Λοιπόν καλές μου νεράιδες εχω το εξής πρόβλημα.

Εδώ και 1 μήνα τα χω με ενα αγόρι 5 χρόνια μεγαλυτερό, τον οποιον τον λατρεύω. Κάνουμε πολυ σεξ γενικα με λεει μωρο του,μωράκι του και τα σχετικα, αλλα δεν με χει φιλήσει πότε στο στόμα(!). Γενικά πιστευα πως δεν μ αγαπάει και με χει μόνο για το σεξ. Σαν άτομο με ελέγχει ολη την ώρα, γίνεται πολυ φορτικός((δυο με τρεις φορές τη μέρα τηλέφωνο που είσαι, με ποιον είσαι, που τον γνώρισες αυτόν, προσεξε μην σου τη πέσει γιατι θα γίνει χαμος!), ζηλεύει απίστευτα σε βαθμό παθολογικό.

Εγω γενικα θελω να μου φερεται τρυφερά αλλα συνήθως κάνουμε αγριο σεξ, το οποιο μπορω να πω πως μ αρέσει. Και το απίστευτο οταν παω να τον φιλήσω μου λέει εγω ειμαι άντρας δεν είμαι αδερφή(!). Την πρωτη φορα που κοιμήθξκα σπιτι του αφου κάναμε σεξ 3 ώρες(!) γυρισε πλευρό και κοιμήθηκε και γω ήμουν έτοιμος να κλάψω γτ δεν μ αγκαλιαζει. Μετα απο λιγο εγω ανασαινα απαλά και εκλεισα τα μάτια. Τοτε με πηρε αγκαλία και απ οτι κατάλαβα νόμιζε πως είχα αποκοιμηθεί με χαιδευε και ελεγε ψιθυριστά αγάπη μου.

Το πρωι που ξυπνησα πηγα να του δώσω ενα φιλι και παλι τα ιδια εγω δεν ειμαι αδερφή, είμαι αντρας. Τι τρέχει μ δαυτον, ομολογω πως τον εχω ερωτευτει και νιώθω πως είμαι σε χρυσή φυλακη, οι φιλοι μου λενε να τον στείλω απο κει που ήρθε,

Ηλίας

Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;

Ο τύπος ναι μεν γουστάρει, αλλά έχει τρελό κόμπλεξ με αυτό που γουστάρει. Αν σε αυτό προσθέσεις ότι οι άντρες ανατρέφονται με την (άκρως βλακώδη) εμμονή ότι δεν πρέπει να βγάζουν προς τα έξω τρυφερά συναισθήματα, γιατί αυτά είναι για τις γυναίκες, άντε και για τις «αδερφές», που στο μυαλό των macho είναι περίπου σαν γυναίκες, (ενώ ο άντρας μπορεί να βγάζει μόνον επιθετικότητα, θυμό, αγριάδα, μαγκιά, αντριλίκι κλπ), καταλαβαίνεις σε τι μπέρδεμα ζει ο φίλος σου.

Όσο για την ζήλεια, τι άλλο είναι από ανασφάλεια; Εμένα μου την δίνει κατακούτελα και την κάνω αμέσως με ελαφρά πηδηματάκια 150 μέτρων το καθένα.

Αν εσύ μπορείς να συνεχίσεις όπως είστε, πάει καλά. Διαφορετικά, το θεωρώ μάλλον απίθανο να του αλλάξεις τα μυαλά. Γιατί αν αυτό ήταν εύκολο, άλλαξε τα δικά σου να μη χρειάζεσαι τρυφερότητα.

Φιλικά

 

Ηλία μου,

Ο άντρας έτσι είναι. Αν ήθελες κανισάκι, να πήγαινες σε pet shop.

Ο άντρας ο σοβαρός δεν κλαίει, δεν έχει συναισθήματα, δεν φιλάει, δεν βάζει αποσμητικό. Για να δείξει την ευχαρίστησή σου ρεύεται, δεν ντρέπεται να κλάσει στα μούτρα σου, ρίχνει ροχάλες σε τακτά χρονικά διαστήματα και ρίχνει πολλές χριστοπαναγίες, χωρίς ιδιαίτερη αφορμή.

Αν διαφωνείς με όλα τα παραπάνω, έλα στον αιώνα μας και παράτα τον.

ΥΓ Εναλλακτικά, χειρίσου τον με το μαλακό. Κάν' τον να νιώσει άντρας και άσε ένα δάκρυ να κυλήσει που δε σε φιλάει. Θεατριλίκια δηλαδή. Όπως τα δικά του.