Ερωτευμένος χωρίς αντίκρυσμα
Καλημέρα, νεράϊδες μου! Διαβάζω πολύ καιρό τώρα τις απαντήσεις που δίνετε σε τόσον κόσμο, και μου αρέσει ο πολλές φορές δυναμικός τρόπος που απαντάτε. Σαν τον/ην κολλητό/ή που έχει μπουχτίσει να σε ακούει να κλαις και σου λέει είτε να κάνεις κάτι επιτέλους είτε να κάνεις χαρακίρι. Τεσπα, δεν είμαι καλός στα γλυκόλογα και τις εισαγωγές, για αυτό βούρ στον πατσά.
Είμαι ένας 26χρονος αμφιφυλόφιλος (αυτό δεν σημαίνει ότι νιώθω ή είμαι 50% straight και 50% gay, αλλά 100% και από τα δύο, σύνολο 200) με πολλές (σχετικά) εμπειρίες και με τα δύο φύλα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι δεν είχα ποτέ σχέση (με την έννοια της τρυφερότητας μετά το σέξ ή και άνευ σεξ, των χαζομηνυματακίων κάθε μισάωρο, των δώρων σε γιορτές και ειδικές περιστάσεις κτλ) με άνδρα - σε αντίθεση (φτου, κακά!) με τις κοπέλες. Πάει όμως ένας μήνας και κάτι, όπου γνώρισα ένα παλικάρι μέσω μίας εκ των γνωστών κρεαταγορών του διαδικτύου. Και, ώ του θαύματος, από εκεί που ήμουν ο κυνικός, γραψαρχί*ας, σχεδόν ομοφοβικός (όπως μου έλεγε και ένας gay φίλος μου), ένιωσα για πρώτη φορά ότι με αυτόν τον άνθρωπο θέλω να συνεχίσω να είμαι μαζί, και όχι απλά να χαθούμε όπως συνέβαινε με τα προηγούμενα γαμοχούρμαδα (aka sex dates, να και το λογοπαίγνιο!) που κανόνιζα. Μου βγάζει απίστευτη τρυφερότητα, θέλω να μιλάμε στο τηλέφωνο για να καλημερι/νυχτίζουμε τον άλλο κτλ. Το πως νιώθω απέναντι με έχει κάνει να αποβάλλω και τις λίγες ενοχές που είχα για το gay 100% του εαυτού μου. Μέχρι και σε δημόσιο μέρος τον έχω φιλήσει στα πεταχτά (εγώ, ο μην-το-μάθουν-οι-γειτόνοι ντουλαπόβιος). Στο κρεβάτι δε, δεν με ενδιαφέρει αν θα βγάλουμε τα μάτια μας ή όχι, απλά να τον έχω αγκαλιά και να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων και να του φιλάω τον λαιμό. Και όλα αυτά, χωρίς να είναι ο πιο γυμνασμένος, ευκατάστατος, μορφωμένος, εξωτερικά όμορφος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Ωραία όλ'αυτά, θα μου πείτε. Το πρόβλημα, όμως, πιο είναι;
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι το εξής. Ενώ όταν είμαστε μαζί, τα πάντα είναι ωραία και καλά, τις μέρες που δεν βρισκόμαστε είναι σαν να μην υπάρχω. Δεν κάνει ποτέ την κίνηση να με πάρει τηλέφωνο εκείνος πρώτος, ούτε βέβαια να στείλει μήνυμα, ενώ απαντά στα δικά μου με καθυστέρηση μισαώρου. Μια απλή καλησπέρα να μου πει, με κάνει και χαμογελώ. Ενώ του το έχω πεί, αυτός τίποτε. Τα λόγια στο τηλέφωνο του τα βγάζω με το τσιγκέλι. Γενικότερα, νιώθω ότι μόνο αυτός λείπει σε εμένα και όχι το αντίστροφο. Γενικά, το αντίθετο από όταν είμαστε μαζί. Και ερωτώ. Μήπως είμαι "μάλλον ερωτευμένος" χωρίς αντίκρισμα; Μήπως αυτός απλά με θέλει για να περνάει καλά μερικές ώρες και μετά να ασχολείται με τα δικά του; Μήπως, εν τέλει, τον πνίγω με το πόσο του δείχνω ότι μου αρέσει; Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ιδιαίτερα πιεστικός τις ημέρες που δεν βρισκόμαστε. Συνήθως ένα απλό μήνυμα για καλημέρα και ένα σύντομο τηλεφώνημα το βράδυ για καληνύχτα, και πολλές φορές ούτε αυτό.
