Γεια σας αγαπημένες μου νεράιδες!

Διαβάζω εδώ και ένα χρόνο τη στήλη σας και παρόλο που ήθελα καιρό τώρα να σας γράψω, τώρα βρήκα το θάρρος. Με λένε Πάνο και είμαι 17 χρονών. Η ιστορία μου είναι λίγο μεγάλη, αλλά θα σας τη διηγηθώ όσο πιο περιληπτικά μπορώ. Κάπου στα 12 είχα υποψίες ότι είμαι γκέι. αλλά έλεγα φάση είναι θα περάσει (τι ήξερα κι από αυτά κιόλας, τότε. . . ), μέχρι που στα 13 μου, Α' Γυνασίου ήμουν, γνώρισα τον Δ. , τον έρωτα της ζωής μου στο σχολείο, ένα χρόνο μεγαλύτερο. Όταν τον είδα, είπα απο μέσα μου 'δεν παίζει να υπάρχει πιο όμορφος άνθρωπος πάνω σε αυτό τον κόσμο, είναι σαν άγγελος! '

Άρχισε να μου αρέσει, και τον ερωτεύτηκα παράφορα στη Β' Γυμνασίου. Παρόλο που ήξερα ότι είναι στρέιτ και ότι δεν έχω καμία ελπίδα μαζί του, δε μπορούσα να το σταματήσω (τι πρωτότυπο θα μου πείτε, αλλά εγώ τότε δεν είχα ιδέα από gay life και stories) Από κάποιους καλοθελητές (ξέρετε, τα φίδια που το παίζουν φίλοι) μαθεύτηκε σε όλο το σχολείο ότι τον γουστάρω και από τότε σταματήσαμε να μιλάμε. Γνωστο σκηνικούλι με όλα τα μαλακισμένα του σχολείου να με κράζουν κι εγώ επείδη ακόμα καλά καλά δεν έίχα αποδεχτεί ότι είμαι γκέι να νιώθω φοβισμένος και να στεναχωριέμαι που χάλασε η έστω φιλική επαφή με τον Δ.

Το αξιοπεριέργο ήταν ότι ενώ μέχρι και όλοι οι φίλοι του με κράζανε, αυτός δε μου είπε ούτε μία λέξη, ούτε με έβρισε ούτε τίποτα. Ήταν και η πρώτη φορά που πέρασα κατάθλιψη, η οποία κράτησε κάπου 8 μήνες. Ένιωθα τόσο μόνος. . . Την επόμενη χρονιά εγώ πήγα Γ' Γυμνασίου και αυτός Λύκειο. Ηρέμησαν τα πράγματα. Τον ψιλοξέχασα.

Μέχρι πέρυσι που πήγα Α' Λυκείου, τον ξαναείδα και. . . την ξαναπάτησα! Ξύπνησαν όλα μου τα συναισθήματα, αυτή τη φορά πολύ πιο δυνατά! Έπαθα για δεύτερη φορά κατάθλιψη, αυτή τη φορά πολύ χειρότερα. Δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν, έκλαιγα αμέτρητες φορές μέσα στη μέρα, έκοψα επαφές από τους φίλους μου, χαρακωνόμουν, ήθελα να αυτοκτονήσω, παρακαλούσα να πεθάνω για να μη νιώθω άλλο πόνο. Δόξα τω θεώ, δεν έκανα τίποτα και τώρα είμαι καλά. Περνάει λοιπόν κι η περυσινή χρονιά, το καλοκαίρι συνήλθα από την κατάθλιψη και λέω, ώχ, αυτός θα πάει Γ΄Λυκείου (εγώ Β') και θα φύγει στο τέλος της χρονιάς και τι θα κάνω μετά κλπ. Τέλος πάντων, στη διάρκεια της φετινής χρονιάς, είδα διάφορα που με έκαναν να πιστεύω ότι παίζει να είναι γκει (και δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου αγαπημένες μου, όταν τα διαπίστωσα λέω φαντασου να είναι γκει κι εγω ολα αυτα τα χρόνια να ειμαι σκατά τζάμπα), που σε περίπτωση που είναι, είναι κρυφογκέι (γιατι παρέλειψα να σας πω οτι εγώ από πέρυσι το δήλωσα ξεκάθαρα σε όοοοολο το σχολείο γιατί είχα βαρεθεί να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του). έτσι λοιπόν σκέφτηκα, μόλις τελειώσει η χρονιά να πάω να του μιλήσω ανοιχτά για το πως νιώθω (άσχετα που έχουμε να μιλησουμε τρία χρόνια! ).

