Γλυκές μου Νεραίδες,

Δε θα σας κουράσω. Το θέμα γνωστό και χιλιοειπώμενο από ενα σωρό θαυμαστές της στήλη σας. Αν και λίγο πολύ, όλοι πιστεύουμε ότι η μονογαμία δεν μπορεί να δουλέψει σε μια μακροχρόνια σχέση, τι πιθανότητες έχει η σχέση να μακροημερέυσει άμα εξ'αρχής ψαχνεσαι και δεν ησυχάζεις ποτέ; Όσες σχέσεις έκανα, ποτέ δεν κρατούσαν πάνω από 2μηνο όταν ερχοταν ο άλλος και μου έλεγε "ελευθερη σχεση κάνω μόνο".

Με το φίλο μου, είμαστε μαζί κοντά 5 χρόνια και πλέον συγκατοικούμε. Πότε δεν συζητήσαμε περι αποκλειστικότητας, αν και φαινόταν ότι είμαστε μια χαρα μαζί χωρις να ψαχνόμαστε. Παει βεβαια κάμποσος καιρός που έχουμε αρχίσει να ψαχνόμαστε ο καθένας ξεχωριστά για σεξ, εχοντας συζητήσει ότι το menage à trois ou plus δε μας φτιαχνει ιδιαιτερα. Το δικό μου πρόβλημα είναι (αυτος δεν ξέρω τι κάνει) ότι με το να έχω τον γκόμενο στο σπίτι δεν πολύβολευει. Αφηστε που απ' τη μια δε θελω να του λέω ψέμματα, απ' την άλλη δε μου βγαινει να του πω "θα παω σε μπαρ απόψε να ψωνιστω". Οσες φορες έχει γινει κάτι, αυτο ειναι οταν παμε χωριστά διακοπες ή αν λειπει/λειπω κάπου ταξιδι.

Νομίζω ότι όσο κι αν δε το παραδέχομαι κουβαλάω την ενοχή και τις τύψεις του μικροαστού ανθρωπάκου που κερατώνει και νιώθει ασχημα. Οι ερωτήσεις μου δύο: α) Γίνεται να λές στο φίλο σου πού πας και τι κάνεις; Αναποφευγκτα δεν θα δημιουργηθούν σκηνές ζήλιας και ανασφάλειας; β) Μήπως τελικα είναι λίγο πουριτανισμός να θεωρούμε πως η μονογαμία είναι αφύσικη αλλά το ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο, υπόθεση αποκλειστικά δύο και μόνο ανθρώπων; Γιατί δηλαδή να'χω δυο-τρεις καλούς φίλους και να μην έχω και δυό-τρεις καλούς συντρόφους/εραστές;

Έχει κάποια λογική αυτό το μονογαμικό μοντέλο των δυτικών κοινωνιών που τελευταία κάνει ανοίγματα αλλά μόνο σεξουαλικά; Μήπως σε καμιά 200αριά χρόνια οι συντροφικές σχέσεις των ανθρώπων θα έχουν την απλότητα και τον πλουραλισμό των σημερινών φιλικών σχεσεων; Δεν ξέρω, μπερδεμένος είμαι. Ίσως να θέλω και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Σας τα πρηξα τελικά είχα δεν είχα, και ήθελα να μου βγεί λιγότερο το κατεβατό. Περιμένω με αγωνία τα φιλοσοφικά και ανθρωπολογικά αποφθέγματά σας.

Αλέξης

 

Χρυσό μου,

Δεν ξέρω τι θα γίνει με τις σχέσεις σε 200-300 χρόνια από τώρα, αλλά να είσαι σίγουρος ΕΓΩ θα είμαι εδώ και θα το βλέπω ιδίοις όμμασιν, ενώ όλοι εσείς θα είστε να μην πω τι...

