Καλές μου Νεράιδες,

Αποφάσισα να σας γράψω για δύο λόγους: 1. επειδή με εκνευρίζει τόσο  πολύ η σκύλα και ουτοπικά απελευθερωμένη "Καλύτερη" που θέλω να φάω  ένα κράξιμο από εκείνη για να στανιάρω, και 2. γιατί συγκρούεται μέσα  μου η "ηθική" με το πάθος.

Πιο λιανά: είμαι 23 ετών και έχω γνωρίσει ένα παιδί (same age) από το μπλογκ του (τον διάβαζα καιρό, είχαμε ανταλλάξει και κάποια μηνύματα). Κάποια στιγμή τέλος πάντων βρεθήκαμε και από κοντά σαν φίλοι (δεν είχε ποτέ υπάρξει ερωτικό υπόβαθρο στη γνωριμία μας) να βγούμε έξω, να μπω  κι εγώ στο gay πνεύμα (εγώ σημειωτέον τελείως άπειρος στον gay τομέα,  μικρή παρθένα στους άντρες). Εκείνος τα έχει με κάποιον, μαθαίνω, αλλά  λείπει πάρα πολύ λόγω δουλειάς.

Βλεπόμαστε από κοντά και παθαίνω έναν έρωτα. Ακόμα προσπαθώ να  αναπνεύσω. Η όλη του συμπεριφορά δε, πιο straight κι απ' τον πιο  straight φίλο μου. "Τα φιλαράκια". Δε με αποφεύγει, περνάμε καλά μόνοι  ή με παρέα, αλλά νιώθω ότι προσπαθεί απλώς να με μπάσει στο "κύκλωμα"  για να βρω το δρόμο μου. Σαν να σου δείχνουν σε tour τη Μόνα Λίζα κι  εσύ να κοιτάς τον ξεναγό...

Συν το ότι έχει τον άλλον και πιστεύω ότι τον θέλει πολύ (έτσι  νομίζω). Στον τέλειο κόσμο θα 'θελα να του πω τα πάντα και μετά να το  κάνουμε νύχτα-μέρα, συν εκδρομές, εξόδους, τα πάντα κομπλέ... Με  ανάβει το κωλόπαιδο (και εγκεφαλικά).

Να ρισκάρω να του πω κάτι; Εκτός του ότι δε νομίζω ότι θέλει, τα έχει κιόλας (αν δεν τα είχε θα του μίλαγα). Οπότε θα τον χάσω για πάντα ή  έστω δε θα έχουμε άνεση να μιλάμε μετά, όπως τώρα. Έτσι νομίζω.

Δεν είναι δύσκολο να μπορέσω κάπως εύσχημα να δω τι σκέφτεται (αν σκέφτεται);

Σας ευχαριστώ.

Πάρης

 

---

 

Αγαπητή Μόνα Λίζα,

Το ότι είσαι "μικρή παρθένα" όπως λες φαίνεται και από τις σαχλαμάρες που πας και κάνεις: ερωτεύεσαι άνθρωπο με σχέση.

Δεν είναι θέμα ηθικής. Χεσμένη την έχω την μικροαστική ηθική. Είναι θέμα χαζομάρας. Φυσικά μπορείς να του πεις ότι τον θέλεις, ότι λιώνεις γι αυτόν, ότι δεν υπάρχει για σένα κανένας άλλος άντρας στον κόσμο, ότι θέλεις να του πάρεις πίπα επι τόπου, ότι, ότι, ότι,  ό,τι σου έρθει πρόχειρο.

Δεν είναι "ανήθικο" να ερωτευτείς έναν άνθρωπο και να του το πεις. Όμως (ναι, καλά το φαντάστηκες, υπάρχει κι ένα "όμως") το ερώτημα είναι τι πιθανότητες έχεις από εκεί και πέρα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, φοβάμαι, πολύ λίγες. Ακόμη και εσύ ο ίδιος, παρά την πυρκαυλίασή σου, καταλαβαίνεις ότι ο τύπος μάλλον δεν θέλει. Και απ' ό,τι μου λες, από τη δική του πλευρά, η σχέση σας ξεκίνησε σαν ψυχικό: "άντε να το περπατήσω λιγάκι το στραβάδι, μπας και βρει τον δρόμο του". Οπότε, πού πας ρε Καραμίχαλε;

