Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα για το γεγονός ότι η ελληνική Δικαιοσύνη αποδέχθηκε ως νόμιμη την απόλυση εργαζομένης που ήταν θετική στον HIV. Σύμφωνα με την απόφαση, η απόλυση αποτελεί διάκριση και παραβιάζει την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή της εργαζόμενης.

Μάλιστα το Στρασβούργο επιδίκασε και αποζημίωση για την εργαζομένη, η οποία θα λάβει 14.340 ευρώ για ηθική και υλική βλάβη.

Η υπόθεση είχε ξεκινήσει όταν το 2005 η εργαζόμενη εκμυστηρεύτηκε σε συναδέλφους της ότι είναι οροθετική. Η γυναίκα εργαζόταν από το 2001 σε επιχείρηση κατασκευής κοσμημάτων στην Αθήνα με συνολικά 70 εργαζόμενους. Μετά την αποκάλυψη, 33 συνάδελφοί της έστειλαν επιστολή στον ιδιοκτήτη- επιχειρηματία, ζητώντας την απόλυσή της για να προστατευθεί η υγεία τους.

Ο εργοδότης κάλεσε ειδικούς να τους εξηγήσουν ότι δεν κινδύνευαν από μετάδοση της ασθένειας, αλλά οι εργαζόμενοι επέμεναν στην άποψή τους και τελικά η οροθετική συνάδελφός τους απολύθηκε.

Ο εργοδότης δήλωσε ότι απέλυσε την οροθετική εργαζόμενη έπειτα από πιέσεις συναδέλφων της, με το σκεπτικό ότι αυτό θα διασφάλιζε την την αρμονική συνεργασία μεταξύ των υπαλλήλων του. Το επιχείρημα αυτό έγινε αποδεκτό στο εφετείο και επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο, σε μια απόφαση που ουσιαστικά καθόριζε τον HIV επαρκή αιτία για απόλυση, σε κατάφορη παραβίαση των Θεμελιωδών Αρχών για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ατομικών Ελευθεριών, οι οποίες εγκρίθηκαν από την επιτροπή Νομικής Στήριξης και Νομικών Προβλημάτων και την Επιτροπή Ενημέρωσης του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Στα ελληνικά δικαστήρια πρωτοδίκως η απόλυση κρίθηκε παράνομη. Ωστόσο το εφετείο δικαίωσε τον εργοδότη και η απόφαση επικυρώθηκε με απόφαση του Αρείου Πάγο στις 17 Μαρτίου 2009, με το σκεπτικό ήταν ότι «η καταγγελία της σύμβασης δεν είναι παράνομη, εφόσον δικαιολογείται από το συμφέρον του εργοδότη και την αποκατάσταση της αρμονικής συνεργασίας μεταξύ των εργαζομένων και την ομαλή λειτουργία της εταιρείας».

Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο έκρινε ότι τα ελληνικά δικαστήρια είχαν δικαιώσει τον εργοδότη βασιζόμενα στην εσφαλμένη αντίληψη ότι υπήρχε κίνδυνος μετάδοσης της ασθένειας.

Έκρινε επίσης ότι η απόλυση είναι αντίθετη προς τη Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και καταδίκασε την Ελλάδα, τόσο για παράβαση των διατάξεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις, όσο και για παραβίαση του δικαιώματος προστασίας της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.

Υποχρέωσε δε την Ελλάδα να καταβάλει στη δικαιωθείσα συνολική αποζημίωση 14.340 ευρώ για ηθική και υλική βλάβη.

Διαβάστε επίσης:  

- Τύπος: Μια απόφαση «φορέας» κοινωνικού ρατσισμού

- Τύπος: Ο Δ. Αβραμόπουλος υπενθυμίζει τα εργασιακά δικαιώματα των οροθετικών (Ναυτεμπορική, 18/3/09)

- Τύπος: Πληγώνει η απόφαση του Άρειου Πάγου για την απόλυση οροθετικού (reporter.gr, 18/3/09)

- Τύπος: Έχασε τη δικαστική μάχη στον Άρειο Πάγο ο απολυμένος φορέας του HIV (Καθημερινή, 17/3/09)

- Τύπος: Απαράδεκτη για τη ΓΣΕΕ η απόλυση εργαζομένου φορέα του HIV (Βήμα, 19/2/09)

- Τύπος: Στον Άρειο Πάγο η απόλυση φορέα του HIV κατ'απαίτηση των συναδέλφων του (Βήμα, 17/2/09)