Λοιπόν, για να γίνω ακόμη περισσότερο μπιτς, φυσικά και είναι πρόβλημα να έχεις τον γκόμενο στο σπίτι (εδώ σκυλί στο σπίτι είναι πρόβλημα, ο γκόμενος δεν θα είναι;), αλλά αυτά τα σκέφτεται κανείς ΠΡΙΝ χρυσό μου, όχι μετά, γιατί μετά, όταν τα πράγματα έχουν πλέον αποκρυσταλλωθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, η οποιαδήποτε αλλαγή εκλαμβάνεται ως επανάσταση και ως αφορμή για ατέρμονες συζητήσεις, καυγάδες, κλάματα και λοιπά χαριτωμένα που εμένα δεν με φτιάχνουν καθόλου.

Μόνη διέξοδο στην κατάστασή σας βλέπω το να αρχίσετε να συζητάτε λίγο πιο σοβαρά την πιθανότητα να έχετε πιο αυτόνομη σεξουαλική ζωή. Αφού ψάχνεστε που ψάχνεστε, ε, βάλτε το σε μια στερεή βάση για χάρη της σεξουαλικής/φιλικής σχέσης σας την οποία απ' ό,τι καταλαβαίνω δεν θέλετε να διαλύσετε.

Πράγμα που μας φέρνει στο καυτό ερώτημά σου νούμερο ένα. Βεβαίως και γίνεται να του λες που πας και τι θα κάνεις, αλλά υπάρχει λόγος; Θα καταλάβει ότι πας να ξενοσκυλογαμηθείς, γιατί θα πρέπει να του το τρίβεις και στα μούτρα; (εκτός αν καυλώνει, οπότε, μπορείς να βάλεις και λιγάκι αλατοπίπερο, για να τον φτιάξεις και να γαμηθείτε καλύτερα).

Στο ερώτημα βου, εγώ προσωπικά και ως Νεράιδα και ως Καλή, έχω ένα θεματάκι με την υποχρεωτική μονογαμία και τον ατελείωτο εκθειασμό της. Η μονογαμία είναι εφεύρεση της ετεροφυλόφιλης κοινωνίας για να ξέρει ο άντρας αφέντης ότι τα παιδιά που θρέφει είναι δικά του και για να είναι σίγουρη η γυναίκα μητέρα ότι μπορεί να μεγαλώσει τα παιδιά της με την ασφάλεια που της παρέχει ένα αρσενικό δίπλα της.

Αλλά για τους γκέι, τι έννοια έχουν όλα αυτά; Γιατί θα πρέπει η μονογαμικότητα να προβάλλεται ως το απόλυτο ιδεώδες και για τους γκέι; Γελάω με την ηθικολογία της συντήρησης που βρήκε με το HIV/AIDS την ευκαιρία να περάσει υποχθονίως στους γκέι την προπαγάνδα της μονογαμικότητας, λες και αυτή από μόνη της ξορκίζει το κακό.

Λοιπόν, αν θέλεις την ταπεινή μου γνώμη, μπορείς να συζητήσεις με τον φίλο σου για περισσότερα ανοίγματα, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, και να έχεις όσους γκόμενους μπορείς να κουμαντάρεις, έχοντας φυσικά στο μυαλό σου την ασφάλεια και την υγεία σου. Χρησιμοποίησε πάντα προφυλακτικό μαζί με υδατοδιαλυτό ζελέ, και αν τυχόν δεις κάτι καινούργιο, περίεργο στο πουλί σου, μην το αφήνεις να χρονίσει. Επίσης κάνε εμβόλιο για ηπατίτιδα Α και Β (όλες τις δόσεις!!) και άντε στο καλό και με τη νίκη.