Όλες αυτές οι σκέψεις άρχισαν να μου φτιάχνουν την ψυχολογία και με έκαναν επιτέλους αισιόδοξο (όλο αυτά πριν ένα-δυό μήνες), μέχρι που πριν δύο εβδομάδες πήγαμε πολυήμερη εκδρομή με το σχολείο και στο πλοίο είδα έναν κούκλο στην ηλικία μου, από άλλο σχολείο, τον Γ. και έμεινα. . . Είχα να μείνω έτσι από τότε που είχα δει τον Δ. Λέω είναι κούκλος, θέλω να τον γνωρίσω, αλλά πως? όλως τυχαίως είχαμε κάτι κοινούς φίλους και τον γνώρισα και τα βράδια ερχόταν όπου πηγαίναμε με την παρέα μας. Μιλήσαμε πολύ, του έκανα νύξεις ότι μου αρέσουν τα αγόρια (όχι ξεκάθαρα, αλλά αν δεν είσαι χαζός, καταλαβαίνεις) και αυτός δεν έδειξε να έχει θέμα.

Άρχισα να έχω πολλές υποψίες οτι ίσως να είναι γκέι, αλλά μετά άρχισε να με ρωτάει για μια κοπέλα από΄το σχολείο μου, αν την ξέρω και αν τα έχει με κανέναν, γεγονός που ανατρέπει τα δεδομένα εκτός κι αν το κάνει για να ρίξει στάχτη στα μάτια. Το θέμα όμως νεράιδες μου, είναι ότι μετά από αυτές τις μέρες που περάσαμε μαζί, ήταν σαν να έσβησαν όλη μου την ιστορία με τον Δ. , του οποίου και το όνομα ακόμα μου φαίνεται πλέον αδιάφορο, σαν να μην τον ξέρω καν και έχω κολλήσει με τον Γ. ! Δεν ξέρω τι να κάνω! Να μιλήσω στον Γ. ?Τον οποίο γνώρισα τώρα ή να μιλήσω στον Δ. ?Με τον οποίο ξαφνικά ξενέρωσα, αλλά τον αγαπάω και θα τον αγαπάω για πάντα και τον θέλω εδώ και 4 ολόκληρα χρόνια (πως αντέχω δεν ξέρω) και μπορεί να ξυπνήσω αύριο μεθαύριο και να τον ξαναθέλω? Ή πολύ απλά το gaydar μου είναι ελλατωματικό και είναι και οι δύο στρέιτ (διόλου απίθανο) κι εγώ στο τέλος φάω τα μούτρα μου και ξαναπέσω σε καμιά κατάθλιψη (και δε με παίρνει τώρα που θα πάω Γ Λυκείου). Θα μου πείτε τι έχω πάθει και πάω και πέφτω σε στρέιτ ή κρυφοαδερφές (που είναι και οι δύο δίδυμοι στο ζώδιο! ), εμ, δεν ξέρω!

Αγαπημένες μου νεράιδες, συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά αυτή είναι όλη μου η ιστορία, όλη μου η ζωή. . . Μέχρι πριν 2 βδομάδες δεν ήθελα τίποτα άλλο στον κόσμο παρά το Δ. και τώρα. . . τώρα μπέρδεμα γαμώτο! Θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω τις συμβουλές σας και σας ευχαριστώ προκαταβολικά για την απάντηση σας και τον χρόνο σας, απλά κι εγώ είμαι τελείως άπειρος, γιατί όντας in love με τον Δ., τόσα χρόνια δεν έχω κάνει ποτέ τίποτα με κανέναν και δεν έχω ιδέα τι μπορώ/πρέπει να κάνω, κι όλα αυτά τα χρόνια ήταν γεμάτα με πάααρα πολύ πόνο και κλάμα για τον Δ. και τώρα λέω, τελικά αξίζει?

Κι αν δε γίνει τίποτα με κανέναν από τους δύο, εγώ θα ξανακολλήσω ποτέ με κανέναν άλλον, που να είναι σίγουρα γκέι?Γιατί καλώς ή κακώς, δεν είμαι από αυτούς που θα κάνουν κάτι με όποιον να'ναι, αλλά μόνο με κάποιον που θα μου κάνει το κλικ. Αχ νιώθω απελπισμένος! Συγνώμη αγαπημένες μου για τον χρόνο, χίλια συγνώμη και πάλι ευχαριστώ! Σας αγαπώ πολύ πολύ!