Για να το τελειώνω το μυθιστόρημα, ερωτώ. Μήπως πολύ απλά δεν νιώθει το ίδιο με εμένα και θα έπρεπε να αποφύγω να δεθώ πολύ; Ούτως ή άλλως, δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον επειδή δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου. Από εσάς το έμαθα αυτό εν μέρει. Όταν τον ρωτάω αν του έλειψα όταν βρισκόμαστε μετά από δύο τρεις μέρες, μου λέει χαμογελώντας ότι, εν ολίγοις, δεν πέρασαν και αιώνες (wtf???). Μήπως απλά με θέλει μόνο και μόνο για το κρεβάτι (όπου τα πηγαίνουμε πολύ καλά, πάρα πολύ καλά) και σε αυτήν την περίπτωση, αν μπορώ να απολαύσω το sex χωρίς να δεθώ, να το ευχαριστηθώ όσο κρατήσει, ενώ σε αντίθετη περίπτωση, να δώσω ένα closure και να σκοτώσω τον gay εαυτό μου, θυμούμενός τον ως τον άνθρωπο που με έκανε άνδρα; Με κουράζει να τεντώνομαι τόσο πολύ να τον πιάσω και αυτός να κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα. Τελικά, αιωρούμαι στα σύννεφα ή πέφτω και απλά δεν έχω συνάψει γλωσσόφιλο με το έδαφος ακόμη;
Μιχάλης
Αγαπητέ Μιχάλη,
Όλες οι υποθέσεις που κάνεις μπορεί να παίζουν. Μπορεί να είσαι τρελά (μονόπλευρα) ερωτευμένος, μπορεί να τον πιέζεις, μπορεί να θέλετε διαφορετικά πράγματα, μπορεί απλώς να είστε διαφορετικοί χαρακτήρες και να εκφράζεστε με διαφορετικούς τρόπους. Μπορεί ακόμη εκείνος να μη θέλει πολλά πολλά, να σκέφτεται 500 άλλα πράγματα, να κάνει διπλή ζωή, να είναι κατάσκοπος, να είναι εξωγήινος. Πού να ξέρω η κακομοίρα τι στο καλό μπορεί να συμβαίνει;
Όμως, αν το θέμα σε απασχολεί τόσο, γιατί δεν κάνεις κάτι απλό; Γιατί δεν του ανοίγεις μια φιλική συζήτηση για αυτά που σε απασχολούν; Δεν υπάρχει λόγος να σφαχτείτε. Απλά συζητείστε. Έτσι έχεις μερικές πιθανότητες να καταλάβεις τι παίζει. Διαφορετικά θα τρώγεσαι με τα ρούχα σου και θα μείνεις με τις ερωτήσεις και τις αμφιβολίες σου. Και που ξέρεις, αντί να αιωρείσαι στα σύννεφα ή να πέφτεις στο έδαφος, μπορεί να ανακαλύψεις ότι πετάς σαν πύραυλος στα αστέρια! Σου το εύχομαι.
φιλιά,
Η αστεράτη Καλή Νεράιδα
Γεια σου ερωτολαβωμένε,
Αχ αχ αχ. Πρώτα απ' όλα μην μπερδεύεις τις βούρτσες με τις πούτσες. Το τι σου συμβαίνει με τον λεγάμενο είναι άσχετο απ' το γκεϊλίκι σου και την αυτοαποδοχή. Έρωτα παθαίνουμε γκέι, στρέιτ και αμφί. Μερικές φορές έχουμε την τύχη να είναι αμοιβαίος και ανεβαίνουμε με ασανσέρ στον έβδομο ουρανό. Άλλες φορές είναι μονόπαντος και ξεροσταλιάζουμε στις υπόγες της κόλασης, ζητιανεύοντας ψίχουλα τρυφερότητας και προσοχής.
Είναι ερωτευμένος μαζί σου; Απλά κολακεύεται; Παίζει μαζί σου; Σ' αγαπάει αλλά όχι τόσο όσο εσύ; Δεν το εκφράζει με τον ίδιο τρόπο; Who the fuck knows? Ίσως ούτε κι ο ίδιος. Πάντως, ό,τι και να συμβαίνει, ο έρωτας δεν έχει κουμπάκι on-off για να τον σβήσεις. Ζήστον και να 'σαι ευγνώμων που ήρθε στον δρόμο σου. Γιατί, όπως είπαν κι οι Eurythmics το 534 π.Χ. (1985), "Better to have lost in love than never to have loved at all". Στον έρωτα ποτέ δεν χάνουμε, ακόμα κι όταν ο άλλος μας φτύνει. Κερδίζουμε τα δικά μας συναισθήματα. Πότε ένιωσες τόσο πλούσιος και χρωματιστός μέσα σου ε;
Η Καλύτερη Νεράιδα
ΥΓ. Τον γκέι εαυτό σου μην τον σκοτώσεις. Βασικά, και να 'θελες δεν μπορείς. Άντε το πολύ να τον αφήσεις σακάτη - και να γίνεις μια αηδία και μισή σαν άνθρωπος.
