις τα αρχίδια και ποιος την ακούει μετά την καλύτερη;

Σας τα πρήζω γιατί παρ' όλο που είναι ό,τι καλύτερο μου χει συμβεί το τελευταίο 5μηνο, εγώ δε λέω να ξεκολλήσω από τον άλλον, που τον ερωτεύτηκα στα 16, κόλλησα μαζί του μέχρι...ας μην το συζητήσουμε, έτρεχα κάθε μήνα Αθήνα (όπου μένει) να τον δω, ήθελα να του μιλάω κάθε μέρα στο τηλέφωνο κλπ κλπ και αυτός από τότε που έχει κάτι άλλο στη ζωή του με έχει γράψει στ' αρχίδια του.

Φασωθήκαμε κάποια στιγμή βέβαια χωρίς να ξέρω ότι έχει ΓΚΟΜΕΝΑ και όταν το μαθα αποφάσισα να ξεκόψω μια και καλή. Όταν νόμιζα ότι τα κατάφερα ξανακατέβηκα Αθήνα (για να δω φίλους και αυτόν) και από τότε τον ξανασκέφτομαι συχνά. Σε λίγες μέρες επιστρέφει ο δικός μου και δεν ξέρω τι να του πω, αν θέλω πιο μόνιμα πράγματα ή να χωρίσουμε, αν θέλω να με βοηθήσει να προχωρήσω ή προτιμάω να κάτσω με τη μιζέρια μου να περιμένω τον άλλον πότε θα ξεχάσει τις παπαριές ότι είναι στρέιτ και θα καταλάβει πόσο τον ήθελα.

Αυτά. Εσείς τώρα παίζει και να μη βγάζετε νόημα γιατί είμαι λίγο κάπως τώρα που σας το στέλνω, αλλά δε σας φοβάμαι, κάπου θα καταλήξετε.

Υ.Γ. Σας αγαπάω ρε ρουφιάνες, και εσάς και τη στήλη σας!

 

Αγαπητό παλαβό,

Όπως καταλαβαίνεις η κατάστασή σου αγγίζει τα όρια της απύθμενης μαλακοκαυλίασης και αυτό που χρειάζεσαι επειγόντως είναι μια δυνατή σφαλιάρα μπας και συνέλθεις. Αφήνεις τον παίδαρο που έχεις μέσα στα πόδια σου (και με τις δύο έννοιες) και τρέχεις από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για κάποιον που έχει γκόμενα και σε έχει γραμμένο. Τι να βάλω ως σημείο στίξεως στην προηγούμενη πρόταση; Ερωτηματικό; Θαυμαστικό; Και τα δύο; Δυστυχώς δεν υπάρχει σημείο στίξεως για την βλακεία, τύπου μια μικρή μούντζα. Αν υπήρχε θα έβαζα πέντε στη σειρά.

Με τον τύπο στην Αθήνα το πράγμα δεν κυλάει, ούτε μπορεί να κυλήσει για προφανείς λόγους, τους οποίους τους ξέρεις και εσύ ο ίδιος. Μην το ζαλίζεις άλλο, ή εν πάση περιπτώσει ζάλιζέ το μόνον αν μπορείς να αποσυνδεθείς συναισθηματικά από αυτόν και να τον βλέπεις μόνον σαν ένα γαμήσι αν, όταν και εφόσον... Τίποτε περισσότερο. Ούτε έρωτες, ούτε τηλέφωνα, ούτε SMS, ούτε τίποτε. Μπορείς;

Αν δεν μπορείς, που όπως μου τα λες μάλλον δεν μπορείς, τότε πας γυρεύοντας για μπλεξίματα, ταλαιπωρία, δάκρυα, νεύρα, απογοητεύσεις, κατάθλιψη, και τέλος μεγάλα ανακατώματα με τον παίδαρο της Θεσσαλονίκης τον οποίο ενδεχομένως να τον χάσεις και να μείνεις με το πουλί στο χέρι.

Αν θέλεις να τα αποφύγεις όλα αυτά, η λύση είναι να αφήσεις τον Αθηναίο στην άκρη, τέλος, πέθανε, έφυγε μετανάστης στον Άρη (τον πλανήτη, όχι την ομάδα σας), και σταματάς επιτέλους μετά από τόσα χρόνια μαλακοκαυλίασης (εννιά συναπτά, αν κάνω σωστά την αφαίρεση) να ασχολείσαι μαζί του. Μια απλή λύση είναι να διαγράψεις από παντού τα τηλέφωνά του, μέιλ, διεύθυνση κλπ. Αν θέλεις είναι εύκολο. Αν δεν θέλεις, καλό ταξίδι στην Κόλαση.

Διαλέγεις και παίρνεις.

Φιλικά,

 

 

Μικρέ επαρχιώτη ηλίθιε,

Κάποιου του χαρίζανε την ευτυχία κι αυτός κοίταζε αν βγαίνει και σε οικογενειακή συσκευασία με 250ml δώρο.

Προφανώς μικρός βασάνιζες σαυράκια και τώρα θέλεις να εξιλεωθείς για τις τύψεις που νιώθεις με το να σε υποβάλλεις σε ψυχολογικά βασανιστήρια. Εύγε! Σου στέλνω ροχάλες με DHL για να νιώσεις κομπλέ.

Και δεν σ’ τα λέω αυτά επειδή έχεις τον σουπερτέλειο γκόμενο στην πόλη σου, γιατί προφανώς το παιδί δεν σου κάνει κούκου και τι κρίμα, αλλά ο έρωτας δεν γίνεται παραγγελία όπως οι πίτσες (ούτε και οι πούτσες εδώ που τα λέμε). Σου τα λέω επειδή και σουπερτέλειος γκόμενος να μην υπήρχε, το ότι κάθεσαι και μαλακίζεσαι μ’ έναν πρώην τελειωμένη περίπτωση σε άλλη πόλη δείχνει ότι προτιμάς να γαμάς την ψυχολογία σου παρά όμορφα αγόρια.