Πάνος

Αγαπητέ διπλοερωτευμένε,

Το τραγικό σου δίλημα μού θυμίζει το παλαιολιθικό τραγουδάκι της εποχής μου «Από την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω, την Κική την αγαπώ, μα μ' αρέσει και η Κοκό».

{youtube}FA8TS6TZoPc{/youtube}

Λοιπόν εν πρώτοις κούλαρε. Αυτό που σου συνέβη είναι η πιο συνηθισμένη κατάληξη «μεγάλων και τραγικών» ερώτων. Εκείνος που σε έκανε μέχρι πρότινος να χάσεις το μυαλό σου να κλαις και να βασανίζεσαι, με το γύρισμα ενός κουμπιού σου γίνεται τελείως αδιάφορος, γιατί ο επόμενος είναι απλώς πιο τραβηχτικός, σέξυ, έξυπνος, τσαχπίνης, γαμίκουλας ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο χαρακτηριστικό του σε τρελαίνει.

Αυτό τεκμηριώνει τις δύο μεγάλες μου ρήσεις: «Οι άντρες είναι σαν τα ταξί. Αν περιμένεις λίγο θα περάσει ο επόμενος» Και «Την ταφόπλακα του προηγούμενου θα την κάνω κρεβάτι για τον επόμενο». Έτσι για να φιλοσοφήσουμε λιγάκι το θέμα και να ανεβάσουμε το επίπεδο, καλαλαβαίνετε, γιατί ο ρόλος μου, εκτός από το να το παίζω Νεράιδα (με μεγάλη επιτυχία), είναι και να σας εκπαιδεύω και να σας ανοίγω τους ορίζοντες!

Στο πρόβλημα που σε βασανίζει: εφόσον λες ότι όοολοι ξέρουν ότι είσαι γκέι δεν έχεις να φοβάσαι μήπως πει κάποιος κάτι κάποτε, γιατί κολλάς; Πες στον τύπο ότι τον γουστάρεις και βλέπεις αντιδράσεις. Ή το λες και στους δύο. Από την άλλη όμως, για να σε προσγειώσω και να μη σε έχω μετά να μου κλαίγεσαι ότι «μπούουουου, δεν με θέλει, θα φαρμακωθώ», πρέπει να ξέρεις και για τώρα, και για την μελλοντική σου καριέρα, ότι το 90% των ανδρών είναι στρέιτ και ότι ακόμη και αν είναι γκέι ή bi, δεν έχουν καμία υποχρέωση να μας θέλουν εκ μόνου του λόγου ότι τους θέλουμε εμείς.

Το επόμενο που θα πρέπει να ξέρεις είναι ότι δεν «κολλάμε» σε ιστορίες που «δεν κολλάνε». Ξεκαθαρίζουμε γρήγορα τα πράγματα, δεν περιμένουμε 10 χρόνια για να πούμε στον άλλο ότι μας αρέσει, και αν ο άλλος δεν θέλει για τους χ,ψ,z λόγους, με γειά του με χαρά του, άντε γεια! Ούτε «θα με αγαπήσει με τα χρόνια», ούτε «μου αρκεί να τον βλέπω», ούτε «ας μείνουμε για πάντα φίλοι». Όλα αυτά είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρα και δεν οδηγούν πουθενά (ισως μόνο στον ψυχολόγο). Θέλουμε μόνον όσους μας θέλουν και όσοι δεν μας θέλουν μακριά από εμάς.

Με όλα αυτά στο μυαλό κάνε το επόμενο σου βήμα!

Φιλιά,

 

 

Πανούλη μου,

Είδες καινούργιο όμορφο αγόρι και ξαναρωτεύτηκες; Join the club! Ξέρεις πόσα όμορφα αγόρια θα δεις στη ζωή σου και θα ερωτευτείς; Χιλιάδες!!!!!!!! Γιατί δεν είναι ακριβώς έρωτας, καύλες είναι τις περισσότερες φορές. Και μερικές, πιο σπάνιες, είναι και έρωτας.

Οπότε αν σπαταλάς τόση ενέργεια και σκέψη στο τι να κάνεις, πάει, το έχασες το παιχνίδι. Πες στον τύπο ότι τον γουστάρεις – δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Με ωραίο τρόπο βέβαια, όχι να τον χουφτώσεις. Μια χαρά σε κόβω που έχεις πει σε όλους ότι είσαι γκέι – θα τα πας καλά στη ζωή σου. Αρκεί να μην μπερδεύεις τις απόλυτα φυσιολογικές καυλίτσες σου με τους παντοτινούς έρωτες.

Καλή συνέχεια,