Φιλιά,

 

Αλεξάκο μου

Μεγάλα θέματα θέτεις, απ' αυτά που σε πιάνει η μέση σου να κουβαλάς μέσα σου. Η μονογαμία και οι ανοιχτές σχέσεις είναι δυστυχώς μεγάλο πρόβλημα επειδή είναι δύσκολο να τα συζητήσουμε ακόμα και με τον εαυτό μας, πόσο μάλλον με τον σύντροφό μας. Έχουμε, βλέπεις, μεγαλώσει με πολύ άκαμπτες εικόνες για το πώς πρέπει να είναι μια πετυχημένη σχέση: έρωτας για πάντα, κοιταζόμαστε και λιώνουμε, φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον, δεν έχουμε μάτια για άλλον άντρα, μας αρκεί ο σύντροφός μας, δεν ψαχνόμαστε, μας ολοκληρώνει, αν ορεχτούμε άλλον πάει να πει ότι τέλειωσε η σχέση μας, αν πεθάνει το σεξ, πεθαίνει κι η σχέση κτλ κτλ κτλ... Κι όλα αυτά τα πιστεύουμε χωρίς ποτέ να έχουμε κάτσει να αναρωτηθούμε αν ισχύουν πραγματικά, αν ισχύουν στη δική μας περίπτωση, λες κι όλες οι σχέσεις είναι οι ίδιες ή λες κι υπάρχει κανόνας απαράβατος για το πώς πρέπει να είναι μια καλή σχέση.

Όχι, δεν υπάρχει εύκολη, ετοιμοπαράδοτη λύση για τις σχέσεις. Σάμπως όσοι είναι μονογαμικοί (στ' αλήθεια, όχι στη θεωρία) έχουν πετυχημένες σχέσεις που αντέχουν στον χρόνο; Κάθε άλλο! Δηλαδή ούτε η μονογαμία είναι εγγύηση για μια σταθερή, καλή σχέση που αντέχει στη φθορά του χρόνου (μάλλον το αντίθετο).

Θέτεις δυο καίρια ερωτήματα: «1) Γίνεται να λες στο φίλο σου πού πας και τι κάνεις; Αναπόφευκτα δεν θα δημιουργηθούν σκηνές ζήλιας και ανασφάλειας;» Γιατί αναπόφευκτα; Καταρχάς εξαρτάται από το πώς του το λες. Δεν του το πετάς στη μούρη! Επίσης γιατί του το λες; Για να το μοιραστείτε, όπως μοιράζεστε την υπόλοιπη καθημερινότητά σας; Για να φτιαχτείτε ερωτικά κι οι δύο; Για να μη νιώθεις ενοχές και τύψεις; Για να σου αδειάσει τη γωνιά και να φέρνεις πιο εύκολα έναν άλλο σπίτι; Το κίνητρό σου παίζει μεγάλο ρόλο.

«2) Μήπως τελικά είναι λίγο πουριτανισμός να θεωρούμε πως η μονογαμία είναι αφύσικη αλλά το ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο, υπόθεση αποκλειστικά δύο και μόνο ανθρώπων; Γιατί δηλαδή να 'χω δυο-τρεις καλούς φίλους και να μην έχω και δυό-τρεις καλούς συντρόφους/εραστές;» Πουριτανισμός ξεπουριτανισμός, οι ερωτικές σχέσεις δεν είναι σαν τις φιλικές για τον βασικό λόγο ότι τις έχει ορίσει αλλιώς η δική μας κοινωνία. Δεν ίσχυε πάντα αυτό – υπήρχαν εποχές που μια ερωτική σχέση είχε άλλη αξία από τη σημερινή. Αλλά αυτά είναι θεωρίες και ελάχιστα σε ωφελούν. Δεν μπορούμε να βγούμε εύκολα από την κοινωνική μας παιδεία.

Τι θα έκανα εγώ; Θα κοίταζα τη δική μου σχέση: πώς είναι, πώς επικοινωνούμε, τι μας δένει, τι μας απομακρύνει; Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θα συμπεριλάμβανα τις εξωσυζυγικές περιπέτειες. Και θ' άφηνα χώρο να κάνουμε λάθη και να μάθουμε απ' αυτά, προσαρμόζοντας το τι κάνουμε και δεν κάνουμε με βάση το τι ταιριάζει σ' εμάς τους δύο. Όχι σαν τέλεια λύση για όλους, αλλά σαν την καλύτερη λύση για μας σαν ζευγάρι.