Από την άλλη βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος που σε κρατάει σε αναμμένα κάρβουνα: η μικρή έως απειροελάχιστη πιθανότητα να σε γουστάρει και αυτός και μόλις του το πεις να τα χαλάσει με τον δικό του και να τα φτιάξει με εσένα (ή να σας έχει και τους δύο μαζί). Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Τελικό εξαγόμενο: αφού βρίσκεσαι σε ερωτικό παραλήρημα, άντε, πες του ότι τον γουστάρεις, έχεις την άδειά μου. Μπορείς ως "μικρή παρθένα" να ζητήσεις την επιείκειά του για την πιθανή βλακεία που διαπράττεις.  Μπορείς να του πεις ότι είσαι μπερδεμένος. Μπορείς πολύ απλά να του πεις ότι σε βασανίζει κάτι και θέλεις να του το πεις. Και, όχι, δεν είναι ανήθικο, θα πας τελικά στον Παράδεισο (η τιμωρία σου θα είναι...).

Προετοιμάσου όμως 99,99% για χυλόπιτα. Αν σου πει "όχι", θα πρέπει, για το καλό σου, να το ξεπεράσεις όσο γίνεται πιο γρήγορα (εννοώ 2-3 εβδομάδες, όχι 5 δεκαετίες!) και να μην του κολλήσεις σαν τσιμπούρι. Μπορείς; Δεν μπορείς, ε; (αχ, πάλι με βλέπω να απαντάω σε δακρύβρεχτα γράμματα...). Έχε επίσης υπ' όψιν σου ότι μετά η σχέση σας μπορεί να μην είναι πια η ίδια. Ούτε αυτό σου αρέσει, ε; Μπορεί μετά ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσεις να είναι το να σταματήσετε να βλέπεστε. Ούτε αυτό σου αρέσει...Εγώ σ' τα είπα, μην μου ζητάς τα ρέστα μετά.

Πάντως καλού κακού, υποσχέσου μου ότι σε περίπτωση χυλόπιτας θα απέχεις για ένα δίμηνο από μεγάλα ύψη, αιχμηρά αντικείμενα, φαρμακευτικές ουσίες, παραλίες, βράχια και ακτές, εκρηκτικούς μηχανισμούς καθώς και από πυροβόλα όπλα.

Γκουντ λακ,

η Καλή Νεράιδα

ΥΓ. Ναι, μπορείς εύκολα να μάθεις τι σκέφτεται: του κάνεις κρανιοτοτομή, μαγνητική τομογραφία, ορό της αλήθειας, εξορκισμό και δωδεκαετή ψυχανάλυση. Θα σταματήσεις να απασχολείς το μυαλό σου με μπούρδες; Όχι, δεν μπορείς να μάθεις τι σκέφτεται! Αν αποφασίσεις να μην του το πεις, πάλι πρέπει να ξεκολλήσεις και ο ασφαλέστερος τρόπος είναι να διακόψετε σχέσεις. Είναι σαν το κάπνισμα. Ή το κόβεις με το μαχαίρι ή μαλακίζεσαι  μια ζωή.

 

---

 

Αγαπητέ σχεδόν παρθένε,

Αρκετά σε ξέχεσε η Καλή Νεράιδα, φτάνει γιατί θα καλομάθεις, παλιομαζόχα! Κι έχει δίκιο έχει η πουτάνα σ' αυτά που σου λέει!

Πάντως, εγώ είμαι άλλης άποψης. Αφού ο τύπος ανέλαβε να σε μπάσει στο γκέι κύκλωμα, ενημέρωσέ τον ότι μιας κι αυτός είναι το γκέι κύκλωμα, επιβάλλεται να μπεις και μέσα του. Αν σ' αρχίσει τα μα-μου, κύριε-με-παρεξηγήσατε, ρίξτου ένα γλειφτικό «Μα αν δεν μάθω τον γκέι έρωτα από εσένα τον υπέρτατο καυλιάρη-απελευθερωμένο γκέι, από ποιον θα μάθω;» ή ένα «δεν θα μου κάνεις σεξ, δες το σαν φροντιστήριο κάτι».

Η Καλύτερη Νεράιδα

ΥΓ. Πας να κάνεις το καλό και το καλό κολλάει πάνω σου σαν βδέλλα... Τς, τς τς...