Γεια σας κούκλες! Θα σας πω κι εγώ το πρόβλημά μου...
Πριν κανένα μήνα ο φίλος μου (που μέχρι τότε έμενε με τη μάνα του) μετακόμισε σπίτι μου καθώς αποφασίσαμε να συζήσουμε. Όλα όμορφα, όλα καλά.

Η "πεθερά" όμως δεν λέει να ησυχάσει από τότε. Τι κλάματα, τι απειλές να αυτοκτονήσει, τι απειλές να φέρει την αστυνομία, τι κατάρες σε μένα, τι ψυχολογικό εκβιασμό κάνει στο γιο της...

Αρχικά την αγνοούσε. Εδώ και λίγες μέρες την επισκέπτεται και γυρίζει σπίτι στενοχωρημένος.

Background πεθεράς: 45άρα, χήρα, single, μετρίου μορφωτικού επιπέδου, χωρίς άλλα παιδιά. Α, και δεν ξέρει ότι είμαστε ζευγάρι με το γιο της. Το υποπτεύεται πιστεύω.

Πώς να το χειριστώ; Προς το παρόν κάνω υπομονή, αλλά δεν μπορώ να βλέπω τον φίλο μου σ'αυτήν την κατάσταση. 26 χρονών είναι, όχι 14 για να φέρεται έτσι η άλλη...

Ο καλός γαμπρός

Και 126 χρονών να γίνει ο φίλος σου, η άλλη έτσι θα φέρεται. Το θέμα όμως δεν είσαι ούτε εσύ, ούτε η άλλη, αλλά ο φίλος σου και το πώς αντιμετωπίζει αυτός την κατάσταση.

Αν δεν της κόψει τον βήχα με όποιον τρόπο θεωρεί σωστό, ακόμη και με αντίστροφο εκβιασμό (π.χ. αν δεν σταματήσεις τις αηδίες θα σταματήσω να σε βλέπω) , τότε το μέλλον σας δεν το βλέπω ρόδινο. Αλλά αν ο ίδιος δεν αισθάνεται έτοιμος, δεν είναι οικονομικά ή συναισθηματικά ανεξάρτητος, δεν πρόκειται να κάνει τίποτε. Οπότε ότι και να λέμε εμείς, τσάμπα θα πάει. Εκείνος πρέπει να ενεργοποιηθεί, όχι εσύ.
Φιλιά

 

Καλεγαμπρέ μου,

Ξέρω κάτι φίνα παιδιά με μεγάλο δείκτη μυϊκής μάζας και μικρό δείκτη ηθικών ενδοιασμών που για ένα γερό χαρτζιλίκι θα αφαιρέσουν την κακιά πεθερά από τη ζωή σας μια για πάντα.

Αν πάλι δε σου αρέσουν τα κομμένα κεφάλια, μπορείς να κάτσεις κάτω τον αχαΐρευτό σου και να του εξηγήσεις ότι αυτά που έχει ανάμεσα στα πόδια του λέγονται αρχίδια και χρησιμεύουν: α) για παραγωγή θρεπτικού υγρού προς τέρψη γκέι αγοριών β) για αντιμετώπιση βλαμμένων γονέων.

Ο δικός σου πρέπει να της βάλει όρια. Αν δεν της βάλει, χαντακώνει τη ζωή του. Και μαζί με τη δική του και τη δική σου. Οπότε πρέπει κι εσύ να του βάλεις όρια. Με το μαλακό, στην αρχή, με έξτρα δόση νοιαξίματος και κατανόησης, αλλά δεν χαμπαριάζει μετά από μερικούς μήνες και καμιά φάπα μπορεί ν' αποδειχθεί χρήσιμη.

Αν ούτε αυτό πιάσει, πιάσε εσύ την πεθερά, στρίμωξέ τη στη λαϊκή, και ξέρασέ της ότι ο γιος την τον παίρνει και να πάψει να σας ενοχλεί.