του elawyer

Διάβασα στον τίτλο προηγούμενου άρθρου (*) του 10% ότι τάχα «η δημοκρατία βλάπτει σοβαρά τα δικαιώματα». Δεν είναι αλήθεια. Αυτό που βλάπτει τα δικαιώματα είναι η καθολική και άκριτη εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας. Το δημοκρατικό πολίτευμα υποστηρίζεται, σχηματικά, από δύο πυλώνες: την λαϊκή κυριαρχία (που εκφράζεται με τις πλειοψηφικές και αιρετές εξουσίες) και το κράτος δικαίου (που εκφράζεται από τη Δικαιοσύνη και τις ανεξάρτητες αρχές). Όταν υπερφορτώνεται ο πυλώνας της λαϊκής κυριαρχίας, είναι προφανές ότι η Δημοκρατία τραυματίζεται.

Τα δημοψηφίσματα σε ορισμένες Πολιτείες των ΗΠΑ σχετικά με τα δικαιώματα γάμου ή/και υιοθεσίας ομόφυλων ζευγαριών απέδειξαν με τον πιο τρανταχτό τρόπο, όχι βέβαια ότι η Δημοκρατία είναι ένα επικίνδυνο πολίτευμα, αλλά ότι η παράκαμψη αποφάσεων ανωτάτων δικαστηρίων και η ανεπιφύλακτη προσφυγή στο εκλογικό σώμα δεν είναι πρόσφορη λύση για όλα τα ζητήματα. Ένα Σύνταγμα που δεν περιέχει τη δικλείδα των «μη αναθεωρήσιμων διατάξεων» (όπως το δικό μας άρθρο 110 Σ.), ενέχει τη θρυαλλίδα της ανατροπής της ίδιας της Δημοκρατίας, πέραν των αρχών του κράτους δικαίου. Ένα Ανώτατο Δικαστήριο όμως, μπορεί να διαπλάσσει νομολογιακά μια συνταγματική νομολογία περί μη αναθεωρήσιμων διατάξεων του συντάγματος. Θέλω να πω ότι και τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων, ακόμη και για συνταγματική αναθεώρηση, υπάγονται στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων. Τελικός κριτής κάθε νομοθετικού κειμένου, ακόμη και αναθεωρητικού του συντάγματος, δεν μπορεί παρά να είναι ο
δικαστής.

Ο δικαστής όμως, προκειμένου να αποφασίσει, πρέπει να πάρει την «πάσα» από τον πολίτη-ακτιβιστή. Αυτόν που είναι αποφασισμένος να συγκρουσθεί με το κράτος, να προσβάλλει το ρατσιστικό νόμο για σύμφωνο συμβίωσης, να αντιμετωπίσει την αγωγή του εισαγγελέα για το γάμο και πάει λέγοντας. Πάλι δηλαδή ο πολίτης πρέπει να βγάλει το φίδι απο την τρύπα, πριν αναλάβει ο δικαστής. Η Δημοκρατία μας θέλει ενεργούς. Πόσο να αντέξει όμως ο πολίτης όταν για κάθε ελεύθερο διάβημά του απαιτείται και μια δικαστική απόφαση; Γιατί να πρέπει να ταλαιπωρηθεί κανείς για δέκα χρόνια, όταν με εναν νόμο μπορεί να λυθεί κάτι μέσα σε μερικές ώρες; Δεν ξεφεύγουμε λοιπόν, κατ' αποτέλεσμα, από την πλειοψηφική αρχή και τους πολιτικούς. Όταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση, οι πολίτες πρέπει να κάνουν κάτι για να την δημιουργήσουν. Ένα από αυτά τα «κάτι» είναι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Ένα άλλο είναι η ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών.

---

(*) Σχόλιο του 10%: Το 10% καλωσορίζει και ενθαρρύνει μέσα από τις σελίδες του το διάλογο για LGBT ζητήματα. Επειδή ο elawyer στο κείμενό του περιέχει μια αναφορά σε προηγούμενο άρθρο που έγραψε για το 10% ο gay super hero, ζητήσαμε από τον τελευταίο ένα σχόλιο.

Το σχόλιo του gay super hero είναι το εξής: «O τίτλος «η Δημοκρατία μπορεί να βλάψει σοβαρά τα δικαιώματά σας» ήταν βεβαίως ειρωνικός. Ουσιαστικά καυτηριάζει αυτό που γράφω στην τελευταία πρόταση του κειμένου, ότι δηλαδή «στην τελική η πλειοψηφία μπορεί να κρύβεται και πίσω από την ίδια τη Δημοκρατία. Η Δημοκρατία όμως δεν είναι φερετζές. Και κάποια στιγμή οι μάσκες πέφτουν». Αυτό δηλαδή που θεωρώ επιβλαβές δεν είναι η Δημοκρατία αλλά η επίκληση της Δημοκρατίας για να εξυπηρετηθούν αντιδημοκρατικοί σκοποί».

---

Διαβάστε ακόμη

- 10% - Η γνώμη του 10%: To Yπουργείο Δικαιοσύνης προειδοποιεί: Η Δημοκρατία μπορεί να βλάψει σοβαρά τα δικαιώματά σας!